Terugblik NCDR najaarsconferentie 2025 Bonaire: bridging distances, redefining equality

In deze aflevering van Nederland Inclusief kijkt NCDR Rabin Baldewsingh samen met (zijn woordvoerder en vandaag) presentator Janine Bonenberg terug op de najaarsconferentie die plaatsvond op Bonaire. Niet zomaar een locatiekeuze, maar een bewuste stap om de ongelijkwaardige relatie tussen Europees Nederland en Caribisch Nederland concreet te agenderen. Wat daar besproken werd, laat zien hoe diep ongelijkheid, discriminatie en uitsluiting in het dagelijks leven doorwerken.

De verhalen die tijdens de conferentie naar voren kwamen, zijn rauw en confronterend. Over bestaanszekerheid, waar op Sint Eustatius meer dan de helft van de bevolking in armoede leeft. Over een gezondheidszorgsysteem dat vastloopt in regelgeving, waarbij mensen voor behandeling naar het buitenland worden gestuurd zonder duidelijke verantwoordelijkheid of bescherming. Over onderwijs waarin kinderen met enorme potentie vastlopen omdat instructie en lesmateriaal niet aansluiten op hun thuistaal. En over iets ogenschijnlijk kleins als mobiliteit, terwijl de afstand tussen eilanden letterlijk en figuurlijk groter voelt dan de afstand naar de rest van Nederland.

Ook de doorwerking van het koloniale verleden komt indringend aan bod. In gesprekken over kleur, status, haar en identiteit wordt zichtbaar hoe diep systemen van uitsluiting zijn verankerd en hoe zij vandaag nog steeds invloed hebben op zelfbeeld, kansen en onderlinge verhoudingen. Tegelijkertijd blijkt uit alles een enorme behoefte aan erkenning, aan gezien en gehoord worden, en aan vertrouwen in de overheid dat op dit moment diep is geschaad.

Rabin deelt in deze aflevering hoe hij de energie, urgentie en pijn uit de conferentie meeneemt richting een stevig landelijk advies aan de regering, 2e en 1e kamer. Een advies dat niet alleen in Den Haag wordt bedacht, maar in co-creatie met de mensen om wie het daadwerkelijk gaat. 

Rabin spreekt open over zijn rol, de grenzen van zijn mandaat, maar ook over zijn vastberadenheid om structurele ongelijkheid te blijven agenderen totdat gelijkwaardigheid geen belofte meer is, maar praktijk.

De aflevering eindigt met een duidelijke stip op de horizon. Echte gelijkwaardigheid ontstaat pas wanneer de burger, in Europees én Caribisch Nederland, daadwerkelijk op nummer één staat. Wanneer artikel 1 van de grondwet overal even serieus wordt genomen. Tot die tijd blijft de NCDR niet alleen constateren, maar ook aanjagen, verbinden en in beweging brengen.

Meer over de Nederland Inclusief Podcast:
In de Nederland Inclusief Podcast gaat Rabin Baldewsingh in gesprek over alle facetten die volgens jou en de gasten concreet bijdragen aan een inclusieve samenleving, waarin gelijkwaardigheid gedragen wordt.

Heb jij vragen of onderwerpen die interessant zijn voor deze podcast. Laat het ons weten en stuur dan een DM (direct message) via LinkedIn of Instagram.

Host: NCDR Rabin Baldewsingh
Redactie & productie: Janine Bonenberg & Marleen Toxopeus (PodcastLeaders)
Promotie: Elif Orhan

Meer over de NCDR
De Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme is een onafhankelijke regeringscommissaris die is ingesteld om de aanpak van discriminatie en racisme in Nederland te versterken. Dit gebeurde naar aanleiding van de Black Lives Matterprotesten en de Toeslagenaffaire. Deze gebeurtenissen benadrukten de noodzaak van een gecoördineerde en structurele aanpak van discriminatie en racisme. Sinds de oprichting op 15 oktober 2021 bekleedt Rabin Baldewsingh de functie van NCDR.

Transcript

[INTRO] Als ik zeg, Nederland inclusief. Wat komt er dan bij jou als eerste naar boven? Dit is de podcast van de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme. Rabin Baldewsingh gaat in gesprek over alle facetten die volgens jou en de gasten bijdragen aan een inclusieve samenleving, waarin gelijkwaardigheid wordt gedragen.

En in deze podcast gaan we verder dan alleen constateren, door juist een brug te slaan naar concrete stappen, die jij, ik, de samenleving en overheid vandaag al kunnen zetten.

[INTERVIEW – DEEL 1] Welkom lieve luisteraars. Jullie horen het al. Deze keer ben ik de presentator, Janine Bonenberg, woordvoerder van NCDR Rabin Baldewsingh. En ik mag onze nationaal coördinator vandaag interviewen. Vandaag gaan we het hebben over de conferentie die we hebben georganiseerd op Bonaire. Die was, nu we dit opnemen, gisteren. En ik ga Rabin even vragen hoe hij daarop terugblikt, wat de highlights waren voor hem, wat de takeaways zijn. Ja, zo gaan we een aantal vragen langs. Welkom, Rabin.

Ja, dank. Fijn om weer gast te zijn voor jou in onze podcast Nederland Inclusief. 

Leuk dat je er bent. Ja, ja, wat zou nou de reden zijn om hier te zijn?

Ja, ik mag tutoyeren, toch? Nou, ben je er klaar voor? 

Ja, zeker. Tuurlijk. Ik ben benieuwd naar je vragen.

Gisteren had je de najaarsconferentie hier op Bonaire. Waarom was het zo belangrijk dat die najaarsconferentie specifiek hier op het eiland was? En wat zegt dat over de positie van Caribisch-Nederland als we het hebben over gelijkwaardigheid?

Nou ja, kijk, ik heb een najaarsconferentie. Net als elk jaar organiseer ik dat in Nederland en ook dit jaar heb ik het in Nederland georganiseerd. Ja, het is geen Arnhem, het is geen Amsterdam of Groningen. Kralendijk, dat ligt op Bonaire, maar het is een onderdeel natuurlijk van Nederland. Nou ja, ik zeg dit een beetje gekscherend en zo, maar je begrijpt wat ik bedoel. Kijk, het land Nederland bestaat uit twee regio's, het Caribisch deel, maar ook het Nederlands deel, maar het is wel één land.

Dus dat hebben we gedaan, maar omdat het ook twee regio's zijn, leek het mij ook goed om de relatie tussen die twee landen te bespreken. En die relatie wordt ongelijkwaardig ervaren. Niet in balans met wet- en regelgeving. Mensen op Bonaire vinden, maar niet alleen op Bonaire, maar ook op Saba en Sint Eustatius als onderdeel van Nederland niet gezien, niet gehoord.

Dus het thema van de najaarsconferentie dit jaar was afstanden over bruggen en het herdefiniëren van die relaties. Vandaar dat we het hier hebben gehouden. Maar moet je zeggen, Janine, ik was wel echt verrast door de respons die we hebben gehad. Nou, zowel qua opkomst als qua inhoud moet ik je zeggen…

In welke zin?

Ja, de zaal zat goed vol. Ik bedoel, als je op zo'n najaarsconferentie ruim 200 mensen mag ontvangen, dan is dat echt cool. Vanuit Bonaire, maar ook van Saba en Sint Eustatius waren mensen gekomen, ook uit Nederland waren mensen gekomen. Echt een heel divers publiek, niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua sectoren waarin ze werkzaam zijn. Leeftijden, ik je zeggen, dat viel mij ook op. Maar ook de posities die ze in de samenleving innemen. 

Maar even los van de opkomsten en zo, ik vond het echt een heel sterk, inhoudelijk heel sterk, sterke inbreng, zowel in de plenaire... 

Nou dat zou mijn volgende vraag zijn. 

Oké, oké, oké. Nee, maar goed, dan is die vraag denk ik ook een beetje gesteld in die zin, dat ik het gewoon een hele sterke, inhoudelijke bijdrages vond in de plenaire, maar ook in de deelsessies.

Wat viel je daarin op in die inhoud? Wat waren belangrijke thema's of pijnpunten die nadrukkelijk naar voren kwamen?

Nou ja, zijn twee dingen, thema's en pijnpunten. Kijk, de thema's die wij met elkaar hebben besproken. We hebben ons vooral gefocust op die bestaanszekerheid, met name armoedebeleid. Echt hele emotionele verhalen daarover zijn verteld.

Ja, kun je daar een beetje...  Kleur dat even in voor de mensen die luisteren.

Een van de dingen wat ik heel wrang vond is dat op Sint Eustatius, 3.400 mensen die daar wonen, dat 52 % van die mensen in armoede leeft. 52 % van 3400 mensen. Stel je eens voor dat dat in Den Haag het geval was of in Alkmaar of in Gorinchem. Dat je bevolking 52 %...

Nou dan was Nederland wel een beetje te klein geworden in de politieke discussies. En hier maalt er niemand om. De Tweede Kamer is rustig. Die begrijpt het geloof ik allemaal niet, die lui daar, wat hier in dit deel van Nederland plaatsvindt. En als ze hier over dit deel van Nederland praten, dan praten ze alleen maar over goed bestuur, zelfredzaamheid en corruptie, weet je wel. Dat soort dingen blijkbaar interesseren die politici van ons in de Tweede Kamer. Terwijl het om de burger gaat. Terwijl het om de mensen gaat. 

En als je op zo'n najaarsconferentie niet alleen het institutioneel verhaal hoort maar vooral ook het doorleefde verhaal de realiteit van mensen nou dat raakt mij dus dat was één sessie waar we aandacht aan hebben besteed. 

We hebben gesproken over discriminatie in het onderwijs discriminatie zeg maar als het gaat om de gezondheidszorg de manier waarop de gezondheidszorg georganiseerd is ten opzichte van Nederland. Ja dat is echt, ik bedoel, ik vind echt dat mensen ter verantwoording geroepen moet gaan worden, hoor, zo langzamerhand. En ik heb het niet over een deskmedewerker bij het ministerie van VWS, maar ik heb het echt over de staatssecretaris of de minister. Zij moeten verantwoording afleggen. Waarom het in Nederland, in dit deel van Nederland, de situatie zo deplorabel is? Ik bedoel, waarom accepteren we dat...

Wat heb je gehoord?

Nou , het zijn ingewikkelde dingen, ingewikkelde vraagstukken. Bijvoorbeeld een hele discussie over de big registratie. Je kan alleen maar artsen hier hebben. Dat is Nederlandse wet- en regelgeving die dan big geregistreerd zijn, die mensen behandelen. Maar we dumpen wel mensen die heel erg ziek zijn in Colombia, in Bogota. En dan worden ze wel daar behandeld door mensen die geen big registratie hebben en waar dus vaak ook het mis gaat. En dan is niemand verantwoordelijk.

Geen enkel compensatie en dat soort dingen meer. Nu speelt er een casus al heel lang, jaren. En ja, er wordt nu gedacht aan compensatie. Er is ook wel wat compensatie geleverd. Maar het gaat mij niet om de compensatie. Het gaat om het jeopardisen, zoals ze dat hier zeggen, van het leven van burgers. Dus in gevaar brengen van. Dat vond ik best wel heel erg bijzonder. 

Ik vond het ook heel erg bijzonder op de najaarsconferentie. Dat was ook een andere sessie over connectivity, noemen we dat hier, dus die infrastructuur. 

Ja, de verbinding eigenlijk.

Wat mij echt raakte is het verhaal dat iemand zei van nou ja ik kan goedkoper vanuit Amsterdam Schiphol naar Athene vliegen dan van Saba naar Sint Eustatius. Terwijl het super dichtbij is. Iets van een paar kilometers, dus een vlucht van tien minuten. Nou dat is echt niet te bevatten. Bovendien als je van een ene eiland naar een ander eiland gaat heb je een paspoort nodig. Niet iedereen heeft een paspoort of kan dat betalen.

Het is Nederland toch?

Ja en je moet een landingskaart hebben. Als je naar Bonaire komt moet je 75 dollar betalen. Zo zijn het tig dingen die wij…

Terwijl als je van Groningen naar de Waddeneilanden gaat, heb je dat niet nodig.

En dat heeft Nederland georganiseerd. Wij hebben altijd de vinger omhoog als het gaat om mensenrechten in delen van de wereld. Laat ik maar geen namen noemen. Maar hoe hebben wij onze mensenrechten geregeld? Binnen niet alleen het Koninkrijk, maar binnen gewoon Nederland. Dan kun je daar over gaan nadenken van welke veranderingen hier nodig zijn. Kort en goed, Janine, we hebben deze dingen besproken met elkaar…

Nou je zegt kort en goed, maar onderwijs. Je noemde ook nog onderwijs. Wat viel je daarin op?

Onderwijs is zeker niet inclusief. Dat is echt opgelegd: Nederlands als voertaal. Dat is al heel erg moeilijk. Of onderwijstaal. Mensen groeien hierop. Of in het Engels, of in het Spaans, of in het Papiamento. De instructietaal is Nederlands. Alle boeken zijn in het Nederlands. Het is voor veel kinderen die een enorme potentie hebben om te presteren. Die kunnen niet presteren omdat ze het gewoon niet begrijpen. Omdat niet de thuisstaal is van mensen, kun je het niet begrijpen. Dus taalverwerving is een groot probleem. Maar de doorwerking daarvan is dat je niet goed kunt performen. 

Een voorbeeld. Er was een voorbeeld, een groep jongens die zaten op het MBO en die moesten gewoon uit boeken een motor in elkaar zetten, uit elkaar in elkaar zetten enzovoort. Ja, dat ging gewoon niet goed. Mensen begrepen niet van hoe moet je dit doen en dat soort dingen meer. En uiteindelijk heeft de docent besloten om het gewoon, de instructie, in het Papiaments te doen. En ze hebben bijna, het was fantastisch, ze hebben het binnen een mum van tijd was het allemaal geregeld. Dus zo zie je… die taal is een enorme drempel.

En dat soort dingen, daar worden mensen mee geconfronteerd. Dat soort zaken hebben we tijdens de conferentie besproken. En waarom? Want dat hoor ik je al bijna zeggen…

Je kan ook wachten tot ik het vraag.

Oké, oké, oké, maar ik heb natuurlijk hier wel een bedoeling mee. We hebben afgelopen jaar heel nadrukkelijk het Caribisch Nederland als onze prioriteit benoemd. We hebben townhall sessies georganiseerd hier. We hebben veel gesprekken gevoerd. 

En nu als sluitstuk van het jaar deze najaarsconferentie en dat zal leiden tot een advies aan de regering, die ik wil gaan uitbrengen. Een soort nationale strategie vind ik op mijn terrein. Dus op het bestrijden van discriminatie en racisme, die ongelijkheid en ongelijkwaardigheid die er is. Daarop ga ik begin volgend jaar een advies uitbrengen en daarom was de input van deze conferentie voor mij heel belangrijk.

[RUBRIEK] Om te voorkomen dat we in deze Nederland Inclusief Podcast alleen óver en gelijkwaardige Nederlandse samenleving praten, delen we ook graag het geluid en antwoord vanuit onze samenleving op de vraag: “als ik zeg Nederland Inclusief, wat zeg jij dan?”

• “Tot nu toe, voor het Caribisch deel van het Koninkrijk, is het meer een illusie om inclusief te zijn”
• “Men geeft vaak aan , dat is het zelfbeeld, we zijn inclusief en tolerant. Maar als je kijkt naar de daden van Nederland, dan zijn ze tolerant zolang het niet stoort en inclusief zolang de anderen maar niet te vreemd zijn”
• “Gelijke behandeling voor iedereen”

[INTERVIEW – deel 2] 

En veel aanwezigen gisteren, veel deelnemers gaven ook aan van we verwachten eigenlijk nu wel concrete oplossingen. Welke interventies zie jij, vanuit jouw rol als NCDR?

Kijk, de conferentie was gisteren. En ik heb inderdaad mijn mandje gevuld. Er komt een advies, absoluut. Wat stevig ook wel, denk ik. Maar het is natuurlijk wel aan de regering om dat te omarmen of niet te omarmen. Dus ik kan hier nu bergen gaan beloven, dat gaat het niet. Die vraag is mij ook gisteren gesteld. Die doorzettingsmacht heb ik helaas niet. Ik ben wel afhankelijk, als regeringscommissaris, van wat gaat de regering doen en daarmee dus wat gaan de departementen doen. 

Ik wauw dat ik in ieder geval een nationaal coördinator was, die bindende adviezen kon uitbrengen. Dat is helaas, nog niet, het geval. Ik hoop dat het nieuwe kabinet ons wel die mogelijkheid zal bieden. Ik heb in een herval van partijen die aan tafel zitten op dit moment, de verkiezingsprogramma's gelezen. Dat is heel veelbelovend, dat ze de bestrijden van discriminatie en racisme belangrijk vinden. Er is er eentje die zegt, die nationaal coördinator, die moet wettelijk vastgelegd worden. Dat zijn mooie dingen, want daarmee kun je inderdaad zaken langdurig regelen. 

Ja, dan kun je gaan plannen voor de lange termijn, omdat je zekerheid hebt.

De ombudsman was onze gast gisteren op de conferentie en die ombudsman die gaf mij ook een advies en die zei aan de ene kant houd vol maar heb een lange adem. Hij zegt ik ben ook nu een tijdje bezig maar kijk ik bedoel zeven jaar geleden heb ik iets te berde gebracht en pas na zeven jaar is het gerealiseerd.

Ja, dat soort dingen kosten tijd.

Het bestrijden van discriminatie en racisme, dat doe je niet over nacht. En dat blijkt dus nu weer. Kijk, waar het mij om gaat, er zijn een paar dingen die niet goed lopen en dat moet op de ene van de manier in tekst vervat worden die tot acties zouden moeten willen leiden. En dat ga ik vrij indringend onder de aandacht van, niet alleen de regering, maar ook van de Tweede en de Eerste Kamer brengen. En ja, laten we kijken welke concrete acties dan eruit zouden kunnen rollen.

Ik hoop in ieder geval dat... Ik blijf het zeggen, het gaat om 32.000 mensen hier. Wat voor 18 miljoen mensen daar in Europees Nederland geldt, zou hier ook moeten willen gelden. Als er subsidie gaat naar bepaalde sectoren, moet dat hier ook gelden. Als het erfgoed daar beschermd wordt moet dat eigenlijk hier ook gelden. Dus je ziet een enorm onbalans en dat ga ik proberen zo concreet mogelijk te formuleren. Maar neem me niet kwalijk dat ik dat nu niet scherp gewoon achter elkaar heb enzo. Ja dit gesprek voeren we in de lobby van het hotel. 

Ja, dus we hebben af en toe wat achtergrond geluid.

Dat is best wel interessant enzo. Het is ook behoorlijk warm moet ik je zeggen. Neem me niet kwalijk dat ik het nog niet allemaal op een rijtje heb. Maar dat ik in ieder geval een vrij stevig advies ga uitbrengen op onderdelen. Dat staat buiten kijf.

Dus daar kunnen mensen wel op rekenen. Je noemde al even de nationale ombudsman die gisteren ook te gast was op de conferentie. We hadden ook nog andere keynote sprekers. Je hebt uitgebreid verteld over de deelsessies op de onderwerpen. Maar wat nam je eigenlijk mee? Wat waren jouw takeaways uit de keynote speeches?

Ja, kijk, het was vrij breed. Kijk, je ziet gewoon dat het koloniaal verhaal enerzijds gewoon een enorme doorwerking heeft. Op de manier waarop mensen elkaar bejegenen, maar ook zichzelf zien, eigenwaarde. Ik bedoel, we hebben gisteren hele discussie gehad over kroeshaar en gladhaar. Dat dat voor mensen...

Zeggen mensen nog kroeshaar? Dat is meestal...kleine krullen ofzo… Maar die discussie inderdaad.

Ja, nou ja goed. Om dat nu even wat te duiden, zodat mensen dat begrijpen. Het is een podcast en geen beeld, anders had ik het kunnen laten zien. Maar je begrijpt wat ik bedoel. Ik bedoel, merkwaardig he, ik bedoel, over kleur…

Maar nog even terug naar dat haar, even voor de mensen die luisteren, van wat kun je daar voor discussie over voeren, maar dat ging ook over goed haar of slecht haar, die labels die daarop worden geplakt.

En daarmee ook een sociale positie. Dus als je inderdaad haren met krulletjes hebt en dat soort dingen meer, dan heb je een lagere status, lagere positie. En hetzelfde geldt over kleur. Colorism in dit geval, dat speelt ook. Als je lichter gekleurd bent, word je anders behandeld dan wanneer je donker gekleurd bent. Nou, dit verhaal ken ik trouwens uit mijn jeugd…

Wat je rechtstreeks natuurlijk kan herleiden natuurlijk naar het slavernijverleden…

Nou ja, goed, in ieder geval naar systemen, koloniale systemen. Je kunt heel ver gaan, maar laat ik in ieder geval in mijn leven... Ik ben geboren in een koloniaal systeem, zeg maar. Ik heb op school gezeten in Suriname. En ik weet gewoon dat op school lichtgekleurde mensen op de eerste rijen mochten zitten. Dan konden de gekleurde mensen zitten en dan de donkere mensen zitten.

Zo kort geleden he…

Ja, was toen het geval in de jaren 60, 50, ook dus voor mijn tijd en zo. In de stad speelde dat, in Paramaribo, heel nadrukkelijk. Op het platteland wat minder. Maar goed, daar had je dus dan wat minder... Nou, nee, colorism was er. Maar je had dan wat minder diversiteit.

Maar het speelde wel. Dat heeft te maken met systemen. Systemen die opgelegd zijn geworden in het verleden. En dat heeft een doorwerking. Mensen zullen nu denken van, joh, Rabin, houd toch je mond enzovoort. Waar heb je het over? Maar hallo, we hebben het over mensen die uitsluiting ervaren. En als je dat met discriminatie hebt, dan praat je over achterstelling, anders behandeling en uitsluiting. Nou, al die drie dingen zijn in place. Als je hebt over… nou goed tijdens deze conferentie ook, maar het brede verhaal.

Even kijken. Op welke manier ga jij als NCDR nu, we hebben dit nu gedaan, die conferentie, was gisteren, de energie was enorm.

Een enorme vibe, ik was daar zo blij mee. En ook de waardering. Ik bedoel de waardering, nou ik zeg het misschien verkeerd, de waardering, de erkenning. Dus mensen voelden zich gezien en gehoord. ik denk, wat is dit nou? Weet je wel, ze kwamen naar me toe en ze bedankten mij dat ik dit georganiseerde. Wat is dit nou? Ik bedoel in Nederland, een townhall sessie, daar lopen niet mensen naar me toe van oh ik voel me gekend en herkend en gezien.

Soms wel, soms wel.

Je ziet hier dat we fundamenteels te kort schieten om mensen hier erbij te laten horen. Dat viel mij op. Weet je wat mij ook opviel? Er werd heel nadrukkelijk gesproken vertrouwen en wantrouwen.

Ja, ja. Mensen zijn door politiek handelen vak vanuit Nederland en door onduidelijkheid vanuit Nederland, zijn mensen weggedreven van het Europees deel van Nederland. Ze zijn echt letterlijk... En dat heeft te maken, dat gezien en niet gezien worden enzovoorts, maar het heeft ook te maken met geen duidelijk beleid. 

Dus één van de voorbeelden die er gegeven is bijvoorbeeld is dat, wat is het in twee jaar tijd mensen met vier staatssecretarissen te maken hebben gehad. Nou, die komen en die gaan en die zeggen wat. Maar goed, het apparaat, het ambtelijk apparaat weet niet hoe te handelen. Want als je in twee jaar tijd vier bestuurders hebt gehad die anders willen, die niet consistent zijn in beleid zeg maar, dan kun je als apparaat ook niet een consistent beleid voeren.

En los daarvan, je moet energie steken weer in de relatie.

En dan vergeet je om wie het gaat en dat zijn die 32.000 mensen. Dus nou goed dat soort dingen hebben we dus ook in onze bagagebak gestopt of in onze koffer gestopt richting Nederland. Om dat soort verhalen ook te analyseren en te kijken waar we daaraan kunnen doen.

Ja, maar waar ik eigenlijk dus heen wilde met mijn vraag is, wat ga je er aan doen dat dit niet vervliegt? We hadden gisteren zo'n goede energie te pakken en er werden dingen gezegd waar we wat mee moeten. Hoe ga je ervoor komen, of hoe ga je ervoor zorgen dat we dit borgen, dat dit niet eenmalig...iets is.

Ja, kijk. Nou ja, in ieder geval ga ik me in verantwoordelijkheid nemen om verbonden te blijven met de mensen hier. Dus ik zei je net al dat we een advies gaan voorbereiden nu. Dat hoop ik ergens in, want we zijn er al mee bezig een tijdje. Dus we gaan dat in februari wil ik dat presenteren. Maar ik ga natuurlijk wel verantwoording afleggen. Wat we hier gedaan hebben gister en een paar dagen daarvoor. 

We hebben een expert meeting gehad op de LHBTQ Plus gemeenschap. Met 18 tot 20 mensen uit verschillende sectoren gesproken. Nou wat heeft dat opgeleverd? Ik kom daar echt met een verslag die ik ook op onze website ga zetten. Maar even los daarvan, ik ga dat verslag ook communiceren natuurlijk met de mensen die erbij waren. Met hele concrete actiepunten. Nou dat zal gebeuren met de takeaways van de najaarsconferentie. 

Dus we gaan een uitgebreide beschrijving maken van waarom waren we hier, wat hebben we elkaar besproken, hoe zagen die sessies eruit. Ik ga dat vrij professioneel in elkaar laten zetten, digitaal en dan gewoon verspreiden. Ook digitaal gaan we dat verspreiden. Dus er is nog wel wat werk te doen, maar ik vind gewoon dat accountability, zoals ze dat hier zeggen, dus die verantwoording afleggen, niet alleen moet zijn richting politici of richting departmenten. Maar dat geldt ook voor mij. 

Ja en juist richting de mensen zelf…

Ja en zo hou je de lijn warm om jouw vraag concreet te beantwoorden, maar ik realiseer mij dat dat nog niet voldoende zal zijn. Ik moet mij volgend jaar ook even beraden hoe we het doen individueel. Er nu veel contacten met organisaties, dus die contacten blijven. Online gaan we veel met elkaar praten, want die afstand is er nu eenmaal.

Dus we gaan online met elkaar verbonden blijven. En wat ik wel ga doen is, kijk ik ga een vrij serieus advies maken en ik wil gewoon dat mensen, ja niet iedereen, dat kun niet doen, maar dat ik, heb sommige mensen hier gevraagd om mee te lezen, om tegen te lezen, zodat ik een goed gedragen advies kan maken voor ons kabinet, welk kabinet dan ook.

Ja, het is niet zomaar alleen maar bedacht in Europees Nederland en we gaan dat hier droppen, maar het is echt een co-creatie.

Een co-creatie, dat zeg je mooi, co-creatie, dat lijkt mij wel en ik denk dat het ook zo moet. Kijk, nu dat woord gebruikt, één van de dingen die gisteren ook mijn aandacht heeft gekregen, en daar ga ik ook iets mee doen, is de manier waarop wet- en regelgeving in Nederland gemaakt wordt en gewoon hier opgelegd wordt, althans hier neergezet wordt in een soort internetconsultatie. En dan krijg je een paar weken daarvoor, nou, die mensen zijn hier bezig met hun dagelijkse beslommeringen. Mensen gaan niet even moeilijke teksten lezen. Ik begrijp ze soms niet eens. Laat staan de mensen hier. Dus de manier waarop Nederland denkt een co-creatie te hebben als het gaat om consultatie neerzetten hier, dat gaat dus niet. 

Ik zou wensen…

Ja, dat je daar de lokale context in meeneemt.

Jazeker als het gaat om wet- regelgeving die betrekking hebben op hen, weet je wel. Maar sowieso, algemene wet- en regelgevingen, die moeten denk ik ook wel hier op een andere manier getoetst worden met de context die erbij hoort. Want daarmee krijg je ook een andere inkleuring van een wetsvoorstel, ik, die dan toepasbaar kan zijn voor zowel het vaste land, zeg ik dan maar en de eilanden.

We moeten nu een beetje gaan afronden. We zijn al heel lang aan het praten. We moeten ons aan de tijd houden. Dan heb ik nog één vraag voor je.

Daar is toch geloof ik toch podcast voor bedoeld, om te praten…

Ja, maar niet eindeloos Rabin. Ik weet dat je dat kan. Ik weet dat jij oneindig door kan gaan. Ik moet je een halt toeroepen, jammer. Maar wanneer is voor jou het moment dat je zegt van nu maken we echt zichtbare stappen naar gelijkwaardigheid binnen het hele Koninkrijk?

Wanneer er sprake is tussen Europees Nederland en tussen Caribisch Nederland van: ik neem jou serieus. Ik stel jou, dus de burger, op nummer één. En niet, ik ben er en ik bepaal hoe ik jou ga beoordelen. Dus ik ga jou beoordelen of je bestuur goed is. Ik ga je beoordelen op jouw zelfredzaamheid. Of ik ga je beoordelen of er corruptie hier plaatsvindt. Want dat is de framing die werkt. Alsof Nederland een land is wat corruptievrij is. Dus dat is denk ik wel heel erg cruciaal.

Dus dat betekent gewoon, dat voor mij die burger centraal moet staan. Nederland zeg ik de mens centraal. Hier echt de burger op nummer 1. Maar de burger kan pas op nummer 1, als datgene wat de artikel 1 van de wet uitstraalt ook hier neergezet wordt. En dat is gelijkheid. Al die die zich Nederland bevinden worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. 

En dat is dus niet het geval op basis van heel veel persoonlijke achtergronden gebaseerd daarop. Dus die gelijkheid is natuurlijk een hele belangrijke. Dus als dat er is, dan is het momentum daar. Maar nu ik deze woorden uitspreek, realiseer ik mij dat dit niet over een nacht gaat gebeuren. Omdat mensen in Nederland die aan de knoppen zitten, nog niet altijd niet begrijpen hoe zaken hier lopen of moeten lopen. En daar maak ik me zorgen om. 

Dus er zal nog wel wat water door Lobith moeten stromen, om mensen van gedachten te doen veranderen. Maar goed daarvoor zijn wij er dus wij gaan blijven aanjagen in ieder geval… 

En we hebben hier wat mooie stappen gezet…

Ja, maar de stip op de horizon blijft gelijkheid. Zeker wel.

Nou, heel veel dank

Ook dank voor dit gesprek en heel veel succes. En we blijven verbonden natuurlijk vanuit onze verantwoordelijkheid: het bestrijden van discriminatie en racisme. Niet alleen met Nederland, maar ook het Caribisch deel. 

Kort en goed, ik zie het echt als mijn serieuze taak om discriminatie en racisme te bestrijden in alle 342 gemeenten in Europees deel en de drie gemeenten tussen aanhalingstekens, ook hier in het  Caribisch deel. Dus ja, wij koersen verder.

Keep the fire burning, zegt iemand die ik ken altijd. 

Zo is dat, dankjewel.

Nou, beste luisteraars, hier zijn we mee aan het einde gekomen van dit gesprek met Rabin Baldewsingh, de nationaal coördinator tegen discriminatie en racisme. Ik ben Janine Bonenberg, de presentator van vandaag. Redactie van deze podcast, Rabin Baldewsingh en Janine Bonenberg. En graag tot de volgende keer.

Heel erg bedankt voor het luisteren en als laatste nog even dit. Een inclusieve samenleving is iets van, voor en door ons allemaal. Heb jij een concreet idee dat hier aan bij kan dragen? Stuur dan een direct message, oftewel een DM, via Instagram of LinkedIn naar @bureauncdr En laat ons ook nog even weten via social media of een review wat je van deze aflevering vindt.