Nathan's bril is onnodig weggewaaid op de Wibautstraat, en hij voelt zich erg dom. Belangrijker echter, met Pieter probeert hij de vraag van jonge vader Thijs te beantwoorden, die zich afvraagt hoe men vandaag de dag een zoon opvoedt. Nog niet zo makkelijk zonder in clichés over masculiene en feminiene voorbeelden te vervallen. Weet dat het eerste half jaar - en nog wel langer - vooral van de moeder is. De vader heeft de primaire rol om de jongen uit huis, de wereld in te leiden, door hem voor te leven hoe hart, hoofd en lichaam communiceren.
Pieter was compleet weg van de film When Marnie Was There, die wat hem betreft enorm gaat over je plek in de wereld innemen door je herinneringen actief te verwerken. Met Nathan bespreekt hij het risico van de relatie waarin de man maar niks meer (terug)zegt tegen zijn vrouw, omdat hij de strijd beu is. Dat is natuurlijk voor beide schadelijk en verdrietig, maar ook voor de kinderen, die met een beetje pech de moeder in de moeder- en vaderrol tegelijk krijgt. En daarin wellicht het goed uit huis gaan missen.
En dan de vraag van Trees: hebben mannen echt een plekje waarin ze aan niets denken? Nathan ervaart wel dat hij urenlang kan fietsen of wandelen en later niet meer weet waar hij aan dacht. Pieter wijst erop dat het verlaten van het bewustzijn, want dat is wat hij denkt dat het is, vaak voorkomt bij getraumatiseerden, bij wijze van zelfbescherming. Omdat het teveel is geworden in het hoofd.
Ook een vraag? Spreek 'm als voicebericht in op 0682348074
Eindredactie David Verschoor
Check manoman.nl