#8 Dział Dostępności z Martą i Olą z Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu

Dzisiejszy odcinek sponsorują literki C, S i D, czyli Centrum Sztuki Dziecka! Oczywiście z tym sponsorowaniem to lekka przesada, ale bardzo miło rozmawiało się z Martą Maksimowicz i Olą Rajską, przedstawicielkami tej bardzo zasłużonej dla sztuki dziecka w naszym kraju instytucji kultury. Spotkaliśmy się chwilę po uroczystościach 40 lecia CSD, ale nasza rozmowa głównie dotyczyła działań Centrum udostępniających ofertę dla osób z tzw. dodatkowymi potrzebami. A że dzieje się dużo, więc rozmowa bardzo konkretna!

Więcej o działaniach kulturalnych CSD znajdziecie na stronach:
https://csdpoznan.pl/
https://biennaledladziecka.pl
https://www.facebook.com/CentrumSztukiDziecka

W tym odcinku zachęcamy instytucje publiczne do zgłoszeń na bezpłatne szkolenia z zakresu zapewniania dostępności dla osób z różnymi potrzebami:
Formularz zgłoszeniowy dostępny pod adresem:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfybGpRSMrlFi3TKFTLK-e7ralsfp7fdFm8qN2hi5P3BM0DtA/viewform


Dobrego letniego czasu dla wszystkich!

Dział Dostępności to podcast prowadzony przez Fundację Mili Ludzie z Poznania. Rozmawiamy o dostępności z ciekawymi i miłymi ludźmi!

Nasz mail: info@mililudzie.org

Transcript

Dzień dobry, z tej strony Marcin Halicki, Fundacja Mili Ludzie, a wy słuchacie już 8 odcinka podcastu Dział Dostępności.
0:00:00 – 0:00:16

Od ostatniego naszego spotkania, przypomnę, gościliśmy Mariola Olejniczak z Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy.
0:00:16 – 0:00:26

Zresztą polecam do odsłuchania tego odcinka, ponieważ był bardzo ciekawy.
0:00:26 – 0:00:31

Trochę czasu minęło, widać to chociażby za oknem, gdzie nie wiem jak was, ale nas troszkę męczą te tropikalne upały, zwłaszcza w mieście.
0:00:31 – 0:00:42

Przypomnę, nawadniamy się, chronimy przed słońcem, mam nadzieję, że macie się okej.
0:00:42 – 0:00:48

Dzisiaj kolejne spotkanie z kolejną poznańską instytucją, przedstawicielkami poznańskiej instytucji kultury, dosyć mi bliskiej,
0:00:48 – 0:00:58

ponieważ współpracuje, w ogóle nasza fundacja współpracuje z nią od kilku ładnych lat.
0:00:58 – 0:01:05

Ale zanim do tego przejdziemy, zanim przejdziemy do rozmowy z naszymi dwoma gościniami,
0:01:05 – 0:01:12

zachęcam was do brania udziału, wzięcia udziału w szkoleniach, które organizuje nasza fundacja.
0:01:12 – 0:01:20

Szkolenia, które są realizowane w ramach projektu Instytucja Dostępna dla Wszystkich 2024, akurat edycja 2024,
0:01:20 – 0:01:31

ale jest to nasza czwarta edycja tego projektu, która jest projektem szkoleniowym.
0:01:31 – 0:01:38

Szkolimy przedstawicieli i przedstawicielki podmiotów publicznych wszelkiego typu urzędu, warsztatów terapii zajęciowej,
0:01:38 – 0:01:46

środowiskowych domów samopomocy, ośrodków pomocy społecznej, powiatowych centrów pomocy rodzinie, instytucji kultury itd.
0:01:46 – 0:01:54

z kilku województw, z województwa wielkopolskiego, lubuskiego, pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego,
0:01:54 – 0:02:06

siląskiego i małopolskiego, jest ich trochę.
0:02:06 – 0:02:09

Zachęcamy do zgłaszania się, podlinkuję wam w opisie tego odcinka formularz zgłoszeniowy.
0:02:09 – 0:02:17

Warto dodać, że szkolenia są całkowicie bezpłatne dla osób w nich uczestniczących i też dla instytucji,
0:02:17 – 0:02:22

które zgłaszają swoich pracowników i pracowniczki.
0:02:22 – 0:02:27

Program szkolenia jest rozbudowany, ale o dostępności warto wiedzieć coraz więcej.
0:02:27 – 0:02:40

Przypomnę, że już za chwilę w Polsce została uchwalona kilka tygodni temu ustawa o przyjęciu tzw. Europejskiego Aktu Dostępności,
0:02:40 – 0:02:50

który to w całej Unii Europejskiej zacznie obowiązywać mniej więcej w połowie 2025 roku.
0:02:50 – 0:02:56

To bardzo ważny dokument, który nakazuje podmiotom, instytucjom i nie tylko publicznym, ale także komercyjnym,
0:02:56 – 0:03:07

przynajmniej w minimalnym stopniu zapewnienie dostępu do produktów i usług, które te podmioty oferują.
0:03:07 – 0:03:15

I to jest jeden z elementów szkoleń, jeżeli chcielibyście więcej się na ten temat dowiedzieć,
0:03:15 – 0:03:20

wrzućcie do nas na maila infomaupa-ludzie.org, dostaniecie wszelkie informacje.
0:03:20 – 0:03:27

Z takich technicznych kwestii szkolenia są dofinansowane ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
0:03:27 – 0:03:35

Trwają 8 godzin szkoleniowych, przyjeżdżamy do Was, czyli przyjeżdżamy do każdej instytucji, która nas zaprosi.
0:03:35 – 0:03:43

Miejsc jest ograniczona ilość, ponieważ możemy zrobić tych szkoleń łącznie 50.
0:03:43 – 0:03:49

Zakończenie projektu 31 marca 2025 roku jest trochę czasu, ale im wcześniej się poszczególne instytucje zgłoszą,
0:03:49 – 0:03:59

tym większa szansa, że do Was przyjedziemy.
0:03:59 – 0:04:04

Mówimy o założeniach prawnych, ale także staramy się Was przygotować do tego,
0:04:04 – 0:04:11

w jaki sposób opisywać alternatywnie grafiki, co jest niezwykle istotne w kontekście tej dostępności cyfrowej,
0:04:11 – 0:04:17

która wydaje mi się, że w tym momencie jest jedną z najważniejszych dziedzin zapewniających dostępność,
0:04:17 – 0:04:25

z których korzystamy na co dzień, dlatego to jest też dosyć istotne.
0:04:25 – 0:04:29

Mówimy o tekście łatwym do zrozumienia, w jaki sposób przygotować informacje,
0:04:29 – 0:04:33

żeby grupy, do których ten ETR tak zwany jest dedykowany, były przygotowane zgodnie z tym standardem,
0:04:33 – 0:04:42

ale mówimy także o podstawowych zasadach Savoir-vivre,
0:04:42 – 0:04:45

obsługi osób z dodatkowymi, ze szczególnymi potrzebami,
0:04:45 – 0:04:50

chociaż nie do końca lubię nazwę z szczególne potrzeby,
0:04:50 – 0:04:53

ponieważ te potrzeby ma każdy z nas, tak naprawdę, każda z nas.
0:04:53 – 0:04:57

Dlatego myślę, że warto z tych szkoleń skorzystać, zwłaszcza, że ja wiem,
0:04:57 – 0:05:04

że te pieniądze są często istotne, a tutaj macie możliwość skorzystania z nich bezpłatnie.
0:05:04 – 0:05:10

Wystarczy zebrać grupę 15 osób, maksymalnie jest to 30-osobowa grupa,
0:05:10 – 0:05:15

dla których te szkolenia prowadzimy, link do formularza zgłoszeniowego macie w opisie tego odcinka,
0:05:15 – 0:05:22

a my przechodzimy do rozmowy z przedstawicielkami Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.
0:05:22 – 0:05:31

Cześć dziewczyny!
0:05:31 – 0:05:42

Cześć!
0:05:42 – 0:05:44

Miło was słyszeć i widzieć, znaczy ja was widzę, ale nasi słuchacze będą nas słyszeć,
0:05:45 – 0:05:53

bo być może nie wiecie, albo być może wiecie, ale ten nasz podcast będzie też miał oczywiście transkrypcję,
0:05:53 – 0:05:59

żeby osoby, które nie słyszą, żeby mogły sobie poczytać, o czym tutaj sobie dzisiaj będziemy rozmawiać.
0:05:59 – 0:06:05

Marta Maksimowicz i Aleksandra Rajska, Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.
0:06:05 – 0:06:12

Nie ukrywam, że jedna z moich ulubionych poznańskich instytucji kultury,
0:06:12 – 0:06:16

której to oferta jest skierowana głównie do dzieci, chociaż nie tylko do dzieci kierujecie swoją ofertę.
0:06:16 – 0:06:23

Nie, nie tylko. Mamy w ofercie wydarzenia i dla młodzieży, i dla osób dorosłych.
0:06:23 – 0:06:31

Właściwie każdy znajdzie coś dla siebie.
0:06:31 – 0:06:34

Za chwilę pewnie powiemy o waszych lokalizacjach, gdzie się odbywają główne wydarzenia realizowane czy organizowane przez Centrum Sztuki Dziecka.
0:06:34 – 0:06:44

Ale najpierw może Marta i Ola, czym się zajmujecie na co dzień w Centrum Sztuki Dziecka?
0:06:44 – 0:06:50

Marta z tej strony. Ja pracuję w Dziale Relacji Publicznych i jestem też koordynatorką Dostępności Centrum.
0:06:50 – 0:06:58

A ja, Ola, pracuję w Dziale Sztuki i Edukacji Kulturowej i właściwie zajmuję się produkowaniem, ale też programowaniem czy projektowaniem różnych wydarzeń, które odbywają się w Centrum.
0:06:58 – 0:07:15

Tak, Ola jest też członkinią zespołu do spraw dostępności, który w Centrum działa od wiosny tego roku.
0:07:15 – 0:07:21

No właśnie, zespół do spraw dostępności. Ja gdziekolwiek mnie jeżdżę, po jakichkolwiek instytucjach w Polsce, także instytucjach kultury,
0:07:21 – 0:07:29

to wszystkie te instytucje namawiam do tego, żeby zorganizowały w swojej strukturze taki zespół do spraw dostępności, bo to jest niezwykle istotne.
0:07:29 – 0:07:38

Powiedzcie, czy coś się zmieniło od czasu, kiedy taki zespół u was powstał?
0:07:38 – 0:07:44

Tak, to znaczy koordynatorka dostępności, tak się składa, że akurat były to dwie kobiety do tej pory, to zawsze była jedna osoba od kilku lat już,
0:07:44 – 0:07:55

ale przy ilości działań, które podejmujemy i przy tym, że chcemy myśleć bardzo strategicznie o dostępności, a nie od wydarzenia do wydarzenia,
0:07:55 – 0:08:03

jedna osoba to jest za mało, bo z jednej strony to jest ogrom wiedzy, z drugiej strony to jest dużo zadań,
0:08:03 – 0:08:10

a z trzeciej strony, im więcej osób i im więcej spojrzeń i doświadczeń, tym bardziej bogate są nasze wnioski i plany na przyszłość.
0:08:10 – 0:08:21

Ja jeszcze sobie myślę, że to w ogóle w instytucjach kultury, jakoś tak też z mojego doświadczenia, też wcześniejszego, z wcześniejszej pracy,
0:08:21 – 0:08:30

w ogóle mam takie poczucie, że jako instytucje kultury powinniśmy też myśleć w ogóle o dostępności w sposób systemowy
0:08:30 – 0:08:36

i dlatego ten zespół jest też złożony z osób pracujących w bardzo różnych działach, żeby działania związane z dostępnością były na styku różnych działów.
0:08:36 – 0:08:49

I to nie chodzi tylko o działy programowe czy produkcyjne, ale też dział komunikacji czy dział administracji,
0:08:49 – 0:08:58

co jakby też nam się wydaje super ważne, żeby spróbować spojrzeć na temat dostępności w sposób systemowy, z perspektywy instytucji.
0:08:58 – 0:09:10

Tak, to jest niezwykle istotne, zwłaszcza, że mówimy o instytucji, która ostatnio skończyła 40 lat,
0:09:10 – 0:09:17

tak że powinienem sobie zaśpiewać 100 lat, ale pozwólcie, że tego nie zrobię.
0:09:17 – 0:09:20

A oczywiście wielkie gratulacje i przekażcie pozdrowienia przez całą ekipę Centrum Sztuki Dziecka 1984 rok.
0:09:20 – 0:09:31

To nie jest tylko tytuł książki George'a Orwella, ale także data powstania Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu,
0:09:31 – 0:09:39

czyli to jest naprawdę szacowna instytucja, która ma bardzo bogate doświadczenie i też bardzo ciekawą historię.
0:09:39 – 0:09:50

Tak, ten rok jest dla nas wyjątkowy pod tym względem, bardzo sentymentalny, też czujemy ogromną dumę troszeczkę sięgając w przeszłość,
0:09:50 – 0:10:02

myśląc o przyszłości, dużo mamy refleksji w tym roku o tym, skąd się wywodzimy i jak chcemy działać w przyszłości,
0:10:02 – 0:10:10

co też się poniekąd wiąże z tym tematem dostępności, takiego uniwersalnego projektowania, bo mamy takie poczucie, że jesteśmy na takim nowym kierunku pod tym względem.
0:10:10 – 0:10:21

Myślę, że to jest kierunek, w którym im wcześniej się zacznie iść, tym myślę lepiej ta dostępność, generalnie będzie trochę łatwiejsza,
0:10:21 – 0:10:32

bo weźmy pod uwagę, że w przyszłym roku wchodzi w całe Unię Europejskiej Akt Dostępności, czyli European Accessibility Act,
0:10:32 – 0:10:41

który będzie nakazywał wręcz wszystkim podmiotom, nie tylko podmiotom publicznym, ale także komercyjnym, zapewnienie przynajmniej w minimalnym stopniu dostępności.
0:10:41 – 0:10:55

Akurat Centrum Szuki Dziecka i ja z Martą już kilka lat współpracujemy, pomagając, współpracując przy realizacji różnych wydarzeń,
0:10:55 – 0:11:09

w kontekście zapewniania dostępu do tych wydarzeń, chociażby poprzez audiodeskrypcję czy tłumaczenie na polski język migowy.
0:11:09 – 0:11:17

Biorąc pod uwagę, z całym szacunkiem oczywiście dla innych instytucji kultury, jak sobie myślę o CSD, to myślę, że wy to robicie w sposób kompleksowy.
0:11:17 – 0:11:29

Odkąd pamiętam, to zawsze gdzieś w przypadku, czy to będzie festiwal, ale kino, czy to będą jakieś spektakle teatralne realizowane w różnych projektach czy festiwalach,
0:11:29 – 0:11:45

to gdzieś ta audiodeskrypcja i tłumaczenie na polski język migowy staje się takim must have u Was.
0:11:45 – 0:11:50

Takim czymś, co jest zaprojektowane od początku. Trzeba to po prostu zrobić i się robi.
0:11:50 – 0:11:56

Zgadza się, ale wiesz, chcemy więcej.
0:11:56 – 0:11:59

Właśnie, to chyba jest właśnie o tym, że będąc teraz już w pewną drogę, Centrum jako instytucja przybyło i to jest wspaniałe.
0:11:59 – 0:12:09

To jest też taki moment, w którym się zastanawiamy co dalej, co robić, bo ja w ogóle mam poczucie, że instytucje kultury to są takie miejsca,
0:12:09 – 0:12:19

które często trochę tę zmianę, nie chcę powiedzieć, że są jako pierwsze, ale trochę projektują zmianę.
0:12:19 – 0:12:27

To znaczy, one mają jakąś taką wrażliwość i potrafią tą soczewkę przestawiać w punkty, w które powinniśmy zwracać uwagę.
0:12:27 – 0:12:37

Myślę, że dostępność jest takim obszarem, który w instytucjach kultury różnych mocno się rozwija, mocno się o tym mówi.
0:12:37 – 0:12:48

My z tymi naszymi doświadczeniami też trochę się zastanawiamy, co dalej, co możemy zrobić więcej.
0:12:48 – 0:12:55

Z tym zespołem dostępności myślę, że myślenie systemowe jest naprawdę na różnych poziomach.
0:12:55 – 0:13:08

To znaczy też na takim poziomie, bo ostatnio ten temat jakoś nam przyszedł, że np. o naszych regulaminach, które udostępniamy,
0:13:08 – 0:13:20

jakim one są napisane językiem. Wiecie, że to nie tylko chodzi, żeby udostępniać nasze wydarzenia poprzez PJM czy obiadyskrypcję,
0:13:20 – 0:13:28

bo to robimy, ale zastanawiamy się, co możemy zrobić dalej systemowo.
0:13:28 – 0:13:33

Czy możemy upraszczać język, którym się komunikujemy w formalnych pismach na przykład, czy w formalnych regulaminach.
0:13:33 – 0:13:42

Czy możemy projektować tak wydarzenia, żeby rzeczywiście myśleć o tej dostępności nie jako o udostępnieniu później,
0:13:42 – 0:13:51

tylko o myśleniu jej na poziomie projektowania wydarzenia.
0:13:51 – 0:13:55

Moim zdaniem to jest taka rzecz, która nas teraz mocno zajmuje i to jest super, że mamy taki zespół i możemy też w ten sposób myśleć.
0:13:55 – 0:14:08

Tak, a z drugiej strony mówiłeś Marcinie o festiwalach, o wydarzeniach w scenie wspólnej i faktycznie jest tak, że te nasze wydarzenia
0:14:08 – 0:14:17

mają swoje zespoły osób, które zajmują się ich przygotowaniem i produkcją i w pewnym momencie było tak, że każdy projekt, każdy zespół
0:14:17 – 0:14:26

miał swoje rozwiązania i swoje pomysły na udostępnianie wydarzeń i chcemy myśleć troszeczkę szerzej.
0:14:26 – 0:14:34

Chcemy, żeby pewne standardy czy pewne procedury dotyczyły każdego projektu bez wyjątku i żeby nie było tak, że zaczynając kolejną edycję
0:14:34 – 0:14:42

kolejnego projektu zastanawiam się, ok, to co by tutaj. Chcemy mieć po prostu i już wprowadzamy to, mieć takie checklisty.
0:14:42 – 0:14:50

Pewne rzeczy, które są obligatoryjne i nawet się nie zastanawiamy czy je robimy, czy ich nie robimy, po prostu dotyczą każdego wydarzenia,
0:14:50 – 0:14:57

a do tego sprawdzamy możliwości czasowe, ludzkie, finansowe na to, co możemy zrobić w danym roku, w danej edycji jeszcze.
0:14:57 – 0:15:06

Ja jeszcze dodam do tego, co powiedziała i myślę, że też to jest takie super ważne, że są też rzeczy dotyczące dostępności czy obszary,
0:15:06 – 0:15:13

których tak naprawdę wcale nie potrzebujemy wielkich nakładów finansowych, ale potrzebujemy jakby trochę zmienić perspektywę
0:15:13 – 0:15:20

i punkt startowy, trochę myślenia w ogóle o wydarzeniach i chyba to jest też takie bardzo ważne, że oczywiście, bo wiadomo, za tym idą budżety
0:15:20 – 0:15:30

i na pewne rzeczy możemy sobie pozwolić, na niektóre nie, przy naszych wydarzeniach, z uwagi na finansowanie, ale są takie rzeczy,
0:15:30 – 0:15:42

z którymi absolutnie możemy się zmierzyć bez jakiegoś finansowego nakładu, ale chodzi o to, żeby po prostu o nich w ogóle pomyśleć.
0:15:42 – 0:15:51

Jeżeli my nie będziemy mieć tego systemowo gdzieś sobie uregulowanego i nie będzie to dla nas taką normą, że hej, w ten sposób myślimy,
0:15:51 – 0:16:00

to po prostu będzie nam to umykać, więc stąd też te narzędzia do czekowania różnych obszarów.
0:16:00 – 0:16:10

I tutaj myślę, że zahaczamy chyba o konkurs, który ogłosiliśmy niedawno. Konkurs na wydarzenie artystyczne dla dzieci,
0:16:10 – 0:16:17

którym zajmuje się Ola. Jesteśmy bardzo dumni z tego, w jaki sposób myślimy o tym konkursie, bo to jest wydarzenie,
0:16:17 – 0:16:26

które powtarza się raz na dwa lata. W ramach tego konkursu wyłaniamy wydarzenie, które dofinansowujemy, pomagamy w produkcji
0:16:26 – 0:16:35

i to wydarzenie ma swoją premierę w każdej kolejnej edycji Biennale Sztuki dla Dziecka.
0:16:35 – 0:16:41

I tutaj w tym roku faktycznie chcemy zainspirować i zwrócić uwagę twórców i twórczyń, którzy będą ze swoimi pomysłami do nas przychodzić,
0:16:41 – 0:16:49

aby już w momencie pomysłu myśleli o tym, jak takie wydarzenie zaprojektować uniwersalnie. To o tym myślę, że Ola będzie mogła powiedzieć.
0:16:49 – 0:16:56

Jak tak Was słucham, to sobie myślę, że akurat Wy, jednocześnie z Centrum Sztuki Dziecka, bardzo dobrze odrabiacie lekcje związane z uniwersalnym projektowaniem.
0:16:56 – 0:17:11

Zdajecie ten egzamin już od dawna i to, co dzisiaj słyszę, to jest potwierdzeniem tego, że zanim zaczniemy organizować jakieś wydarzenie,
0:17:11 – 0:17:24

to musimy je zaplanować i jeżeli uwzględnimy te kwestie związane z zapewnianiem dostępności na różnych elementach i poziomach,
0:17:24 – 0:17:35

bo to dotyczy zarówno dostępności sensorycznej, wydarzeń kulturalnych, ale także dostępu architektonicznego czy informacyjno-komunikacyjnego.
0:17:35 – 0:17:47

I tutaj wracamy do tego elementu, który jest moim zdaniem w tym momencie niezwykle ważny, czyli tej informacji, która dotrze do potencjalnego odbiorcy czy do potencjalnej osoby odbierającej.
0:17:47 – 0:17:58

I tutaj te wszelkiego typu przedprzewodniki pisane w ETE rzeczy, czyli w tekście łatwiej do zrozumienia, prostsza komunikacja, prostsza też ten element formalny.
0:17:58 – 0:18:12

Ja wiem, że jakbym pokazał prawnikowi regulamin konkursu, który jest napisany w tekście łatwiejszym, prostszym do zrozumienia,
0:18:12 – 0:18:26

to domyślam się, że osoba, która jest prawnikiem czy prawniczką mogłaby mieć tutaj jakieś wątpliwości.
0:18:26 – 0:18:32

Natomiast ja powtarzam to za każdym razem, czy ja jako Marcin Halicki, wy jako Marta i Ola, czy jak dostajecie jakieś pisma z tych organów czy z różnych instytucji publicznych,
0:18:32 – 0:18:45

czy my zazwyczaj wiemy w 100% o co im chodzi? Czasami bywa różnie.
0:18:45 – 0:18:52

Zazwyczaj nie.
0:18:52 – 0:18:53

Właśnie. Dlatego to jest bardzo duża praca i ja sobie bardzo chętnie zobaczę ten regulamin, który uprościcie, bo myślę, że to są też przecieracie szlaki pewne, które dotyczą bardzo wielu instytucji.
0:18:53 – 0:19:07

On już jest. On już jest na stronie.
0:19:07 – 0:19:12

To właśnie, powiedzcie od razu jak już o tym mówimy. Podajcie adres strony, na której można sobie o tym wydarzeniu poczytać.
0:19:12 – 0:19:21

Ok, to na naszej stronie www.bienaledladziecka.pl w zakładce konkurs jest ogłoszony konkurs, tam mamy też załączniki, m.in. regulamin do tego konkursu,
0:19:21 – 0:19:34

ale też taki opis dostępności, jak my ją rozumiemy i właściwie tego, czym chcemy się też podzielić i trochę za chwilę może o tym też opowiem.
0:19:34 – 0:19:45

Ale jeszcze tak wracając do tego, co mówiłeś o tym regulaminie, tak, ja w ogóle sobie myślę, że często te, oczywiście jakby wiadomo, że ten język urzędowy czy ten język prawniczy,
0:19:45 – 0:19:58

on jest trudniejszy, no ale to nie jest tak, że nie można go upraszczać, tak, żeby to było zgodne jakoś z literą prawa.
0:19:58 – 0:20:09

My przy okazji powstania tego regulaminu pracowałyśmy z profesorką UAM-u Karoliną Rutą Korytowską, która w ogóle też się zajmuje językiem i językiem dostępnym też.
0:20:09 – 0:20:26

To było dla nas bardzo ważne, żeby po prostu na etapie tworzenia tego regulaminu konsultować go z nią, a później konsultować go też z prawnikiem i sprawdzać, co jest możliwe, a co nie.
0:20:26 – 0:20:43

I to jest moim zdaniem taka rzecz, którą można robić bez jakiegoś wielkiego nakładu finansowego, albo to, czy załączniki do regulaminu w jakim formacie będą wrzucone, czy one są w PDF-ie, czy one są w dokumencie, takim po prostu w Wordowskim, w DOK-u.
0:20:43 – 0:21:07

Widzę, że macie to i w PDF-ie, jeżeli chodzi o regulamin, ale także w DOK-u.
0:21:07 – 0:21:11

Tak, tak, tak. Absolutnie tak, ze względu oczywiście też na czeciniki, które czytają, więc to mi się wydaje, że to jest jakaś taka rzecz, która rzeczywiście wydarzyła się przy okazji tego konkursu.
0:21:11 – 0:21:30

Sam konkurs jest dedykowany osobom artystycznym związanym z Poznaniem, bo właśnie to też jest jakaś zmiana, którą w tym roku wprowadziłyśmy.
0:21:30 – 0:21:44

Wcześniej miał zasięg ogólnopolski, teraz zapraszamy do udziału osoby lub kolektywy twórcze, bo to jest też bardzo dla nas ważne, które po prostu są związane z Poznaniem.
0:21:44 – 0:22:01

Po to też, że trochę myślimy o ekologicznym i ekonomicznym myśleniu instytucji, to znaczy chcemy tworzyć też wydarzenia, które potem będą wykorzystane i pokazywane.
0:22:01 – 0:22:18

Czyli nawet jeżeli pojawi nam się coś, jakby premiera jest podczas biennale, tak jak powiedziała Marta, w 2025 roku, no ale chcemy też, żeby te osoby, które stworzą wydarzenie miały okazję i możliwość później pokazywania tego dalej na naszej scenie.
0:22:18 – 0:22:35

Więc też to, że osoby są z Poznania, no po prostu to też ułatwi.
0:22:35 – 0:22:41

A my z kolei zyskamy do repertuaru sceny wspólnej, takiego regularnego, codziennego, uniwersalnie zaprojektowane fajne wydarzenie.
0:22:41 – 0:22:50

No właśnie, jak mówimy o tym uniwersalnym, bo to też jest takie, ono trochę może, tak sobie myślę, że może trochę wystraszać, co to znaczy, czy to znaczy, że to wydarzenie ma być dla wszystkich.
0:22:50 – 0:23:01

No jakby nie, to nie o to chodzi, natomiast my realizując wydarzenia dążymy do tego, żeby mogło uczestniczyć w nich jak najwięcej osób, więc z różnymi potrzebami, bo to jest tak naprawdę o potrzebach różnych, o których tutaj właściwie to, o czym mówimy, o tej dostępności, to po prostu mówimy o potrzebach różnych osób, o obszarach potrzeb właściwie.
0:23:01 – 0:23:22

I jakby zapraszając do takiego projektowania jakby w sposób uniwersalny, zapraszamy do takiego pomyślenia o wydarzeniu, które chcemy zaproponować, które chcemy zaprojektować, czy zaproponować na to winale, żeby ono już na etapie jakby projektowania, żeby artyści mogli zastanowić się nad tym, co ja mogę zrobić teraz, kiedy projektuję to wydarzenie,
0:23:22 – 0:23:48

żeby ono było przyjazne, dostępne dla osób z różnymi potrzebami. My też sobie myślimy o tym, o sobie, też jako takiej instytucji, która w ogóle jest instytucją uczącą się, ja w ogóle lubię używać tego określenia, że to nie jest tak, że my mamy jakiś monopol na wiedzę, ale mamy pewne narzędzia,
0:23:48 – 0:24:09

które, jak sami powiedzieliście, przez historię Centrum i przez pracę Marty i pracy innych osób tutaj, zostały wypracowane. W związku z tym jakoś pomyśleliśmy sobie, że to, co może ułatwić artystom i artystkom rozumienie tego, jak my w ogóle rozumiemy tą dostępność, tą uniwersalność,
0:24:09 – 0:24:30

to jest trochę taki opis też takiej właśnie dostępności naszych wydarzeń, czy naszej też sceny wspólnej, bo to tam będzie odbywało się to wydarzenie. W związku z tym artyści mogą skorzystać z załącznika w regulaminie, w którym jakby wszystkie te rzeczy mamy po prostu wypisane, wypunktowane, nazwane i po prostu do takiego do dzielenia się.
0:24:30 – 0:25:00

To nie chodzi o to, że teraz wszyscy i wszystkim mają być zapewnione, bo to pewnie będzie bardzo trudne, ale mogę pomyśleć, z czego z tego mogę skorzystać, co mogę wprowadzić, może będzie to przedprzewodnik, może pomyślę o różnych rzeczach.
0:25:00 – 0:25:16

My się też chcemy dzielić tym, co wypracowałyśmy, wypracowaliśmy i zapraszać artystów do takiego namysłu nad sztuką, jak ją można robić dostępnie, ale nie na zasadzie, że ja później udostępniam wydarzenie, tylko jak ja mogę pomyśleć od razu na etapie projektowania tego wydarzenia.
0:25:16 – 0:25:37

Tak, to ja jeszcze dodam, bo też myślimy o tym, że to hasło uniwersalne projektowanie może być dość enigmatyczne dla osób, które nie znają tego tematu, nie zgłębiły go jeszcze bardzo mocno i zapraszamy w takim razie w takiej sytuacji, jeśli ktoś chciałby się dowiedzieć, co my przez to rozumiemy, na nasze media społecznościowe, Biennale Sztuki dla Dziecka,
0:25:37 – 0:25:58

bo tam planujemy w najbliższym czasie taką, może kampanię to jest złe słowo, ale planujemy taki cykl postów o tym, jak rozumiemy dostępność w różnych obszarach potrzeb, w obszarze słyszenia, widzenia, rozumienia itd.
0:25:58 – 0:26:14

I tam będziemy właśnie próbować pokazać pewne kierunki, bo my absolutnie nie oczekujemy, że to będą wydarzenia wszystkie tłumaczone na polski język migowy, czy wszystkie z audiodeskrypcją, bo to przechodzi jako pierwsze do głowy.
0:26:14 – 0:26:26

Ale myślimy sobie o takich drobnych gestach, że np. być może będzie już czymś mega super, jak osoby, które tworzą wydarzenie, przed wydarzeniem wyjdą do publiczności, przedstawią się i opowiedzą, jak wyglądają.
0:26:26 – 0:26:39

Albo właśnie przygotują przedprzewodnik, albo wymyślą coś jeszcze, co sprawi, że dostęp do tego wydarzenia albo jego odbiór będzie w jakiejś obszarze prostszy.
0:26:39 – 0:26:47

Więc z jednej strony będziemy mieć taki cykl postów informacyjnych na naszym Facebooku, a z drugiej strony mamy opracowaną taką matrycą, to jest taka duża tabelka, którą możemy się podzielić, którą my sobie też teraz testujemy.
0:26:47 – 0:27:02

Która ma zebrane właśnie na jednej osi te różne obszary potrzeb, a na drugiej osi pewne etapy, które każdy uczestnik czy uczestniczka wydarzenia przechodzi.
0:27:02 – 0:27:13

Czyli od momentu, kiedy w ogóle dowiaduje się, że istnieje taka instytucja bądź wydarzenie, poprzez zakup biletu, poprzez dotarcie na miejsce, poprzez uczestniczenie i poruszanie się w przestrzeni instytucji kultury.
0:27:13 – 0:27:25

I na przecięciu tych dwóch osi wymieniamy różne narzędzia, tudzież sposoby, albo jakieś udowodnienia, które można zastosować.
0:27:25 – 0:27:35

I to jest taki katalog dość obszerny, my go sobie cały czas rozbudowujemy, ucząc się, szkoląc, czytając, robiąc kolejne rzeczy.
0:27:35 – 0:27:42

I chcemy przepuszczać każdy nasz projekt przez tę tabelkę i sprawdzać, w którym obszarze możemy działać, gdzie już jesteśmy zabezpieczeni jako instytucja i to już mamy.
0:27:42 – 0:27:56

I robić plany na to, jak rozwijać nasze wydarzenia.
0:27:56 – 0:28:00

I taką tabelką również możemy się podzielić, aby osoby, które będą projektowały swoje wydarzenia w konkursie, mogły sobie sprawdzić, rozumiesz, przepuścić przez taką matrycę swój pomysł.
0:28:00 – 0:28:10

To są rzeczy, które powinny być dla wszystkich de facto instytucji kultury już taką oczywistą oczywistością.
0:28:10 – 0:28:20

Natomiast nie są i bardzo dobrze, że takie próby podejmujecie.
0:28:20 – 0:28:26

My w opisie tego odcinka oczywiście podlinkujemy wszystkie wasze też social media i też stronę internetową.
0:28:26 – 0:28:32

Bo to są rzeczy, o których większość, myślę, widzów, a także innych instytucji kultury, nie do końca ma pojęcia i świadomość, że inna instytucja przygotowuje takie działania i to są bardzo dobre praktyki.
0:28:32 – 0:28:50

Jasne, ja myślę, że to jest w ogóle świetne, że możemy się tym dzielić, bo tak naprawdę im więcej dobrych rozwiązań będzie inspiracją dla innych instytucji albo będziemy się nimi po prostu dzielić,
0:28:50 – 0:29:05

tym w ostateczności lepiej będzie dla naszych publiczności wszystkich, bo chodzi o to, żeby było łatwiej i prościej każdemu, kto ma ochotę i potrzebę korzystać z wydarzeń różnych instytucji.
0:29:05 – 0:29:16

Także super, my się z nimi będziemy dzielić, z naszą wiedzą.
0:29:16 – 0:29:19

My współpracujemy już od dawna, mamy przygotowane skrypty audiodeskrypcji do różnych spektakli, które są prezentowane w Scenie Wspólnej,
0:29:19 – 0:29:31

która znajduje się na ulicy Bramsztadera w Poznaniu, fantastyczna okolica na Cytadeli w Poznaniu.
0:29:31 – 0:29:40

Już obok, dokładnie tak, zawsze można połączyć spacer, gdzieś tam niedaleko kilka punktów z lodami i wydarzenie w Scenie Wspólnej.
0:29:40 – 0:29:49

Bardzo przyjazne miejsce, byłem tam nieraz i zawsze się czułem bardzo dobrze.
0:29:49 – 0:29:54

Bardzo nam miło.
0:29:54 – 0:29:54

Ono jest też bardzo przyjazne architektonicznie przez swoje położenie, że jest z poziomu parteru, nie ma pięter, ma szerokie wejścia,
0:29:54 – 0:30:03

więc myślę, że mamy to szczęście, że architektonicznie nasza scena już odpowiada na różne potrzeby, więc to też jest super.
0:30:03 – 0:30:16

Mamy też świetnych ludzi, i w scenie, i w ogóle, myślę, że mogę tak nieskromnie powiedzieć, że w centrum,
0:30:16 – 0:30:22

mamy zespół, który jest otwarty, jest życzliwy i my mamy duże zrozumienie, dlatego że jesteśmy różni jako ludzie po prostu.
0:30:22 – 0:30:33

I to, o czym właśnie od kilku lat rozmawiamy, również w kontekście ustawy, która nas obowiązuje od kilku lat,
0:30:33 – 0:30:39

to my mamy takie poczucie, że ta ustawa oczywiście porządkuje pewne rzeczy, reguluje, ale bez jakiegoś takiego zrozumienia i chęci,
0:30:39 – 0:30:47

to to wszystko wyglądałoby inaczej. A ja osobiście mogę powiedzieć, że czuję się bardzo szczęśliwa, że pracuję z ludźmi,
0:30:47 – 0:30:53

którzy myślą o tym, podobnie jak ja, i że nie jest to dla nas jakiś obowiązek narzucony przez prawo, tylko coś, co my po prostu chcemy robić.
0:30:53 – 0:31:03

Ja sobie do tego jeszcze dodaję taką myśl, że tak naprawdę dostępność dotyczy każdego z nas, bo każdy z nas,
0:31:03 – 0:31:10

chociażby prędzej czy później, będzie osobą starszą, która będzie gorzej widzieć, gorzej słyszeć prawdopodobnie,
0:31:10 – 0:31:15

więc im teraz mamy te kilka, kilkanaście, kilka miesiąc lat, aby przygotować sobie Obszar Kultury w Poznaniu tak,
0:31:15 – 0:31:23

aby nam kiedyś w przyszłości było łatwiej z niego korzystać.
0:31:23 – 0:31:27

Ja myślę, że jak mówisz o tych potrzebach, to nawet nie musimy czekać na późniejsze lata,
0:31:27 – 0:31:36

bo myślę, że każdy z nas ma jakieś swoje trudności, czasami z dźwiękiem, czasami czujemy się nie najlepiej w jakichś przestrzeniach,
0:31:36 – 0:31:48

bo przestrzeń jest chociażby dla nas niesprzyjająca, albo jest za głośny dźwięk, albo światło, mamy też swoje wrażliwości,
0:31:48 – 0:31:54

więc wydaje mi się, że to jest też trochę o tym, że kiedy jako instytucje możemy się otwierać na tę różnorodność,
0:31:54 – 0:32:03

to też w ogóle dostrzegamy pewne, to jest też dla mnie super, w takim myśleniu, że to nie jest tylko o tym, że my coś udostępniamy,
0:32:03 – 0:32:12

ale że my się też otwieramy na trochę inny odbiór też tego świata i to jest dla mnie bardzo ważne,
0:32:12 – 0:32:19

że tak naprawdę świat jest różnorodny, to nie jest tak, że tylko coś jest normą, a coś nie jest.
0:32:19 – 0:32:24

My mamy prawo różnie też odbierać, postrzegać i to jest też dla mnie bardzo ważne, że projektując w sposób uniwersalny,
0:32:24 – 0:32:33

tak naprawdę trochę projektujemy dla wszystkich i to jest jakieś ważne, a z drugiej strony też myśląc o różnych obszarach,
0:32:33 – 0:32:46

właściwie trochę otwieramy się też na nowe perspektywy, a to zawsze ubogaca i myślę, że to jest też super ważne.
0:32:46 – 0:32:56

Święte słowa. Ja bym chciał doczekać takiego momentu, mam nadzieję, że doczekam i Wy będziecie jedną z pierwszych takich instytucji w Poznaniu,
0:32:56 – 0:33:07

gdzie wzorem krajów o tak zwanej już ugruntowanej dostępności, również w podmiotach kultury,
0:33:07 – 0:33:16

chociażby w Wielka Brytania, Stany Zjednoczone, gdzie w Stanach film wchodzący na ekrany czy na streamingi to już musi mieć z automatu zrobione audiodeskrypcje.
0:33:16 – 0:33:29

To jest niezwykle istotne, ale chociażby w teatrze, gdzie francuskie teatry oferują taką możliwość, ja to często powtarzam,
0:33:29 – 0:33:37

że kiedy osoba niewidoma na przykład chce przyjść na spektakl teatralny, zgłasza to wcześniej do teatru i teatr oczywiście zapisuje sobie
0:33:37 – 0:33:46

i jak ta osoba kupując bilet przychodzi na spektakl na godzinę 18 albo na godzinę 12, to będzie miała możliwość skorzystania z audiodeskrypcji,
0:33:46 – 0:33:55

dlatego że audiodeskrypcja tam jest on-demand, czyli na życzenie, jeżeli ja chcę audiodeskrypcję, to oczywiście w przypadku teatru jest to o tyle trudniejsze,
0:33:55 – 0:34:06

że musi być to audiodeskryber czy audiodeskryberka, która prowadzi audiodeskrypcję na żywo.
0:34:06 – 0:34:13

Ja mam nadzieję, że to będzie element projektowania i budżetowania tego już nie ad hoc, tylko na początku, czyli tego, o czym dzisiaj często i długo mówimy,
0:34:13 – 0:34:26

czyli o tym uniwersalnym projektowaniu, bo to najczęściej we Francji jest tak, że to jest jakiś aktor albo aktorka teatru, która akurat w danym spektaklu
0:34:26 – 0:34:35

czy jakaś osoba współpracująca, która w danym spektaklu nie występuje i pełni rolę takiej osoby audiodeskryberskiej, zwłaszcza, że w waszym przypadku skrypty audiodeskrypcji są,
0:34:35 – 0:34:48

tylko trzeba gdzieś tam taką osobę zapewnić. Mam nadzieję, że poznańskie teatry w niedalekiej przyszłości będą oferowały taką opcję.
0:34:48 – 0:35:00

O tej czasowości pełnosprawności, bo pełnosprawność to jest tylko taki jednak okres przejściowy.
0:35:00 – 0:35:08

Prędzej czy później, nie życząc oczywiście nikomu, żeby to nastąpiło natychmiast, ale też demograficznie musimy patrzeć, że nasze społeczeństwa, również polskie, starzeją się coraz bardziej.
0:35:08 – 0:35:19

Coraz więcej mamy osób, które mają deficyty związane ze wzrokiem, ze słuchem czy z tak zwaną mobilnością.
0:35:19 – 0:35:28

Dlatego im bardziej będziemy traktować dostępność jako coś, co jest standardem, co jest po prostu, ma być, a nie, że coś wyjątkowego.
0:35:28 – 0:35:38

Ta wyjątkowość była jeszcze kilka lat temu, kiedy się przygotowywało spektakle, pokazy filmowe czy jakiekolwiek wydarzenia z audiodeskrypcją i zapraszało się specjalnie jakąś grupę na ten film, na spektakl itd.
0:35:38 – 0:35:52

Myślę, że od tego już odeszliśmy i że teraz tak naprawdę ten uniwersalizm w kontekście dostępności jest już na o wiele wyższym poziomie, że po prostu wydarzenia są i będą pewnie coraz bardziej dostępne.
0:35:52 – 0:36:06

Tak, wiesz Marcinie, mówiłeś o tej dostępności, o tej audiodeskrypcji na żądanie i my to już trochę robimy, wiesz, od kilku lat.
0:36:06 – 0:36:14

Ja się śmieję znowu, że to jest taki przewrót kopernikański w naszym myśleniu, bo ja przez wiele lat zajmowałam się organizacją widowni na wydarzeniach w scenie wspólnej i na naszych festiwalach.
0:36:14 – 0:36:25

I któregoś razu uderzyło mnie to, że bardzo zdarzało się tak, że mieliśmy zaprogramowane jakiś film albo spektakl z tłumaczeniem na polski język migowy albo z audiodeskrypcją
0:36:25 – 0:36:37

i był ogromny problem, aby znaleźć w tym przypadku akurat grupy dzieci czy młodzieży i usłyszałam kiedyś od jednej nauczycielki informację, która mnie zamroziła, że
0:36:37 – 0:36:48

no wie Pani, fajnie, że to był taki super spektakl, bo właściwie nawet nie wiedzieliśmy na co przyjeżdżamy, dostaliśmy po prostu z końca zaproszenia bilety do Was.
0:36:48 – 0:36:56

I ja pomyślałam sobie, że no tak nie może być, że to w ogóle nie o to chodzi w dostępie do kultury i w decydowaniu o tym, w czym chce się uczestniczyć.
0:36:56 – 0:37:05

I od tamtego momentu robimy to dokładnie na odwrót, to znaczy ja kontaktuję się ze szkołami, z ośrodkami tutaj na Śródce i w Ogińskach przedstawiając repertuar, czy to sceny wspólnej, czy to festiwali
0:37:05 – 0:37:17

i grupy z nauczycielkami i nauczycielami sami wybierają sobie ten element, tę część programów, to wydarzenie, w którym chcą uczestniczyć i my je dla nich dostosowujemy.
0:37:17 – 0:37:28

I powiem Ci, że to zmieniło totalnie, no właściwie wszystko w tym obszarze, bo my czujemy satysfakcję, bo wiemy, że
0:37:28 – 0:37:34

jeżeli wkładamy wysiłek w to, żeby jakiś spektakl miał audiodeskrypcję, czy PJM, no to wiemy, że realnie ktoś to zobaczy.
0:37:34 – 0:37:40

I wiesz, to jest też o podmiotowości, bo te grupy, które przychodzą na spektakl, czy na film, same sobie wybrały ten spektakl, czy film.
0:37:40 – 0:37:48

Tak samo jak każda inna grupa, z każdej innej szkoły, czy przedszkola.
0:37:48 – 0:37:52

I wiesz, w zeszłym roku na Aleppino mieliśmy taką sytuację, że po raz pierwszy z jednego z tych dwóch ośrodków, z każdego rocznika klasa przyszła na film.
0:37:52 – 0:38:00

Czyli mieliśmy całą szkołę, oczywiście nie jednego dnia, nie na jednym seansie, ponieważ to są dzieciaki w różnym wieku.
0:38:00 – 0:38:06

I każda grupa wybrała sobie film, który chce zobaczyć, i ten film został dla nich tak przygotowany, aby mogli go doświadczyć w pełni.
0:38:06 – 0:38:13

Więc wiesz, no to jest satysfakcja ogromna.
0:38:13 – 0:38:16

I to jest naprawdę takie przełomowe podejście do kwestii zapewniania dostępności, o których mówisz i które robicie.
0:38:16 – 0:38:25

Czyli ta podmiotowość, żeby to nie instytucje czy organizacje takie jak nasza, decydowały jaki film, czy jaki spektakl, czy kiedy będzie zrobiony z tą audiodeskrypcją,
0:38:25 – 0:38:40

tylko żeby dać taką ofertę i żeby sami widzowie, którzy mają, nie lubię tego słowa, ale trudno powiedzieć, tak zwane dodatkowe potrzeby, czyli szczególne potrzeby,
0:38:40 – 0:38:51

żeby mogły sobie wybierać, bo to jest jakby od zawsze był problem.
0:38:51 – 0:38:55

Jak wszyscy inni widzowie, nie? Wiesz, o to chodzi, żeby nie było różnicy właśnie w tym podejmowaniu decyzji.
0:38:55 – 0:39:01

Dla mnie to jest niesamowicie istotne, aby właśnie też nie podkreślać tych, no powiedzmy, szczególnych potrzeb.
0:39:01 – 0:39:09

W sensie, żeby publiczność, która do nas dociera i my ją określamy gdzieś tam, szukając tych ładnych słów o tych szczególnych potrzebach,
0:39:09 – 0:39:17

mogła sobie na takich samych zasadach zadecydować, w którym wydarzeniu chce wziąć udział, a w którym nie chce.
0:39:17 – 0:39:22

Oczywiście w świecie idealnym byłoby tak, że moglibyśmy tłumaczyć czy audiodeskrybować wszystko,
0:39:22 – 0:39:28

ale nie żyjemy w takim świecie, musimy dysponować środkami, jakimi mamy.
0:39:28 – 0:39:32

W związku z tym wkładajmy je tam, gdzie jest realna potrzeba i chęć, aby dane wydarzenie zobaczyć czy usłyszeć.
0:39:32 – 0:39:38

Ja myślę, że to jest super ważne, w ogóle tak jakoś się zatrzymam też na tym, że w ogóle,
0:39:38 – 0:39:44

oczywiście nazywamy je szczególnymi potrzebami, ale ja bym jakoś sobie pomyślała, że to są w ogóle potrzeby, po prostu.
0:39:44 – 0:39:49

Jak sobie myślę o naszym wydarzeniu jesiennym Obserwatorium Sztuki dla Dziecka,
0:39:49 – 0:39:54

czy forum o sztukach performatywnych, który zresztą w tym roku będzie dotyczył wielojęzyczności w Teatrze dla Młodych,
0:39:54 – 0:40:02

to w ogóle kiedy zgłaszają się do nas uczestnicy, uczestniczki i kupują akredytację,
0:40:02 – 0:40:08

to wypełniają formularz i w tym formularzu zaznaczamy na przykład, jaki język potrzebujesz.
0:40:08 – 0:40:13

Czy to jest tłumaczenie na język ukraiński, czy to jest tłumaczenie na język angielski,
0:40:13 – 0:40:21

czy to jest tłumaczenie na polski język migowy.
0:40:21 – 0:40:23

Właśnie to jest też trochę o tym, to są po prostu potrzeby, które jeżeli masz taką szansę je zgłosić,
0:40:23 – 0:40:30

to my zrobimy wszystko, żeby te potrzeby zabezpieczyć.
0:40:30 – 0:40:35

Więc ja myślę, że to jest też trochę tak jak Marta opowiadałaś o tych spektaklach i o tej współpracy ze szkołami,
0:40:35 – 0:40:43

że tym pierwszym krokiem powinno być w ogóle traktowanie podmiotowo,
0:40:43 – 0:40:49

czyli że ja mam wybór, mam w ogóle taką możliwość i mogę powiedzieć czego potrzebuję i już.
0:40:49 – 0:41:02

I że to jest dla mnie, w moim idealnym świecie tak właśnie świat powinien działać,
0:41:02 – 0:41:09

a już instytucje kultury, które jakoś szczególnie powinny być uwrażliwione,
0:41:09 – 0:41:14

tak sobie myślę, pracując z tą materią, jaką jest sztuka, to powinny tak chyba po prostu działać.
0:41:14 – 0:41:23

My się staramy, oczywiście tak jak mówię, to nie jest tak, że my mamy jakąś tutaj, absolutnie wiemy know-how,
0:41:23 – 0:41:31

ale po to powstał też ten zespół, który jest i który się spotyka i rozmawia.
0:41:31 – 0:41:40

Sprawdzamy różne rzeczy, pytamy, czytamy, ale też właśnie się dzielimy,
0:41:40 – 0:41:46

że to też nie chodzi o to, że my tu teraz mamy jakąś wiedzę schowaną
0:41:46 – 0:41:49

i absolutnie jesteśmy otwarci też do dzielenia się po prostu tym, co sami wypracowujemy.
0:41:49 – 0:41:55

I do takiego też pytania, hej, sprawdzam czy to jest to.
0:41:55 – 0:41:58

Tak jak mówisz Mumu, chętnie będziemy korzystać z dobrych praktyk innych instytucji, to też się oczywiście dzieje.
0:41:58 – 0:42:05

Ja patrzę z lotu ptaka trochę na waszą działalność i mogę powiedzieć, że jesteście naprawdę bardzo silnym elementem dostępnego poznania.
0:42:05 – 0:42:18

Bardzo nam mi.
0:42:18 – 0:42:19

Również i zwłaszcza w kontekście oczywiście dostępności wydarzeń i jakby współtworzenia oferty do tych osób z tymi dodatkowymi,
0:42:19 – 0:42:32

czy tam szczególnymi potrzebami i myślę, że to nie jest tylko moje zdanie,
0:42:32 – 0:42:36

ale jakbyśmy pewnie porozmawiali z instytucjami edukacyjnymi, ale też z poznaniakami, z poznaniankami,
0:42:36 – 0:42:45

czy z osobami mieszkającymi tutaj, czy przebywającymi, czy nawet nie pochodzącymi stąd,
0:42:45 – 0:42:50

to Centrum Sztuki Dziecka jest tak postrzegane właśnie.
0:42:50 – 0:42:56

Myślę, że to nie od wczoraj, ale już od jakiegoś dłuższego czasu.
0:42:56 – 0:43:02

No bo wiesz, to jest też trochę tak, że my od zawsze pracujemy w dużej mierze na przykład z dziećmi,
0:43:02 – 0:43:10

a dzieci trochę ze swojej natury mają swoje potrzeby bardzo różne,
0:43:10 – 0:43:15

bo mają różne potrzeby na poziomie poznawczym, czy ruchowym,
0:43:15 – 0:43:20

więc długo przed tym, zanim zaczęto używać słowa dostępność czy uniwersalne projektowanie,
0:43:20 – 0:43:26

to my mamy to w DNA, mamy to w naturze, że przygotowując wydarzenia myślimy o tym,
0:43:26 – 0:43:32

że nie mamy jednorodnej grupy, nie wiem, pięciolatków, tak?
0:43:32 – 0:43:37

Nigdy nie mieliśmy czy tam siedmiolatków, czy dziesięciolatków,
0:43:37 – 0:43:41

więc my zawsze wiedzieliśmy, że projektujemy wydarzenia dla osób,
0:43:41 – 0:43:45

które nawet w jakiejś jednorodnej grupie są bardzo różnorodne.
0:43:45 – 0:43:51

I chyba dlatego to myślenie o dostępności przychodzi nam tak naturalnie.
0:43:51 – 0:43:59

Tak to sobie tłumaczę.
0:43:59 – 0:44:02

Tak, ja jakoś tak bardzo myślę podobnie i myślę, że to jest też takie super,
0:44:02 – 0:44:08

że właśnie dzięki tej perspektywie możemy też iść już dalej
0:44:08 – 0:44:13

i myśleć co właściwie, co możemy zrobić więcej,
0:44:13 – 0:44:16

albo co możemy właśnie, jak możemy, no tak jak mówiliśmy na początku,
0:44:16 – 0:44:20

jak możemy projektować, żeby to było jak najbardziej spełniające różne potrzeby.
0:44:20 – 0:44:26

Więc no tak, jakoś to jest, to jest rzeczywiście jakoś chyba wpisane
0:44:26 – 0:44:30

ze względu na tą specyfikę projektowania też wydarzeń dla dzieci, dla rodzin,
0:44:30 – 0:44:35

że to jest chyba gdzieś po prostu pod spodem w naszym DNA.
0:44:35 – 0:44:40

Bo można podejść do tematu dostępności, tak jak robi się niestety jeszcze w wielu miejscach,
0:44:40 – 0:44:46

że ta dostępność, słyszę czasami o rany, to ta dostępność,
0:44:46 – 0:44:51

z tym wiąże się po prostu tyle różnych problemów z tym, a my nie mamy mocy itd.
0:44:51 – 0:44:56

Ale to drugie podejście jest takie, które ja słyszę od Was
0:44:56 – 0:45:00

i powiem Wam, że bardzo dużo zależy od indywidualnej osoby.
0:45:00 – 0:45:05

I ja takie osoby widzę u Was, że gdyby nie Marta, gdyby nie Ola
0:45:05 – 0:45:10

i gdyby nie inne osoby, które po prostu, może to zabrać po bumersku,
0:45:10 – 0:45:16

kumają czacze, to pewnie byłoby trudniej.
0:45:16 – 0:45:25

I za to Wam bardzo dziękuję.
0:45:25 – 0:45:27

Na pewno tak jest.
0:45:27 – 0:45:29

Dziękuję Wam za rozmowę.
0:45:29 – 0:45:32

To była Marta Maksimowicz i Ola Rajska z Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu,
0:45:32 – 0:45:37

instytucji, która obchodzi w tym roku 40-lecie działalności.
0:45:37 – 0:45:42

Dziękuję Wam i mam nadzieję, że do zobaczenia i do usłyszenia wkrótce
0:45:42 – 0:45:45

na którymś z dostępnych wydarzeń.
0:45:45 – 0:45:47

Super, dziękujemy bardzo.
0:45:47 – 0:45:49

Do zobaczenia, do usłyszenia, cześć.
0:45:49 – 0:45:51

Cześć.
0:45:51 – 0:45:52

Jeszcze raz serdecznie polecam ofertę Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu.
0:45:52 – 0:46:01

Naprawdę warto.
0:46:01 – 0:46:03

Pomału się żegnamy.
0:46:03 – 0:46:05

Dziękujemy Wam za te kilkadziesiąt minut,
0:46:05 – 0:46:07

które spędziliście i spędziłyście razem z nami dzisiaj.
0:46:07 – 0:46:10

Mam nadzieję, że w kolejnych miesiącach
0:46:10 – 0:46:12

nasz podcast będzie ukazywał się bardziej regularnie.
0:46:12 – 0:46:15

Ja zakładam przynajmniej jeden odcinek w miesiącu.
0:46:15 – 0:46:18

Zobaczymy, jak to będzie wyglądało.
0:46:18 – 0:46:20

Na pewno wszelkie informacje znajdziecie na naszym facebookowym profilu
0:46:20 – 0:46:26

Fundacje Mili Ludzie.
0:46:26 – 0:46:27

Zachęcam do tego, żeby oczywiście, jeżeli nie obserwujecie, to zaobserwujcie.
0:46:27 – 0:46:33

Życzymy Wam udanego lipca, końcówki lipca, sierpnia.
0:46:33 – 0:46:40

Jeżeli jesteście przed urlopami, to zazdrościmy.
0:46:40 – 0:46:43

Jeżeli po urlopie, no nie zazdrościmy,
0:46:43 – 0:46:47

ale myślę, że będziecie spędzać Wasz czas tak zwany wolny,
0:46:47 – 0:46:52

na świeżym powietrzu, na różnego typu wycieczkach, spacerach,
0:46:52 – 0:46:56

czego wszystkim życzę.
0:46:56 – 0:46:59

A my słyszymy się niedługo.
0:46:59 – 0:47:02

Trzymajcie się. Cześć!
0:47:02 – 0:47:05