Weg van jezelf

"Kwantumtheorie: wat jij ten diepste gelooft, trek je aan", met Jhanna Houweling

• Season 1 • Episode 5

Share episode

Als kind leert Jhanna Houweling dat ze een dubbeltje is en nooit een kwartje zal worden. Daar neemt ze geen genoegen mee. Jhanna kiest haar eigen pad, maar heeft tientallen jaren niet door dat ze weg is van zichzelf.

Als haar vierde echtgenoot zijn koffers pakt, krijgt ze een briljant inzicht: misschien ligt het niet aan de buitenwereld, maar aan haar. Jhanna verdiept zich in de neuro- en kwantumwetenschappen en de Indiase wijsheidstraditie Bhagavad Gita. Via die weg gaat ze op zoek naar zichzelf. 

In deze aflevering deelt Jhanna het pad dat zij bewandelde van een schreeuw van haar ziel om hulp naar het leren lezen van haar eigen leven. Een leven dat ze leeft zonder weerstand.

Mooie inzichten van Jhanna

  • Er is onderscheid tussen degene die je bent, en de persoonlijkheid die je aangeleerd is vanaf je geboorte tot nu.
  • Alles is energie en één onlosmakelijk met elkaar verbonden geheel.
  • Het leven geeft je niet wat je wil, maar weerspiegelt je meest dominante gedachtenpatronen.

Jhanna Houweling

Jhanna Houweling is een actrice, presentatrice en theatermaakster vol vuur en energie, die ze naar eigen zeggen af en toe even moet laten knetteren. De inzichten die ze opdeed tijdens haar zoektocht naar zichzelf, heeft ze gegoten in haar theatervoorstellingen Kijken met andere ogen en Glad ijs.

Jhanna's podcast 'Waarom leren we dit niet op school?' vind je hier: https://app.springcast.fm/podcast/waarom-leren-we-dit-niet-op-school

In deze aflevering benoemen we de volgende boeken:

Ook bespreken we kort de documentaire What the bleep do we know!? (2004).

Waar je Jhanna kunt vinden

Website: https://www.jhannahouweling.nl/

Facebook: https://www.facebook.com/jhanna.houweling

Instagram: https://www.instagram.com/jhannahouweling

LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/jhanna-houweling-bb901b141/

Weg van jezelf is een podcast geproduceerd door Reinoud Prins en Tom Kienhuis, oprichters van Liberi Coaching, in samenwerking met Zorg van de Zaak (opname), Revolte Studio (beelddesign en muziek) en Noisy Media (podcastmanagement).

Het was het moment dat ik de rekeningen van mijn derde therapuit nog niet had betaald... ...Toen mijn vierde echtgenoot zijn koffers ging pakken. En toen dacht ik inderdaad, wacht eens even... ...Misschien ligt het niet aan al die mannen, misschien ligt het wel gewoon aan mij. Het kan best zijn dat jij een eikel bent, maar op het moment dat ik jou dat verwijt, ben ik energetisch ook die eikel aan het zijn. Welkom bij weer een nieuwe aflevering van de podcast Weg van Jezelf. De podcast van vallen, opstaan en wat anderen daarvan kunnen leren. En vandaag hebben we te gast Janne Houweling, theatermaker en nog veel meer, maar eigenlijk te veel om op te noemen, of niet? Het is maar net hoe je het bekijkt, denk ik dan als ik aan jou denk. En Weg van jezelf. We gaan het hebben over drie verschillende manieren hoe je weg van jezelf kunt interpreteren. En de eerste manier waar ik naar ga vragen is, is er ooit een moment geweest in je leven waarin je weg was van jezelf in de zin dat je jezelf eigenlijk tekort deed of iets anders kwijt was of nastreefde. Hoe lang hebben we? Betekent dat dat je heel veel hebt, heel veel van dat soort... Nou, kijk, tegenwoordig valt het heel erg mee, Maar ik ben heel lang weg geweest van mezelf. Alleen ik had niet door dat ik weg was van mezelf. Oké. En heel lang? Ongeveer tot mijn 40, 45ste wel. Zo? Ja. En dat had maar met één ding te maken. Ik dacht dat ik, ik dacht dat ik mijn persoonlijkheid was. Ik had nog niet geleerd om het onderscheid te maken tussen de ik die ik ben en mijn persoonlijkheid die aangeleerd is gaandeweg geboorte tot dan. Ja. En ik dacht dat er daar buiten mij iets was wat mij hier gelukkig kon maken. Oké. Dus het lag ook altijd aan de buitenwereld. Dus je zocht het geluk ook buiten jezelf? Ja, omdat ik... Ja, zo ben ik een beetje... Nou, ik weet niet eens of ik zo opgevoed ben, maar dat dacht ik. Er moet iets zijn waardoor ik hier blij word. Weet je, je koopt een nieuwe jas en nu ben ik blij. Oh, dus als ik nog een nieuwe jas voer, word ik weer blij. En nu ben ik ongelukkig. Nou, dan moet ik wel nodig weer een nieuwe jas kopen. Dat idee en dat bouwt zich dan opgaandeweg je leven, want je lijkt daarin bevestigd te worden, omdat je steeds iets zoekt buiten jou. En in mijn geval was dat ook heel erg in de man, in de partners, in de liefdesrelatie. Dus je zocht een man die jou gelukkig maakte? Ja, want ik dacht, oh ja, als je dan een partner hebt, dan gaat hij jou gelukkig maken. Ik geloof niet dat ik het zo concreet bedacht, maar dat was wel een beetje de praktijk. Oké. Drie keer raar je wat er gebeurde. Dat ging niet goed. Dat ging niet goed. Dat ging niet goed. En elke keer dacht ik weer, het ligt aan die ander. Het ligt daar aan. Het ligt aan het gezin waar ik ben opgegroeid. Het ligt aan het feit dat ik geen geld genoeg heb. Nou, duizenden verschillende dingen. Dat doet me denken aan een uitspraak van jou die ik je eerder heb horen zeggen, waarvan je zegt van toen ik voor de zoveelste keer mijn neus stootte tegen de muur, dacht ik van misschien ligt het wel aan mezelf en niet aan de muur. Juist, precies. Het was het moment dat ik, ja dit is dus kankerzinnig, het was het moment dat ik de rekening van mijn derde therapeut nog niet had betaald toen mijn vierde echtgenoot zijn koffers ging pakken. Toen dacht ik, er klopt hier iets niet. En toen ben ik gaan zitten en dat was inderdaad zo rond mijn 45, 46, 47ste. En toen kreeg ik een briljante ingeving, want toen dacht ik inderdaad, wacht eens even, misschien ligt het niet aan al die mannen, misschien ligt het wel gewoon aan mij. Nou, hoe briljant kun je wezen als je al bijna bejaard bent. En toen ben ik op zoek gegaan naar mij. En dat onderzoek leidde in eerste instantie naar een onderzoek van mijn brein, omdat ik vermoedde dat die kop, dat dat brein op de een of andere manier met mijn ellende te maken had. Dus ik heb me helemaal gestort in de neurowetenschap. Daardoor belandde ik in een onderzoek van dat lichaam, neurowetenschap. Je brein is de hoofd van het centrale zenuwstelsel, stuurt dat lichaam aan. Dacht ik, wat is het nou eigenlijk dat lichaam dat ik ik noem? Daardoor belandde ik in de kwantenwetenschappen. En daar ontdekte ik eigenlijk wel de oorzaak van al mijn ellende. Heel kort door de bocht dat alles één onlosmakelijk met elkaar verbonden geheel is, waarin wij, ieder voor zich, elke grasspriet, elk eekhoorn, elk stukje sterrenstof, ook elk menselijk wezen, een unieke uitdrukking is van oneindig potentieel. En omdat ik dat ging begrijpen, ging ik, ja ik maak het lange verhaal nu heel kort, ging ik mijn eigen leven leren lezen en toen begreep ik het. En toen dacht ik, oh wacht eens even, Als alles met elkaar verbonden is, dan is mijn denken bepaald. Want alles is energie, noemen we dan. Dus mijn lichaam is, ondanks dat het één lijf lijkt, is het een energieveld wat dingen uitzendt. Dat wordt bepaald door mijn denken. Mijn denken bepaalt wat ik voel. Dat bepaalt wat ik uitzend. En daarop wordt geresoneerd. Halleluja! En daardoor gebeuren de dingen in mijn leven zoals ze gebeuren. Het is een letterlijke spiegelwerking. Nou ja, Dan heb je hem te pakken. Dus eigenlijk dat inzicht heeft ervoor gezorgd dat jij beter zag van hey, misschien ligt het daar aan. Ja, misschien. Dat heb ik uit het woordenboek geschrapt. Oké. En je dacht niet van misschien is het wel mijn keuze in mannen. Zonder misschien dan, want je zei net, daar heb ik geschrapt. Het is de keuze qua mannen waar ik die uitzoek. Nee, omdat ik ging begrijpen, ik ging begrijpen dat, even een lekkere bijbelse term er doorheen, godswegens en ondergrondelijk, maar dat het leven geeft je niet wat je wil, het leven weerspiegelt jou, jouw meest dominante gedachtenpatronen. Dus ik kreeg exact die mensen, mannen, relaties, vrienden, op mijn pad, dingetjes op mijn bad, die weer spiegelden wat ik 10 diepste dacht. Dus wat dacht ik 10 diepste? Ik ben niet goed genoeg. Als ik nou maar met jou ben of als ik maar dat heb, dan ben ik wel goed genoeg. Maar wat zend je uit? Het is niet goed genoeg. Dus welke partner je ook hebt, de man die in de quote 500 staat of de, de, Nou ja, weet ik veel, een andere partner. Ik wil geen partner. Dat lijkt dan even te werken, maar in the end, dan eindig je toch weer daar wat je 10 diepste uitzendt, namelijk alleen. En ongelukkig. En is dat dan, want jij zei van nou ik ben niet goed genoeg dus ik zoek iemand die mij gelukkig kan maken. Voilà. Zocht je dan ook juist mannen die ervan overtuigd waren jij bent niet goed genoeg ik kan jou wel gelukkig maken? Nee, nee ik dacht nee want nee nee nee nee want er zit natuurlijk ook wel een lerpje... Het heeft wel een beetje met seks te maken, hè? Nee, maar het heeft ook met chemie te maken. Ja. Natuurlijk. Ik ga... Nee, nee, kom op. Moet het oog wel kwakken. Het gaat helemaal nergens op. Het gaat helemaal de verkeerde kant op dit gesprek. Nee, het waren eigenlijk ook hele leuke mannen, met name mijn derde man. Echt een hele leuke, mooie man. Maar Ik dacht, nee, het is niet eens het bewuste denken. Dat gebeurt toch ook een beetje op onbewust niveau. Ik kon het pas later duiden, toen ik dit begreep. Toen kon ik het lezen. Oh, dat is wat er gebeurd is. Ja, ja. En ook voor hem, he. Het is niet alleen dat het met mij te maken heeft, het heeft ook met die ander te maken. Dus die leert ook iets van jou, want hij krijgt ook weer spiegels. Ja. Wat hij tenminste uitziet. Maar we weten dit toch niet? Nee. Dit hebben we toch helemaal niet geleerd op school? Nee. Wij zijn opgegroeid vanuit het denken, wat je ziet is wat het lijkt. Dat is waar de werkelijke werkelijkheid zich afspeelt. Binnenwereld, niks mis mee, maar dat is fantasie. Dat is niet echt. Wat je ziet, is dat lijkt put. Dus, hoe ben ik opgegroeid? Ik kom uit een heel eenvoudig gezin. Niet arm, maar wel heel eenvoudig. Ja, wij zijn dubbeltjes en dan hoor je nooit een kwartje. Zo zijn we in oproep. Dat is wat je mee hebt gekregen. Ja. En niet boven het maaiveld. Maar het bijzondere in mijn geval is, ik kom uit een nest met vier kinderen. Ik ben de jongste. En ik dacht, dubbeltjes? Hoor je nooit een kwartje? Wat is dit voor bullshit? Waarom zou je niet 2 gulden 50? Ik kom nog uit de guldentijdperk. Waarom zou je niet 2 gulden 50? En niet boven het maaiveld? Why not? Wat kan er gebeuren? En waarom in geld uitdrukken en niet in diamant of iets dergelijks? Voilà. Voilà. Dus ik ging wel dat andere pad op en ik ging het wel allemaal uitzoeken. Maar ja, met alle gevolgen van die. Dan word je zwart schaap in de familie. Oh. Ja. Dus dat was ook interessant om dat mee te maken. En we hebben het over weg van jezelf. Je zegt zwaartschaap van de familie. Is dat dan juist omdat je trouw bent gebleven aan wie jij 10 diepste was? Of is er iets wat je na hebt gejaagd waardoor je daar buiten kwam te staan? Ja, kijk weg van mezelf dat wist ik toen natuurlijk allemaal niet. Ik dacht, dat ben ik. Ik dacht alleen, Het kan toch niet zo wezen dat je hier geboren bent en je bent een dubbeltje dat. Dan is het toch geen groei. Dan blijft het allemaal maar in dit buurtje. Dat is niet een hele positieve gedachte. Nee, Ik begrijp het ook niet. Ik ben opgegroeid in een Nederlands hervormd gezin. Dat is helemaal niet super streng ofzo, maar wel. Er werd gebeden met de Bijbel en God en Jezus. En ik denk, ja maar zeg, luister eens even, als die God zo almachtig en liefdevol is, dan kan het toch niet zo wezen dat ik wat ik 10 diepste wil, lekker spelen en de wereld ontdekken. Dat kan toch niet zo zijn dat dat dan onderdrukt wordt, geloof ik niet. Alleen ik begrijp het niet. Nu begrijp ik, nu kan ik die Bijbel ook weer lezen, omdat ik nu zie dat dat niet letterlijk is, maar dat dat één metafoor is. Dus het is, nou ja, je hebt het glad uit gezien, hè? Ik heb hier een voorstelling over gemaakt over al die inzichten. En daar laat ik mijn collega ook zeggen, de Bijbel is eigenlijk het beste wetenschappelijke boek wat er ooit geschreven is. Want je zou het vanuit nu zo puur kwantumwetenschap kunnen noemen. Alles is een uitdrukking van één geheel. Ja, ja. En hoe ben je zo op die weg van die quantumwetenschappen gekomen? Want dat, nou ja, je hebt voor de zoveelste keer je neus gestoten of tegen de muur opgelopen. Ja, die vierde echtgenote ging ze koffers pakken. Dus toen ben ik gaan zitten. Kijk, en wat er dan gebeurt, en dan dat kun je denk ik ook alleen maar weer begrijpen vanuit het energetische perspectief, wat ik toen nog helemaal niet wist. Maar van binnen was er een soort schreeuw van help! Ik weet het niet meer, ik weet het niet, help, ik heb hulp nodig. Gewoon in jezelf, dus niet eens naar iemand toe. En dat was zo'n ziels schreeuw van binnenuit. En gek genoeg, mijn vierde man, Karsten, is een golfer. En dat wilde ik dan ook wel met hem gaan doen. En toen ben ik een golfclinic gaan doen in Portugal. En dan denk je, wat heeft dat hier mee te maken? Nou, alles. Want daar kwam een vrouw. Ik raakte... Daar zat in die clinic een vrouw uit Den Haag, daar woon ik, en die vrouw die bleek een coachingdrijf te hebben. En ik raakte met haar in gesprek. Ze zei, nou ik kan jou misschien wel helpen. Ik denk nou joepie, dit komt dus uit de lucht vallen. Ik naar haar toe. Nou, die vrouw, een opzijnde aardige vrouw verder, maar daar had ik niks aan. Het mooie is, godswege zijn ondergrondelijk, zij op een gegeven moment, ik een kaartje voor een Indische guru-achtig, iemand die komt uit Den Haag, zet met een vriendin heen, maar vriendin kan niet, wil jij mee? Ik denk, nou prima, ik ga met je mee, gezellig. Ik had nog nooit van die man gehoord. Maar die man die vertelde over de Bhagavad Gita, ik weet niet of je dat iets zegt, één van die Indiaanse wijsheidstradities. Ineens hetzelfde wat er in de Bijbel staat, wat er in de Koraan staat, alleen vanuit een andere cultuur, maar alles is een weerspiegeling van jezelf. De oorlog is niet daar, maar dat is een projectie van de oorlog in jou. En nu eigenlijk nog steeds, want je zegt van ik was niet goed genoeg, ik zocht het buiten mezelf. Nu komt ook weer die hulp van ik kan jou wel helpen. Dat komt van buiten weer, dus dat past er goed in hoe je toen naar de wereld keek. Ik kwam er precies uit, maar waar ik om ging was ik niet eens die vrouw, maar die Gita. Want dat vond ik interessant, omdat ik dacht, wacht eens even, ik begreep het toen nog niet. Het is niet daar, het is hier. Toen ben ik dat gaan lezen, ben ik gaan bestuderen. Nou, dat kwam eigenlijk wel overeen wat er ook in de Bijbel staat. En op dat moment kwam What the bleep do we know uit. Dat is die eerste wetenschappelijke documentaire. Vraag niet waarom, want ik zat al in die televisiewereld en alles. Ik werd uitgenodigd voor de première. Ik ging naar die film, was niet ondertiteld. Ik begrijp er geen fluit van. Maar goed, ik weer naar huis. Het is sowieso wel niet de meest makkelijke materie natuurlijk. Zeker niet in het Engels als je die taal nog niet spreekt. Ja, ik spreek natuurlijk wel Engels, maar niet die wetenschappelijke taal. Een klein jaar later intussen sappelde ik een beetje door. Dat is met de gitaar aan de weer. Ik begon dat al te snappen. Ik dacht, wacht eens even. Daar moet ik dus theater voor maken. Dus dat begon al van allerlei dingen open te breken in mij. Nog een jaar later, mijn nichtje die belde, zei van, ik heb nou een film, die moet jij zien. Want ik was hier al mee bezig. What the blip do we know? Ik zei, ah die film heb ik al gezien, dat is helemaal niks. Ik begrijp daar niks van. Nee, nee, nee, je moet hem zien. Met ondertiteling nu. En zij had hem ondertiteld. Ja. En omdat ik zelf al een stukje verder was, nou, om te zeggen, ik begreep het allemaal, nee, maar ik dacht, wow, hier zit nog meer antwoord. Nou, daardoor ben ik met Joe Dispensa beland, in de neurowetenschap beland en in de kwantumwetenschap beland en dat hele puzzeltje viel langzaam in elkaar. En dat is dan vervolgens een proces. Wat je zou kunnen doen is, als je van die gedachten hebt waar je helemaal niet gelukkig van wordt, gewoon eens er gaan zitten, om stoel, alles uit, radio uit, telefoon uit, ogen dicht en dan ga je eens naar die gedachten kijken. En dan ervaar je zo van die gedachtreintjes langskomen en check dan eens welk gevoel je daarbij hebt en merk dan op dat je gevoel, je gedachten bepalen hoe jij je voelt. Roep nou eens een hele nare gedachte op, dan merk je dat je meteen een raar gevoel hebt en omgekeerd. Dus denk bijvoorbeeld eens aan de eerste keer dat je gezond werd en dat je helemaal verliefd was. Dan voel je je meteen ook weer dat verliefde gevoel. Dus merk dat eens op en merk dan ook op dat er een afstand is tussen de gedachten die je hebt en de daarop volgende gevoelens en wie jij bent en dat je die gedachten ook kan sturen. Probeer dat eens gewoon een aantal keren en dan in de praktijk brengen, want daar gaat het natuurlijk om, anders blijft het theorie. En dan moet je eens opletten wat er gebeurt. Dan word jij weer meester over je gedachten. Geen slachtoffer. Hoeft niet, hè? Je bent met een schepper van je eigen leven. Zeker van je gedachten. Dus in principe zeg je van, nou ja, tot je 40ste, 45ste was je dus eigenlijk soort van weg van jezelf, dat wat je later pas begreep, toen je dit soort inzichten kreeg. Is het dan ook zo dat je open moet staan ofzo voor zoiets dergelijks? Want Hadden ze jou bereikt als ze jou op 30-jarige leeftijd hadden benaderd en gezegd van dit is het antwoord, quantumtheorieën en zo kun je naar de wereld kijken. Had je daar toen open voor gestaan? Nou, ik geloof wel dat ik al heel lang bezig was met, weet je wat, Diepak, Chopra en zo, dat ik wel nieuwsgierig was, omdat ik dacht, dat moet toch meer zijn? Wat heel veel mensen toch wel hebben? Er moet toch iets meer zijn dan? Alleen weer, Diepak ook, ik zocht het bij Diepak of Eckhart Tolle, ik zocht het daar. Ja. En nu begrijp ik dat het allemaal, en ik wijs hier naar je lichaam, dat is het dus ook niet. Je bent het zelf. Het is Paolo Queljo, de alchemist. Het is er al. Jij bent dit personage, deze vorm, is een unieke uitdrukking van het wezen van wat iedereen is. Daar is het. En dat manifesteert zich in al die waanzinnige vormen om ons heen. Dus als ik iets wil hebben, dan ga ik heel erg kijken en dan absorbeer ik het en dan is het er in mij. En dan ervaart Jamaat in vorm. Maar het is een vinger aan diezelfde hand. Jij, Reinhout, iedereen, de stoel, de tafel, de eekhoorn. En als je dat gaat... Dat is wat er met mij gebeurd is. Toen dat muntje ging vallen, zijn de problemen uit mijn leven verwijderd. Ik heb nog wel gekibbeld en gedoetjes. Maar ja, de spanning is eraf. En nu kan ik dat leven echt beschouwen als verschillende kleuren van regenboog. Het is allemaal licht. Maar de spanning is eraf. Is het Niet meer spannend, je leven? Ja, nee, oh mijn god. Tuurlijk, ja, maar ik vind het waanzinnig spannend elke dag weer. Maar de spanning, de negatieve spanning. De negatieve, ah ja. De weer, nee, ik zeg het verkeerd. De weerstand is eraf. Hm. Dus ik kan nu accepteren, Er gebeuren dingen waarvan ik soms denk van, oh, ik geloof niet dat ik dit heel erg leuk vind, maar meteen weet ik, wacht eens even. Laten we hier dus gewoon mee op stap gaan. En dan als een soort zeef durf ik me daarin onder te wentelen en dan gebeurt er wat. En dan achteraf denk ik, op die fiets! En dan heb ik hem weer. En als dat drie keer gebeurt, dan krijg je dat vertrouwen wel. En is het dan meer in de zin van, dit voelt niet gelijk als iets wat heel fijn gaat zijn, maar ik heb vertrouwen dat ik straks weet waarom dit zo gebeurt. En ook, weet je wel, wij willen positief en negatief, dat zijn van die menselijke woorden, Maar het is dat wat er gebeurt. Het is zoals het is. En niet om dan maar berustend niks te doen. Nee, oké, dit is de situatie. Wat kan ik doen? Is dit levensbedreigend? Dan moet ik wegwezen. Of ik vecht te vluchten. Maar is het niet een fysiek iets, maar een mentaal iets? 90% van onze shit is mentaal. Dan moet ik er heel goed naar kijken en vervolgens terugkoppelen. Dus een beetje Byron Katie. Weet je, wat is het oordeel hierover? Ja, wat is waar? Ja, en draai die maar eens om. Want het oordeel over de ander zit in jou, hè? Ja. Ja, ik doe meteen een uitspraak waar ik sowieso wel tien keer over moet nadenken......Van wat daar ook alweer mee bedoeld wordt van jou. Ik ben dat, dat is dat en dat is alles wat er is. Dat is niet van mij, dat is uit de verdante haal. Ah, maar ik heb het jou al gezegd. Wij zijn straks niet. Ja, nee, ik heb al die one-liners in mijn hoofd, maar dat heb ik niet bedacht. Oké. Maar zo komt het in ieder geval. Ik ken hem van jou. Dus dat, ja. En hij gaat verder. Ik ben dat. Dat is dat. Dat is alles wat er is. En ken dat ene waardoor je alles kent. Als je dat ene niet kent uit theorie, maar de ervaring, de realisatie daarbij is. Oh, dat ben ik. Het is niet Jan, dat ben ik. Dan kun je het leven lezen. Want jij bent dat ook namelijk. Dus dan is het oordeel weg, dan kun je allerlei dingen doen die ik helemaal niet leuk vind, maar jouw wezen kan ik niet afkeuren. En dat kun je wel, toch? Ja, dat kun je wel, maar dan keur ik een stukje van mezelf af. Ja. Want wat ik jou ook verwijt, dat verwijt zit ook in mij dus moment dat ik jou dat verwijt maak. Nou, misschien, dat vraagt misschien een beetje uitleg, maar neurowetenschappelijk, wij ervaren alles in de vorm van de gedachten. Gedachten, gevoel, impressies, maar ervaar ik dat als gedachten of gevoel. Gedachten, ik weet niet of jij ze ooit hebt gezien, maar er is geen urusje, die die ooit heeft gezien. Dat is in wezen, als je dat gaat onderzoeken, elektromagnetische activiteit. Het is energie. Gedachten. Als ik jou iets verwijt, dan is de gedachte aan dat wat ik jou verwijt, bijvoorbeeld jij bent een eikel, in mij. Kan best zijn dat jij een eikel bent, maar op het moment dat ik jou dat verwijt, ben ik energetisch ook die eikel aan het zijn. Als dit hele lijf inwezen, wat we zo kunnen aantonen, een energieveld is, mijn denken bepaalt wat ik aan het zijn ben, ben ik op dat moment die eikel aan het zijn. Terwijl ik het jou verwijt. De pot verwijt de ketel dat hij zwart zit. Die volging niet helemaal. En eikel is misschien ook niet een heel concreet voorbeeld, want daar heeft ook iedereen een eigen voorstelling bij. Nee, maar anything. Wat dan ook. We kunnen hele ernstige voorbeelden noemen. Poetin. Ik weet niet of je een Poetin-fan bent, maar laten we even uitgaan dat je dat niet bent. Wij vinden van alles van Poetin. Wat we vooral moeten doen is het gedrag afkeuren, maar wat we nog beter kunnen doen, is het er op een andere manier over hebben. Want wat wij doen, de hele tijd kijken naar die verschrikkelijke beelden en dan elkaar bellen. Zo vreemd, kijk wat er gebeurt, die klootzak, die Putin, wat een lul. En intussen zit dat als gedachte in ons. Dan zijn wij dat aan het uitzenden. We houden het dus in stand. Dit klinkt heel kort door de bocht, maar feitelijk, energetisch gezien, is het wel zo. Maar men weet dat niet. Het is de pot voor wijte ketel dat hij zwart ziet. En dat sluiten ze eigenlijk heel erg aan bij de bekende uitspraak van wat je aandacht geeft, groeit. Voilà. Juist. Dus dat eigenlijk zend je alles, ook wel negatieve dingen waar je aandacht aan geeft. Juist. En waar je geen aandacht meer geeft, sterft af. Maar we weten dit niet. Dus uiteindelijk gaat het erom, als we van de narigheid af willen, dat we de werkelijke oorzaak ervan te pakken hebben. En dat hebben we niet, want we beschouwen alles vanuit het zintuigelijke perspectief. Wat je ziet is wat het lijkt. Dat is niet erg. Het is niet erg om naar een film te kijken en daar vol van te genieten. Maar het gaat erom dat je weet... In India wordt het leven lila genoemd. Het spel van het leven. Dat is dit. Dit is onze speeltuin. Daar moeten we van genieten. Al die kleuren en geuren, al die verschillende vormen en dingen. De vlinders, noem het maar op. De sterren. Dat is waanzinnig. Heel even terug naar die geen negativiteit, geen weerstand. Ja. Is dat dan zo dat je bijvoorbeeld als iemand iets doet wat je niet fijn vindt, dat je denkt, ha, dat ga ik niet zeggen, want dan word ik dat. En dat je iets gaat benoemen wat je wel fijn vindt of vond. Wacht even, wat bedoel je precies? Als wij samen iets hebben... Stel, ik doe iets wat jij niet fijn vindt. Ik stamp op je teen. Dat je dan niet gaat zeggen tegen mij, hé, dat vind ik niet fijn van jou, dat je op mijn teen stampt. Maar dat je iets anders zegt, wat wel positief is. Ja, het heeft niet zozeer met positieve of negativiteit te maken. Het is natuurlijk als jij, en zeker als je het expres doet, dan... Maar er zijn wel verschillende manieren om het te zeggen. Er zijn om te reageren. Ik kan reageren. Dus jij schopt mij tegen mijn schenen. Dan denk ik, oh, wacht eens eventjes. Dat kan ik ook. Nou, dan doen we dus hetzelfde. Wat gebeurt er met die frequenties? Dat wordt heel sterk. En ik kan ook zeggen, auw, why? Waarom is dit? Waarom doe je dit? En als ik dat doe vanuit wijsheid, dus vanuit weten alles uitdrukken, Blijkbaar heb jij een probleem, anders doe je dat niet. Maar ik hou hier de rust en het esoterisch verantwoord, het licht. Dus ik vraag vanuit weten dat we allemaal, vanuit eenheidsbewustzijn, waarom doe je dit? En ik spreek jouw wezen aan, ondanks dat je daar misschien geen fluit van begrijpt, wordt het rustiger. En misschien heb ik per ongeluk iets gedaan wat jou figuurlijk tegen de scheen heeft geschopt. Kan, je hebt een hartlondje door, whatever. En je schopt mijn hart terug. Wat ik dan kan zeggen, oh, sorry, niet bedoeld. Of, doordat ik de rust bewaar, kun je zeggen, ja, nou ja, blablabla. En misschien blijf je wel boos, maar ja, oké. Maar dat gebeurt denk ik niet. Dat gebeurt niet. Dat is dat energetische spel en dat is zo magisch, maar zo sterk. Ja, de reden waarom ik dit zo vraag met dit voorbeeld is eigenlijk omdat dat oorlogsthema wat kleiner te maken is. Dus als je zegt van, als je naar oorlogen en wat er gebeurt in de wereld voor negatiefs, als je dan gaat bellen en van, oh, moet je toch eens zien wat ze allemaal doen. Dat als je daarmee bezig bent, dan zend je negativiteit uit. Dus daarom dacht ik van als iemand iets doet wat niet fijn is, bijvoorbeeld tegen de trap of tegen de schenen, is dat dan ook dat als je daar iets van zegt, dat dat ook negativiteit uitzendt. Nou dat hangt dus van je intentie af waarmee ik het zeg. Ja, ja. Kijk, als ik tegen jou... Ja, dat kan ik wel zeggen. Ik had een vriendje en die zei altijd een peteroteringpopje. En dan denk ik, oh, hij houdt nog van me. Weet je wel dat. Maar als iemand zegt, lieve schat. Dat klinkt Begrijp je? Als ik had een teckel en als ik dan zeg, wat een overschuwelijk beest, maar ik hou zo veel van hem, weet je wel. Maar ik zeg het op een bepaalde manier. Wat ik ook zeg maakt niet uit. Intonatie. En daar gaan we ook zoveel de mist mee in, in de relaties in. Kijk, in de politiek, we doen heel beleefd, maar we denken lul. Hoe denk jij dat die relatie gaat zijn? En op politiek niveau, we zijn allemaal... Nou ja, hoewel, als je in de kamer kijkt, niet heel erg beleefd, maar we doen ogenschijnlijk beleefd. Maar wat er werkelijk achter zit, dat is wat mensen voelen. Dus als ik jou... Ik doe heel aardig tegen jou, maar ik denk, ik vind jou helemaal niks. Maar ik doe heel beleefd, ik ben actrice, dus ik kan heel goed doen. Maar toch denk jij... Ja, dat voelt heel goed. Dat vind ik ook. Nee, maar toch denk je, ja, ik weet niet, ze doet wel aardig, maar ik weet het niet. Ik weet het niet. En dat zie je vooral in zaken, want wij hebben iets van elkaar nodig. Dus wij doen aardig, weet je wel. Terwijl ik zat vroeger in... Nou ja, ik ben actrice, dus dan moet je auditie doen. Dan heb je het beste beentje voor En dan ging je ontzettend aardig doen, maar eigenlijk was je heel zenuwachtig, want je dacht, ja, maar ik heb iets van je nodig. En dan wilde die man iets van, ja, sorry, het is zo. Ja, me too. Ik heb het allemaal meegemaakt, maar ik heb geen dingen ingestuurd. Nee, ja, dat gebeurt. Dat is dommigheid. Het zijn dubbele agenda's. Ja. We werken met dubbele agenda's. Terwijl als jij gewoon eerlijk bent en zegt ik heb dit van jou nodig. Dit heb ik te bieden. Kunnen we zaken doen. Dat is veel helderder. Maar dan gaat de zaak niet altijd door. Weet je dat ik dat niet weet? Dat weet ik niet. Ik wil daar even op doorgaan. Ik weet niet of dat zo is. Heb je het wel eens uitgeprobeerd? Nou, zeker wel. En als je heel open bent, dan, en ik denk ook dat dan de dingen doorgaan die wel passen en de dingen niet doorgaan die niet passen. Voilà. Dus dat wel, maar Soms wil een mens toch wel graag datgene wat eigenlijk niet past. En dan kom je in zulke agenda's, denk ik. En dat komt eigenlijk op het volgende, wat ik wel interessant vind, is eigenlijk een dubbele agenda. Dus als je eigenlijk twee dingen wilt, en het één past bij je, en het ander past ook bij je, maar dat je dan soms iets toelaat wat eigenlijk niet bij je past om iets anders wat wel bij je past te bereiken. Begrijp ik niet helemaal. Nou je zegt net zelf van hey er zijn wel eens dingen geweest dat mensen misschien wel aan je hebben gezeten. En dat je dacht van, nou weet je wat, laat maar gaan, want ik wil graag, ik heb daar iets te halen. Dus dat je iets toelaat wat eigenlijk niet bij je zou horen, waarvan je eigenlijk zou horen te zeggen, hey, blijf van mijn lijf. Maar dat je denkt van, ja, maar wacht even. Dat andere past ook heel erg bij mij. En daardoor laat ik dit nu gebeuren. Ik begrijp wat je zegt. Ik weet niet of het nu van toepassing... Nou ja, het is wel van toepassing. Ik heb daar ook wel dingen mee gemaakt die ik heb besloten omdat ik iets anders te pakken wilde krijgen. Het is nooit goed uitgewerkt. Omdat dat wat ik te pakken dacht te krijgen, dat paste helemaal niet bij mij. Dat dacht ik. En ik zal een voorbeeld, ja ik ga het voorbeeld gewoon noemen. In de beginperiode van RTL Boulevard zat ik daar ook bij. Met Albert Verlinde ook nog. Precies. En ik dacht, jeetje, dat is leuk zeg, maar je moest allemaal... Ik zat in een circuit waar ik vrij veel mensen kende En dat wist men ook wel. En dan moet je dingen over mensen gaan zeggen. Dat wilde ik helemaal niet. Maar ja, dat is het programma. En op een gegeven moment, vrij snel al, ging ik naar huis met een knoop in mijn maag. Maar op een gegeven moment kreeg ik al pijn in mijn maag als ik gebeld werd. En op een gegeven moment zei ik ook tegen vrienden, ja, ik wil ermee stoppen. Nee, dat moet je niet meer stoppen, want als je zelf stopt, word je nooit meer gevraagd. Ik denk, oh ja, want ik wil eigenlijk mooie dingen maken, alsof dat kan bij RTL4, maar goed. Sorry RTL4, sorry, sorry, ik respecteer alles. Maar dat deed ik niet, terwijl mijn... Eigenlijk wilde ik daar weg, want ik vond het helemaal niet fijn. Ik moest toch naar de programma's kijken, want je moet weten wat er allemaal speelt. En dat deed ik ook. En op een gegeven moment keek ik en Albert kon niet. Ik wisselde dan, dus Als Albert niet kon, deed ik dat voor hem. En ik kijk, zit Patricia Paij op mijn plek? Ik denk, oh, ik ben blijkbaar eruit gekikt. En dat was ook zo zonder enige vorm van brief. Nooit meer gevraagd. Heel goed. Dus wat gebeurde er? Dat wat ik eigenlijk wilde. Daaruit. Wat gebeurde? Maar ik had dus zelf moeten zeggen, jongens. Gewoon als ik het toen had geweten wat ik nu weet. Dit past niet bij mij, dat moeten we niet willen. Toedeloe. Niks mis mee met dat programma. Als mensen dat leuk vinden, hartstikke oké. Niet voor mij. Dus dat was achteraf weer zo'n les. Luisteren, iets weet het wel, hè. Maar ik dacht, als ik dat dan maar doe, dan kan ik dat ook. Nee, Dat kun je op een andere manier. Het komt dus vaker terug dat je pas achteraf kunt begrijpen of beseffen waarom iets goed is voor je of niet. En hoe meer je uitgaat van dat weten dat jij een uitdrukking bent van oneindig potentieel, hoe sterker je in je kracht komt te staan, Hoe meer je durft gewoon dit instrument dat te laten doen wat jij echt wil. En dan wijst het zich wel hoe dat op jouw pad komt. Volledig niet geforceerd. Stel je zit in de situatie met iemand en je ergert je mateloos aan die figuur. En je weet even niet hoe je dat moet aanpakken. Je wil heel boos worden, je wil brieven schrijven, noem het allemaal op. Wees nou eens heel eerlijk. Je gaat weer zitten. En dat verwijt wat je die ander maakt. Schrijf dat eens op. En kijk er eens naar. En kijk dan eens diep eerlijk in jezelf of dat verwijt dat jij die ander maakt, of jij dat misschien ook niet ooit eens een keertje hebt gedaan. Kijk er eens naar. En zie dan eens wat er gebeurt. Want u niet wil dat u geschikt, zo doe het ook een ander niet. Dat is eigenlijk wel een hele mooie brug naar de tweede vorm van weg van jezelf. Dat wist ik! Want weg van jezelf in de zin van wanneer en hoe, in welke context en op welke momenten vind jij jezelf geweldig. Wanneer ben je heel tevreden, kun je je heel gelukkig voelen. In die zin. Dus dat sluit eigenlijk heel erg aan bij wat je net zei, met je oneindige potentieel. Ja, ik heb daarover nagedacht, want ik kreeg natuurlijk die vragen. Ik dacht, dat vind ik toch moeilijk, want er zijn verschillende perspectieven weer. Dus als ik kijk vanuit Janna, personage Janna, nou ben ik toch wel trots hoe ik dat pad heb doorlopen. En dat ik steeds niet bang ben geweest om op mijn snui te gaan. Weet je, ik heb dingen gedurfd waar ik volledig op mijn bek ging. Sorry, ik kom uit Den Haag. Het is nou eenmaal zo. Waar ik echt zo ontzettend de mist in ben gegaan. Maar ik heb het toch gedaan en ik heb ervan geleerd. Dus daar ben ik trots op. Dus het lef om te oefenen, om uit te proberen. Ja. En misschien is het, ik weet niet of dat een te lang verhaal is, maar misschien is het wel leuk om het heel kort te noemen waarbij je dan zo op je bek bent gegaan. Jij zegt het heel voorzichtig, jij komt niet uit Den Haag. Nee, ik kom uit Den Haag. Ik hoor dat gewoon uit. Oh, nou, dat is misschien wel een grappig voorbeeld. Ik heb een voor... Nou ja, misschien... Ik hoop dat het niet te lang verhaalt. Ik maak voorstellingen hierover, dit hele bewustwordingsproces, heb ik omgezet in theater. Theater is dé plek voor de mensen om een spiegel voor te houden. Dus daar heb ik een voorstel van gemaakt. Ja, nu Gland IJs en dat is voortgekomen uit een eerdere voorstelling Kijken met andere ogen. En wat deed ik na afloop van Kijken met andere ogen? Hadden we een vraaggesprek met het publiek, wat ik helemaal nog niet aan kon. Maar ik dacht het is leuk want ik weet het nu. Dus even pauze mensen, glaasje wijn en hup terug de zaal. Nou kom erop met al die opmerkingen. Kon ik helemaal niet aan. Dus ik stond daar als een enorme juf die het allemaal wist, vragen om beoorde te krijgen waar ik gewoon geen antwoord op had. Ik liep hartstikke vast. Nou, dat is flink op je neus gaan. Maar ik kan me voorstellen dat niemand overal antwoord op heeft. Nee, maar ik kwam er niet uit. Omdat ik uiteindelijk de essentie nog niet te pakken had. Ik zat nog halverwege het boek De Alchemist. Ik had nog niet ontdekt wat die hele grote schat was. Of die man, dat verhaal ken je toch ook? Ik ken, ja. Nee, ja dat en de man die aan de kant van de weg zat te bedelen en die zat op een hele oude kist. En op een gegeven moment komt er een Amerikaanse toerist en die zegt, wat zit er eigenlijk in die kist? Die hebben een hele oude kist, weet niet. Nou, ik zou maar voor dat je hier met je hand op staat te houden maar eens kijken wat er in de kist zit. Nou, wat denk je wat er in de kist zit? Een schat. Precies. Maar dat is natuurlijk de alchemist. Je hebt het veel over die inzichten, de kwantumwetenschappen. Is dat inzicht en het daarover hebben, is het dan zo dat je jezelf dan graag mag op die manier? Of dat dat ook iets is wat je vindt dat zo bij je past? Ja, ik geloof niet dat ik dan denk, goh, wat vind ik mezelf nu leuk als ik dat doe. Maar het is wel zo, dat heb je misschien gemerkt, als bij mij de rem eraf gaat, dan komt er iets naar buiten en dat kan ik niet meer stoppen. Omdat het is zo groot. Maar dat is toch niet vervelend dan? Als je zelf daar... Nee, maar misschien moet je af en toe ook... Zwijgen is goud. Misschien moet je af en toe ook de ander aan het woord laten. Nou, in dit geval natuurlijk niet, want ik word geïnterviewd, dus Nu mag het wel. Maar weet je wel waar het hart vol van is, stroomt de mond van over. En dat heb ik wel wat dit onderwerp betreft. Omdat ik het iedereen zo gun. Dat je dat ook, dat je dat enorme potentieel in je voelt. En die power voelt. En dat je geen slachtoffer bent. Niemand bepaalt of ik beledigd ben, dat doe ik zelf. Dat zie je nu overal, kijk op social media, als schrijfje, ik weet niet wat. Dat bepaal ik toch. Waarom vind ik mij zo klein dat ik me iets Aandruk van het feit dat je mij stom vindt. En sorry, ik ben inderdaad wel eens stom. Iedereen is wel eens stom. Maar waarom moet je je daar druk op maken? Nou ja, ik kan daarop ingaan. Zo denk ik ook wel eens. Maar ik denk ook wel eens, ik ben bijvoorbeeld niet bekend. En als ik honderd keer hoor en lees overal van dit is Tom aan Tom of dat dan denk ik wel dat het me toch wel gaat raken op een gegeven moment terwijl ik denk van het is helemaal niet waar en we kunnen vinden wat ze willen, maar toch als het zo vaak gezegd wordt... Maar dat gebeurt niet zomaar, Tom. Nee. Want als jij komt, waar wij het nu over hebben, jij weet gewoon... Sorry, het zijn verschrikkelijke woorden, maar ik hoop dat iedereen begrijpt dat ik het overheid. Je bent een uitdrukking van oneindig potentieel of religieuze termen. Je bent een goddelijke uitdrukking van goddelijke energie, weet ik veel. Het zijn maar woorden. Als jij je daar bewust van bent, zet je dat uit. Dan kan het best zijn dat er iemand jou stom vindt, maar dat zit niet, dat komt niet in jouw buurt. Dat komt niet binnen jouw actieradius, zeg je dat zo? Ja, weet ik niet. Dus als dat wel gebeurt, dat overal staat, Tom is toch wel een beetje raar, dan moet je heel goed naar jezelf kijken. Wat zit ik, wat denk ik nou echt? En dan vermoed ik dat er toch wel iets in jou zit wat zich niet goed genoeg voelt of de bevestiging van een ander nodig is. Want dat verandert. En dat is mijn letterlijke ervaring. Een meisje uit een gewoon gezin met rood haar ook nog. Er was geen geld, dus de kapper kwam één keer in de zes weken. En er werd iedereen bloempot geknipt, vreselijk. En daar werd je mee geplaagd. En ja, dat was nou eenmaal zo. Dus er was een onzekerheid. Je stelt niks voor. En dat gebeurde dus ook. Totdat daar iets draait. En met name nu dat ik het snap. Ik snap de gebruiksaanwijzing van dit instrument. Die begrijp ik. En dan kan je weer spelen. En is het dan zo, want eerder, tot je 40ste, 45ste, zoals je het noemt, was je weg van jezelf. In die zin dat je de dingen niet snapte, zoals je ze nu snapt. Is het dan ook zo dat je jezelf nu veel meer in zich heel omarmt en veel fijner vindt als mens? Ik vind die rol wel leuk, ja. Ik vind Jana wel leuk. Niet altijd, maar ook als ik niet leuk ben, vind ik dat toch wel grappig. Dus ik kan nu... Ik ben ook bevoorrecht met een man die ook erg moet lachen als ik heel vervelend ben. En die slaat me gewoon met mijn eigen teksten om de oren. En wij moeten al vrij snel erom lachen. En ja, weet je, ondanks dat ik al heel oud ben, hebben de hormonen af en toe nog wat sfat op je. Maar wat ik straks zei, die spanning is eraf. Er is geen weerstand meer tegen. Oh ja, het is weer zover. Of er zit gewoon een overenergie. Ik weet niet of je het is opgemerkt, maar er zit vrij veel energie in mij. Vrij veel vuur. En net zoals als er in de atmosfeer te veel energie is, dan moet het even knetteren, moet er omweer, het moet eruit. En soms voel ik dat ook. En dan ben ik nu... Kijk, vroeger werd ik gewoon chagrijnig en ik ging streven en ik ging een reden voelen om ruzie te zoeken, om ruzie met jou te vinden, te krijgen. En die kreeg je dan ook. En nu durf ik te zeggen, ik ga nu heel erg over je heen. Ik ga overgeven. Krijg jij over je heen? Dat heeft niets met jou te maken. Dus niet reageren. Maar dan is de spanning er al af. Maar dat moet de ander dan wel op dat moment goedkeuren. Nou ja, maar het gaat niet. Als jij tegen mij zegt, joh, ik moet even wat onweer uit de lucht. Mag ik even over jou heen keilen? Je kunt het ook tegen de muur doen. Maar goed, dat mogen, als iemand uit mijn omgeving dat zou vragen, mogen ze dat negen van de tien keer doen. Maar als ik zelf bijvoorbeeld niet zo lekker in mijn vel zit of zo, dan zeg ik oh, ga dat maar even aan iemand anders vragen. Terwijl ik het je wel gun. Ja, maar ik denk als ik zuiver bedoel, oh Tom, ik moet even afreageren. Krijg jij over je heen of heeft het niks met jou te maken? Al zie je, dat pak jij van me. Ik weet zeker dat je dat van me pakt. Want je weet, je voelt dat het niks met jou te maken heeft. Dat is het ook weer. En helemaal, als je een relatie hebt en als die goed is, dan ken je elkaar en dan mag dat. En soms, dat heeft mijn partner, die heeft dat ook wel eens. Die komt dan thuis en die zegt dit niet, maar ik moet dat lezen. En dan denk ik, oh ja. Ja, nou ik... Het gaat niet altijd goed, hè? Het gaat niet altijd goed. Maar het gaat niet goed op een moment dat ik niet mezelf ben. Dat ik Janna niet bestuur, maar ik laat Janna, die neem ik serieus. En die laat ik het besturen. Dan gaat het altijd meteen fout. En zo'n, nou ja, tirade of ik weet niet wat je dan allemaal eruit roept, wat er even uit moet. Is dat dan ook, ik hoorde je net zeggen van, ook als ik vervelend ben, dan is het best wel fijn om mezelf te zijn. Is dat dan op zo'n moment? Ja, mezelf te zijn, ja weet je, als je vervelend bent, vervelend zijn is eigenlijk altijd een beetje overeen, een beetje onweer. Moet even wat uit. Ja. Kinderen moeten soms ook even... Je moet je soms lekker laten gillen af en toe. Ja, dan is het eruit. Maar nogmaals, nu ik wat ouder ben en die inzichten heb, leef ik toch vanuit een ander perspectief. En word ik heel blij als ik wakker ben, ochtends, en denk, oh, Vandaag, spannend. En dan komt het met bakken uit de hemel, het stormt, weet ik veel wat en wat kan. Maar er is toch, jeetje, het feit dat je dat kan ervaren, beleven. En er gaan mensen dood, hè, wat ik je straks vertelde, twee goede vrienden verloren de afgelopen twee maanden. En ook dat is een aspect van het geheel. Worden ook kinderen geboren. Binnenkort weer eentje, heb ik begrepen, hier in de buurt. Ja. Heel dichtbij. Ja. Rijnoud. Jeetje. Zeker. Prachtig. Dat gebeurt ook. Het is wat komt, gaat. Ja. Maar er is iets dat blijft. Het heeft zo met kennis te maken ook juist dit instrument wat we ik noemen. Weet je, dat noemen we, dat noemen we ik, één lijf, oh dat is Janna. Maar het is ook tegelijkertijd twee, drieënzestig biljoen cellen. Ik weg namelijk tussen de twee. Ik heb ze niet nagedeld. Maar ja, 1 biljoen cellen per kilo, zeg maar, ongeveer. Ja, dat is het ook. En dat komt en gaat. Dus één keer per jaar ben je ook dood. Toch? Welke versie? Ik weet niet of hier versie al na 2, 24 voor je zit. Het zou nog best kunnen dat er nog een stukje 2, 3 voor je zit. Het zou zomaar kunnen. Maar daar denken we niet over na. De enige cellen die niet dood zijn, zijn kankercellen. En daar zijn we dan net als de dood voor. Dat is ook grappig. Maar gaan die niet dood? Nee, die vergeten dood te gaan. Dat heet cellulaire geprogrammeerde dood. Dus een cel heeft een houdbaarheidsdatum. Maar kankercellen, die doen dat niet. Die verdommen dat. Dus die vreten alles om zich heen. En uiteindelijk gaat het hele systeem 10 onder. Dus het is korte termijn. Maar met het systeem gaan ze zich ook 10 onder. Daarom. Beetje dom. Kankercellen zijn een beetje dom. Maar ja. Oké. Op een dag gaan vader en zoon met hun ezel op pad. Vader gaat op de ezel zitten, zoon loopt ernaast. En het duurt niet lang of ze komen mensen tegen en die zeggen, zie dat nou. Die vader gaat lui op die ezel zitten, terwijl die zoon met zijn korte beentjes ernaast moest rennen. Het is een schande. Dus zegt vader, ach zoon, ga jij maar op de ezel, ik kan wel lopen. En ze gaan verder en ze komen weer mensen tegen. En die mensen zeggen, Zie dat nou, die arme oude vader moet daar naast die ezel lopen, terwijl die jonge zoon met zijn jonge benen lui op die ezel zit. Het is een schande. Dus zegt vader, kom we gaan allebei naast de ezel lopen. En zo lopen ze allebei naast de ezel en ze komen mensen tegen en zeggen, nou ja zeg, Dan heb je een ezel, ga je er zelfs naast lopen. Wat een domme mensen. Dus besluiten de vader en zoon allebei op de ezel te gaan zitten. En dat doen ze. Komen ze mensen tegen en die zeggen, zie die vader en zoon nou. Wat een dierenbeulen. Dan zitten ze met z'n tweeën op die ezel. Arm beest. En zo zie je maar weer, je doet het nooit goed voor iedereen. Gaan we naar de laatste betekenis van weg van jezelf. En dat is eigenlijk terugkijkend op je leven de weg van jezelf, letterlijk meer dan letterlijk, het pad dat je bewandeld hebt. Wat kun je daarvan zien, wat vooral opvalt aan thema's of aan ervaringen die je hebt opgedaan en wat anderen daar weer van kunnen leren. Dus wat zou je mee kunnen geven aan anderen door terug te kijken naar jouw weg die jij hebt bewandeld? Kijk, mijn weg was echt via kennis, kennis en ervaring. Eerst begrijpen hoe dit lichaam in elkaar zat, dat er iets is wat niet het lichaam is, of ook weer wel, maar dat het lichaam aanstuurt. De gebruiksaanwijzingen snappen, die in de praktijk brengen en dan zien dat het werkt. En dan het leven leren lezen, dus echt lezen als ik het zelf niet weet of niet snap, goed lezen. Wat gebeurt er in mijn omgeving? En dan kijken, maar wat denk ik nou echt? Wat zijn nou mijn diepste zielenroerselen? Wat zend ik nou uit? En daarvoor moet je kunnen... Moet je eerst integreren dat het uiteindelijk allemaal een uitdrukking is van iets wat de mens energie noemt. Dat het fluïde is, dat het onlosmakelijk met elkaar verbonden is. Het vergelijkend met de oceaan. Wij zijn allemaal Tijdelijke vervormingen, tijdelijke golfjes in die oceaan. En alles beïnvloedt elkaar voortdurend. En als je dat weet en dat in de praktijk gaat brengen, heel bijbels, wat u niet wil dat u geschiet, doe het een ander niet. Want het backfires. Het komt altijd weer terug. Daar geloof ik ook wel in, ja. Want je vertelde net dat je eigenlijk voor de vierde keer, geloof ik, bij je vierde man wegging. Nou nee, ik niet. Hij dreigde bij mij weg. Hij dreigde bij jou weg te gaan, dus er gebeurde weer hetzelfde. Dus er was eigenlijk een moment van lijden, een moment van mineur, een vervelend moment, waardoor je meer open stond voor een bepaalde ontwikkeling. Toch? Dat heeft je er toe gezet om de inzicht te gaan opdoen, om meer te gaan leren daarover. Het was een enorme cry for help. En dat heeft iets geopend, want ik denk dat het, het is er allemaal al. Is dat altijd nodig? Nee, natuurlijk niet. Nee, dat was nodig omdat ik het niet wist. Maar als wij dit nu als kinderen al leren, als kinderen al weten, kijk dat is Jantje, we noemen dat Jantje, dat is Pietje, maar het zijn allemaal, je kijkt naar Jantje, net zoals jij, alleen hij manifesteert tegen anders, hoe leuk is dat? Jantje is rood, jij bent blauw, hoe je al die kleuren bij elkaar zetten, hoe leuk is dat? Maar wij zeggen, nee, Jantje, dat is rood, dat is stom. Dat gaat niet. Dat is goed, dat is slecht. Wij bombarderen die kinderen met onderscheid, goed, slecht. Je moet zo zijn. Daar begint het. Nou ja, ik weet niet of we dat zeggen tegen onze kinderen. Dat is stom. En ik weet ook niet of kinderen het zullen snappen. Want ik vind het zelf al lastig te volgen soms. Via die quantum wetenschappelijke manier te kijken soms naar de wereld. Zou de kinderen dat snappen? Ik denk dat kinderen... Nou, deze woorden moet je natuurlijk helemaal niet gebruiken. Maar misschien is het zo, maar ik zeg misschien, omdat ik geen kinderen heb, dus ik heb er ook geen ervaring mee. Maar als wij op het moment dat de kinderen geboren worden, als we dat al ontvangen vanuit eenheidsbewustzijn, dan zullen al onze acties vandaaruit plaatsvinden. Dus dan zullen we andere woorden gebruiken. Dan krijgen ze het indirect al mee, juist. Ja. En het hele collectieve bewustzijn verandert dan. Dat is nu ook veranderd 10 opzichte van de Neandertaler. Of de man met de knots. Dat is ook veranderd. Dus het begint bij het andere bewustzijnsniveau. Nou ja, dan kun je misschien wel met een wijsheid eindigen, aanstaan. Je kunt een probleem alleen maar blijvend ervaren vanuit een ander bewustzijnsniveau als dat waarop je het probleem hebt gecreëerd. Ja, dat is wel een hele mooie inderdaad. En bij bewustzijnsniveau denk ik dan vanuit een ander perspectief, en dan denk ik het energetische perspectief. En dat, we leren het op school, hè, alleen de link wordt niet gelegd naar ons. We leren allemaal cellen, opgebouwde moleculen, opgebouwde atomen, een subatomaire deeltje. Uiteindelijk is het allemaal leegte. En leegte is eigenlijk een volte van potentieel. Maar dat geldt ook voor ons. Welke leraar heeft het gezegd en wat betekent dat dan voor ons? Dat wij onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, dat wij elkaar voortdurend beïnvloeden. Wat betekent dat dan? Gaan ze vanuit dat perspectief kijken naar pesten? Maar dat gebeurt niet, want die leraren weten het zelf niet. Nou dacht ik net bij die quote van Einstein. Dat is een mooi moment om te eindigen. Maar je... Ga maar gewoon weer door. Ja, hoe lang hebben we? Oh, het is al tijd. Wat is tijd? Tijd is... Tijd bestaat niet misschien wel? Tijd is de eeuwigheid die wij ervaren door middel van onze denken. Daar breken we de tijd mee. Oké. Wow! Ook weer een wijsheid zeg! Jonge, jonge, jonge. Daar laten we het dan bij. Dank je wel Voor dit gesprek, voor je openheid, voor je vuur. Bedankt ook voor het kijken, luisteren. En als je het nou leuk vond, abonneer je dan ook op ons kanaal. Dan kun je ook de andere podcasts zien. En mocht je nou tips hebben, dan kun je ook altijd via de website wegvanyourself.nl met tips komen. Tot de volgende keer. Dank je wel. Graag gedaan. TV Gelderland 2021