«Νομίζω ότι ο ρόλος του ηγέτη… είναι να δουλεύει για τους ανθρώπους του και όχι οι άνθρωποί του να δουλεύουν για αυτόν… Εγώ είμαι εδώ για να κάνω support... οποιαδήποτε απόφαση πάρει ένας businessleader, ακόμα και αν πολλές φορές δεν συμφωνώ με αυτή…»
Το S03E02 του Finding True North φιλοξενεί τον Παναγιώτη Μακρυνιώτη, Γενικό Διευθυντή της Lenovo σε Ελλάδα και Κύπρο και δεινό αθλητή στο τρίαθλο.
Ο Παναγιώτης μιλάει για την εξέλιξη της καριέρας του, από τα πρώτα του βήματα στην Πλαίσιο Computers, μέχρι και τη θέση του στην ηγεσία της Lenovo. Αναφέρει τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ως νέος leader, στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, καθώς και τα μαθήματα που αποκόμισε μέσα από τη διαδικασία αλλαγής της αντίληψης που είχε η Ελληνική αγορά για τη Lenovo.
Ο Παναγιώτης αναγνωρίζει τη φιγούρα του πατέρα του ως τον σημαντικότερο μέντορά του. Εκφράζει το θαυμασμό του για τα επιτεύγματα που κατόρθωσε παρά το ότι ανήκε σε μια γενιά όπου το επαρχιακό υπόβαθρο αποτελούσε τροχοπέδη στην εκπαίδευση και την επαγγελματική εξέλιξη. Αναλογίζεται την επιρροή που άσκησε ο πατέρας του στη διαμόρφωση της δικής του κατεύθυνσης και πώς μέσα από τις μεταξύ τους διαφωνίες μπόρεσε να αντιληφθεί τις εναλλακτικές απόψεις που του παρείχε.
Ο Παναγιώτης τονίζει τη σημασία του mentoring και μοιράζεται τις εμπειρίες του τόσο ως mentee (μαθητευόμενος), σε μία δύσκολη περίοδο της ζωή του, όσο και ως μέντορας. Επισημαίνει τη διαφορά μεταξύ mentoring και coaching και μοιράζεται μαζί μας το τεστ που χρησιμοποιεί για να αξιολογήσει το πώς αισθάνεται μέσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Εκφράζει ακόμη την αγάπη του για τον αθλητισμό γενικά και το τρίαθλο πιο συγκεκριμένα, και συζητάει για το πόσο έχουν επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτεται σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο.
· 00:00 — Εισαγωγή
· 01:09 — CEO της Lenovo στα 37
· 04:21 — Επιρροές από τα παιδικά χρόνια
· 11:56 — Η σημασία του mentoring
· 22:34 — Learning moments
· 26:29 — Τρίαθλο και αλλαγή τρόπου σκέψης
· 34:45 — Η υπερδύναμη του Παναγιώτη
· 38:39 — Η εξέλιξη της έννοιας του leader στην Ελλάδα
· 40:30 — Τι είναι επιτυχία
|
Αναφορές:
· Παναγιώτης Μακρυνιώτης στο LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/panagiotis-makryniotis-25238b59/
«Νομίζω ότι ο ρόλος του ηγέτη… είναι να δουλεύει για τους ανθρώπους του και όχι οι άνθρωποί του να δουλεύουν για αυτόν… Εγώ είμαι εδώ για να κάνω support... οποιαδήποτε απόφαση πάρει ένας businessleader, ακόμα και αν πολλές φορές δεν συμφωνώ με αυτή…»
Το S03E02 του Finding True North φιλοξενεί τον Παναγιώτη Μακρυνιώτη, Γενικό Διευθυντή της Lenovo σε Ελλάδα και Κύπρο και δεινό αθλητή στο τρίαθλο.
Ο Παναγιώτης μιλάει για την εξέλιξη της καριέρας του, από τα πρώτα του βήματα στην Πλαίσιο Computers, μέχρι και τη θέση του στην ηγεσία της Lenovo. Αναφέρει τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ως νέος leader, στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, καθώς και τα μαθήματα που αποκόμισε μέσα από τη διαδικασία αλλαγής της αντίληψης που είχε η Ελληνική αγορά για τη Lenovo.
Ο Παναγιώτης αναγνωρίζει τη φιγούρα του πατέρα του ως τον σημαντικότερο μέντορά του. Εκφράζει το θαυμασμό του για τα επιτεύγματα που κατόρθωσε παρά το ότι ανήκε σε μια γενιά όπου το επαρχιακό υπόβαθρο αποτελούσε τροχοπέδη στην εκπαίδευση και την επαγγελματική εξέλιξη. Αναλογίζεται την επιρροή που άσκησε ο πατέρας του στη διαμόρφωση της δικής του κατεύθυνσης και πώς μέσα από τις μεταξύ τους διαφωνίες μπόρεσε να αντιληφθεί τις εναλλακτικές απόψεις που του παρείχε.
Ο Παναγιώτης τονίζει τη σημασία του mentoring και μοιράζεται τις εμπειρίες του τόσο ως mentee (μαθητευόμενος), σε μία δύσκολη περίοδο της ζωή του, όσο και ως μέντορας. Επισημαίνει τη διαφορά μεταξύ mentoring και coaching και μοιράζεται μαζί μας το τεστ που χρησιμοποιεί για να αξιολογήσει το πώς αισθάνεται μέσα σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Εκφράζει ακόμη την αγάπη του για τον αθλητισμό γενικά και το τρίαθλο πιο συγκεκριμένα, και συζητάει για το πόσο έχουν επηρεάσει τον τρόπο που σκέφτεται σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο.
· 00:00 — Εισαγωγή
· 01:09 — CEO της Lenovo στα 37
· 04:21 — Επιρροές από τα παιδικά χρόνια
· 11:56 — Η σημασία του mentoring
· 22:34 — Learning moments
· 26:29 — Τρίαθλο και αλλαγή τρόπου σκέψης
· 34:45 — Η υπερδύναμη του Παναγιώτη
· 38:39 — Η εξέλιξη της έννοιας του leader στην Ελλάδα
· 40:30 — Τι είναι επιτυχία
|
Αναφορές:
· Παναγιώτης Μακρυνιώτης στο LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/panagiotis-makryniotis-25238b59/
Καλημέρα και καλησπέρα σε όλους. Είμαι ο Ανδρέας Κωνσταντίνου. Είμαι ο πρώην πρόεδρος του EO Greece. Το EO Greece είναι ένας οργανισμός επιχειρηματιών που έχουμε κοινό στόχο τη συνεχή εξέλιξη σε προσωπικό κι επαγγελματικό επίπεδο κι όπως λέμε, “we transform the lives of those who transform the world”. Το podcast αυτό έχει στόχο να εξανθρωπίσει την επιχειρηματικότητα φέρνοντας στο προσκήνιο επιχειρηματίες που μιλούν, όχι μόνο για τις επιτυχίες τους, αλλά και για τις αδυναμίες τους, τα λάθη τους που τους βοήθησαν να εξελιχθούνε και να γίνουν καλύτεροι ηγέτες, αλλά και να εξελίξουν τους ανθρώπους γύρω τους. Σήμερα έχω τη χαρά να φιλοξενώ τον Παναγιώτη Μακρυνώτη... Μακρυνιώτη, συγνώμη, General Manager της Lenovo σε Ελλάδα και Κύπρο κι επίσης δεινό τριαθλητή, όπου και τον γνώρισα, έχουμε κοινό αθλητικό background. Καλώς ήρθες στο podcast, Παναγιώτη. Καλώς σας βρήκα. Καλησπέρα, καλημέρα, ανάλογα από το τι ώρα μας βλέπει ο καθένας που μας ακούει. Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι σήμερα εδώ. Καλησπέρα, Ανδρέα, κι ευχαριστώ για την πρόσκληση. Και εγώ χαίρομαι. Να ξεκινήσουμε, Παναγιώτη, από τα επαγγελματικά, να τα πούμε αρχικά. Ποια είναι η Lenovo, πώς κατέληξες στα 37, αν θυμάμαι καλά, να είσαι CEO μιας μεγάλης εταιρείας και τι πρέπει να ξέρουμε για την Lenovo. Καλησπέρα λοιπόν και πάλι. Η Lenovo είναι μια εταιρεία που φαντάζομαι ότι ξέρουμε οι περισσότεροι. Είναι ο νούμερο ένας κατασκευαστής ηλεκτρονικών υπολογιστών στον κόσμο και δραστηριοποιείται εκτός από αυτό και σε άλλα industries, όπως αυτό των data centers ή όπως αυτό της κινητής τηλεφωνίας. Βρέθηκα, λοιπόν, πλέον στα 37, αλλά στη Lenovo από αρκετά νωρίτερα, να ηγούμαι μιας ομάδας και ενός γραφείου, το οποίο έχει επιδείξει εξαιρετικά αποτελέσματα με την βοήθεια τόσο των συνεργατών μας αλλά και της εξαιρετικής μας ομάδας ανθρώπων που δουλεύουμε όλοι μαζί εδώ. Άρα, αν πρέπει να ξεκινήσουμε την ιστορία και να πούμε κάποια πράγματα για το πόσο εξελίχθηκαν. Αντρέα, ξεκινάω από τα πολύ πολύ παλιά χρόνια, ότι γεννήθηκα λοιπόν στην Αθήνα. Μεγάλωσα μέχρι κάποια ηλικία μέχρι τα έξι στην Αθήνα και έκτοτε οι γονείς μου φύγανε και πήγανε στην επαρχία. Πήγανε στην Αταλάντη. Για επαγγελματικούς λόγους, όπου εκεί έμεινα για περίπου τέσσερα χρόνια. Έχω λοιπόν παραστάσεις από νηπιαγωγείο και πρώτες τάξεις δημοτικού από την επαρχία. Και έκτοτε οι γονείς μου μετά συνέχισαν στην Αθήνα, όπου συνέχισα και εγώ την εκπαίδευσή μου. Φοιτητής λοιπόν κάποια στιγμή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. ΑΣΟΕΕ, παλιότερα, ΟΠΑ πλέον, AUEB, όπως προτιμά να το ξέρει ο καθένας. Μπήκα σιγά σιγά στο χώρο των επιχειρήσεων, ξεκίνησα να στέλνω βιογραφικά. Αυτή είναι μια άλλη ιστορία που μπορεί να την πιάσουμε κάποια στιγμή στην πορεία. Και ξεκίνησα την επαγγελματική μου, αν μπορώ να το πω, πιο σοβαρή καριέρα στο Πλαίσιο. Το Πλαίσιο το γνωρίζουμε όλοι, Πλαίσιο Computers, ένας αυστηρός και απαιτητικός εργοδότης. Πήρα πολλά πράγματα και στη συνέχεια μεταφέρθηκα στον ανταγωνισμό. Βλέπε KΚωτσόβολος, Dixons, και στη συνέχεια στη Lenovo. Στη Lenovo ως επικεφαλής του consumer business όπως το λέμε, άρα του B2C. Και μετά από περίπου ένα χρόνο η εταιρεία μου εμπιστεύτηκε την ηγεσία του γραφείου. Κάτι που ήταν και δύσκολο αλλά και... Απαιτητικό για έναν νεαρό επαγγελματία στα 32 μου τότε, Αντρέα, να ξεκινήσω και να έχω τα challenges που απαιτούνται. Γιατί, όπως λέω πολλές φορές, είναι πολύ ωραίο να είσαι individual contributor σε μια εταιρεία, να έχεις συγκεκριμένα tasks τα οποία πρέπει να φέρεις εις πέρας. Αλλά το δυσκολότερο πράγμα δεν είναι το να φέρεις τα tasks, είναι η διαχείριση των ανθρώπων. Και εκεί χρειάστηκαν πολλά-πολλά πράγματα για να... να τα πω για να συζητήσουμε μετά. Από όλα αυτά που πέρασες και ιδίως από τα παιδικά σου χρόνια, ήταν κάτι το οποίο σε βοήθησε πολύ στο να γίνεις αυτός που είσαι σήμερα, ήταν κάποιος που άσκησε επιρροή σε εσένα στα παιδικά σου χρόνια, κάποιο συμβάν που σε επηρέασε πολύ, υπάρχει κάτι τέτοιο; Είχαμε στη Lenovo πριν από δύο εβδομάδες ένα CSE career festival. CSE σημαίνει... Central Southeast Europe, που είναι το κλάστερ στο οποίο ανήκουμε. Και το career festival αυτό είχε κάποιες ενότητες. Μία από τις ενότητες αυτές ήταν το mentoring. Έχει τύχει στη Lenovo να είμαι και mentee και mentor, οπότε ήταν ένα καλό example για να βοηθήσω πολλούς από τους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν κάποια προβλήματα να οδηγηθούν χωρίς δεύτερες σκέψεις προς αυτή την κατεύθυνση. Την οποία θεωρώ πάρα πολύ βοηθητική. Σε αυτό το festival, σε αυτήν την ενότητα, υπήρχε μία ερώτηση. Ποιος είναι ο μέντοράς σας; Η πραγματικότητα εκείνη είναι ότι δεν ήθελα να πάω και να πω είναι ο τάδε επαγγελματίας, είναι ο τάδε author, ο τάδε συγγραφέας, ο οποίος έχει emphasis στα leadership skills. Προσπάθησα λοιπόν να τρέξω πίσω και ο mentor ο οποίος θα έλεγα ότι έχω πάρει τα περισσότερα πράγματα, ήταν ο πατέρας μου. Με ό,τι αυτό σημαίνει και με τα καλά και με τα κακά, αυτό που έλεγα πάντα και τον θαυμάζω πολύ γι' αυτό, είναι ότι είναι ένας άνθρωπος ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην επαρχία. Και συγκεκριμένα στην Καλαμάτα. Είναι πολλές ιστορίες που έχω ακούσει από τις προηγούμενες γενιές, οι οποίες δεν είχαν τα μέσα τα οποία έχουν εμείς, χρειαζόντουσαν να περπατάνε πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν στο σχολείο. Υπό αντίξοες συνθήκες και όλα, όλα αυτά τα οποία τα έχω ακούσει από κοινές ιστορίες, τα έχω ακούσει και εγώ και ομολογώ ότι είναι χαρακτηριστικά τα οποία θαυμάζεις. Ιδιαίτερα όταν αυτός ο άνθρωπος έχει καταφέρει να έρθει από την επαρχία στην Αθήνα και να είναι ο πρώτος από την οικογένεια ο οποίος σπούδασε σε πανεπιστήμιο. Έχει ένα πτυχίο απ’ το Οικονομικό Νομικής, και έχει και ένα πτυχίο από τη Νομική, από το τμήμα της Νομικής σχολής αυτής. Βλέπεις τι έχει πετύχει, και όλα αυτά πέραν των achievements λοιπόν που έβλεπα κατά τα χρόνια, αυτό που μου έχει μείνει πάντα είναι ότι με έναν ανεξήγητο τρόπο μου έδειχνε μια οπτική σε πράγματα τα οποία δεν τα έβλεπα. Μπορεί να διαφωνούσα πολλές φορές μαζί του και ξέρεις ότι μερικές φορές οι σχέσεις αυτές μέσα σε μια οικογένεια μπορεί να γίνουν και τεταμένες. By default, πολλές φορές μπορεί να έλεγα όχι, ή by default να ήθελα να περάσει η δική μου γνώμη. Αλλά το ότι μου φώτιζε μια άλλη οπτική γωνία, ή την άλλη πλευρά των πραγμάτων, με έκανε να δω πράγματα με πολύ διαφορετικό τρόπο και πολλές φορές επέλεγα βάσει και της κατεύθυνσης που μου είχε δώσει. Άρα αν μπορούσα να πω ότι τα πρώτα χρόνια λοιπόν, που διαμορφωνόμαστε ως χαρακτήρες, ή σιγά σιγά και ως επαγγελματίες και παίρνουμε τις προσλαμβάνουσες τις οποίες έχουμε από πριν, νομίζω ότι η φιγούρα του πατέρα μου ήταν αυτή που με έχει κατευθύνει και μου έχει δώσει έναν πολύ ωραίο τρόπο σκέψης. Εάν το δω και τώρα, όσο μεγαλώνουμε, βλέπω ότι απειλητικά γίνομαι πολύ ίδιος, και μάλλον προσπαθώ να είμαι ένα καλύτερο version αυτού, γιατί όλοι μας έχουμε τα καλά και τα κακά μας, άρα έχοντας κάνει identify τα σημεία τα οποία ο πατέρας μου, ίσως ο μέντορας μου λοιπόν, είχε περιθώρια βελτίωσης, προσπαθώ να τα βελτιώσω εγώ, ώστε να είμαι εγώ καλύτερος. Και σιγά σιγά θα πω κάτι το οποίο δεν το έχω ξαναπεί. Σιγά σιγά στον επαγγελματικό τομέα, βρέθηκα σαν, όπως έλεγα, πρώτη κύρια δουλειά, να εργάζομαι στο Πλαίσιο, στην Πλαίσιο Computers. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους retailers στην Ελλάδα, όπως ξέρουμε, και με τον ιδιοκτήτη της εταιρείας, τον κύριο Γεράρδο Γιώργο, να είναι πάρα πολύ κοντά στο business και στο day-to-day και στη λήψη αποφάσεων και σε όλα τα ζητήματα, απ’ το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο. Όταν λοιπόν πήγα να δουλέψω στην Πλαίσιο Computers, ήμουνα, πόσο ήμουνα τότε, 24, 25, είχα τη χαρά, θα πω μετά από τόσα χρόνια, να κάθομαι στο ίδιο τεταρτημόριο, πώς είναι τα γραφεία σε εταιρείες που είναι ένα μεγάλο γραφείο χωρισμένο σε 4 cubicles. Καθόμουν εγώ από εδώ, ο manager μου ακριβώς μπροστά, η βοηθός γραμματέας του κύριου Γεράρδου δεξιά μου και ο κύριος Γεράρδος ακριβώς διαγώνια δεξιά. Επειδή εμπλεκόταν στο day to day πάρα πολύ, άκουγα τα πάντα. Και για μένα το μεγαλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις όταν βρίσκεσαι σε έναν χώρο ο οποίος είναι open space ή μεγάλη εταιρεία, είναι να μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου και ταυτόχρονα να έχεις τα αυτιά σου ανοιχτά και να ακούς τριγύρω σου τι συμβαίνει. Άρα έμαθα από την πρώτη μέρα που πήγα εκεί, να ακούω τον τρόπο σκέψης, τον τρόπο διαχείρισης. Κι αυτό έχει και τα καλά και τα κακά. Εκτός λοιπόν από αυτά τα καλά που παίρνεις, ακούει πώς μιλάς εσύ. Δηλαδή... Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή μιλούσα με κάποιον εκπρόσωπο καταστήματος εκείνη την ώρα γιατί κάποιο πρόβλημα προφανώς υπήρχε. Εγώ ήμουνα στην εμπορική διεύθυνση της Πλαίσιο.
Και μου κάνει:“Παναγιώτη!” Με μια βαθιά φωνή, έτσι βραχνή.“Καλά τους τα λες σήμερα, μπράβο, μπράβο, καλά τους τα λες.” Ξέρεις, εκεί αναθαρρείς. Και μετά από μια εβδομάδα, σε μια αντίστοιχη περίπτωση, που μιλάς πάλι με κάποιον στο τηλέφωνο, σου λέει, “Παναγιώτη” Και χρησιμοποιεί και κάποιες λέξεις συνήθως.“Ε, δεν τα λες πολύ καλά σήμερα.” Άρα έχει τα καλά το να είσαι πολύ κοντά. Άρα είχες feedback άμεσο. Είχες feedback άμεσο, το οποίο είχε το καλό, το ότι μαθαίνεις αυτό πάρα πολύ γρήγορα και πάρα πολλά πράγματα. Και το καλό ότι είσαι τόσο κοντά που σε παίρνει η μπάλα και σε άλλα τα πράγματα μιας επιχείρησης. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, επαγγελματικά θα πω ότι τα πρώτα μου βήματα, τα πρώτα μου ουσιαστικά βήματα, όπως είπα, ήταν στο Πλαίσιο. Και με έναν άνθρωπο, ο οποίος στο επιχειρήν νομίζω ότι διακρίνεται και διακρίνεται πολλά χρόνια τώρα. Προσπαθώντας, λοιπόν, και από εκεί θα κρατήσω ότι στα καλά τα κρατάμε και βλέπουμε πώς τα κάνουμε develop και στα όχι τόσο καλά βλέπουμε ό,τι είναι τα λάθη και προσπαθούμε να μην τα περάσουμε αυτή τη στιγμή στις ομάδες που διαχειριζόμαστε, στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργαζόμαστε, γιατί νομίζω ότι έτσι κάνεις κάθε φορά το step up. Βλέπεις τα καλά και από τα όχι τόσο καλά τα διορθώνεις στο μέγεθος που μπορείς. Θα κρατήσω αυτό που πες για τα λάθη για να το δούμε σε επόμενη ερώτηση, αλλά πριν ήθελα να δώσω λίγο έμφαση στο mentoring γιατί συζητάμε πάρα πολύ λίγο για mentoring. Εμένα με έχει βοηθήσει απίστευτα τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με mentoring και εύχομαι να μπορούσα να είχα ενδιαφερθεί και πιο πριν γιατί τελικά στο χέρι μας είναι. Και ήθελα να σε ρωτήσω εσύ από πότε ξεκίνησες, πέρα από τον πατέρα σου, από πότε ξεκίνησες να αναζητάς mentors και πόσο σημαντικοί ήταν στην εξέλιξή σου. Ανδρέα, νομίζω ότι κάθε ένας από εμάς ανάλογα με το πόσο ανοιχτά έχει τα αυτιά του, το αναζητά καθημερινά και βλέπει πράγματα από τους γύρω του τους οποίους προφανώς όλους μας τους έχουμε ιεραρχήσει, έχουμε κάνει ένα round και ξέρουμε ποιος είναι καλός σε ποιο αντικείμενο, άρα λαμβάνουμε θεωρώ ή θα έπρεπε να λαμβάνουμε mentoring καθημερινά. Στο επαγγελματικό κομμάτι θα σας πω ότι οι σχέσεις μου με το mentoring είναι πολύ πολύ ιδιαίτεροι. Και εδώ έρχεται πάλι μια από τις επαγγελματικές μου στιγμές, στις οποίες δεν δεν ήμουν στα καλύτερά μου. Άρα πάω να βάλω το scope για να σου εξηγήσω και την περίπτωση. Πριν από 3-4 χρόνια, εντός της εταιρείας στην οποία βρίσκομαι τώρα, εντός της Lenovo υπήρχε μια περίοδος στην οποία δεν ήμουν στα καλύτερά μου. Και δεν ήμουν στα καλύτερά μου γιατί το workload ήταν τέτοιο, αλλά πάντα είναι αυξημένο, αλλά δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Απλά είναι αυτό που δημιουργεί μια βάση πάντα. Υπήρχε μια κακή συνθήκη γιατί είχε γίνει μια απόλυση τέλος πάντων η οποία δεν πήγε καλά. Άρα μια επαγγελματική σχέση έφτασε σε τέλος και η διαχείριση δεν ήταν ιδανική, που αυτό ήταν και στρεσογόνο αλλά και συναισθηματικά σου κοστίζει. Και εκείνη την περίοδο έτυχε και μια από τις πιο στενές συνεργάτιδες στην... συνάδελφοι στην εταιρεία, συγνώμη, αν μπορώ να πω ίσως και το δεξί μου χέρι εκείνη την περίοδο να παραιτηθεί και να πάει σε μια άλλη εταιρεία. Άρα ένιωθα ότι βαλλόμουν από παντού. Βαλλόμουν εσωτερικά, βαλλόμουν απ’ το εξωτερικό περιβάλλον και ήταν μια περίοδος που τη θυμάμαι ακόμα και θα σου πω ότι δεν ήμουνα καθόλου καλά. Έχω πολύ καλή σχέση με τον manager μου εσωτερικά στην Lenovo, άρα με τον executive director του cluster μας. Πάντα πολύ ανοιχτοί και πάντα μιλούσαμε για όλα τα θέματα οπότε είχα μοιραστεί ότι δεν είμαι στα καλύτερά μου. Και γενικά πιστεύω ότι πρέπει να μοιραζόμαστε δεν είμαστε από ατσάλι νομίζω ότι αυτό μας κάνει ανθρώπους, το να δείχνουμε ότι είμαστε vulnerable μερικές φορές γιατί είμαστε στην πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται μια ασπίδα μπροστά ή μια μάσκα. Να δείχνουμε ευάλωτοι. Ναι, εάν είσαι δεν είναι κακό να το δείχνεις. Νομίζω ότι αντιθέτως είναι καλύτερο. Σε αυτή λοιπόν τη συνθήκη τότε ο manager μου είχε μιλήσει με το HR και τους είχε πει, “Παιδιά, ο Παναγιώτης δεν είναι πολύ καλά, βοηθήστε”. Το κάνω μία περίληψη. Και το HR είχε τη φοβερή ιδέα τότε να πάμε στον Παναγιώτη κάποιο μέντορα. Κάποιο μέντορα και συγκεκριμένα τον Vice President του ΕΜΕΑ για το PC Business Unit. Έρχεται ο HR και μου το λέει και λέω παιδιά, δεν θέλω, νομίζω ότι δεν καταλαβαίνετε, δεν είμαι καλά ψυχολογικά, θα μου περάσει. Δεν νομίζω ότι χρειάζομαι κάποιο μέντορα. Έχω εξαιρετική σχέση με τον manager μου και πάντα ανοιχτή, open discussion, honest discussion. Δεν βλέπω το value. Το λέω λίγο πιο κομψά τέλος πάντων. Και το HR μου λέει, σκέψου το και πες μας. Και μετά όπως μπορείς να καταλαβαίνεις είμαι σε μια πολυεθνική εταιρεία δεν είναι καλό στο HR να λες όχι οπότε λέω, οκ ας το δοκιμάσουμε. Και, Ανδρέα, ήτανε μία από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει. Νομίζω ότι είναι καλό όπως λέμε να δείχνουμε vulnerable όταν είμαστε αλλά όχι μόνο αυτό να μπορέσουμε να αποδεχτούμε και εμείς οι ίδιοι ότι χρειαζόμαστε βοήθεια μερικές φορές γιατί όπως λέει και ένας γνωστός μου εάν πεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια σημαίνει ότι δεν έχεις παραιτηθεί είναι πολύ πολύ ωραίο σημαντικό να αποδεχτείς ότι μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστείς βοήθεια όπως όλοι μπορεί να χρειαστούμε βοήθεια. Άρα μπαίνω σε ένα mentoring process με έναν επαγγελματία ο οποίος εγώ τον βγάζω στον καπέλο εξαιρετικός και σαν επαγγελματίας γιατί είχε και business solutions αλλά και σαν άνθρωπος και ξεκινάει έτσι αυτό το ταξίδι που διήρκεσε με στήριξε με συστηματικό τρόπο εννιά μήνες και πλέον έχουμε μια επαφή σε ad-hoc επίπεδο που μπορούμε να επικοινωνήσουμε για κάποιο είτε business είτε όχι τρόπο. Έκτοτε έχω υπάρξει mentor δύο ανθρώπων και έχω συμμετάσχει σε μια διοργάνωση σαν speed mentoring δεν ξέρω αν το, δεν θυμάμαι την εταιρεία, ίσως θα τη βρούμε και να τη σημειώσουμε στα σχόλια. Η οποία είχε επαγγελματίες από όλα τα industries εργαζομένους από διάφορα industries και έκανε matching για νομίζω 12 λεπτά οπότε στα 12 λεπτά ο εργαζόμενος έκανε όλες τις ερωτήσεις το καλύτερο που μπορούσε πάρει και μετά επόμενο matching ήταν ένα speed mentoring το οποίο ήταν ωραίο και αν μπορώ να πω το added value σε αυτό ήταν ότι ξέρεις μερικές φορές στο mentoring όταν υπάρχει μια συστηματική επαναλαμβανόμενη συνάντηση κάποιες μέρες νιώθεις ότι στερεύεις από θέματα να συζητήσεις και μπορείς να νιώθεις ότι δεν είναι ανάγκη λες πάλι τι θα πω. Στο speed mentoring σε αυτή την πλατφόρμα είχες 12 λεπτά για να κάνεις συγκεκριμένες ερωτήσεις σε συγκεκριμένους ανθρώπους και να πάρεις συγκεκριμένες απαντήσεις άρα αυτό το έκανε πάρα πολύ compact και νομίζω best return on investment του χρόνου του καθενός μας. Άρα μετά από όλη αυτή την εμπειρία εγώ θα σου πω ότι έχει benefits και να έχεις μέντορα και να είσαι μέντορας και πάντα όσο μπορώ και σε προσωπικό επαγγελματικό επίπεδο δηλαδή πολλοί από τους φίλους μου τους οποίους γνωρίζω επαγγελματικά που βρίσκονται και γνωρίζουν και αυτοί επαγγελματικά που βρίσκομαι είναι πολύ σύνηθες να βρεθούμε σ’ ένα τραπέζι και να συζητήσουμε τρία θέματα και είναι και πολύ εύκολο να κανείς identify και να βρεις όλο το μονοπάτι. Άρα ναι, mentoring fully endorsed. Χαίρομαι που ακούω την εμπειρία σου. Για μένα μετάνιωσα αν θέλεις που δεν είχα μέντορες πιο νωρίς στην επιχειρηματική μου πορεία γιατί έκανα λάθη τα οποία θα μπορούσα να είχα αποφύγει αν είχα έναν co-founder ή ένα μέντορα. Πολλοί το αποφεύγουν αυτό έχοντας ένα co-founder που ουσιαστικά είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μπορεί να σε κρατήσει πίσω από το να κάνεις ένα προφανώς λάθος για εκείνον το οποίο δεν βλέπεις εσύ. Στην καινούργια εταιρεία που έχω ξεκινήσει τώρα δεν ξεκίνησα με co-founder αλλά ξεκίνησα ευτυχώς με μέντορα που για μένα είναι το ίδιο και ίσως και καλύτερο γιατί σε αυτή την περίπτωση έχω ακόμα τον στρατηγικό έλεγχο να πω ότι θα πάμε σε αυτή την κατεύθυνση και όχι σε εκείνη δεν χρειάζεται να βάλω νερό στο κρασί μου αν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις με ένα co-founder αλλά συνεχίζω να μαθαίνω από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει 10 φορές περισσότερη εμπειρία από μένα, τον μέντορα και να κερδίζω χρόνο από το να πηγαίνω σε αδιέξοδες αποφάσεις που τελικά θα γυρίσω πίσω χωρίς να το ξέρω, Και για μένα είναι κάτι που θα έπρεπε να κυνηγήσει ο καθένας μας. Πολλές φορές λέμε, μα πως να πάω σε αυτόν τώρα ο οποίος είναι πολύ καλύτερος ή πολύ μεγαλύτερος ικανότερος whatever από μένα αλλά τελικά εγώ δύσκολα θα θα πω όχι σε κάποιον που θα μου ζητήσει την γνώμη μου. Και νομίζω από τη στιγμή που φτάνεις σε ένα σημείο της καριέρας σου και μετά είσαι σε ένα επίπεδο που θέλεις να βοηθήσεις τους άλλους όπως και εσύ είπες κάνεις mentor σε άλλους. Θα πω και κάτι πάνω σε αυτό ότι εκεί έχει και τη διαφορά το mentoring απ’ το coaching, το πως ο καθένας θέλει να να γίνει mentored παρόλη την πολύ ορισμένη έννοια που εκεί έχει να κάνει και με το management style που μπορεί να έχεις ή με το management style που μπορεί να δεχτεί ο κάθε ένας από εμάς θέλει και αυτό το τρόπο, δηλαδή ένιωσα στο τελευταίο mentoring που ήμουν mentor ότι ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα έπρεπε να του τα βγάζω με το τσιγκέλι αν μπορώ να το πω έτσι αλλά αυτό ήταν το benefit και για μένα δηλαδή πάντα όλοι έχουμε να μάθουμε από όλα και να βελτιωθούμε. Σωστά. Και αυτό είναι κάτι το οποίο δεν είναι προφανές ότι σαν μέντορας κάποιου άλλου έχεις να κερδίσεις. Εγώ ας πούμε από τα πρώτα πράγματα που κέρδισα σε μια τέτοια σχέση ήταν να δω την πορεία που έχω κάνει εγώ που τη βλέπω στον άλλον μπροστά μου στον mentee βλέπω να είναι σε ένα σημείο αυτής της πορείας και εγώ να έχω πάει πολύ παραπέρα και λέω κοίταξε πόση απόσταση έχω κάνει και ότι μπορώ να βλέπω τον κόσμο με τα μάτια ενός άλλου που επίσης είναι πολύ σημαντικό Παναγιώτη πάμε πάμε πίσω σε... ήθελα να πάω πίσω σε αυτό που είπες για τα λάθη γιατί σίγουρα ή φαντάζομαι μάλλον ότι μέσα σε αυτήν την πορεία σου στη Lenovo και σε άλλες εταιρίες έκανες πράγματα από τα οποία έμαθες και κάποιοι τα λέμε λάθη, οι περισσότεροι τα λέμε λάθη κάποιοι άλλοι τα λένε learning moments δηλαδή ευκαιρίες για να μάθω να γίνω καλύτερος έχεις κάποια τέτοια ευκαιρία στην οποία έγινες καλύτερος για να μας διηγηθείς; Νομίζω ότι καθ' όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής μας πορείας και της προσωπικής υπάρχουν σημεία στα οποία βλέπουμε ένα μονοπάτι το οποίο ξεκινήσαμε βλέπουμε το διπλανό και δεν το επιλέγουμε για κάποιο λόγο και βλέπουμε πού μας οδηγεί. Θα πάω την ερώτηση και λίγο πιο δίπλα εάν με ρωτάς εάν θα ακολουθούσα τα ίδια μονοπάτια θα σου έλεγα ότι μάλλον θα τα ακολουθούσα αλλά ότι αυτά είχαν δυσκολίες τις οποίες έπρεπε να κάνουμε overcome να τις ξεπεράσουμε είναι ξεκάθαρο. Αν πάω να κάνω συγκεκριμένα να identify κάποιο λάθος θα σου πω ότι δεν το είδα έτσι. Προσπάθησα σε κάθε σημείο της καριέρας να αλλάξουμε τη ροή των πράγματων. Υπήρχε... η Lenovo, κάνω μια ιστορική αναδρομή, η Lenovo είναι νούμερο ένα κατασκευαστής ηλεκτρονικών υπολογιστών στον κόσμο αλλά στην Ελλάδα δεν ήταν και δεν ήταν για λόγους στρατηγικής, για λόγους εμπορικούς είχαν γίνει κάποια λάθη διαχείρισης. Αυτά τα λάθη τα είδαμε από την αρχή και προσπαθήσαμε να τα αλλάξουμε. Ένα από αυτά ήταν ότι η Lenovo είναι ένα premium brand ενώ στα μάτια πολλών ήταν ένα value for money. Η Lenovo είχε εξαγοράσει την IBM πριν από 28 χρόνια περίπου. Άρα... τα θυμάσαι; Δεν ξέρω αν τα θυμάσαι, τα IBM τα ThinkPad, γράφανε IBM ThinkPad, πλέον είναι Lenovo ThinkPad. Έχουν κρατήσει όλο το R&D που είναι στα Αμερική και υποστηρίξαμε στην ουσία την την ποιότητα κατασκευής και τη φτάσαμε ένα επίπεδο πιο πέρα εκτός από το PC business λοιπόν της IBM εξαγοράσαμε και το server business της IBM, άρα έχουμε και Lenovo ThinkCentres εκτός από ThinkPad ThinkSystem και η οικογένεια λύσεων ή προϊόντων. Πριν από 8 χρόνια εξαγοράσαμε τη Motorola από την Google άρα έχουμε και το κομμάτι του κινητού μέσα στο portfolio των λύσεων που προσφέρουμε. Μην μακρηγορήσω όμως γι’ αυτά αλλά θα πάω στο προηγούμενο. Αυτά που είδαμε ως λάθη, αν μπορώ να το πω έτσι, παρόλο που δεν μου αρέσει η λέξη είναι ότι θέλαμε να αλλάξουμε το perception της Lenovo στην αγορά και ξέραμε ότι δεν θα είναι ένα εύκολο ή γρήγορο task. Μας πήρε πάνω από 3 χρόνια για να αρχίσουμε να γινόμαστε considered σαν νούμερο 1 ή νούμερο 2 επιλογή και έφτασε μετά από 5 χρόνια που θεωρώ ότι έχουμε μία διαφορετική στρατηγική που είμαι και εγώ στην ηγεσία της εταιρείας να γινόμαστε νούμερο 1 στην Ελλάδα. Άρα τα λάθη νομίζω ότι πρέπει να τα βλέπουμε είτε είναι προσωπικά είτε είναι επαγγελματικά και από τη στιγμή που τα δεις μετά είναι εύκολο να αποφασίσεις το μονοπάτι για να τα διορθώσεις, ή να τα εξελίξεις και να καταλήξεις τελικά στο αποτέλεσμα που θες. Αν πάμε σε κάτι άλλο που σε βοήθησε να εξελιχθείς ο αθλητισμός και το Τρίαθλο από όπου έχουμε γνωριστεί το οποίο είναι πολύ απαιτητικό από θέμα χρόνου αλλά και πολύ σκληρό ώρες-ώρες δηλαδή όχι μόνο από ώρες προπόνησης αλλά και τον κόπο και την πίεση που ασκείς στο σώμα σου. Σε βοήθησε εσένα κάπως στον τρόπο που σκέφτεσαι και στον τρόπο που δουλεύεις; Έχεις κάνει αυτόν τον κύκλο να αναρωτηθείς τελικά τον χρόνο που ασχολείσαι με το τρίαθλο αν έχει αλλάξει ο τρόπος που σκέφτεσαι; Θα σου φανεί πολύ περίεργο αλλά δεν το είχα κάνει, δεν είχα κάνει την ανασκόπηση. Ξαναξεκινάω από την αρχή, πάντα ήμουν άνθρωπος ο οποίος ήμουνα κοντά στον αθλητισμό. Από πολύ μικρή ηλικία έπαιζα μπάσκετ, έπαιζα στην τοπική ομάδα η οποία κάποια στιγμή έπαιζε ημιεπαγγελματικά. Άφησα το μπάσκετ, έκανα κάποια στιγμή τένις, kick boxing, γυμναστήριο άρα πάντα θα έβρισκα ένα σπορ να είμαι εκεί γιατί θεωρώ ότι κάνει καλό σε πάρα πολλά πράγματα και personally αλλά και επαγγελματικά. Ακόμα, μια παρένθεση ακόμα, και το switch off που κάνεις για να μπεις στο αθλητικό mode είναι εξαιρετικό για να καταφέρεις να μην είσαι 24x7 στο να σκέφτεσαι τη δουλειά. Γιατί πολλοί, νομίζω, επαγγελματίες ή επιχειρηματίες, δυστυχώς 24 ώρες το 24ωρο σκεφτόμαστε τη δουλειά. Όσον αφορά στο τρίαθλο έχω δύο εμπειρίες, έχεις μεγαλύτερη εμπειρία από εμένα άρα ξέρεις οπότε εσύ ίσως να έχεις κάνει την ανασκόπηση. Εμένα ο πρώτος μου αγώνας ήταν στην... ο πρώτος αγώνας endurance, δηλαδή μεγάλης διάρκειας, ήταν στην Κατερίνη στο Almira MAN, μια μικρή τοπική... μικρή... μία για την επίπεδο της Ελλάδας μεγάλη διοργάνωση αλλά μάλλον αν το συγκρίνεις με το Ironman που είναι ένα διεθνές brand, πολύ μικρότερο. Εκεί είχα ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα στην πλάτη μου στην προετοιμασία και στις ώρες τις οποίες είχα αφιερώσει και ο στόχος ήταν ένας υγιής τερματισμός όπως λέγαμε με τον προπονητή μου. Να το ευχαριστηθείς, να τερματίσεις και να πεις ότι το απόλαυσα και το έκανα. Και όντως χωρίς να πω ότι παθαίνω, πώς να το πω τώρα, collapse σωματικό ή πνευματικό τερμάτισα και το χάρηκα. Όταν τελείωσε εκτός από το ότι δεν ήθελα να το ξανακάνω εκείνη την ώρα σκεφτόμουνα κι έλεγα γιατί μου λένε όλοι αυτοί ότι το τρίαθλο σε αλλάζει ή το Ironman σε αλλάζει ή τα τα αθλήματα endurance σε αλλάζουν και το κατάλαβα τώρα στη δεύτερη μου απόπειρα στη Βουλιαγμένη και πριν από μια εβδομάδα, δύο, κάπου εκεί
γιατί τι είδα:α) το είχα κάνει άλλη μια φορά, άρα το το motivation δεν ήταν το ίδιο όπως την πρώτη φορά. Τι να πεις, ότι θα βελτιώσω λίγο τον χρόνο μου; Οκ, θα τον βελτιώσω λίγο άρα το δυσκολότερο που είχα εγώ να κερδίσω ήταν να να δαμάσω το μυαλό μου το οποίο σε πολλές στιγμές μου έλεγε σταμάτα και αν όχι σταμάτα γιατί δεν θα το αποδεχόμουν εύκολα το quitting, περπάτα. Έχεις κάνει 5-6 ώρες ήδη, δεν θα αλλάξει ο κόσμος αν κάνεις 6μιση-7 ώρες και παραπάνω περπάτα. Και το δυσκολότερο λοιπόν πράγμα και η δυσκολότερη πρόκληση στο τρίαθλο στον τελευταίο αγώνα ήταν να κερδίσω το μυαλό. Άρα έχοντας περάσει πλέον και μια εβδομάδα-δύο απ’ αυτό θα πω ότι ο αθλητισμός είναι πάντα μέρος της καθημερινότητάς μου ή τέλος πάντων νομίζω της υγείας μας. Τα endurance αθλήματα και το τρίαθλο στην συγκεκριμένη περίπτωση μπορούν να σε βοηθήσουν πάρα πολύ να δαμάσεις το μυαλό σου και σε πάρα πολλές στιγμές που θα νιώσεις την ανάγκη να σταματήσεις, να κάνεις χαμηλότερο perform, να περπατήσεις, να πεις, δεν πειράζει κάτσε λίγο να πάρεις δυο ανάσες, να βρεις τον τρόπο να το ξανακάνεις, να ξανατρέξεις, να ξαναπάς μέχρι τον τερματισμό, να ξαναευχαριστηθείς τον πανηγυρισμό, είναι πολύ ευχάριστη η στιγμή του τερματισμού. Άρα, Αντρέα σε κάθε περίπτωση είμαι πάντα υπέρ των σπορ, το τρίαθλο είναι κάτι το οποίο θα το πρότεινα εύκολα σε κάποιον να το ακολουθήσει γιατί δεν είναι μόνο οι ώρες προπόνησης, της προετοιμασίας και το πόσο committed είσαι σε όλο αυτό που είναι μια μεγάλη συζήτηση είναι και το τι πράγματα μπορείς να πάρεις και νομίζω το σημαντικότερο σε εμένα τουλάχιστον ήταν να καταφέρω να κερδίσω το μυαλό μου εκείνη την ώρα που δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Και δεν το έχουμε συνηθίσει κιόλας, νομίζω ότι πολλοί επαγγελματίες έχουμε μάθει να είμαστε είτε πολύ task oriented, είτε πολύ strategy focused, έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε σε όλο αυτό το περιβάλλον και ίσως να νιώθουμε και πολύ καλά όσο το κάνουμε. Όταν βγαίνεις λοιπόν από αυτό το comfort zone, όσο μπορούμε να πούμε comfort zone τον επαγγελματικό κόσμο βλέπεις που που έχεις ακόμα πολλά περιθώρια να βελτιωθείς. Κι εγώ αυτό βλέπω, Παναγιώτη, από τον αθλητισμό, ιδίως τον endurance αθλητισμό τις μεγάλες αποστάσεις ότι πέρα από το σώμα σου γυμνάζεις το μυαλό σου να μπορεί να σε πάει παραπέρα, γιατί ενώ το σώμα λέει κουράστηκα το μυαλό μπορεί να συνεχίσει και να σπρώξει το σώμα να συνεχίσει και το ίδιο πράγμα βοηθάει και επαγγελματικά. Η δικιά μου ιστορία είναι ότι για τρία χρόνια ουσιαστικά διοργάνωνα ένα συνέδριο με μία ομάδα, το EO Unlimited Santorini που κάναμε πέρσι τελικά, πέρσι το καλοκαίρι, το είχαμε ήδη οργανώσει δύο φορές, είχαμε πουλήσει τα εισιτήρια και τα είχαμε επιστρέψει λόγω Covid δηλαδή το είχαμε ακυρώσει κι έπρεπε να επιστρέψουν τα εισιτήρια και λέω, παιδιά φτάνει, μέχρι εδώ, δεν αντέχω άλλο, δηλαδή πώς... δυόμισι χρόνια τώρα αυτή η ιστορία πώς θα συνεχίσει και εκείνο τον καιρό έκανα μία μεγάλη απόσταση με το ποδήλατο, είχα βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου δηλαδή να πάω στο Ναύπλιο και να... Ναύπλιο λέω, σωστά το λέω; Ναι. και να γυρίσω δηλαδή 160 χιλιόμετρα— να πάω την μία μέρα να γυρίσω την άλλη.— Το έκανα Google Search να δω πόσα χιλιόμετρα είναι. Και...— Και το ‘κανες.— Μετά από αρκετή δυσκολία είχα ξεκινήσει με ένα φίλο, ο φίλος μου έπαθε έναν τραυματισμό, τελικά πήγα μόνος μου και γύρισα με φόβο, δεν ξέρω τους δρόμους τι θα βρω, πώς θα είναι, θα τα καταφέρω τέλος πάντων τα κατάφερα και μετά από αυτό συνειδητοποίησα ότι μπορώ να βάζω πολύ δύσκολα εγχειρήματα στον εαυτό μου και να τα πετυχαίνω και λέω εκείνο το συνέδριο το οποίο εκκρεμεί και πρέπει τελικά κάποιος να το πάει μπροστά θα το πάω εγώ μπροστά και έκανα commitment για άλλο ένα χρόνο. Τελικά έγινε όλο αυτό, πήγε πάρα πολύ καλά, πήρε εξαιρετικά ψηλή βαθμολογία αλλά το pivotal moment για μένα ήταν όταν ο αθλητισμός με βοήθησε το στοίχημα του αθλητισμού με βοήθησε να κερδίσω το στοίχημα το επιχειρηματικό, αν θέλεις. Και είναι όλα mind game, δηλαδή προπόνησα το μυαλό μου ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει σε πιο δύσκολες συνθήκες. Και εγώ θα σου πω ότι βλέποντας σε και από την κάμερα αυτήν την στιγμή, ο τρόπος που μιλάς και χαμογελάς όταν περιγράφεις αυτή την ιστορία είναι τέτοιος που δείχνει ακριβώς όλο αυτό που ένιωθες και νιώθεις. Σε ευχαριστώ. Παναγιώτη, όπως πλησιάζουμε στο κλείσιμο, ήθελα να σε ρωτήσω στη δουλειά σου πέρα από την όλα αυτά τα μαθήματα και το mentoring που έχεις πάρει όλα αυτά τα χρόνια τι είναι αυτό που σε βοηθάει να ανταπεξέρχεσαι στις καθημερινές προκλήσεις, έχεις κάποια υπερδύναμη, κάτι το οποίο... στο οποίο είσαι πάρα πολύ καλός; Νομίζω αν αυτό, θα πρέπει να το πούμε και οι δύο πλευρές, δηλαδή όχι μόνο εγώ αλλά και οι άνθρωποι που εργαζόμαστε μαζί ότι έχω βοηθήσει σημαντικά στο να έχει χτιστεί ένα πολύ ωραίο περιβάλλον εργασίας. Έχω κάποια τεστ. Ένα απ’ αυτά τα τεστ για να καταλαβαίνω αν πρέπει να αλλάξω τη δουλειά ή όχι είναι όταν μπαίνεις το πρωί στο αυτοκίνητο, να καταλαβαίνεις αν χαίρεσαι ή όχι για το ότι πας στο γραφείο. Ή όταν έρχεται το Σαββατοκύριακο εκεί που όλη την Κυριακή το απόγευμα σε πολλές παρέες, σε πολλά τραπέζια που βρισκόμαστε λένε πω πω, αύριο δουλειά και γκρινιάζουνε ή λείπεις δυο βδομάδες διακοπές και λες πού να γυρίσω τώρα εγώ σε όλα αυτά εμ... λέω θέλω να γυρίσω άρα αυτό είναι το τεστ μου στο να καταλάβω αν είμαι καλά και υγιής σε ένα εργασιακό περιβάλλον κι όταν δεν συμβαίνει αυτό καταλαβαίνεις ότι έχει έρθει η ώρα για να αλλάξεις. Το λέω αυτό γιατί μπορεί να βοηθήσει πάρα πολλούς από τους επαγγελματίες που μας ακούνε. Δεν είναι κακό να πεις ότι δεν μου κάνει ένα εργασιακό περιβάλλον και θέλω να αλλάξω. Έρχομαι λοιπόν όμως πίσω σε αυτό που λέ... που με ρώτησες, νομίζω ότι η υπερδύναμη είναι η δύναμη της ομάδας. Έχω ένα νομίζω ποιοτικό χαρακτηριστικό να μπορώ να ακούω τους ανθρώπους να μπορώ να τους κατανοώ και να είμαι πάντα δίπλα τους εκεί χωρίς όμως να είμαι. Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις πώς το λέω. Χωρίς να είσαι στη μέση. Χωρίς να είμαι στη μέ... Νομίζω ότι ο ρόλος του... του ηγέτη αν μπορούμε να το πούμε έτσι είναι να δουλεύει για τους ανθρώπους του και όχι οι άνθρωποί του να δουλεύουν για αυτόν άρα εγώ είμαι εδώ για να κάνω support οτιδήποτε... οποιαδήποτε απόφαση πάρει ένας business leader ακόμα και αν πολλές φορές δεν συμφωνώ με αυτή as long as... όσο δεν καταστρεφόμαστε σαν εταιρεία είναι είναι καλό να παρθεί μια απόφαση προς κάποια κατεύθυνση και ας μην είναι αυτή ακριβώς που θα ήθελες εσύ, ας μην ήταν ο τρόπος που θα το χειριζόσουνα και αυτό είναι νομίζω κάτι που έχω καταφέρει να κάνω develop όλα αυτά τα χρόνια να αποδεχτώ ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν και με ένα διαφορετικό τρόπο από το δικό μου έτσι νομίζω ότι οι άνθρωποι νιώθουν embraced νιώθουνε ότι η γνώμη τους μετράει και έτσι δημιουργείς ένα inclusive περιβάλλον στο οποίο όλοι μπορούν να δώσουνε το 100% του εαυτού τους. Άρα νομίζω ότι η άμα μπορούμε να την πούμε υπερδύναμη είναι το ότι έχοντας όλες αυτές τις προσλαμβάνουσες από όλα αυτά τα χρόνια και έχοντας δει όλα αυτά τα λάθη σε πάρα πολλές διαφορετικές εταιρείες στο παρελθόν, από καλούς ή όχι τόσο καλούς επικεφαλής managers, προϊσταμένους, όπως θες πες τους βήμα βήμα δημιουργείς κάτι το οποίο στο τέλος της μέρας νομίζω ότι χαίρομαι που είμαι στο γραφείο αυτή τη στιγμή και κοιτάω έξω χαίρομαι που όλοι έχουν ένα χαμόγελο και θέλουν να δουλέψουνε και δεν το λέω εγώ λοιπόν για να πούμε κι αυτά ως... ως εταιρεία έχουμε και κάποιες έρευνες που γίνονται κάθε χρόνο οι οποίες τα ratings τα οποία λαμβάνουμε είναι εξαιρετικά, άρα νομίζω ότι ακόμα η υπερδύναμη είναι να λειτουργείς, να δουλεύεις με ανθρώπους με τους οποίους έχεις δημιουργήσει μια τέτοια σχέση και ένα περιβάλλον στο οποίο να χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί τους. Πολλά είπα πάλι. Είπες κάτι σημαντικό το οποίο είναι οι... οι ηγέτες, οι leaders να δουλεύουν για την ομάδα τους και όχι να δουλεύει η ομάδα για αυτούς. Πώς θεωρείς ότι είμαστε στην Ελλάδα σε σχέση με αυτό και πόσο... Δεν έχουμε data για να το στηρίξουμε. Πόσο μακριά μπορούμε να πάμε προς αυτό; Θα σου πω ότι εξελισσόμαστε και το βλέπω και το καταλαβαίνω και ένα παράδειγμα που που είδαμε αρκετά έντονο ήταν την περίοδο του κορονοϊού. Την περίοδο του κορονοϊού το παλαιότερο leadership style ή management και αναφέρομαι σε επιχειρηματίες που είναι πάρα πολλά χρόνια στην αγορά πάντα ένιωθαν την αμφιβολία αν το workforce τους δουλεύει ή κοροϊδεύει ότι δουλεύει και κάθεται σπίτι και βλέπει τηλεόραση και εκεί εκεί καταλαβαίνεις ότι υπάρχει αβεβαιότητα, υπάρχει αμφιβολία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους τους εργαζομένους και το καταλαβαίνω ενώ εγώ έλεγα τότε ότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήμαστε όλοι τόσο committed και δουλεύουμε ακόμα περισσότερες ώρες δυστυχώς εκείνη την περίοδο από τις φυσιολογικές ώρες εργασίας που είχαμε οπότε για να απαντήσω σε αυτό που που ρωτάς, νομίζω ότι όσο περνάνε τα χρόνια το leadership style αλλάζει χρειάζεται να υπάρχει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και νομίζω ότι σιγά σιγά πηγαίνουμε προς τα εκεί δεν είναι πολλές επιχειρήσεις εκεί φάνηκε αρκετά έντονα και στην καθημερινότητα από εκεί πέρα φαίνεται πάλι με το πώς λειτουργούν οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις, νομίζω ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας αλλά βελτιωνόμαστε. Και για να κλείσουμε Παναγιώτη, αν εσένα ο στόχος σου είναι να βοηθήσεις την ομάδα σου και να αναδείξεις την ομάδα σου τι είναι επιτυχία τελικά για σένα ή ας πούμε ας πούμε και επαγγελματικά και στη ζωή αν είναι διαφορετικό Πάμε στο στο επαγγελματικό κομμάτι. Θα πω κάτι το οποίο λέω πολλές φορές στους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύουμε μαζί. Εμείς έχουμε κάποια σημεία αναφοράς τα οποία μετρούν την επιτυχία μας καλώς ή κακώς και αυτά είναι οι δείκτες της GfK ή της IDC άρα στην ουσία σε σχέση με τον ανταγωνισμό μας πού βρισκόμαστε μεριδιακά Εγώ αυτό που λέω σε όλες τις ομάδες είναι δεν με νοιάζει τι θα πει η IDC, δεν με νοιάζει τι θα πει η GfK Εάν στο τέλος της ημέρας εμείς νιώθουμε ότι έχουμε κάνει αυτό το οποίο περνούσε απ’ το χέρι μας και νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας τότε το νούμερο θα θα γράψει εκεί που πρέπει να γράψει. Αυτό φυσικά όταν έχεις ένα επίπεδο επαγγελματιών στους οποίους καταλαβαίνεις ότι δεν χρειάζεται direct μοντέλο ηγεσίας αλλά αντιθέτως προτιμούν ένα ελεύθερο μοντέλο manager ή leadership style τότε αυτό λειτουργεί πάρα πολύ καλά άρα η επιτυχία για εμένα δεν είναι τα νούμερα τα νούμερα είναι εκεί για να να δείξουν κάποια στιγμή κάτι το οποίο είναι ο κόπος και ο χρόνος που έχουμε αφιερώσει όλοι αν το πάμε στο τρίαθλο δεν έχει σημασία αν θα κάνουμε sub 5 hour κάτω από πέντε ώρες έναν αγώνα half Ironman ή έξι ώρες σημασία έχει η προσπάθεια η οποία δώσαμε, τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, ο καθένας μας μπορεί να έχει διαφορετικά metrics για το τι θεωρεί η επιτυχία οπότε ξέρεις κλείνεις τα φώτα και πηγαίνεις σπίτι νιώθεις καλά με την ημέρα σου, νιώθεις καλά με τον εαυτό σου σωστά αυτό για εμένα είναι το κομμάτι της επιτυχίας. Σωστά. Μένεις με τον εαυτό σου και αν είσαι καλά με τον εαυτό σου όλα είναι καλά όπως είχε πει και ο Δημήτρης ο Στρατάκης σε προηγούμενο podcast και το έχω κρατήσει σαν τα αγαπημένα μου quotes. Παναγιώτη σε ευχαριστούμε πάρα πολύ που ήσουν μαζί μας σήμερα. Κι εγώ σας ευχαριστώ. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία. Έμαθα πολλά, πολύ ενδιαφέρουσα η ανασκόπηση στο Πλαίσιο και τι έμαθες από εκεί και αυτά που είπαμε για το τρίαθλο καλές επιτυχίες σου εύχομαι και επαγγελματικές και αθλητικές. Και σε σένα Ανδρέα, και σε όλους μας. Για όσους μας ακούσατε ευχαριστούμε που ήσασταν μαζί μας σήμερα. Πατήστε το subscribe, μην ξεχάσετε, για να μην χάσετε ούτε ένα επεισόδιο γιατί τα καλύτερα έρχονται. Και επίσης μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το EO Greece στη σελίδα eogreece.org και μέχρι το επόμενο επεισόδιο όπως μου αρέσει να λέω keep leading.