O szukaniu innych narracji, formy i opowieści, o wychodzeniu poza utarte szlaki i sposoby patrzenia. O fotografowaniu, procesie i byciu w drodze w rozmowie z Moniką Szewczyk-Wittek opowiadają Agata Ciastoń i Bartek Warzecha.

Czuła obserwacja tego co Nas otacza i krytyczne spojrzenie nie musi się wykluczać. Książki „Rdza” Bartka Warzechy i „Na środkowym pasie latem trawa była wysoka” Agaty Ciastoń udowadniają, że bycie w drodze może być też procesem twórczym. To rozmowa o niezależności, wrażliwości i inspiracjach do sięgania po nowe i nieznane. 

Agata Ciastoń ‒ niezależna kuratorka, badaczka i autorka, doktora kulturoznawstwa. Od lat współpracuje z instytucjami kultury, placówkami edukacyjnymi oraz wydawnictwami. Była pomysłodawczynią, koordynatorką i kuratorką wystaw zbiorowych, m.in. „Poezja i performans. Perspektywa wschodnioeuropejska” i „Miesięcznik »Fotografia« 1953–1974” oraz wielu indywidualnych. Pełniła również funkcję kuratorki międzynarodowych rezydencji artystycznych. W pracy interesuje się przede wszystkim problematyką różnorodnie pojmowanych granic i terytoriów. W jej projektach często powracają zagadnienia dotyczące wieloznaczności krajobrazu oraz relacji człowieka ze światem zwierząt, roślin i rzeczy. Latem 2024 roku nakładem Wydawnictwa Warstwy ukazała się jej debiutancka książka „Na środkowym pasie latem trawa była wysoka”.

Bartek Warzecha – urodzony w Białymstoku, fotograf i twórca wizualny, absolwent Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie i Programu Mentorskiego Sputnik Photos. Autor sesji promocyjnych, okładek płyt i teledysków oraz fotografii do plakatów teatralnych i operowych. Dwukrotny laureat Grand Press Photo, czterokrotny laureat nagrody KTR, a także Konkursu Fotografii Teatralnej. Laureat stypendium Młoda Polska oraz rocznego stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Autor dwóch książek fotograficznych „Bartek Warzecha / Przedstawienia” i „RDZA” oraz trzech wystaw indywidualnych: „Pierwsza Generalna”, „IN/OUT”, „RDZA”. Był wykładowcą Warszawskiej Szkoły Filmowej oraz tutorem w programie Gaude Polonia. Jego prace były prezentowane na festiwalach i wystawach fotograficznych w Polsce i za granicą. Pracuje dla najważniejszych instytucji kultury oraz podmiotów komercyjnych. www.bartekwarzecha.com

www.fotopolis.pl/podcast

Z dokumentalistą Arkiem Golą rozmawiamy o kulisach pracy nad projektem "Życia nigdy dość". Jego efektem jest książka fotograficzno-reporterska, prezentująca historie osób, które otrzymały nowe życie dzięki transplantacji. Posłuchajcie i pobierzcie darmowe wydanie PDF.

Gola przez kilka lat dokumentował pracę lekarzy Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu oraz Kliniki Chirurgii Naczyń i Transplantacji Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Pracując w trudnych, szpitalnych warunkach, gdzie toczy się dramat śmiertelnej choroby, pokazuje wytrwałość i ludzką godność w momencie podejmowania decyzji ostatecznych.

Celem publikacji jest zachęcenie odbiorców do rozmów o transplantacji i decyzji o przekazaniu swoich organów po śmierci dla ratowania życia ludzi, którzy tych organów potrzebują. Książkę w wersji elektronicznej można pobrać za darmo pod tym linkiem.

Tekst do książki napisał laureat nagrody Nike Zbigniew Rokita. Za fotoedycję odpowiada Mariusz Forecki a za projekt graficzny Andrzej Dobosz.

Arkadiusz Gola - Fotograf, kurator wystaw, wykładowca w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików, ambasador marki FUJIFILM. Od 1991 roku pracuje jako fotoreporter prasowy, a od 1996 roku – w redakcji „Dziennika Zachodniego” na Górnym Śląsku. Zdjęcia Arkadiusza Goli były prezentowane na licznych wystawach w kraju i za granicą.

Zbigniew Rokita - Reporter, specjalizuje się w problematyce Europy Wschodniej i Górnego Śląska. Autor książek reporterskich „Odrzania. Podróż po Ziemiach Odzyskanych” (2023), „Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku” (wyróżnionej podwójną Nagrodą Literacką Nike: jury oraz czytelników, 2020) i „Królowie strzelców. Piłka w cieniu imperium” (2018). Autor sztuk teatralnych. Stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego”. Pochodzi z Gliwic, mieszka w Katowicach.

www.fotopolis.pl/podcast

Co cięte kwiaty mają wspólnego z ludźmi? Jak długo może żyć bukiet i dlaczego autorka "Sześciu Wazonów" niektóre z nich trzyma miesiącami? Jak poczucie winy, depresję i złość opowiedzieć kwiatami? 

Joanna Szpak-Ostachowska i Olga Łacna opowiadają o pracy nad książką „Sześć Wazonów”, która powstała w pewnym sensie jako efekt uboczny procesu terapeutycznego. Zaczęło się od ułożenia bukietu który miał być gestem związanym z żałobą i terapią. 

Za nim poszła fascynacja ciętymi kwiatami, miesiące pracy, researchu i artystycznych poszukiwań. Efektem jest fotoksiążka, która czeka teraz na druk - inicjatywę można wesprzeć kupując egzemplarz książki i kolekcjonerskie odbitki na stronie https://zrzutka.pl/dtahs9

Joanna Szpak-Ostachowska - fotografka, nauczycielka fotografii, ogrodniczka. Absolwentka polonistyki i animacji kultury Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła Program Mentorski Sputnik Photos (2019/2020). Autorka książki fotograficznej Chwasty, nagrodzonej w konkursie Fotograficzna Publikacja Roku 2020. Laureatka sekcji ShowOFF Miesiąca Fotografii w Krakowie (2020). Jej prace z cyklu Części wspólne zostały zakupione do zbiorów fotografii współczesnej Muzeum Warszawy (2022). Prowadzi autorskie zajęcia fotograficzne W cyklu fotografii w Służewskim Domu Kultury w Warszawie.

Olga Łacna – absolwentka Wydziału Fotografii PWSFTv i T im. Leona Schillera w Łodzi, Wydziału Grafiki na warszawskim ASP oraz podyplomowych studiów Art in Practice w Collegium Civitas. Graficzka, fotoedytorka. Wielokrotna laureatka nagród Grant Front za najlepsze okładki prasowe. Autorka projektów graficznych oraz fotoedytorka książek fotograficznych. Recenzentka przeglądów portfolio oraz członkini jury nagród KTR w kategorii Fotografia. W 2015 roku założyła Fundację Instytut Fotografii Fort w Warszawie (IFF), której była prezeską oraz dyrektorką programową aż do końca 2022 roku. Koordynatorka flagowego, nowatorskiego projektu edukacyjnego IFF tworzonego wspólnie z Instytutem Kultury Polskiej UW – pt. „Szkoła Patrzenia”.

www.fotopolis.pl/podcast

O najpiękniejszych, ale też najtrudniejszych chwilach zatrzymanych na zdjęcia. O fotografowaniu codzienności i ważnych dla rodziny wydarzeń. O tym jak fotografować własną rodzinę, ale też przekonać do siebie innych w rozmowie z Moniką Szewczyk-Wittek opowiadają fotografki rodzinne.

Jak to się stało, że zajęły się fotografią rodzinną – to jedno z pierwszych pytań, które pada w trakcie rozmowy. Ale to spotkanie jest poświęcone także dyskusji o życiu i śmierci, o tym co i kiedy warto fotografować, a kiedy w codziennym życiu aparat można odłożyć. Anna Hernik, Ola Klimek-Lipnicka i Kasia Warpas dzielą się swoimi doświadczeniami, pasją, ale też wątpliwościami dotyczącymi pracy fotografa rodzinnego. 

Anna Hernik - fotografka rodzinna, dokumentalna, komercyjna. Finalistka konkursu Grand Press Photo w 2023 i 2024 roku. 

Ola Klimek-Lipnicka - fotografka, animatorka kultury, niezależna kuratorka. Absolwentka historii i sztuki współczesnej, obecnie doktorantka na Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Od 2019 roku razem z Łukaszem Klimkiem współtworzy projekt Family Unposed, poświęcony fotograficznej refleksji nad rodziną i życiem codziennym. Mama Antoniny i Heleny, niedzielna ornitolożka. 

Kasia Warpas doktor projektowania wystaw muzealnych, jest dokumentalną fotografką rodzinną z Monachium. Wykorzystując doświadczenie w tworzeniu narracji wizualnych, specjalizuje się w fotografii porodowej i reportażach z połogu. Swoimi zdjęciami pragnie uchwycić nie tylko fizyczne aspekty porodu, ale także towarzyszące mu emocje i przeżycia. W swoich pracach pokazuje, że za cudem narodzin stoją silne, odważne kobiety, których historia zasługuje na to, aby być udokumentowana. 

www.fotopolis.pl/podcast

Zaglądamy za kulisy pracy fotografów zatrudnionych w kancelarii Prezydenta RP. O tym jak zmienia się fotografia oficjalna, ale też wyzwaniach związanych z dokumentowaniem pracy pierwszej pary z Elizą Radzikowską – Białobrzewską i Jakubem Szymczukiem rozmawia Monika Szewczyk-Wittek

Jak doświadczenia w pracy w mediach można wykorzystać w pracy w urzędzie? O odbiorcach zdjęć, komentarzach, politycznych zmianach, wielkich wydarzeniach i kluczowych momentach dyskutują: Eliza Radzikowska – Białobrzewska, która pracuje dokumentuje pracę par prezydenckich od 1997 roku oraz Jakub Szymczuk, który pełnił rolę oficjalnego fotografa Prezydenta RP w latach 2017-2024. 

Eliza Radzikowska-Białobrzewska: fotografka. Pracuje w Kancelarii Prezydenta RP od 1997 roku. Zajmuje się dokumentowaniem pracy prezydenta oraz pierwszej damy.

Jakub Szymczuk: fotograf, grafik, rocznik 85. Laureat nagród fotografii prasowej, takich jak Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego, Zdjęcia roku Grand Press Photo 2014, Zdjęcia X-lecia czy Zdjęcie XX-lecia GPP. Przez lata pracował dla redakcji „Gość Niedzielny” i Polska Presse, a także pełnił rolę oficjalnego fotografa Prezydenta RP w latach 2017-2024. Dziś fotograficznie pracuje sporadycznie projektowo. Na stałe związany z Fundacją "Nauka. To Lubię", pracuje nad stworzeniem nowych formatów popularyzujących naukę wśród najmłodszych widzów kanałów dr. Tomasza Rożka.

www.fotopolis.pl/podcast

Dzięki zastosowaniu innowacyjnych technologii, osoby niewidome i słabowidzące mogą doświadczać fotografii za pomocą dotyku. O wyjątkowej wystawie rozmawiamy z Tomaszem Miękusem - specjalistą druku z firmy Canon Polska i dr Piotrem Kucią z Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Ekspozycja zorganizowana we wnętrzach warszawskiej ASP prezentuje serię przejmujących obrazów, wyprodukowanych w technologii druku wypukłego. Obrazy te przedstawiają zdjęcia ambasadorów marki Canon – znanych na całym świecie fotografów, w tym wielokrotnie nagradzanego fotoreportera Brenta Stirtona, znanego dokumentalisty Sebastião Salgado, fotoreportera Yagazie Emezi, czy fotografa sportowego Samo Vidica.

W podcaście pytamy o techniczną stronę przygotowania wystawy, ale "World Unseen" stanowi też punkt wyjścia do szerszej dyskusji o tym, jak fotografia przekracza dziś granice swojej definicji a technologia sprawia, że sztuki wizualne stają się szeroko dostępne, co realnie wpływa na życie wielu osób.

Goście podcastu:

Tomasz Miękus - Product Manager w Canon Polska. Ekspert od rozwiązań w obszarze  druku wielkoformatowego.

dr Piotr Kucia - Fotograf, operator filmowy, wykładowca akademicki, dziekan Wydziału Sztuki Mediów, inicjator i koordynator wielu akcji i projektów edukacyjnych bazujących na innowacji i nowych technologiach.

Kiedy i gdzie?

Wystawę World Unseen będzie można oglądać bezpłatnie od 5 do 21 grudnia na terenie Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, przy ul. Wybrzeże Kościuszkowskie 37/39.

Więcej informacji o projekcie i wystawie znajdziecie na tej stronie

Fotopolis jest patronem medialnym wydarzenia

www.fotopolis.pl/podcast

Co się stanie, gdy aparat obrócimy w swoją stronę? Jak opowiadać zdjęciami o stracie czy bolesnych procesach, które dzieją się za zamkniętymi drzwiami? O ważnych, ale też trudnych historiach Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z artystami: Michaliną Kacperak, Magdaleną Wdowicz-Wierzbowską i Rafałem Siderskim. 

Czy fotografia jest właściwym narzędziem do opowiadania o intymności? To jedno z pytań, które pojawia się w rozmowie. To rozmowa o dzieleniu się historiami osobistymi, emocjach, które im towarzyszą i reakcjach odbiorców. Ale też o pamięci, wspomnieniach i ich znaczeniu. 

Michalina Kacperak

Fotografka i artystka wizualna. Ukończyła studia magisterskie z filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim oraz fotografię na PWSFTViT w Łodzi. Stypendystka programu Młoda Polska 2024. Jej praktyka artystyczna obejmuje zarówno dokumentację fotograficzną, jak i eksperymenty plastyczne oraz scenograficzne. Tworzy głównie osobiste, wielowarstwowe historie, które poruszają tematy związane z dzieciństwem, pamięcią oraz wykluczeniem.

W kwietniu 2023 roku zadebiutowała wystawą indywidualną projektu "Soft Spot" na Biennale Fotografii NEXT 2023 w Rydze. Projekt ten został również zaprezentowany w ramach wystawy indywidualnej na Fotofestiwalu w Łodzi (2024). Jej prace współtworzyły również, wraz z Karoliną Balcer, wystawę „Auć” w Galerii Jednostka w ramach Warsaw Gallery Weekend 2024.

Magdalena Wdowicz-Wierzbowska

Architekt i fotograf. Należy do Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF). W Studium Fotografii ZPAF prowadziła pracownię portretu. Brała udział w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych. W projektach autorskich stara się łączyć fotografię z tekstem. Stypendystka MKiDN (2013 i 2020) oraz m.st. Warszawy (2015). Autorka wydanej w 2013 roku książki fotograficznej „Po prostu męża mi brakuje. Spotkania z wdowami". Kończy przygotowania książki o czołowych polskich reporterkach. Współpracuje z Instytutem Reportażu i Faktycznym Domem Kultury, a przez pewien czas związana była z Fundacją Dom Kultury, w ramach której prowadziła zajęcia w warszawskich więzieniach. Z potrzeby serca zajmuje się portretem i dokumentem, a dla czystej przyjemności robi zdjęcia streetowe i lepi z gliny (należy do Stowarzyszenia Artystów Ceramików KERAMOS). Projektuje też albumy fotograficzne. Miłośniczka jogi, zwierząt i literatury faktu. W latach 2017-2019 Prezes Okręgu Warszawskiego ZPAF i Wiceprezes Zarządu Głównego ZPAF. W fotografii podąża za tym, co niesie życie. I to fotografuje. Jeden temat pociąga za sobą kolejny. Przypadkowe, wydawałoby się, spotkania stają się dla niej impulsem do działania. Od kilku lat eksploruje wątki autobiograficzne i fotografia jej w tym pomaga.

Rafał Siderski

Artysta wizualny zajmujący się głównie fotografią. Ukończył studia doktoranckie w Instytucie Twórczej Fotografii w Opavie. Obecnie pracuje jako adiunkt na Uniwersytecie Jana Długosza w Częstochowie. Jest częścią inicjatywy Albom.pl zajmującej się digitalizacją i pracą na archiwach fotograficznych.

W 2019 roku wydał książkę „Wyjedź Zostań” a w 2024 roku premierę miała książka „Dopływy, drgania, powidoki i pieśni na brzegach.” W wolnym czasie „dokądś” jedzie lub jest „gdzieś”. www.rafalsiderski.com, Instagram: @rafal.siderski

www.fotopolis.pl/podcast

Trochę o fotografii, dużo o byciu w podróży, a najwięcej o jeździe na rowerze. O ważnych momentach, wyzwaniach i współpracy rozmawiamy z fotografami Bartem Pogodą i Bartkiem Wieczorkiem. 

Łączenie jazdy na rowerze, fotografowanie może być namiastką podróży nawet w dużym mieście. Ale to rozmowa też o wspólnej pracy, funkcjonowaniu w świecie fotografii, zleceniach marzeniach, twórczej wolności i zdjęciach takich po prostu. Ale głównie to rozmowa o rowerach. 

Bart Pogoda

Fotograf i twórca video. Mieszka między Warszawą, Słowacją, Wiedniem a Dalmacją. Autor jednego z pierwszych (1997 r.) blogów fotograficznych w Polsce. Absolwent Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie. Z zamiłowania podróżnik.  Pomiędzy kolejnymi podróżami realizuje kampanie zarówno fotograficzne jak i video dla takich marek jak Reserved, H&M, Microsoft, Coca-Cola, House, W. Kruk czy Mastercard, 4F. Jest autorem wielu edytoriali publikowanych w renomowanych magazynach m.in. Viva, Pani, Vogue, Zwierciadło, CNN Traveller, Esquire Polska.

Bartek Wieczorek

Fotograf, portrecista, reżyser, kolaż amator. Współzałożyciel galerii Czwartek. Z powodzeniem łączy pracę dla magazynów i klientów komercyjnych z pracą nad własnymi projektami. Jego prace poza Czwartkiem wystawiane były min. w Instytucie polskim w Berlinie, Centrum sztuki współczesnej w Warszawie, Muzeum Narodowym w Warszawie, BWA Wrocław.

www.fotopolis.pl/podcast

Japoński wymiar sprawiedliwości opiera się na XIX-wiecznych regułach funkcjonowania rodziny, które nie uznają podziału władzy rodzicielskiej i nie uważają uprowadzenia dziecka przez jedno z rodziców za przestępstwo. W rezultacie rocznie ponad 150 tysięcy dzieci traci kontakt z mamą lub tatą. 

Jednego dnia jesteś rodzicem, kolejnego już nie, policja i sąd mówią: „Idź do domu, zapomnij, że byłeś rodzicem! Wyobraź sobie, że Twoje dziecko nie żyje” – wspomina jeden z bohaterów cyklu. 

Rodzice jednak zapomnieć nie mogą. Tomas Savicas ostatni raz widział swoją córkę Gabriele ponad 8 lat temu. Wciąż łapie się na tym, że zagląda do wózków na ulicy w poszukiwaniu dziewięciomiesięcznej córki – tyle miesięcy miała Gabriele, kiedy została zabrana z domu przez byłą żonę. 

„W świetle obecnie panującego w Japonii prawa rodzic, któremu uda się szybciej zabrać dzieci ze sobą, otrzyma prawo do opieki nad nimi. Po sześciu miesiącach pobytu dziecka w nowym miejscu zamieszkania rodzic-porywacz zdobywa przewagę prawną nad małżonkiem. To jemu przyznaje się prawo do opieki nad dzieckiem.

Zamów w przedsprzedaży i wesprzyj druk. 

Makieta książki „Forever mine” (2021–2023) znalazło się wśród finalistów Hong Kong Dummy Award 2023 i w ramach tej nagrody książka podróżuje obecnie po festiwalach książek fotograficznych na całym świecie. 

Możesz kupić w przedsprzedaży swój egzemplarz wspierając jej druk: https://zrzutka.pl/kekjs4.

Anna Bedyńska

W centrum jej zainteresowań jest zawsze człowiek. Kieruje swój aparat w stronę tych, którzy żyją w cieniu wielkiego świata, często na rubieżach życia społecznego i ekonomicznego. Stara się uchwycić zmiany społeczne zachodzące we współczesnym społeczeństwie, takie jak ewolucja roli ojca czy sytuacja kobiet w kontekście społecznym, kulturowym i politycznym. Projekty „Dad in Action”, „Clothes for Death” i „Kids go Home” były wykorzystywane jako kampanie społeczne na rzecz humanizacji śmierci i narodzin, a zestaw zdjęć „Spot the dot” – jako projekt wspierający profilaktykę raka skóry. Domeną Anny Bedyńskiej są reportaże, często odwołujące się do tematów tabu. W projekcie „Forever mine” łączy zdjęcia i dźwięk, aby przekazać historię porwań rodzicielskich w Japonii. 

Laureatka nagrody World Press Photo oraz Nagrody MKiDN (2013). Ukończyła PWSFTviT w Łodzi oraz Szkołę Filmu i Teatru Dokumentalnego w Moskwie. Jej rosyjska seria „Niewinnie skazani” zdobyła tytuł Zdjęcia Roku w Grand Press Photo 2017. Członkini Canon Ambassador Program (2013–2018), Women Photographers i Polish Women Photographers. Mieszkała i pracowała w Warszawie, Moskwie, Tokio, Hongkongu i Bukareszcie. 

www.annabedynska.pl

www.fotopolis.pl/podcast

Rozmawiamy o tegorocznej edycji Fotofestiwalu w Łodzi, podczas którego prezentowane będą premierowo nowe prace Weroniki Gęsickiej z cyklu  „ENCYCLOPAEDIA” oraz projekt Przemka Dzienisa "Dobry żal".

Spotkanie z artystami i nowy podcast to okazja do rozmowy o procesie twórczym, powstawaniu koncepcji, konstruowaniu projektu, ale też konfrontacji z odbiorcami. Weronika Gęsicka i Przemek Dzienis dzielą się różnymi doświadczeniami i odsłaniają kulisy pracy.

Weronika Gęsicka

Urodzona w 1984 r. we Włocławku. Artystka wizualna. W swej praktyce posługuje się głównie szeroko rozumianą fotografią. Jej projekty dotyczą tematów związanych z pamięcią oraz mechanizmów jej działania. Interesują ją również kulturowe zjawiska, które wpływają na współczesną rzeczywistość i które dają także możliwość manipulowania tą rzeczywistością. Często pracuje z materiałami archiwalnymi, w tym fotografiami znalezionymi przypadkowo w Internecie, ale także z banków zdjęć, archiwów policji i prasy. Tworzy również prace z pomocą sztucznej inteligencji. Laureatka wielu nagród, w tym Paszport Polityki , EMOP Arendt Award, Foam Talent, Spotlight Award i LensCulture Emerging Talent Awards. Finalistka Prix HSBC pour la Photographie i Prix Levallois. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jej prace publikują liczne magazyny, w tym “The Guardian”, “The New York Times”, “Internazionale” i “Le Monde”. Prace artystki prezentowane są na wystawach na całym świecie.

Przemek Dzienis

Absolwent szkoły filmowej w Łodzi, twórca obrazów opartych na fotografii. Jego kompozycje są proste, lecz precyzyjnie zaplanowane. Unika patosu i nadinterpretacji – ogranicza środki wyrazu do zupełnego minimum, w ten sposób upraszczając przekaz wizualny i czyniąc go bardziej czytelnym. Jego pracom bliżej do rzeźby niż do klasycznego malarstwa. W swoich pozowanych portretach analizuje relacje między człowiekiem a codziennymi, otaczającymi go przedmiotami. Jego zdjęcia były prezentowane na licznych wystawach w Polsce i zagranicą.

www.fotopolis.pl/podcast

Rozmawiamy o filmach tegorocznej edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Przyglądamy się i dyskutujemy o tytułach, które naszym zdaniem zachwycają obrazem, ale też zachowują spójność. Rozmawiamy o historiach, które nas zaskoczyły i wciągnęły, ale też. tych, w których wygrało ego twórców, a nie wartość opowiadanej historii.

Dyba Lach - Reporterka, dokumentalistka, autorka transmedialna. Reżyseruje filmy dokumentalne, wydarzenia artystyczne, projekty kulturalne, spektakle i podcasty. Ukończyła PWSFTiT w Łodzi na Wydziale Organizacji Sztuki Filmowej oraz Fotografię Prasową w Instytucie Dziennikarstwa UW. Publikowała w Magazynie Pismo i Magazynie Reporterów Duży Format. Jest współautorką książek fotograficznych. Od kilku lat związana jest ze środowiskiem Szkoły Ekopoetyki, eksplorującym zagadnienie relacji człowieka ze światem pozaludzkim w literaturze i sztuce i poszukującym nowego języka i nowych sposobów opowiadania o współczesnych kryzysach planetarnych.

Adam Lach - Fotoreporter, dokumentalista, twórca wizualny. Publikuje swoje zdjęcia w The New York Times, Le Monde, The Guardian, Die Zeit, GEO, Newsweek. Laureat kilkunastu konkursów fotografii. Członek jury konkursów fotograficznych. Autor trzech książek fotograficznych. Jego fotografia zatytułowana Wolność została ogłoszona Ikoną Trzydziestolecia - symbolem trzech dekad przemian w Polsce – w międzynarodowym konkursie organizowanym przez Press Club Polska. Jego prace były prezentowane na wielu prestiżowych wystawach. W latach 2010-2012 wykładał w Instytucie Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. W 2021 nominowany do Paszportów Polityki w kategorii Sztuki Wizualne jako członek kolektywu Archiwum Protestów Publicznych.

Kacper Czubak - Kacper jest absolwentem Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Autorem zdjęć do wielokrotnie nagradzanego filmu dokumentalnego Mów mi Marianna. Dwukrotnie otrzymał nagrodę za najlepsze zdjęcia za film W teatrze przemocy - na 20. Festiwalu Millennium Docs Against Gravity w Warszawie, oraz nagrodę Polskiego Stowarzyszenia Autorów i Autorek Zdjęć Filmowych za najlepsze zdjęcia w filmie dokumentalnym w 2024 r. Swoją pracę zawodową dzieli między filmy dokumentalne i fabularne. Do jego głównych zainteresowań artystycznych należą prawa człowieka i zniuansowane portrety psychologiczne bohaterów.

Alicja Lesiak - Fotografka, artystka wizualna i projektantka. W swoich zdjęciach łączy obserwację fotografii dokumentalnej z poszukiwaniem nowych rozwiązań świata mody. Lubi portrety, zoom i kolor. Publikowała w Die Zeit, Vogue, Label, AD i Huffington Post. Członkini Archiwum Protestów Publicznych, kolektywu fotograficznego nominowanego do Paszportów Polityki. Finalistka Grand Press Photo. Jej prace pokazywane były w Polsce (MSN, Mocak, Labirynt) i za granicą (Visa pour L’Image, Festival Circulation).

www.fotopolis.pl/podcast

A gdyby tak wyruszyć w podróż w nieznane, czujnie obserwować, poznawać, smakować. Czasem fotografować, a czasem odkładać aparat i po prostu być? O podróżowaniu daleko, samotnie i poszukiwaniu czegoś niedopowiedzianego Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z Magdą Hueckel i Anitą Andrzejewską.

Rozmawiamy o pierwszych podróżach, wracaniu do znajomych miejsc i ludzi, odnajdywaniu przyjaciół na końcu świata. Zastanawiamy się czy fotografia pomaga zatrzymać wspomnienia, czy też jest przeszkodą w doświadczaniu. O długich i krótkich wyprawach do Ameryki Południowej, Australii, Afryki, Azji rozmawiamy z artystkami fotografkami. 

Magdalena Hueckel - Artystka wizualna, badaczka, autorka filmów, fotografka teatralna. Jej prace wystawiane były na ponad 40 indywidualnych i 60 zbiorowych wystawach w kraju i na świecie, znajdują się w kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu oraz licznych kolekcjach prywatnych. Autorka albumów fotograficznych „Anima. Obrazy z Afryki 2005–2013” oraz HUECKEL/TEATR”. Współpracuje z Tomaszem Śliwińskim przy realizacji filmów jako współreżyserka, autorka scenariuszy i art director. Prezeska i założycielka Polskiej Fundacji CCHS „Zdejmij Klątwę”. Absolwentka Wydziału Malarstwa i Grafiki gdańskiej ASP, doktorantka UKEN w Krakowie, stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Anita Andrzejewska – absolwentka grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, fotografka, podróżniczka i ilustratorka książek dla dzieci. Specjalizuje się w tradycyjnej fotografii srebrowej. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zdobywczyni licznych nagród krajowych i zagranicznych. Jest autorką kilkunastu indywidualnych wystaw fotograficznych. Reprezentowana przez Galerie Camera Obscura w Paryżu i Leica Gallery w Warszawie. Od lat angażuje się w projekty artystyczno-społeczne, łączące Europę i Azję. Prowadzi warsztaty oraz kursy fotograficzne dla młodzieży i dorosłych oraz plastyczne dla dzieci, oparte na idei rozwoju osobistego i komunikacji poprzez sztukę. 

www.fotopolis.pl/podcast

Jak wygląda proces powstania książki fotograficznej? Co jest najważniejsze we współpracy projektanta i fotografa? Czy istnieje przepis na książkę idealną? Do rozmowy zaprosiliśmy nagradzane i doświadczone projektantki.

Z Kasią Kubicką i Anetą Kowalczyk rozmawiamy o drodze do fotograficznego świata. Wracamy do pierwszych książek, trudnych decyzji. Sprawdzamy jak ważne jest zaufanie w pracy z fotografami. Odwołując się do przykładów książek Huberta Humki, Anny Hartman-Ksycińskiej czy Agaty Grzybowskiej przyglądamy się takim aspektom jak wybór zdjęć i budowanie wizualnej opowieści.

Aneta Kowalczyk - Fotoedytorka i projektantka książek fotograficznych i artystycznych, związana z wydawnictwem BLOW UP PRESS. Uznana za jedną z trzech Magazine Visual Editors of the Year w 75. edycji konkursu Pictures of the Year International (2018). Książki, które projektowała były nagradzane w prestiżowych konkursach, m.in. Polish Graphic Design Awards, Pictures of the Year International, Grand Press Photo, Tokyo International Foto Awards, International Photography Awards oraz nominowane m.in. do European Design Awards, Rencontres d’Arles Book Awards, czy PHotoESPAÑA (2018, 2019, 2020).

Kasia Kubicka - Większość życia spędziła we Francji, gdzie studiowała w Arts Decoratifs w Strasburgu. W 2005 roku wróciła do Polski na studia na Warszawskiej ASP. Pracowała w prasie, (m.in. w "Newsweek"), oraz dla instytucji kultury (Fundacja "Pogranicze”, Dom Spotkań z Historią,, Miesiąc Fotografii w Krakowie, Fundacja Archeologii Fotografii). Dla Centrum Pompidou w Paryżu zaprojektowała katalog wystawy “The Pencil of Culture”. Aktualnie współpracuje z Muzeum Powstania Warszawskiego i Muzeum Narodowym w Gdańsku. Laureatka licznych nagród, m.in. POY - Photography of the Year, Grand Press Photo czy International Photo Award.

www.fotopolis.pl/podcast

Jak zdobyć zaufanie bohaterów? Jak opowiedzieć o silnych ludziach, którzy często wolą pozostawać w cieniu? Do rozmowy zaprosiliśmy Katarzynę Piechowicz - autorkę  projektu "Romni" oraz Bartłomieja Jureckiego, który portretuje życie polskich górali.

To rozmowa o dokumentowaniu lokalnej społeczności. Niespiesznym zapisywaniu tradycji i kultury. To przyglądanie się możliwościom fotografii, ale też pochwała spotkania, rozmowy i zrozumienia. Wspólnie z Katarzyną i Bartkiem dyskutujemy o tym jak przygotować się do opowiadania historii lokalnych, czasem zamkniętych dla innych społeczności.

Katarzyna Piechowicz - niezależna fotografka dokumentalna mieszkająca na Śląsku. Stypendystka Magnum Photos. W swojej pracy skupia się przede wszystkim na długoterminowych projektach związanych z osobami i społecznościami doświadczającymi wykluczenia. Jej projekt „Seniorzy”, poświęcony samotności osób starszych, zdobył uznanie w najważniejszych konkursach fotoreportażu w Polsce, trafiając do finału Nagrody im. Krzysztofa Millera za Odwagę Patrzenia i zdobywając I nagrodę Grand Press Photo 2020. Obecnie pracuje nad projektem „Romni” opowiadającym o kobietach społeczności romskiej, z którym została finalistką międzynarodowego konkursu o grant Women Photography Getty Images oraz uzyskał wyróżnienie honorowe o grant w konkursie międzynarodowym Lucie Foundation w kategorii „Wschodzący Artysta”. Publikowała na łamach Polityki, Rzeczpospolitej, Gazety Wyborczej, Magazynu Pismo, oraz w Tygodniku Powszechnym.

Bartłomiej Jurecki - pochodzi z Zakopanego. Jest absolwentem Krakowskiej Szkoły Artystycznej i Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, gdzie uzyskał tytuł Magistra Fotografii. Na co dzień fotografuje dla „Tygodnika Podhalańskiego”. Laureat wielu konkursów m.in. Picture of The Year, National Geographic Traveler Photo Contest, czy Grand Press Photo

www.fotopolis.pl/podcast

Tysiące przejechanych kilometrów, 500 sfotografowanych miejscowości, mnóstwo zaskakujących przestrzeni – efekt niemal czteroletniej podróży Marcin Urbanowicz, znany szerzej jako Prowincjonalny fotograf, zamyka w książce „Dzień dobry, Polsko”. 

W najnowszym odcinku Podcastu Fotopolis Marcin Urbanowicz, nagradzany fotograf uliczny i reporter opowiada o swoim zachwycie prowincją i kulisach powstania książki "Dzień dobry, Polsko". Rozmawiamy o zachwycie nad Polską małych miast, śmianiu się z prowincji, dziwacznych skarbach, które można tam odnaleźć i o pięknie brzydoty. 

To też rozmowa o książce, której wydawca nie chciał, bo autor jest zbyt popularny. Możecie pomóc w jej sfinansowaniu społecznościowo pod linkiem: https://zrzutka.pl/zxp5mp.  To zbiórka na zasadzie pre-orderu, co oznacza, że każda osoba, która wesprze zbiórkę otrzyma swój egzemplarz książki

www.fotopolis.pl/podcast

Dlaczego decydują się na robienie zdjęć swoim dzieciom? Kiedy sięgają po aparat i czy poza dokumentowanie życia znajdują też w tym artystyczną przyjemność? Do rozmowy prowadzonej przez Monikę Szewczyk-Wittek zaprosiliśmy Grzegorza Dembińskiego i Jacka Gąsiorowskiego. 

W czułej rozmowie o dorastaniu i pasji do fotografii zastanawiamy się nad strategiami zatrzymywania dzieciństwa w kadrach. Podejście reporterskie, a może bardziej artystyczne? Które chętniej przyjmują dzieci Jacka i Grzegorza? Zatrzymujemy się na młodych bohaterach i ich wpływie na to jak wyglądają zdjęcia. Rozmawiamy też o znaczeniu jakiego nabierają zdjęcia pod wpływem czasu.

Grzegorz Dembiński

Fotograf i dziennikarz z Poznania. Współtwórca i redaktor wydawanego w latach 2006-2010 elektronicznego magazynu fotografii dokumentalnej "5klatek". Od 2007-2021 roku fotoreporter, fotoedytor i szef działu foto Głosu Wielkopolskiego. Od 2021 roku fotograf w Wydawnictwie Miejskim Posnania. Zdobył główną nagrodę Grand Press Photobook Of The Year za wydaną w 2020 r. za książkę "List do chłopca z latarką". Inicjator i kurator Poznańskiej Nagrody Fotograficznej.

Jacek Gąsiorowski

Urodzony w 1972 roku. Fotografuje autorsko, artystycznie, głównie analogowo od 18 lat. Prowadzi autorskie warsztaty z dziedziny portretu. Komercyjnie zajmuję się portretem biznesowym, fotografią reklamową, reportażem, martwą naturą, fotografią eventową i ślubną. Autor wielu wystaw autorskich, współuczestnik wielu wystaw zbiorowych. W ubiegłym roku wyróżniony w kategorii Professionals/Portfolio w międzynarodowym konkursie Sony World Photography Awards 2023. Autor wielu publikacji, zarówno w druku, jak też w internecie.

www.fotopolis.pl/podcast

Kto kształtuje narrację dotyczącą wojny w Ukrainie? Jaki wpływ mają działania Ukraińskich fotografek i fotografów? W najnowszym odcinku Podcastu Fotopolis Mychajło Palinczak, fotograf-dokumentalista, były fotograf PRezydenta Ukrainy i Rafał Milach, polski dokumentalista i członek agencji Magnum opowiadają o wystawie “Ukraine. Stories of Resistance”. 

Wystawa zbiera obrazy różnych form oporu, od bezpośrednich działań wojennych po oddolne ruchy społeczne w Ukrainie i poza jej granicami. Relacje uchodźcze, protesty, samoorganizacja, frontowe zmęczenie i zdewastowany ukraiński krajobraz przypominają o brutalnym konflikcie, który od 2 laty toczy się za wschodnią granicą Polski.

Oprowadzanie kuratorskie w tę sobotę

Wystawę można oglądać jeszcze do 17 marca w Galerii Instytutu Fotografii Fort (ul. Racławicka 99, budynek 4, Warszawa). 24 lutego o godz. 13 odbędzie się oprowadzanie autorskie i dyskusja z udziałem Rafała Milacha oraz prezentacja fotografii grupy młodzieży uchodźczej z Ukrainy. Więcej o wystawie przeczytacie na stronie Galerii.

Rafał Milach (1978) – fotograf, artysta wizualny, aktywista i wykładowca. Podejmuje tematy dotyczące systemowej opresji oraz napięć polityczno-społecznych w regionie byłego bloku wschodniego. Autor publikacji fotograficznych krytycznie przyglądających się systemom kontroli i strategiom protestu. Profesor Szkoły Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego w Katowicach. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Magnum Foundation i Europejskiej Fundacji Kultury. Laureat konkursu World Press Photo, Le Rencontres Photographiques d’Arles Book Award, finalista Deutsche Börse Photography Prize oraz Paszportów Polityki. Współzałożyciel kolektywów: Archiwum Protestów Publicznych i Sputnik Photos. Miał liczne wystawy w Polsce i na świecie. Jego prace znajdują się w kolekcjach m. in. Muzeum Sztuki Nowoczesnej, CSW Zamek Ujazdowski, Fundacji Sztuki Polskiej ING. Członek agencji Magnum Photos.

Mychajło Palinczak (1985) -  jest ukraińskim fotografem ulicznym i dokumentalnym. Mieszka i pracuje w Kijowie. Urodził się w styczniu 1985 r. w Użhorodzie. Fotografią zajmuje się od 2008 roku. Od 2012 r. jest członkiem Ukraińskiej Alternatywy Fotograficznej (UPHA), a od 2014 r. – Ukraińskiego Stowarzyszenia Profesjonalnych Fotografów (UAPF). W latach 2014-2019 pracował jako oficjalny fotograf prezydenta Ukrainy. Założyciel magazynu „Untitled“ i współzałożyciel grupy Ukraińskiej Fotografii Ulicznej. Od 2022 r. członek PEN Ukraina. Autor fotoksiążki „Anamnesis” (2020) i artbooka „Twarze Majdanu” (2020). Jego prace są wystawiane na całym świecie i znajdują się w prywatnych kolekcjach oraz stałych zbiorach muzeów fotograficznych.

www.fotopolis.pl/podcast

Co czuje fotograf, którego pracą inspirują się inni twórcy? Kiedy zaciera się granica między czerpaniem z dorobku a kopiowaniem? O wyzwaniach, które stoją przed fotografami i fotografkami Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z Kacprem Kowalskim i Katarzyną Sagatowską.

Pretekstem do rozmowy stała się nagłośniona przez autora sprawa książki "Efekty uboczne" oraz niezwykle podobnej publikacji "Habitat" Toma Hegena. Nawiązujemy też do doświadczeń Katarzyny Sagatowskiej i artystów przez nią reprezentowanych. Zastanawiamy się też wspólnie, czy nie nadszedł już czas, by rozpocząć w Polsce szerszą dyskusję o etycznych aspektach inspiracji.

Kacper Kowalski

Rocznik 77. Od ponad 25 lat obserwuje i fotografuje krajobrazy z perspektywy lotu ptaka. Po studiach architektonicznych na Politechnice Gdańskiej i czteroletniej pracy w zawodzie, poświęcił się lataniu i fotografii - swoim największym pasjom.  Spędził w powietrzu ponad 5000 godzin. Jako paralotniarz i pilot wiatrakowcowy, Kacper wzbijał się w powietrze z silnikiem przypiętym do pleców, by podczas samotnych lotów odkrywać świat form, kształtów i wzorów. Otrzymał liczne nagrody, w tym World Press Photo (trzykrotnie). Ma na koncie cztery ksąiżki: "Efekty uboczne", (2014), OVER (2017), Arche (2021) i Horyzont Zdarzeń (2022). Jego prace były wystawiane na całym świecie. Jest reprezentowany przez Panos Pictures, oraz galerie: Bildhalle w Amsterdamie i Zurychu oraz Atlas Gallery w Londynie.

Katarzyna Sagatowska

Kuratorka, menadżerka kultury, autorka i organizatorka wielu prestiżowych wydarzeń artystycznych, autorka tekstów. W swojej praktyce zawodowej czerpie z doświadczeń i wykształcenia z dwóch obszarów – kultury i sztuki oraz zarządzania i marketingu. Założycielka galerii i wydawnictwa JEDNOSTKA. Współautorka i współkoordynatorka cyklu WSZYSCY JESTEŚMY FOTOGRAFAMI. Wykładowczyni w Szkole Filmowej w Łodzi. Współkuratorka archiwum Pawła Pierścińskiego (www.pawelpierscinski.pl). W latach 2010–2017 kuratorka i koordynatorka projektu FOTOGRAFIA KOLEKCJONERSKA. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasta Stołecznego Warszawy. Jurorka w konkursach, m.in. BZ WBK Press Foto, Grand Press Photo. Recenzentka w przeglądach portfolio.

www.fotopolis.pl/podcast

 Odrzucał łatkę fotografa wojennego, znacznie bardziej interesowało go dokumentowanie codziennego życia.W pewnym sensie był więc dużo bliższy ideałom dzisiejszych fotoreporterów wrażliwych na potrzeby bohaterów swoich fotografii.

O polskiej podróży Brunona Barbey, fascynacji malarstwem i o tym, czego można się z nauczyć odwiedzając wystawę „Zawsze w ruchu” opowiada kuratorka, Dr Weronika Kobylińska.

Jak duże znaczenie miała w jego twórczości technologia? Czym skutkował wybór filmu Kodachrome II? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie w najnowszym odcinku Podcastu fotopolis. 
---
Wystawę „Bruno Barbey. Zawsze w ruchu” będzie można oglądać do 3 marca 2024 roku w Muzeum Narodowym przy Al. Jerozolimskich 3 w Warszawie.

Więcej informacji na stronie mnw.art.pl.

Zdjęcie okładkowe: Bruno Barbey, CHINY, Szanghaj. Ogród Yuyuan – zabytkowy kompleks na terenie Starego Miasta. 1980 © Bruno Barbey / Magnum Photos

www.fotopolis.pl/podcast

Czego możemy się dowiedzieć dzięki chłopskiej fotografii prywatnej i użytkowej? Jak patrzeć na zdjęcia, by widzieć więcej? O książce „Nieprzezroczyste” rozmawiamy z autorską Agnieszką Pajączkowską i Iwoną Kurz. 

W najnowszym podcaście rozmawiamy z Agnieszką Pajączkowską, autorką nominowanej do Paszportów Polityki książki „Nieprzezroczyste” oraz dr hab. Iwoną Kurz. O związkach z fotografią, pracy nad książką, poszukiwaniem chłopskich zdjęć i nieopowiedzianych historiach dyskutujemy w gronie doświadczonych badaczek, kuratorek i edukatorek. 

Czy Agnieszce Pajączkowskiej udało się odnaleźć polską Vivian Maier chłopskiej fotografii? Czy Bayard jest patronem naszych gościń? Tego dowiecie się z najnowszego podcastu Fotopolis.

Agnieszka Pajączkowska 

Rocznik 86. Kulturoznawczyni, badaczka historii codziennych praktyk fotograficznych, kuratorka, edukatorka wizualna, animatorka kultury, autorka projektu i książki Wędrowny Zakład Fotograficzny oraz książki eseistycznej Nieprzezroczyste. Historie chłopskiej fotografii, za którą otrzymała nominację do Paszportów Polityki. Dwukrotna stypendystka ministra kultury i dziedzictwa narodowego w obszarze sztuk wizualnych (2015 i 2020). Absolwentka studiów doktoranckich w Instytucie Kultury Polskiej UW. W 2016 roku otrzymała tytuł „Kulturystki Roku” przyznawany przez Radiowy Dom Kultury, w 2020 została laureatką Nagrody im. Beaty Pawlak i Nagrody im. Wiesława Kazaneckiego, była także nominowana do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego i Nagrody im. Stanisława Barańczaka. Mieszka na Pogórzu Izerskim. 

Iwona Kurz 

Krytyczka i historyczka kultury, profesorka w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się historią nowoczesnej kultury polskiej w perspektywie wizualnej, pamięcią wizualną oraz problematyką ciała i gender. Interesuje ją także kwestia polityk kulturalnych i działania w kulturze. Stale współpracuje z „Dwutygodnikiem”. Więcej na: https://ikp.uw.edu.pl/dr-hab-iwona-kurz/.

www.fotopolis.pl/podcast

Za fotografie zwierząt ratowanych z Ukrainy został wyróżniony w konkursie WIldlife Photographer Of the Year. Ale choć zwierzęta odgrywają coraz ważniejsze role w jego projektach, ciężko mówić o nim jako o fotografie przyrody - historie, na których się skupia, zdecydowanie wykraczają poza przyjęte schematy opowiadania o naturze. 

Rozmawiamy o przemianie, jaka w nim zaszła (w wyniku której "zmiękł") i wyzwaniach, jakie przed fotografem stawiają warunki surowej, arktycznej zimy. Opowiada o swoich spotkaniach z dziką przyrodą, pogoni za sprzętową doskonałością i o tym, jak walczy o niezależność i czas na tematy, które chce realizować.  Zapraszam, Michał Matus.

Michał Siarek jest z fotografem, który specjalizuje się w opowiadaniu historii z badawczym zacięciem. Charakterystycznym elementem jego praktyki są długoterminowe projekty czerpiące z mikro-historii, jako metody [zadawania] dużych pytań w małych miejscach, łączące monumentalne fotografie z materiałem badawczym w szczegółową opowieść. Debiutanckim cyklem Siarka był projekt Alexander, który przybrał formę wielowymiarowego badania. Projekt ten wykorzystuje mit o Aleksandrze Wielkim i jego wpływ na politykę współczesnej Macedonii, żeby przyjrzeć się konstruowaniu mitów narodowych. Narracja, łącząc wielkoformatowe ujęcia dokumentalne z wycinkami z gazet, map, fragmentów wywiadów i podsłuchanych rozmów lokalnych polityków, składa się na palimpsest, w którym wszystko ostatecznie okazuje się farsą. Aktualnie Siarek pracuje w Północnej Norwegii, na półwyspie Nordkinn, na wybrzeżu Morza Barentsa gdzie został zaproszony jako fotograf-rezydent do realizacji projektu którego beneficjentem miała być społeczność rybackiej wsi. Rezydencja zmieniła się w wieloletni pobyt, w trakcie którego Siarek został zatrudniony jako lokalny fotograf, a potem opiekun latarni morskiej Slettnes.

www.fotopolis.pl/podcast

W nowym podcaście doświadczone wykładowczynie, kuratorki historyczki sztuki opowiadają o tym jaką drogę warto przejść, żeby zrozumieć, poczuć i umiejętnie korzystać z fotografii. 

Jak i kiedy zacząć proces edukacji? Czy trzeba znać historię fotografii, żeby być dobrym praktykiem? Jaka jest rola wykładowców w procesie twórczym? Na te i inne pytania odpowiadają dr Weronika Kobylińska i Joanna Kinowska.  Zaprasza Monika Szewczyk-Wittek.

Joanna Kinowska

Historyk sztuki specjalizująca się w fotografii. Niezależna kuratorka, fotoedytorka, autorka i fotografka. Pracuje w Służewskim Domu Kultury jako kierownik ds. edukacji kulturalnej. Bywa jurorką konkursów, recenzentką przeglądów portfolio. Prowadzi warsztaty dla profesjonalistów „Myślenie fotografią”. Założycielka bloga „Miejsce fotografii”. Współpracuje z Przekrój.pl, Fotopolis, Digital Camera Polska oraz Kwartalnikiem Fotografia. Współorganizatorka konkursu Fotograficzna Publikacja Roku. Członkini RAV.A Stories.

dr Weronika Kobylińska

Historyczka sztuki, kuratorka, adiunktka w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (PWSFTviT). Wykładała w Instytucie Historii Sztuki UW (2019-2021) i była kierowniczką studiów niestacjonarnych. Guest professor w Aleksander-Brückner-Zentrums für Polenstudien (Martin-Luther-Universität, 2020). Prowadziła także wykłady na Politechnice Warszawskiej i w stołecznej ASP. W 2022 r. zrealizowała staż podoktorski w Kulturwissenschaftliches Institut Essen (KWI). Stypendystka m.in. Fundacji na rzecz Nauki Polskiej oraz MKiDN. Koordynatorka polskiego oddziału międzynarodowej sieci badawczej Ars Graphica. Jej druga książka poświęcona polskiej fotografii („Awangardowa klisza”) została nominowana do Nagrody im. J. Długosza (2022).

www.fotopolis.pl/podcast

O tym dlaczego zdecydowały się opowiedzieć swoje historie szerszej publiczności, jak widzą role kobiet, matek i fotografek oraz jak inni reagują na ich szczere wypowiedzi rozmawiamy ze znanymi i docenianymi polskimi fotografkami. 

O rodzicielstwie, które może być przygodą, ale też może przytłaczać, o fotografii, dzięki której można zrozumieć swoje emocje, a także o wątpliwościach, które pojawiają się wtedy, gdy opowiadamy historie osobiste. W najnowszym odcinku podcastu Fotopolis słuchamy opowieści trzech kobiet, matek, fotografek - Irminy Walczak, Karo Ćwik i Marty Kieli-Czarnik.

Karolina Ćwik

Absolwentka Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, studentka Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie (Czechy) Jej projekty to intymne dzienniki, dokumentujące doświadczenie bycia matką, córką i artystką. Laureatka wielu prestiżowych nagród fotograficznych, jej projekty pokazywane były zarówno w Polsce jak i za granicą m.in. w ramach festiwalu Circulation w Paryżu, na Belfast Photo Festiwal, w BWA Design we Wrocławiu. W 2021r nominowana do Futures Photography. Jej prace publikowane były m.in. w The Guardian, Calvert Journal, Culture.pl, FK Magazine, Ph Museum.

Marta Kiela-Czarnik 

Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Radca prawny. Studiowała fotografię w Warszawskiej Szkole Fotografii i Grafiki Komputerowej w Warszawie. Uczestniczka rocznego kursu w ramach Programu Mentorskiego prowadzonego przez Sputnik Photos. Laureatka 3 edycji konkursu Debuts organizowanego przez doc! photo magazine. W 2016 r. wydała swoją debiutancką książkę „Jestem”. Laureatka konkursu „Wystaw się w CSW”. W 2021 r. ukazała się jej druga książka „Siewki”. Książka „Siewki” została wyróżniona na shortliście Fotograficznej Publikacji Roku 2022 oraz wyróżniona i wystawiona na Athen Photo Festival 2022.

Irmina Walczak

Jest fotografką, antropolożką, edukatorką. Absolwentka Iberystyki na Uniwersytecie Warszawskim i doktor nauk społecznych Uniwersytetu w Brasilii. Przez lata zajmowała się oceną polityki kulturalnej w Brazylii, stosując etnografię i antropologię wizualną jako metody badawcze. W 2011 roku zwróciła się ku fotografii i zaczęła zgłębiać tematy relacji rodzinnych, intymności i życia codziennego. Często pracuje ze swoim partnerem życiowym Sávio Freire. Badają wspólnie i sukcesywnie pogłębiają temat kondycji dziecka we współczesnym społeczeństwie oraz aspekty jego cielesności. Ich seria o dzieciństwie wolnym od technologii oraz bliskim przyrodzie została opublikowana w Brazylii w 2016 roku pod tytułem „Retratos pra Yayá” (Portrety dla Yayá). Jednocześnie Irmina tworzy portrety własnego macierzyństwa i zastanawia się nad tym, jak wpisuje się ono w kobiece ciało oraz jak kształtuje jej tożsamość. Od 2017 roku artystka wiedzie nomadzki styl życia przemierzając Europę i okoliczne terytoria kamperem z historią. Nagrodzona na Łódzkim FotoFestiwalu (2021), Revela’t Festival (Hiszpania, 2021), finalistka Meitar Award for Excellence in Photography (Israel 2020), LensCulture Portrait Award (USA 2016) oraz zdobywczyni Head On Portrait Prize (Australia 2018) jest również współtwórczynią magazynu fotograficznego “Clan”.

www.fotopolis.pl/podcast

Agnieszka Osiecka zostawiła po sobie fotografie, o których mało kto pamięta.  Choć słowo było dla niej najważniejsze, to w obrazie można dostrzec coś, czego sam tekst nie daje. Poetka nie robiła zdjęć po to, by je pokazać, traktowała fotografię jako narzędzie do przyglądania się innym. W swoim Dzienniku wspomina o robieniu zdjęć. Jakie są jej fotografie, co nam mówią o Osieckiej? Posłuchajcie rozmowy z Marią Anną Potocką, kuratorką wystawy Talent fotograficzny Agnieszki Osieckiej w MOCAKU - dyrektorką tej instytucji.  Pytam w niej o prywatność poetki, o jej fotograficzny talent, o to jak spojrzenie na zdjęcia może zmienić wizerunek Osieckiej w naszych oczach. 

www.fotopolis.pl/podcast

W krakowskim Muzeum Etnograficznym fotografie pozwalają stanąć twarzą w twarz z ludźmi sprzed stu lat. W czasie pandemii pracownicy muzeum skrupulatnie przejrzeli i opisali tysiące zdjęć, a 170 z nich trafiło na wystawę "Czas naświetlania / Czas wywoływania". Te zdjęcia nigdy nie były pokazywane.

Prezentowane zdjęcia zrobiono na wsiach i w miastach Małopolski pod koniec XIX wieku i trzech pierwszych dziesięcioleciach XX. Przedstawiają ówczesne życie w tym regionie: zwyczaje mieszkańców, ich wygląd, pracę, domy i otoczenie.

Posłuchacie o tym jak wśród eksponatów znaleźć człowieka. Szukały, znalazły - i teraz pokazują nam - kuratorki wystawy Anna Bujnowska, Anna Sulich. Opowiadają o swoich fascynujących poszukiwaniach i oprowadzają nas po wystawie.

Materiał źródłowy stanowią negatywy na szklanych płytkach oraz niewielkie papierowe odbitki wykonane w szlachetnych technikach. Na podstawie ich cyfrowych reprodukcji przygotowano wielkoformatowe wydruki, które pozwalają dostrzec całe bogactwo przedstawień i informacji zawartych w tych fotografiach.

Więcej o wystawie piszemy w tym artykule.

www.fotopolis.pl/podcast