Τα Μουσικά Βραβεία ΠΟΠ ΚΟΡΝ & Αρίων: Από τη Λάμψη στη Λήθη

Αυτή την εβδομάδα οι Επιεικείς Έφηβοι συναντούν τον Νίκο Δαλέζιο και ανοίγουν ξανά το χρονοντούλαπο της ελληνικής ποπ κουλτούρας, για να θυμηθούν δύο τηλεοπτικά θεάματα που καθόρισαν τις μουσικές μας προσδοκίες πριν την εποχή των social media: τα Βραβεία Ποπ Κορν και τα Αρίων. Δεν ψάχνουμε απλώς ποιος κέρδισε τι∙ αναζητάμε τις backstage ιστορίες, τις αμήχανες ατάκες που έγιναν θρύλος, τις λαμπερές στιγμές που έφτιαξαν καριέρες και τις μικρές ή μεγαλύτερες εξουσίες που διαμόρφωσαν μια ολόκληρη βιομηχανία.

Θυμόμαστε τη δεκαετία του ’90 μέσα από τη ματιά ενός περιοδικού που όριζε τάσεις και ανέδειξε αστέρες αποκλειστικά με την ψήφο του κοινού. Τα Ποπ Κορν γίνονται το σύμβολο μιας εποχής που λάτρευε τις υπερβολές, τις έντονες προσωπικότητες και τις «πρωτιές» που συχνά έμοιαζαν παράδοξες. Τα βραβεία αυτά έμοιαζαν κάθε χρόνο σαν φεστιβάλ… μιας νεανικής ψήφου που κανείς δεν τολμούσε να υποτιμήσει.

Στη συνέχεια, περνάμε στα Αρίων, την προσπάθεια της δισκογραφικής βιομηχανίας να δημιουργήσει έναν «σοβαρό» θεσμό, με κύρος, επιτροπές και εκπροσώπους της αγοράς. Η αλλαγή αυτή αποκαλύπτει και το παρασκήνιο του χώρου: από απουσίες-δηλώσεις και συγκρούσεις μεταξύ δισκογραφικών, μέχρι στιγμές θεατρικής υπερβολής που θύμιζαν πως ακόμη και το πιο σοβαροφανές βραβείο δεν παύει να είναι ένα show. Τα Αρίων λάμπουν, προκαλούν αντιδράσεις, διεκδικούν κύρος και τελικά εξαφανίζονται, αφήνοντας πίσω τους μια βιομηχανία που ετοιμάζεται να μπει στο χρυσό, τηλεοπτικό μέλλον των Mad VMA.

Μέσα από αφηγήσεις, αναμνήσεις και απρόσμενες λεπτομέρειες, ανακαλύπτουμε πώς δύο διαφορετικοί θεσμοί αποτύπωσαν με τον δικό τους τρόπο την εποχή τους: εκείνη που χτίστηκε από την αγάπη των αναγνωστών ενός περιοδικού και εκείνη που προσπάθησε να επιβάλει η δισκογραφική εξουσία. Ένα ταξίδι γεμάτο λάμψη, κόντρες και μια πολύ ελληνική ιδέα του τι σημαίνει «μουσικά βραβεία».

📻 *Μια ωδή στις μουσικές αναμνήσεις και σε όλα όσα μας έκαναν κάποτε να περιμένουμε την απονομή σαν εθνικό τηλεοπτικό γεγονός.*