Björn Soenens: over heimwee, geluk en de stad die nooit loslaat

Live vanuit het Docks Dome in Brussel ontmoet Patrick zijn oude New York-vriend Björn Soenens — ex-VRT-correspondent en eeuwige stadsmens.
Een openhartig gesprek over heimwee, geluk als keuze en waarom New York nooit echt uit je systeem verdwijnt.

Tussen de verhalen door krijg je Björns persoonlijke New York-tips: van het mafieuze Green-Wood Cemetery tot het intieme Noguchi Museum in Queens, van de zonsondergang aan de Brooklyn Bridge tot een laatste cocktail in het Carlyle Hotel.

Een aflevering vol melancholie, humor en liefde voor de stad die altijd blijft nazinderen.

🎧 Kom mee met NewYork.be — waar verhalen uit de stad blijven verder leven, ook al sta je even in Brussel.

Transcript

Patrick (00:01.198)
Volgens mij is het nu aan het werken. ieder geval, ik sta nu in Brussel. Docksdome in Brussel, op uitnodiging van Connections. ik heb maar mijn goede vriend Björn Soenes geluisterd die nu eindelijk, niet eindelijk, maar ik kan toch opnieuw beginnen. Dus ik ben hier in de Docsdom in Brussel. En het is een heel blij weerzien met mijn hele goede vriend Björn Soenens die mij verlaten heeft in New York.

En waar ik natuurlijk nu heel benieuwd ben hoe dat het voor hem gaat in eerste geval. En wat hij vooral ook mist uit Amerika dat hij hem in België niet vindt.

Ik mis de laatste avond met u zelf in de bar van het Carlyle Hotel, waar het heel gezellig was en heel nostalgisch en heel kavardeus. Maar toen moest het nog beginnen. Nu zijn we 260 dagen verder en je mist dingen die plots in je hoofd opkomen. Je loopt in een straat en je denkt plots, ik ben niet in New York, ik ben in Gent. Is Gent wel een achterstad als het vergelijkt met New York? In feite niet.

Dus dat zijn de kleine pop-ups in je hoofd bijna, zonder dat je het merkt, zonder dat je denkt, ik ben iets aan het missen, miss je het toch alsof je er terug in leeft, alsof je terug in die straten wandelt, die voelt je favoriete zaakjes terug ziet, er terug naar verlangt om dat bord met spek en eieren te eten, die noerlsoep te eten, die Italiaanse heerlijke pizza, ook voor mijn vrouw de glutenvrije versie enzovoort. Maar het zijn ook de mensen hé.

En ook de mensen, zijn andere mensen. Maar ik heb geleerd dat er in het leven heel veel fases zijn. En als je 18 bent ben je nostalgisch naar die periode van zes jaar met je vrienden. En je denkt de boze wereld zal nooit meer hetzelfde zijn en toch is het ook weer aantrekkelijk. Dus het leven zit vol met fases. Maar New York is zo'n onmiskenbaar deel van mij. Dit raak je nooit meer kwijt. Het wil je ook niet meer kwijtraken.

Björn (02:04.59)
Want New York is meer dan een plek. Het is ook een symboliek manier van leven. Een losse manier van leven. Iemand zei me dat ooit. Iemand van Portland die naar New York was gekomen en zei alleen in New York kan ik integraal mezelf zijn. En dat heb ik daar geleerd. En dat helpt mij om hier ook mezelf te zijn. Om mij daar niets meer van aan te trekken. Om heel New Yorkish te zijn. Op zijn Vlaamse zeg ik eens mijn kloten. Zie wel, doe wel en zie niet om.

Nu, natuurlijk hier in België ben je een BV, een bekende Vlaming. Dus je zult waarschijnlijk ook wel heel veel vragen krijgen, mensen die je aanklampen. Ik zag daar straks dat er een Björn Fans rond u stonden. Wat is zo wat de meest gestelde vraag dat je krijgt over New York van de mensen die je nu in levende leger mag ontmoeten?

De vorige vraag, namelijk mis je het niet? En ze kijken dan vol medeleiden en vol empathisch vermogen naar mij. Alsof ik het waarschijnlijk hier ontzettend saai vindt, ontzettend vervelend vindt. Dat ik moet opletten dat ik niet verzuren of verbeter. Maar niets van dat alles. Ik weiger dat te doen. Mijn vrouw heeft op haar rug laten tatoeëren. Geluk is een keuze. Je kiest ervoor om gelukkig te zijn. Omdat het beter is voor je gezondheid. Hetzelfde geldt met...

Gemis. Gemis is mooi als je er op terugkijkt als een mooie herinnering. het is zoals iemand die sterft, een soort rouwproces, maar je kunt daar op twee manieren mee omgaan. Verdrietig zijn en plas huilen of zeggen, dat was toch fantastisch. Ik ga dat nooit vergeten. Zo mooi. Zo kijk ik daarnaar. En die vragen stellen mensen mij. Ik moet altijd zeggen dat het antwoord complex is.

Een vraag die ik zelf persoonlijk heel vaak krijg en dan ben ik eens heel benieuwd naar jouw antwoord. Natuurlijk, Amerika is niet uit de media te krijgen. Zelfs nu dat jij niet meer correspondent bent ter plaatse. Wat denk jij, gaat Trump er in slagen om, ik weet dat het moeilijk is om prognoses te doen, maar gaat Trump er in slagen om nog een Republikeinse president achter hem te krijgen? Of zelfs misschien zelf een derde termijn te krijgen?

Patrick (04:15.054)
Of wat denk jij dat de toekomst gaat brengen met hem aan de macht?

Kijk, hij is een dag of 270 bezig, want hij is begonnen op 20 januari dit jaar. Ik ben vertrokken op 2 februari. Hij heeft al heel veel schade aangericht. Hij heeft heel veel van wat we van Amerika kennen een beetje teruggedraaid. En het belangrijkste vind ik, en ik hoop dat dat voor de Amerikanen zelf, hoop ik dat, dat dat kan worden teruggedraaid. Dat staat los van de beleidsopties en van de beleidskeuzes, maar het verwelkomende van Amerika, namelijk...

De thuiszijn voor verschoppelingen, paria's van overal ter wereld, mensen met een vreemde kleur, een vreemde identiteit die te ontvangen, die vernieuwing te laten creëren in Amerika en vervolgens economische welvaart en macht in de wereld. Het is alsof hij dat niet meer wil. Het is alsof hij zegt, blijf maar buiten, wij gaan het allemaal zelf doen en dan droog je op en verstik je. Ik hoop dat dat niet bewaarheid zal worden, dat de Amerikanen op tijd zeggen, dit is niet wie wij zijn.

Wij weigeren hiermee voor te gaan. We zijn nog maar 7, 8 maanden ver. Dus het is te vroeg om te veronderstellen. Gaat er iemand hem opvolgen van zijn partij of hijzelf? Het verdorie... Ja, we zijn nog maar een zevende of een zesde van zijn presidentschap is voorbij. Er moet nog vijf, zesde volgen. Er kan nog heel veel heftigheid gebeuren.

Moeten we schrik hebben om naar een wereldkant te gaan?

Björn (05:43.694)
schrik om naar Amerika te gaan hoef je niet te hebben, want landen worden interessanter op het ogenblik dat ze ook een hoekje af...

hebben. Ja, voor journalist, maar ik bedoel voor toerist.

Voor toeristen ook hé. Eén, ze gaan er niet al te veel van merken. De dingen die gebeuren in de maatschappij, behalve als naar Washington gaan, gaan ze militairen op straat zien. En gaan ze zeggen, tja, wat is dat hier? Maar ze gaan geen last hebben van die militairen. Ze gaan ze zien en zich de vraag stellen, waarom zijn die hier? Maar voor de rest, in New York ga je daar weinig van merken, tenzij je arrestaties ziet op scholen en appartementsgebouwen van mensen die geen papieren hebben. Dat is merkbaar, maar voor de rest blijft dat een zeer aantrekkelijk land om te bezoeken.

En zou je kunnen zeggen, het is misschien net het moment om nu te gaan, de koers van de dollar staat uitstekend. Je krijgt meer dollars voor je euro's, dus je kunt goedkope winkelen, meer waar voor je geld als het ware. Maar ik zou ook zeggen, doe niet alsof je neus bloedt, hou je ogen en oren open, wees alert. Maar het is niet omdat het niet perfect loopt in een land dat je het niet meer hoeft te bereizen, integendeel.

In deze podcast wil ik voornamelijk heel veel tips geven aan mensen, advies. Ik wil daar ook mee afsluiten als je nu zelf een paar persoonlijke tips zou willen geven. Wat zijn dingen die je New York voornamelijk dan zeker moet gedaan hebben en waar jij, zodra je terug naar New York komt om mij te bezoeken, en ik hoop dat dat heel snel is, onmiddellijk al terug naar zou gaan.

Björn (07:09.39)
Ik ben een kerkhofganger, dus ik zou Greenwood Cemetery willen aanraden. is in Brooklyn. Daar ligt ook een aantal mafiosi begraven. Daar ligt de Basquiat begraven. Je kunt daarnaar zoeken naar de graf. Dat is ook een prachtig park. De Botanical Garden, zowel die van Brooklyn als die van in de Bronx. Prachtig. Daar is ook het echte in Arthur Avenue. Dat een zeer goede Italiaanse buurt. Daar kun je nog echt ouderwets Italiaans eten met mensen die mij een stuk u komen bestellen.

Je moet natuurlijk, het is een klassieker, maar wandel die Brooklyn Bridge over. Zie de zon ondergaan aan de overkant in Brooklyn en kijk ondertussen in de richting van het vrijheidsbeeld. Zie de zon ondergaan en die vrouw die staat voor de vrijheid om die gader te slaan. Ga zeker naar een van die prachtige shows kijken die je hier niet kunt zien.

Dat gaat dan over musicals of over artiesten die je nooit elders in de wereld kunt zien. Ga eens naar een museum, als je graag naar een museum gaat, dat niet tot de betreden paden behoort. Noguchi Museum bijvoorbeeld in Queens in New York. Heel mooi museum, heel mooi tuintje ook om te zitten. PS1, Idem Ditto. Je hebt daar een ruimte waar je naar boven kijkt in het glas en je ziet de horizon passeren of de wolken passeren. Dat op zich is al een kunstwerk. Dus New York, ogen te kort, oren te kort om alles te zien en te horen.

U weet in ieder geval dat er een cocktail staat te wachten op jou in de Carlyle Hotel. Ik kijk er enorm naar uit en ongelofelijk bedankt om even tijd te maken. En ik denk dat we nu samen een lekker pintje gaan drinken in de Beurre.

Als tijl-guru zal ik mij dat laten welgevallen.

Patrick (08:51.342)
Ik zou zeggen, mee met newyork.be.

Kom mee met newyork.be