Je Kruis Dragen (Leerling Van Hem: In De Voetsporen Van Jezus - Week 4)

Je kruis dragen betekent je eigen wil laten sterven en Jezus volgen, wat het ook kost. Dat is een schokkend beeld. In de tijd van Jezus was het kruis immers de wreedste vorm van executie. En toch vraagt Hij Zijn discipelen om dagelijks hun kruis op te nemen, te sterven aan zichzelf en Hem te volgen. Dat laat zien hoe sterk onze menselijke wil is – zo sterk dat die radicaal aangepakt moet worden.

Ik geloof dat dit ook de reden is waarom velen hun geloof verliezen of ontmoedigd raken. Want zodra we ‘ja’ zeggen tegen het volgen van Jezus, ervaren we al snel meer compassie en liefde voor mensen tegenover wie we vroeger negatieve gevoelens hadden. Maar tegelijk ontdekken we hoe vaak we tekortschieten, ondanks onze goede bedoelingen. De dagelijkse strijd die we voeren, draait uiteindelijk om de botsing tussen onze wil en Gods wil. Het gaat terug tot in Genesis: laten we God werkelijk God zijn en vertrouwen we op Zijn goedheid, of nemen we zelf de touwtjes in handen omdat we bang zijn dat Hij ons tekort zal doen?

Voor sommige mensen betekent het kruis dragen: elke dag opnieuw kiezen om te leven vanuit de identiteit die God heeft gegeven, in plaats van de identiteit die is gevormd door een traumatisch verleden. Omdat trauma zo’n diep en krachtig effect kan hebben op ons denken en voelen, vraagt dit een dagelijkse toewijding en extra volharding.

Zolang we onze eigen wil laten heersen, zullen we altijd in conflict blijven met Gods wil. Hoe goed onze intenties ook lijken, de drijfveren van ons hart zijn nooit volmaakt zuiver. Alleen wanneer we deze realiteit onder ogen zien en onszelf leren over te geven, kan het geloof diepe vervulling brengen.

Het leven van Jezus laat ons zien wat complete onderdanigheid betekend. Hij zei zelf: “Ik ben gekomen om niet mijn wil te doen, maar de wil van Hem die Mij gezonden heeft” (Joh. 6:38). In alles wat Hij deed, liet Hij zich leiden door de Vader (Joh. 5:19).

De grootste voorbeeld daarvan zien we in Getsemane, waar Hij bad: “Niet mijn wil, maar de uwe geschiede” (Luc. 22:42). Zijn gehoorzaamheid ging zelfs zo ver dat Hij bereid was om volledig vernederd te worden, zolang het schrift maar vervuld zou zijn. 

Voor ons als discipelen is dit een krachtig voorbeeld. Ook wij moeten streven naar de wil van onze Meester in vervulling te brengen boven ons comfort en boven onze plannen. In Zijn goedheid heeft de Heer ons daarvoor niet aan onszelf overgelaten, maar ons de Heilige Geest gegeven. Hij is onze garantie dat het mogelijk is, want uit eigen kracht zouden we dit nooit kunnen volbrengen.