Anderlecht heeft zondag in Luik getoond dat het kan voetballen. Tegen Standard speelt het een uitstekende eerste helft waarin het zonder een scheidsrechterlijke dwaling altijd met een 0-3-voorsprong moet gaan rusten. Maar zelfs een voorgift van twee goals mag je nooit meer weggeven. En toch is het gebeurd. Samen met ex-doelman van paars-wit Frank Boeckx analyseren we de Luikse remontada in een nieuwe Radio Radzinski.
Frank Boeckx is tot op vandaag de laatste keeper die met Anderlecht een landstitel heeft veroverd. In het seizoen 2016-2017 wordt hij in november door de Zwitser René Weiler in de basis gedropt na verschillende blunders van Davy Roef. Weinig supporters die dan een hoge pet op hebben van de man die een paar jaar eerder nog op een zijspoor zat bij Antwerp in tweede klasse en wilde stoppen met profvoetbal.
“Antwerp is in niets te vergelijken met de club die het vandaag is. Er waren financiële problemen en de omkadering was bijzonder slecht. ’s Ochtends zaten de katten mee aan het ontbijt. Ik was er volledig klaar mee, wanneer Herman Van Holsbeeck mij plots opbelde met de vraag of ik naar Anderlecht wou komen als tweede keeper achter de ongenaakbare Silvio Proto en coach voor aanstormende talenten als Davy Roef en de piepjonge Mile Svilar.”
Het mysterie René Weiler
In het eerste jaar onder Besnik Hasi speelt Boeckx geen minuut, maar het seizoen erop onder Weiler is het dus wel prijs. De Leuvenaar, die in Lochristi woont, blijkt een betrouwbaar sluitstuk te zijn en beleeft het absolute gloriemoment uit zijn carrière wanneer hij op 18 mei 2017 kampioen wordt met Anderlecht. “Ja, dat was voor mij natuurlijk het hoogst haalbare. Maar ik ben ook blij dat ik echt belangrijk ben geweest.”
“Tijdens de play-offs hebben we een moeilijke uitwedstrijd op verplaatsing bij Oostende. We krijgen onterecht een penalty tegen. Ik stop die, maar voor Weiler is de kous daarmee niet af. Tijdens de rust blijft hij enorm boos op de scheidsrechter, maar gelukkig kan ik hem kalmeren: 'T’inquiète, nous serons champion à la fin’. Meteen na de rust scoort Hanni met een mooie solo de 0-1 die goed is voor winst. Na de match komt de coach naar mij en zegt hij: ‘Oui, t’avais raison'.”
Eindelijk eens een anekdote over die mysterieuze René Weiler, denkt Godfried. Want de Zwitser stond erom bekend een koele minnaar te zijn van de pers. “Tjah, het is nochtans een goeie gast. Maar hij was inderdaad geen liefhebber van de media. Weiler hecht veel belang aan groepsdynamiek. Hij is er als de dood voor dat iemand zich beter zou voelen dan het team. En de pers ziet hij daarin als een negatieve katalysator.”
Een keeperstrainer in een angstcultuur
Na het kampioenjaar vindt Boeckx door aanhoudende rugproblemen nooit meer zijn beste niveau terug. Hij doet zijn contract uit en wordt in 2020 keeperstrainer op het jeugdcomplex in Neerpede. Daarna volgt de A-ploeg. Maar in maart dit jaar beslist Boeckx om het wat rustiger aan te doen.
“Het waren iets te lange dagen en ik wilde mijn gezin niet langer verwaarlozen.” Niemand aan tafel die dat niet begrijpt, maar Pico wil toch graag weten hoe de ex-goalie de laatste acht jaar bij de club heeft ervaren. “Ja, je kan zeggen dat er met de nieuwe bazen een soort van angstcultuur was. Mensen die er al jaren werkten vreesden plots voor hun job. Maar ik heb de indruk dat het nu wel beter gaat," klinkt Boeckx overtuigd.
Verder in de aflevering gaan we dieper in op het paars-witte fiasco van zondag in Luik, wegen we de doelmannen Dupé en Schmeichel tegen elkaar af en halen we ook de lange baard van Boeckx tijdens zijn periode bij AA Gent nog eens van onder het stof.
Eindigen doen we met het stamcafé van Boeckx waar de uitbater een pint naar hem heeft vernoemd. Muzikaal wordt deze Radio Radzinski neergelegd met ‘Society’ van Eddie Vedder.