Johnny de Mol: “Mijn hele lijf schreeuwde dat ik moest stoppen”

In deze bijzondere aflevering van Weg van Jezelf gaat Johnny de Mol diep: over onrecht, schaamte, herstel en de kracht van kleine stappen.
Na een turbulente periode van beschuldigingen, media-aandacht en stilte deelt hij openhartig hoe hij zijn weg terugvond naar rust, verbinding en dankbaarheid.

Johnny vertelt over het belang van eerlijkheid binnen zijn gezin, zijn ochtendmantra vol symboliek én hoe hij leerde dat groei vaak verscholen zit in tegenslag. Een kwetsbaar, hoopvol gesprek over mens-zijn, vaderschap en veerkracht.

💡 Drie inzichten van Johnny de Mol:
➡️  Eerlijkheid is helend: “Kinderen voelen het toch – dus beter dat je het benoemt.”
➡️  Herstel gaat in mini-stappen: Eén procent per dag is genoeg om langzaam weer licht te zien.
➡️  Kwetsbaarheid = kracht: Door je open te stellen kun je jezelf en anderen écht bereiken.

SOCIALS VAN DE GAST
Instagram: https://www.instagram.com/johnnydemolofficial/
Stichting: https://www.hetvergetenkind.nl/

VIND ONS ONLINE: LIBERI COACHING
🎧 De Weg van Jezelf is een podcast van Liberi Coaching. Wil je meer weten over mentale gezondheid, burn-out of stress?
📺 Abonneer je op ons kanaal!
🌐 Bekijk onze website: https://liberi.nl/
🌐 Lees deze blog over "Van burn-out naar authentiek leven": https://liberi.nl/authentiek-zijn-van-burn-out-naar-een-rijker-leven/

Weg van Jezelf is een podcast geproduceerd door Reinoud Prins en Tom Kienhuis, oprichters van Liberi Coaching.

Transcript

[Johnny de Mol] (0:00 - 0:27)

In deze aflevering... Mijn hele lijf schreeuwde dat. Ga wandelen, ga mediteren.

En tegelijkertijd ben ik misschien wel bijna dankbaar wat er allemaal is gebeurd. Ik zeg elke ochtend, goeiemorgen lieve jongen. En de dag is weer begonnen.

Sta met heel veel liefde op en haal die twijfel uit je kop. We kunnen allemaal een dag hebben dat het tegen zit, maar in je inzet mag het niet liggen. De rust en het bewustzijn wat daarvoor is teruggekomen, was misschien net dat stukje wat ik nog nodig had om te groeien.

[Reinoud Prins] (0:34 - 1:24)

Dag en welkom bij weer een nieuwe aflevering van de Weg van Jezelf podcast. Een bonus aflevering, want niet op de 15e van de maand, maar nee, halverwege de maand. Een extra aflevering van een hele bijzondere gast, Johnny de Mol.

En ja, ik zou je kunnen aankondigen, maar als ik moet vertellen wat je allemaal al hebt gedaan, waar mensen je allemaal al van zouden kunnen kennen, dan klets ik daar het uur al mee voor. En ik wil juist heel veel van jou weten. Dus dank je dat je er bent.

Fijn om hier te zijn. Dank je wel voor de uitnodiging. Hé Johnny, ik weet niet of je al een beetje verdiept is met onze podcast, maar wij dijken er eigenlijk altijd gelijk de diepte in.

Gelijk de diepste vragen die we kunnen bedenken. En dat was er ooit een tijd in je leven, 46 jaar lang, dat je weg was van jezelf, dat je niet trouw kon zijn aan wie je eigenlijk hoorde te zijn. En wat was het gevolg daarvan?

[Johnny de Mol] (1:24 - 3:10)

Ja, ik hou ervan. Hup, gelijk naar de kerk. Bam.

Nou, ik denk dat het wel duidelijk is dat het de afgelopen vijf jaar zijn geweest. Je kan wel terug naar kindertijd, waar veel is gebeurd. Maar ja, ik denk dat een kind zo puur mogelijk is en nog niet zo bezig is met de weg die hij bewandelt en om weg te zijn van zichzelf.

Maar ja, je wordt natuurlijk wel heel erg gevormd in de eerste 6, 7, 8, 9 jaar van je leven. Dat zie je aan je eigen twee zoons, neem ik aan. Ja, inderdaad.

En daar is ook veel gebeurd en dat vormt je, dat neem je allemaal mee. Maar de afgelopen vijf jaar waren vrij turbulent, om het zo maar even te zeggen. Ik ben een gezonde jongen die nooit wat te klagen heeft gehad.

Ik heb altijd eten op het bord gehad, altijd een broek aan mijn kont gehad. Dus wat dat betreft natuurlijk nooit wat te klagen gehad. Maar ja, er is wel veel gebeurd in mijn jongere jaren.

En ik dacht toen ik een jaar of veertig werd van nou, ik heb het allemaal wel door. Ik snap allemaal hoe het werkt. Ik heb veel geleerd, ik heb veel meegemaakt.

En misschien dat ik tussen neus en lippen door wel eens gekscherend heb gezegd van grote jongen die mij omverkegelt. En dan ben je wel denk ik, misschien nog wel dankbaar voor alles, want dat was ik. Maar misschien is de nederigheid, was misschien wel een beetje weg.

Hoe het kan, ik weet het niet. Maar met terugwerkende kracht kan ik dat wel zeggen. Dus misschien iets te veel dingen voor lief genomen.

En ja, care for what you wish for.

[Reinoud Prins] (3:11 - 3:49)

Want je bent getest in de afgelopen jaren. Ja, dat zeg je wel goed. Ik ben wel getest.

En als het dan gaat om de vraag weg van jezelf. Je benoemde eigenlijk de periode daarvoor dat je in overmoed dacht van knappe jongen die mij nog omver krijgt. Maar ik kan me juist voorstellen dat het zo'n stressvolle periode, juist een periode is waarin je weg van jezelf raakt.

Omdat je dan dingen die je belangrijk vindt, het delen van dat soort ellende met je vrouw, om het samen te kunnen dragen, niet meer te delen. De stress die je gaat ervaren, dat je je minder goed voelt, je voelt minder de vader, de echtgenoot, wat er nou ook kunt zijn voor andere mensen.

[Johnny de Mol] (3:50 - 4:19)

Nee, dat is precies wat het is. Kijk, we leven in een heel mooi rechtssysteem. Maar wel een rechtssysteem dat soms heel lang kan duren.

Helemaal als de tegenpartij telkens niet komt opdagen. Dan duurt zoiets echt jaren. En ik had steeds gedacht als dit achter de rug is, dan is het klaar.

Maar als het dan langer duurt, dan had ik misschien toch wel eerder werk moeten maken. Van mijn welzijn. Ja, ik heb daar wel een flinke tik van gehad.

[Reinoud Prins] (4:20 - 4:21)

Waar bleek dat uit?

[Johnny de Mol] (4:22 - 4:44)

Dat bleek uit dat er letterlijk ochtenden zijn, dat je met de gordijnen dicht ligt en denkt van, nou, dit zou ik wel een dagje kunnen volhouden zo hier in bed. Als ik maar niemand onder ogen hoef te komen. Want er zit ook een soort schaamte bij, een soort angst bij.

Je gaat allerlei verhalen maken in je hoofd.

[Reinoud Prins] (4:46 - 4:50)

Zie je dan de mensen die je tegen zou komen ook kijkers? Of wat zullen ze denken?

[Johnny de Mol] (4:51 - 5:19)

Ja, en dat is iets, dat was ik niet gewend. Ik bedoel, toen ik rond mijn twintigste achter de schermen werkte, van de televisie, bij de media. Toen dacht ik van, nou, dat is voor mij prima achter de schermen.

En toen ik de kans kreeg om voor de schermen te gaan, had ik genoeg voorbeelden om me heen. Bij een tante, bij een moeder, om te weten, wat brengt dit allemaal met zich mee? Wat betekent dit?

Je ligt onder een vergrote glas. Zeker als je uit zo'n familie komt. En ik heb toen gezegd, mijn huid is dik genoeg.

Ik kan dit wel aan.

[Reinoud Prins] (5:20 - 5:21)

Jij bent geboren als BN'er.

[Johnny de Mol] (5:22 - 5:22)

Ja.

[Reinoud Prins] (5:23 - 5:51)

En dat is ook wel het bijzondere, want ik begreep dat je eigenlijk soms met verbazing naar je moeder kunt kijken, die dingen leest en daar heel verdrietig van wordt. En die zei, oh, dan lees je dat toch gewoon niet. En dat je tante, Linda de Mol, die lijkt wel een soort van alles te willen weten wat er over gezegd en geschreven wordt.

SM noemde je dat zelfs, van waarom doe je zelf de pijn aan? Maar toen in één keer kwamen er ook dingen die jou begonnen, die door jouw dikke huid konden komen.

[Johnny de Mol] (5:51 - 6:46)

Ja, practice what you preach, eigenlijk. Eigenlijk de plek waar je zou moeten zijn, is op straat onder de mensen, waar 99,9% van de mensen je liefdevol aankijken, je eye over de bol geven, een schouderklopje geven of even oogcontact maken. En wat je dus niet moet doen, is in de grochten van het online gebeuren moet gaan zoeken.

Want daar word je niet vrolijk van. En dat is een hele grote crux. Maar inderdaad, practice what you preach.

Ja, lees het dan niet en ga er dan niet mee. Maar je wil toch dat je naam gezuiverd wordt. Je wil dat de waarheid boven komt.

Je wil dat de ondersysteem bovenkomt wat betreft er over je wordt beweerd. En op het moment dat dat heel lang duurt en niet gebeurt, dan gaat dat onder je huid zitten.

[Reinoud Prins] (6:47 - 6:53)

Ja, en ik begreep dat een manier om de pijn wat te verzachten in jouw geval, je grijpt makkelijk naar eten.

[Johnny de Mol] (6:53 - 8:09)

Ja, ik hou ook wel van een drankje. Maar gelukkig was dat niet het geval. Ik wist ook wel en mijn hele lijf schreeuwde dat.

Ga wandelen, ga mediteren. Maar het lukte gewoon niet. Bij stilte ging mijn hoofd op hol.

Bij drukke ruimtes vond ik het ook niet fijn. Dus voordat je het weet, kruip je echt in een soort isolement. Iets wat ik vandaag met jullie mag delen, is dat als we op een donkere plek zitten en ons best gaan doen om daar uit te komen middels wandelen, middels mediteren, om de rust te vinden en we zijn er.

Je hebt je hoofd weer boven water, je kan weer ademhalen om dan daar vooral mee door te gaan. En dat dingen ook preventief kunnen werken. Dus het is niet voor even, het is voor de rest van je leven.

En als een marathonloper gaat werken om een marathon te lopen, dan begin je ook niet gelijk met 42 km. Dan begin je met 5 km, dan 10, dan 20 en dan misschien weer eens 15. Dus het is lange termijn.

Het is voor altijd... Het gaat je leven zachter maken.

[Reinoud Prins] (8:15 - 8:45)

En ik hoorde je net zeggen, ik had eigenlijk van tevoren nooit kunnen bedenken dat het zo lang zou duren, dat het jaren zou duren voordat er duidelijkheid zou komen in zo'n rechtszaak. Nu loopt er nog steeds een rechtszaak tegen de afdreiger. Want als ik dat had geweten, was ik eerder goed voor mezelf gaan zorgen.

Je noemde net een paar dingen, het lopen, het mediteren. Blijkbaar het lopen, daarvoor ga je naar buiten. Dan kom je die mensen onder ogen.

Het mediteren met de drukte in je hoofd was heel lastig. Als je het nou overnieuw zou mogen doen, wat had je dan anders kunnen doen?

[Johnny de Mol] (8:47 - 9:33)

Er zijn een aantal redenen die me daarin dwarszitten. Maar die me echt nog raken. Dit treft een heel gezin, deze sfeer, deze negativiteit.

En ik dacht dat ik het buiten de deur hield, maar dat was niet zo. Dus vrouwen en kinderen hebben hier gewoon last van gehad. Met mezelf, wat weer 100 keer beter gaat, gaat dat met het gezin gelukkig ook.

Dus wat zou je anders doen? Ik heb mijn vrouw buitenspel gezet, omdat ik dacht dat dat het beste was. Ik bescherm je wel.

Dat zou ik nooit meer zo doen. Je wilt het buiten de deur houden voor de kinderen. Toch merk je aan bepaald gedrag dat het ze ook heeft geraakt.

[Reinoud Prins] (9:35 - 10:08)

Iets wat me heel erg emotioneerde was, toen ik jou hoorde vertellen over dat je een hele periode hebt gehad dat je jongste zoon, Vender, s'nachts aan bed stond. Dat hij twee, drie, vier uur s'nachts kan niet slapen. En dat eigenlijk een soort van onrust die jij in je hebt en dan niet kunt delen, maar die hij wel voelt.

Juist als ze zo jong zijn. Het tegenhouden van het verdriet, en ze willen beschermen, zorgt juist dat dingen vast komen te staan. Misschien juist als je het zou kunnen delen, kunnen dingen ook meer stromen.

[Johnny de Mol] (10:09 - 10:49)

Ja, eens. En zeker met kinderen. Om in dit geval van de hoed en de rand te vertellen, dat was misschien een beetje lastig, maar dingen als papa is heel verdrietig, of er gebeurt heel veel, is een bepaalde openheid.

Ik wou dat ik dat wat meer had toegepast. Aan de andere kant, het is nooit te laat om nog met dingen te beginnen. En ook dat heb ik van mijn vrouw geleerd.

Ja, toch dit soort dingen, dat het leven niet alleen maar roze Germanenschijn is. En kinderen voelen dat aan. En om het dan te benoemen, dan neem je de kinderen ook serieus.

[Reinoud Prins] (10:49 - 11:25)

Wat daar mooi op aansluit, is dat je een jaar of vier was je, geleden was je in een podcast en vroeg je jezelf af als je naar je kinderen keek, moet ik ze overal tegen beschermen? Moet ik extra kussens neerleggen, zodat ze niet te hard vallen? Moet ik ze een helpje op hun hoofd zetten?

Want je zag zelf in, dat in je leven had je het meest geleerd van de momenten dat het even niet mee zat, dat het even pijn deed. Dat gaat dan over fysiek vallen, maar dit is natuurlijk het mentale stuk van omgaan met emoties. Moet je ze er tegen beschermen of moet je ze er deelgenoot?

Dus dat is denk ik diezelfde reis die je toen had bezorgd.

[Johnny de Mol] (11:26 - 12:11)

Ja, en daarin is ieder kind ook weer anders. Ik zie nu met bepaalde dingen, dat bijvoorbeeld mijn jongste zoon, die is al heel wijs. Die is misschien al wel wat verder dan zijn anderhalf jaar oudere broertje.

Dus verder kan je al wat meer loslaten. Aan de andere kant, Johnny mag wel wat meer voor zichzelf opkomen. Dus het is ook weer, ieder kind is daarin anders.

Maar ik denk dat die eerlijkheid in zaken die er spelen, omdat kinderen het zo goed aanvoelen en je wil als kind serieus genomen worden. Als mens ook, maar als kind ook. Om dan een aantal dingen te benoemen hoe je je voelt.

Ik denk dat dat een hele goede stap vooruit is.

[Reinoud Prins] (12:12 - 12:32)

Want dat is denk ik dan een hele mooie realisatie nu. Op het moment dat jij had gedeeld, had jij het niet alleen hoeven dragen, had je niet iets tussen jou en je vrouw ingezet en had je wellicht ook gewoon je kinderen meer kunnen meenemen in dat je verdrietig was of dat je boos was. Of dat je misschien soms radeloos was over die situatie.

[Johnny de Mol] (12:32 - 13:12)

Ja, en tegelijkertijd, ben ik misschien wel bijna dankbaar wat er allemaal is gebeurd. Omdat al die dingetjes bij elkaar, waardoor je als mens gaat groeien, uiteindelijk ook cadeautjes zijn. En hebben ze nu ook weer iemand die misschien wel nog sterker in zijn schoenen staat, nog bewuster leeft.

Nog meer tijd stopt nu in de communicatie of in het fysiek dingen doen met de kinderen of met mijn vrouw. Want ja, dat durf ik wel te zeggen. Het is misschien gek om te zeggen, ik ben blij dat het is gebeurd.

Want dit wil je eigenlijk helemaal niet.

[Reinoud Prins] (13:13 - 13:19)

Ik zit heel vaak hier met mensen die zeggen uit de diepste ellende in mijn leven iets heel moois gebeurt.

[Johnny de Mol] (13:19 - 14:04)

Zo, en de rust en het bewustzijn wat daarvoor is teruggekomen, was misschien net dat stukje wat ik nog nodig had om te groeien. Dus ergens ben ik ook wel weer heel dankbaar. En is die nederigheid waar ik het over had, die op een of andere manier verdwenen was of zo, die is wel echt weer helemaal terug.

En dat is dan wel weer mooi om te zien, dat die nederigheid en die dankbaarheid, ja, hoe meer je dankbaar bent voor dingen, hoe meer je dankbaarder wordt. En dat is wel iets heel moois wat er voor terug is. Maar als iemand twee jaar geleden had gezegd, what doesn't kill you makes you stronger, dan had ik gezegd, rot op man, met je mooie woorden.

[Reinoud Prins] (14:04 - 15:30)

Maar dat is denk ik, wij werken als organisatie met mensen die een burn-out tegenkomen. En in die burn-out, in de storm, is het altijd zinloos en verschrikkelijk en slapeloze nachten. Maar ik zeg zo vaak tegen mensen, neem het van mij aan, over vijf jaar zeg je, oh, het is zo goed dat het is gebeurd.

Want dit is ervan gekomen, dat is ervan gekomen. Ik kon eindelijk keuzes maken waarin ik wel weer trouw kon zijn aan mezelf. Dus ja, in de shit is het shit.

Maar na de shit kun je eigenlijk altijd terugzien van, oh, maar kijk eens wat daaruit gegroeid is en daaruit is gegroeid. Voordat we doorgaan naar het tweede betekenis, van weg van jezelf, toch nog even over de eerste. Want als jonge jongen ging je samen met je moeder en zeur en lerbie, ging je naar Duitsland en naar België en naar Frankrijk.

Dus je hebt een beetje een nomade bestaan gehad omdat je stiefvader profvoetballer was. Dat betekende dus ook dat je misschien ook daar wel niet altijd erbij hoorde. Dus ook toen je terugkwam in het groei, ik hoorde dat je behoorlijk alternatief was.

En dat paste ook niet helemaal daar. Dus ik kan me voorstellen, als het gaat om weg van jezelf, dat er ook wel appel op je wordt gedaan, om er wel bij te willen horen, terwijl de omgeving telkens anders is. Is dat iets?

Of kon je eigenlijk altijd heel goed trouw blijven aan jezelf?

[Johnny de Mol] (15:33 - 16:19)

Ik heb me altijd voorgehouden, je noemt het een nomade bestaan, maar ik heb altijd een dak boven mijn hoofd gehad en genoeg te eten. Verschillende culturen ontmoet, verschillende landen, verschillende mensen, verschillende talen. Ik heb het altijd als iets heel positiefs gezien.

En ook toen ik in Nederland kwam, rond mijn 15e, 16e in het groei, met inderdaad mijn Metallica t-shirts en mijn legerkisten. Ja, toch gewoon altijd sterk gestaan om mezelf te blijven. Dus ik heb het altijd als een enorm cadeau ervaren om veel te mogen reizen.

En het doet wel wat met je natuurlijk als kind.

[Reinoud Prins] (16:19 - 16:42)

Heb je enig idee waar je dat vandaan hebt gehaald als kind? Want heel veel kinderen willen natuurlijk gewoon in de groep. Zolang je maar ergens midden in de groep zit, is het het veiligst.

En ik kan me ook voorstellen in het groei met je vader en je moeder als toch bekende mensen, dat de ogen nog eens op je gericht zijn. Blijkbaar kon je daar toch gewoon heel prima, dit ben ik en zo ben ik.

[Johnny de Mol] (16:42 - 17:42)

Ja, klopt dat die ogen gericht waren. Ik weet niet of het een fuck you houding was. Ik denk dat ik er meer niet zo mee bezig was.

Ik denk dat je wel extra volspritten hebt met mensen van die is het goed met je voor en die niet. Negen van de tien keer klopte dat ook wel. Ja, dat hele gedrag van afgewezen te worden.

Ja, dat is wel heel interessant. Tenminste, wat ik heb geleerd, dat dat gevoel gaat zo ver terug dat als je vroeger in groepen leefde en dat je gewoon nog vuur moest maken en je moest beschermen tegen de dieren. Als je dan uit de groep werd verstoten dan ging je gewoon dood.

En voor heel veel mensen voelt dat ook een beetje zo als je wordt verstoten, dat er een stukje in je kapot gaat. Volgens mij komt dat een beetje daar vandaan. Dus dat is wel heel interessant.

Dus als je ergens toch de kracht kan vinden om op die manier sterk in je schoenen te staan. En dat heb ik wel blijkbaar altijd gehad, dat bewustzijn.

[Reinoud Prins] (17:42 - 18:12)

Maar de reden waarom je dat hebt, je hebt ooit een programma gemaakt over kinderen die gepest worden. En dan zie je toch vaak dat inderdaad dat mechanisme erbuiten komen te staan en dan echt toch een heel zwaar leven. En vaak als je het kind daar weghaalt en ergens anders neerzet dan wordt het opnieuw weer gepest.

Dus er gebeurt iets in die dynamiek. Maar weet je wat dan jouw kracht is waardoor dat ondanks dat je toch anders was dan de anderen?

[Johnny de Mol] (18:13 - 18:38)

Misschien een beetje naïviteit ook wel. Maar toch wel redelijk zeker van je zaak. Misschien wel een beetje chameleonachtig dat je je makkelijk kan aanpassen zonder jezelf echt te verliezen.

Maar gewoon wel geïnteresseerd en begaan met mensen en met jongeren. Daar altijd wel handig in was.

[Reinoud Prins] (18:40 - 18:54)

Dan komen we heel makkelijk vanaf daar bij dat waar je weg van jezelf bent in de zin van op wat voor manier ben je trots op jezelf of op wat voor manier vind je jezelf mooi, geweldig. Een paar supplatieven te gebruiken.

[Johnny de Mol] (18:57 - 20:57)

Dat het op een gegeven moment dat je je weer beter voelt dat is niet van de een op de andere dag. Dat gaat heel geleidelijk. En dan merk je dat alles wat je hebt geleerd waarom je het hebt geleerd en waarom het zo goed is we kunnen ook veel meer preventief bezig zijn.

Ik weet als ik ochtends heb gemediteerd dat je een dag als je in de file staat of whatever daar toch beter mee omgaat. En op het moment dat je dat kan uitbouwen dat echt bewustte kan leven, die rust kan hebben dan is dat echt een super power. En die super power is het echt bijna voor waard om voor te gaan.

Dan zullen we wel moeten leren om onszelf echt op één te zetten. Want dan pas kan je al die andere ballen in de lucht houden. Maar dat proberen te evenaren of niet proberen, maar dat te evenaren dat is echt een kracht.

Een eigen mantra. Ik heb hem geschreven na een retreat van drie weken. En ik ging alle woorden opschrijven die voor mij belangrijk waren.

Daar zit een aantal dieren in die voor mij een bepaalde betekenis hebben een bepaalde houvast hebben. Ik heb het zelf in rijmvorm gezet in een spoken word omdat ik dacht als ik het iedere ochtend doe dan moet er een soort ritme in zitten. Maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn.

Je kan bij wijze van spreken ook tien woorden opschrijven die belangrijk zijn voor jou die betekenis hebben voor jou die je raken die iets met je doen en herhaal gewoon iedere ochtend die tien woorden en op het moment dat je dat vaker doet dan ga je zien wat de kracht van herhaling kan betekenen. Dus ik wens je daar heel veel succes mee.

[Reinoud Prins] (21:02 - 21:10)

Nou weet ik van jou dat je nadat je s'ochtends hebt gemediteerd in de spiegel ook nog een mantra tegen jezelf zegt. Kun je zeggen wat die mantra is?

[Johnny de Mol] (21:11 - 22:05)

Ik kan die wel zeggen, ja. Ik zeg elke ochtend goeiemorgen lieve jongen en de dag is weer begonnen. Sta met heel veel liefde op en haal die twijfel uit je kop.

Want liefde heb jij veel te geven vooral aan je gezin want zij zijn je leven. Denk ook aan je eigen hart het allerbelangrijkste van deze start want jij bent een hele slimme baas. Je bent de arend en de haas.

En houd ook goed die schilpad in je hoofd want anders wordt dat licht gedoofd. Kijk goed naar de maankracht en wees kwetsbaar want dat is maankracht. Kijk goed naar de dieren de zon en de zee als jij verplaatst van A naar B.

Wees dankbaar, blijf nederig en houd je rug recht en luister naar je intuïtie wat betreft goed en slecht en wees oprecht naar jezelf en naar anderen want dan pas kan jij de wereld veranderen.

[Reinoud Prins] (22:05 - 22:06)

Wauw.

[Johnny de Mol] (22:07 - 22:10)

Dat is hem. Daar zit eigenlijk voor mij wel alles in.

[Reinoud Prins] (22:10 - 22:17)

Ja en daar zit ook een hele mooie op wat je weg van jezelf kunt zijn. Heel veel empowerment naar jezelf toe.

[Johnny de Mol] (22:18 - 23:34)

De kwetsbaarheid. Daar hebben we het net over gehad. Hoe kwetsbaar durf je te zijn hierin.

De mentale klachten die er zo veel zijn. De burn-outs. Geef het een naam.

Je kan nog steeds beter je benen in het gips hebben want iedereen schiet je te hulp. Maar dit blijft iets abstracts wat voor heel veel mensen ook heel spannend is en heel raar. Alhoewel ja, ondertussen denk ik dat iedereen wel weet hoe het is om zich echt, echt rot te voelen.

Ja, de dieren vind ik altijd heel mooi. De arend die toch het overzicht heeft. De haas zit erin en hazen en konijnen hebben een ingebouwd mechanisme dat als ze stress ervaren door bijvoorbeeld een arend die ze zit dan verstijven ze en op het moment dat het gevaar is geweken hebben zij een mechanisme in zichzelf dat ze vijf minuten lang rondjes gaan redden om die stress eruit te schudden.

Daarna zijn ze het niet vergeten dat als er stress is dat ze op hun hoede moeten zijn maar ze dragen dat trauma niet meer met zich mee. En wij houden het allemaal binnen of kroppen het op. Dus daarom vind ik dat zo mooi.

[Reinoud Prins] (23:34 - 23:37)

Als iemand ons zou zien trillen dus we houden het allemaal vast.

[Johnny de Mol] (23:40 - 24:01)

En de schildpad is voor mij het is mijn totem animal die mij zegt om alles op te gemakkie te doen en inderdaad als je is ook van A naar B loopt dus even te kijken of je nog iets hoort, iets ziet, iets voelt en dat heeft met bewustzijn te maken. Dus dat zijn de drie dieren die voor mij wat houvast geven aan me.

[Reinoud Prins] (24:01 - 24:42)

Mooi. En iets waar je ook trots op zou kunnen zijn maar daar pak ik even een notitie voor want ik sprak iemand met wie jij gewerkt hebt Rianne van Keul en ik vroeg aan haar wat typeert Johnny nou eigenlijk? En zij zegt van ik heb met Johnny gewerkt voor de Wensboom en Family Island bij RTL en hij ziet altijd de kracht in iemand hij wandelt nooit om de mentale problemen heen die benoemd die maar altijd met een lach waarin hij altijd kijkt naar iemands kracht en daardoor kun je altijd moeilijke en pijnlijke thema's bespreekbaar maken en je helpt die mensen dus ook zelf om hun kracht te vinden.

Ja.

[Johnny de Mol] (24:44 - 25:49)

Ja, dat zijn hele mooie woorden. Ja. We zeiden het net al even als je toch zelf goed in de wedstrijd zit dat je jezelf op één zet dan kan je heel veel voor mensen betekenen maar ook heel klein het heeft helemaal niks met geld te maken of met materiële dingen te maken maar even een hand op iemands schouder of even bij iemand inchecken die zijn moeder is verloren een half jaar geleden hoe gaat het er eigenlijk mee?

We vinden dat allemaal heel spannend om te vragen maar 9 van de 10 keer vindt iemand dat echt heel fijn en als die dat niet fijn vindt dan geeft die dat wel aan maar we doen het niet omdat we het eng vinden en ik denk uiteindelijk dat we hier zijn om ervoor te zorgen dat je zelf lekker in de wedstrijd zit en als dat zo is om toch eens om je heen te kijken of we niet hier en daar een handje kunnen uitsteken en ja je hoeft echt niet helemaal naar het einde van de wereld om daar iets te doen maar gewoon.

[Reinoud Prins] (25:51 - 26:25)

Nou luister ik de roost op Comedy Central die zeven jaar geleden over jou ging en daar vertel je dit verhaal natuurlijk ook aan het einde van als je goed kunt doen maar je doet het niet ben je gewoon een lul maar tegelijkertijd dus dat is het verhaal maar ik kan me ook voorstellen dat je probeert het goede te doen met het vrijwilligersproject die je doet de programma's die je maakt maar ik kan me ook voorstellen dat je af en toe denkt van het verandert maar niet de wereld wordt juist misschien nog wat donkerder in plaats van lichter

[Johnny de Mol] (26:26 - 27:32)

Ik sloeg vanmorgen de krant open mijn vrouw die leest de krant al niet meer maar die wordt daar echt gewoon letterlijk depressief van dat is op het gebied van zorg, veiligheid, wonen daar word je echt verdrietig van wat heb je daarvan in de hand? niet zoveel maar we wel wat in de hand hebben is wat er bij ons in de straat gebeurt of bij ons thuis gebeurt of bij ons op school gebeurt of bij ons thuis gebeurt en dat we elkaar voor een wedstrijd afspreken om elkaar een high five te geven als iemand een goede verdedigende actie heeft gedaan niet als hij een doelpunt heeft gemaakt dat is logisch hele kleine micro dingetjes waar je begint en dan uiteraard nog steeds Practice what you preach dan hoop ik nog steeds dat die olievlek größer en groter komt dat iemand ook Als hij thuiskomt en op de training heeft geleerd om iemand een high five te geven, om dat ook bij zijn broertje weer te doen. En daar geloof ik heel erg in.

[Reinoud Prins] (27:33 - 27:36)

En zie je dat het werkt? Zie je een olievlek om je heen verschijnen?

[Johnny de Mol] (27:37 - 27:39)

Een olievlekje, ja.

[Reinoud Prins] (27:39 - 27:45)

Want ik hoor je zeggen dat je bent het al een paar jaar van plan, maar het gaat er eindelijk van komen. Je gaat een eigen podcast maken.

[Johnny de Mol] (27:45 - 27:46)

Ja, ja.

[Reinoud Prins] (27:46 - 27:49)

Gaat het hierover of gaat het nog heel ergens anders over?

[Johnny de Mol] (27:52 - 28:13)

Het is eigenlijk maar één regel en dat is het gaat niet over werk. Ik begin in Den Haag met de lijsttrekkers. Ik weet niet of we ze allemaal gaan krijgen, maar wel veel die toegezegd hebben.

Het is één afspraak. Het is apolitiek. We gaan het niet hebben over werk.

Dus genoeg te bespreken zou je zeggen. Je kunt gewoon ons format gebruiken.

[Reinoud Prins] (28:13 - 28:14)

Ja, precies.

[Johnny de Mol] (28:16 - 28:50)

En ik heb er jaren mee gewacht. Ik voelde me ook zelf nog niet goed. En ik dacht ook steeds, ik moet iets verzinnen wat er nog niet is.

Nou, dat wordt heel lastig. En iemand zei, ga gewoon één op één gesprekken aan en onder vier ogen. En ga lekker praten en kijken wat daar uitkomt.

En vaak vinden mensen dat nog spannender, zeker politici. Want hun programma, dat kunnen ze van A tot Z opratelen. Maar echt even kijken waar er wat zit of wat iemand inspireert of waar iemand door gegroeid is.

Ja, dat is misschien wel veel interessanter.

[Reinoud Prins] (28:51 - 29:06)

En voordat ik naar de volgende vraag ga, als we kijken naar je cv. En je bent natuurlijk al vanaf dat je klaar was met de HAVO bezig met allerlei projecten en dingen. Maar is er iets wat je het allermooiste vindt?

Wat je het meeste trots op bent?

[Johnny de Mol] (29:08 - 30:41)

Ja, ik weet niet of trots het goede woord is. Maar ik liep gisteren, was ik op de Johan Cruijff dag in het Olympisch Stadion. Ik ben een van de ambassadeurs.

En daar heb ik gisteren, ik denk 400 keer geknuffeld met jongeren met een beperking. 400 keer op de foto geweest. En mijn zoontje was mee.

Ja, ik legde hem dat uit, wat voor een bijzondere groep mensen dat is. Waarom ik daar zo'n affiniteit mee heb. En hij vond het heel interessant.

Hij vond het ook heel leuk om mee te gaan en te helpen. En we hebben gisteren gesport in een rolstoel. Basketbal, rolstoel gespeeld, rolstoel tennis.

En ja, ik vind het wel belangrijk om hem daarin mee te nemen. Dus ja, we reden terug en hij had een bal mee en hij had dat allemaal gezien. En hij vond dat echt heel speciaal.

Toen gingen we ergens nog wat drinken. En toen was er gewoon een ober en die loopt weg. En hij zegt, papa, heeft die jongen ook een beperking?

Ja, dat is een kind van zeven die dan daar alles achter gaat zoeken. En dan denk je van, oeh, ik hoop niet dat hij het hoorde. Maar aan de andere kant, ja kijk, uiteindelijk hebben we allemaal een beperking.

Weet je, hoe gaan we ermee om? Wat doen we ermee? Ja, ik ben wel trots dat mijn zoontje van zeven kan zien wat voor werk ik doe.

Waarom ik dat doe, waarom het belangrijk is. Om daar je tijd in te stoppen, want dat is het. Je stopt daar je tijd en je aandacht in.

[Reinoud Prins] (30:41 - 31:09)

En het mooie is dat op het moment dat je praat over mensen met een beperking. Ik heb zelf, voordat ik heel wat levens terug al voel mijn gevoel. Inafstandelijk herinnering, ik heb de zorg gewerkt.

En het zijn ook mensen met een gaaf, hè? Dus zij zien en voelen en doen ook dingen die wij niet durven of kunnen. Ja, nee, dat is een, ja.

Dat maakt het ook zo leuk om met die groep mensen te werken.

[Johnny de Mol] (31:09 - 31:39)

Geweldig, geweldig. Het is zo open. Het is een hersenhelft die wij ons ego en ons, het mag niet of het is spannend of angst.

Ja, die ze totaal niet hebben en dat maakt het zo ontzettend puur. Dus ja, ben ik daar trots op dat ik mijn zoon. Ja, ben ik wel trots op dat ik hem kan meenemen.

En hem kan laten zien wat in mijn ogen belangrijk is om te doen voor een klein beetje betere wereld.

[Reinoud Prins] (31:45 - 32:49)

We denken wel eens, daar zitten ze helemaal niet op te wachten. Als we iemand zien die verdrietig zijn of we zien iemand alleen zitten. Daar zitten ze niet op te wachten dat ik ze vraag, gaat het met je?

Of een hand op hun schouder. Maar negen van de tien keer zitten ze daar juist wel op te wachten. En misschien geef je jezelf ook wel een cadeau.

Want de mooiste gesprekken ontstaan juist op het moment dat je uitreikt. En gewoon vraagt, hé, hoe gaat het met je? En dan de derde betekenis van weg van jezelf.

En dat is eigenlijk de reden waarom we de podcast zijn begonnen. Want we geloven dat het leven te kort is om alle fouten zelf te maken. Dus daarom kun je maar beter van andermans fouten leren.

Dus als je kunt leren van andermans weg. Dan kun je misschien af en toe een keer een shortcut nemen. Dus als we jouw leven bekijken.

En wat dat betreft, er zijn niet heel veel Johnny de Mols in deze wereld. Maar toch, je bent net een mens. Wat kunnen we daar dan van leren?

[Johnny de Mol] (32:52 - 34:49)

Nou, dat vind ik een hele moeilijke vraag. Dat vind ik een hele moeilijke vraag. Omdat iedereen zo zijn eigen pad heeft.

We leven ook in zulke gekke tijden. Ik las vanmorgen een stukje in de krant. Dat een rijke Franse zakenman, dat toen in Notre Dame was afgebrand, had gezegd.

Ik stop daar 200 miljoen in. Ik ga dat restaureren. Nou, dan denk je in eerste instantie, wauw, wat gaaf.

Maar hele Franse achterstandswijken waren in opstand gekomen. En wij dan. Wauw, denk je ineens.

Ja, inderdaad. Fuck, wat een... Ja, dat is cultureel erfgoed.

Maar inderdaad. Maar ja, wat is dan 200 miljoen? Dan is dat weer niet genoeg.

Terwijl, dat is natuurlijk belachelijk veel geld. Dus het zijn zulke moeilijke tijden om iets te zeggen. Ik vind het vanuit mij soms dat ik denk...

Ja, is het gemakkelijk voor mij om te zeggen... Ga een wereldreis maken. Dat kan je niet zomaar tegen iedereen zeggen.

Gaat niet. Is gewoon misschien financieel onmogelijk. Maar wat ik wel hoop voor iedereen die in de put zit, dat er iemand anders is die dat ziet.

En diegene misschien kan helpen. Want wij zeiden net, als jij in de mogelijkheid bent... om de wereld wat mooier te maken en je laat dat na.

Dan ben je gewoon een lul. Maar misschien ben jij wel degene die iemand nodig heeft. En dan hoop ik met heel mijn hart dat diegene er is.

Die jou ziet als je het te spannend vindt om erover te praten. Als je dat moeilijk vindt om je kwetsbaar op te stellen. Of als je gewoon niet in staat bent omdat je gewoon niet onder de mensen wil komen.

Dan hoop ik gewoon dat er iemand of iets is wat jou ziet en hoort. En jou misschien dat duwtje kan geven. Waardoor je naar het licht kan.

[Reinoud Prins] (34:51 - 35:24)

Maar is dan... Want dat is natuurlijk hetgeen wat jouw leven heel erg kenmerkt. Ga erop uit.

Doe het gewoon. Ik hoorde een uitspraak van jou over Sören Lerby. Je kunt een keer balverkeerd raken, maar aan je inzet mag het niet liggen.

Dus je moet er in ieder geval voor gaan. Dus de oproep die ik je hoorde doen is zoek iemand op. Rij ik uit.

Stel de vraag. In plaats van kop naar beneden in de lift op je eigen eiland.

[Johnny de Mol] (35:25 - 36:54)

Die wijsheid van Sören of die kracht van Sören. We kunnen allemaal een dag hebben dat het tegen zit. Maar aan je inzet mag het niet liggen.

Ik heb ook in die shitperiode elke ochtend... toch weer met frisse tegenzin eruit. Kinderen naar school, hoofd omhoog.

En in de loop van de dag werd je wel weer moe of angstig. Maar er was wel een stemmetje in me. Ga door, ga door.

Dus ik hoop dat iemand dat ook vindt. Die in de rats zit. Ik denk ook wel...

Wat ik heel mooi vind om te zien. Ik werk ook veel samen met het Emma Kinderziekenhuis. En die omarmen nu ook het holistische idee.

Die zien nu ook dat kinderen beter gaan op meer rust. Op betere kleuren. Op muziek.

Op kijken naar de mens. Wat vind jij belangrijk? En dat is toch een beetje die holistische aanpak.

Dat was tien jaar geleden ondenkbaar. Dat was vloeken in de kerk. En ze hebben dat onderzocht.

Hebben daar wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Het is natuurlijk iets wat je van binnen eigenlijk al weet. Wat heel logisch is.

Wat is dan alternatief? En dat vind ik mooi. En ik denk dat wij mensen en mensen die in de rats zitten.

Met die zachtheid. Dat dat echt ons gaat inhalen. En gaat werken.

Daar ben ik van overtuigd.

[Reinoud Prins] (36:54 - 37:13)

En als ik de uitspraak van Rianne beluister. Het is jouw kracht. Om kracht te zien in anderen.

En ze ook bewust te maken van die kracht. Heb jij enig idee hoe andere mensen die superkracht van jou kunnen nadoen?

[Johnny de Mol] (37:16 - 37:48)

Als je jezelf niet voorbij loopt. En jezelf echt op één zet. En je begint langzaam dingen terug te doen.

En terug te geven. En nogmaals, dat is niet met geld. Dat is met een dagje vrijwilligerswerk.

Een keer je kleren wegbrengen naar het leger de Zeils. En daar een gesprek aan gaan. Een kop koffie met die overbuurvrouw.

Die altijd maar alleen zit. Als je daar op een gegeven moment de kracht voor kan opbrengen. En het geduld en de tijd.

Dan gaan er echt hele mooie dingen gebeuren.

[Reinoud Prins] (37:49 - 38:07)

Ja, maar wat ik je hoor zeggen. Johnny is dus in eerste instantie wel ook echt genoeg van jezelf houden. Om dat weg te kunnen geven.

En dat er dan ook een machine ontstaat. Op het moment dat ik genoeg van mezelf hou, heb ik genoeg om uit te delen. En daardoor ga ik ook van mezelf houden.

Want je mag ook heel tevreden zijn. Op het moment dat je dat voor een ander kunt betekenen.

[Johnny de Mol] (38:08 - 38:14)

Ja, ik denk toch dat dat voor ons alle daar een grote taak is weggelegd. De olievlek.

[Reinoud Prins] (38:14 - 38:35)

Want dat is het een beetje. Je zegt, ik sla de kranten open. En mevrouw doet het dan niet eens meer.

Want de onderwerpen zijn zo groot. Maar het begint niet met de grote dingen op te lossen. Het begint van onderaf.

De onvrede, de verdriet van vandaag. Het onvermogen van vandaag.

[Johnny de Mol] (38:35 - 38:54)

Ja, en ik denk dat wij het goede voorbeeld moeten geven. Want wat we lezen, wat we zien van onze mensen die het beleid voeren en bepalen. Die geven toch niet echt het goede voorbeeld.

Weet je, dus laten wij het maar gewoon doen.

[Reinoud Prins] (38:55 - 38:59)

Gewoon doen. Gewoon zoek iemand op. Je buurman, je buurvrouw, iemand in de supermarkt.

[Johnny de Mol] (38:59 - 39:00)

Ja.

[Reinoud Prins] (39:00 - 39:01)

Rijk maar uit.

[Johnny de Mol] (39:01 - 39:07)

Ja, en je zal je verbazen hoe gewenst het is. Ja.

[Reinoud Prins] (39:08 - 39:08)

Mooi.

[Johnny de Mol] (39:09 - 39:10)

Ja. Mooi.

[Reinoud Prins] (39:11 - 39:14)

Hebben we nog iets belangrijks vergeten? Of hebben we zo een heel mooi...

[Johnny de Mol] (39:14 - 39:22)

Nou. Nee, ik wou zeggen...

[Reinoud Prins] (39:22 - 39:25)

Ik wou net zeggen, nu heb je nog wat. Dus kom maar met die naam nog.

[Johnny de Mol] (39:25 - 39:33)

Op het moment dat je weer genoeg lucht hebt, dan worden dingen ook weer wat lichter.

[Reinoud Prins] (39:33 - 39:33)

Ja.

[Johnny de Mol] (39:33 - 40:13)

En wat leuker. En er is natuurlijk ook genoeg om om te lachen. En met elkaar.

En ik denk als je ook dat weer ervaart. Ik was met mijn vrouw naar Ricky Chervees. Ja.

Een paar maanden geleden. En we hebben echt twee keer met elkaar echt tranen over ons wangen. Dat kan ik me voorstellen.

Hoe lekker dat is. En dat is ook een ontlading. En dat is ook...

Oké, het mag weer. En op het moment dat je in de shit zit, dan denk je echt van... Nou, dat gaat echt nooit meer gebeuren.

Maar als je ergens een grijntje hoop kan vasthouden. Of ergens in kan geloven dat dat wel gaat gebeuren. En het gebeurt weer.

Ja. Zo fijn.

[Reinoud Prins] (40:14 - 40:56)

Heel mooi wat je zegt. Want mensen die in hun diepste periode zitten. Daar lijkt alles soort van tot stilstand te komen.

Je kunt niet meer meedoen. Je kunt het allemaal niet meer bij je. Je kunt kwijt energie niet aan je.

Je hebt er geen zin meer in. En de weg daaruit is niet een nacht goed slapen. En morgen ga ik weer alsof er niks aan de hand is weer verder.

Nee. De weg daaruit is één procentje anders morgen. Toch maar gewoon eruit gaan.

En toch maar proberen gezond eten. Of een wandelingetje maken. Of een ademhalingsoefening.

Of een meditatie. Wat ook maar is wat. En vanuit daar elke dag een procentje.

En dan nog honderd dagen kan het heel anders zijn. En dan kunnen we inderdaad weer lachen totdat je buik de pijn voelt. Ja.

[Johnny de Mol] (40:57 - 41:16)

En dat gun je eigenlijk iedereen. Naast alle ellende die er is. Naast dat dit misschien een zwaar onderwerp is.

Een zwaar gesprek is. Wat het ook is. Die hele mentale kwestie.

Daar hebben we nog zoveel te winnen. Door erover te praten. Bijvoorbeeld heel veel.

Taboe eraf halen.

[Reinoud Prins] (41:19 - 41:55)

Ik kan me dat voorstellen. Ik ben zelf iemand, Johnny, die vier jaar lang onder zijn bank heeft liggen huilen. Met een burn-out.

En met een hele diepe depressie. En een angststoornis. Ja, dan kun je denken dat het heel zwaar is.

Maar het is ook onderdeel van de ervaring mensheid. Net zo goed als dat je je kind leert om te fietsen. Moet je kind ook leren huilen.

En net zoals je kind leert om met zijn vork te eten. Moet je kind ook leren boos te zijn. En angst te hebben.

Dus dat soort dingen bespreken lijkt af en toe wat spannend. Maar ik geloof juist in... Dit is onderdeel van mensheid.

[Johnny de Mol] (41:56 - 41:56)

Ja.

[Reinoud Prins] (41:56 - 42:09)

Ja. En laat het er maar over hebben. Zo zwaar is het niet.

Soms is het heel zwaar. Maar de top van de berg is alleen maar zo hoog. Omdat Daldenaar zo laag is.

[Johnny de Mol] (42:10 - 42:24)

Zeker. Kan jij het met... Ergens wat humor of donkere humor invinden.

Waar je, je zegt nu, huilend onder de bank hebt gelegen. Kan je daar soms al met een grapje naar terugkijken? Zeker.

Of het iemand vertellen?

[Reinoud Prins] (42:25 - 43:03)

Dus we hebben het hier tussen 2012 en 2016. Dus dat is negen jaar geleden. En ik weet nog, toen dit gebeurde.

Toen belde ik mijn ouders huilend op. Je moet me komen halen. Het gaat helemaal niet goed met me.

En ik stapte in die auto. Ik zei, je mag dit aan niemand vertellen. Want maandag ben ik weer beter.

En vervolgens was er vier jaar van mijn leven... Nou, ik zou niet zomaar weg. Want het zijn de langste vier jaar van mijn leven ooit geweest.

Maar het heeft alles wat ik vandaag doe. En kan betekenen voor andere mensen. Met mijn organisatie mogelijk gemaakt.

Dus alles is anders dan wat het toen was.

[Johnny de Mol] (43:03 - 43:06)

Maar wat mooi dat jij je ouders had. Om dat te zeggen.

[Reinoud Prins] (43:06 - 43:07)

Ja, zeker.

[Johnny de Mol] (43:07 - 43:17)

Dat zou ik echt als een droom zien. Dat ze iets met mijn kinderen zou zijn. En ze zouden naar mij mee aankomen zetten.

Dus eerder dan een vriend ben je naar je ouders gegaan.

[Reinoud Prins] (43:18 - 43:21)

Ja, kom me ophalen. Het gaat niet goed met me.

[Johnny de Mol] (43:22 - 43:24)

Dat vind ik wel heel mooi om te horen.

[Reinoud Prins] (43:24 - 43:49)

Zeker. En ik zal je vertellen dat er is een punt later. Ik denk dat het drie jaar in deze zwarte periode was.

Dat ik echt... Nou, niet overdag. Maar een soort van...

Voelde dat ik er wel een einde aan wou maken. Dat ze in Toskane waren met hun camper. En in een streep zijn ze teruggereden onderweg.

Een keer gestopt om nieuw benzine in de ding te gooien. Om er voor mij te zijn.

[Johnny de Mol] (43:51 - 43:59)

Dus dat, ja... Maar goed, dat was alleen maar door jouw openheid. Door jouw vraag.

Zeker. Zeker. En je moet vragen.

[Reinoud Prins] (44:00 - 44:23)

En dat is denk ik ook als het gaat. Zeker bij mannen is het heel vaak. We willen sterk zijn.

We willen niet kwetsbaar zijn. We willen niet... En dan krop je op.

Dan slik je weg. Dan komt er een snelkoekpan in je lijf te zitten. Ja, je moet erover praten.

Dan wordt dat dus ook weer die ene procent. Dan wordt het weer wat lichter.

[Johnny de Mol] (44:23 - 44:34)

Robbie Williams heeft een hele mooie kunstcollectie gemaakt. Schilderijen. En een van zijn teksten daarop is...

I was mentally ill before it was cool.

[Reinoud Prins] (44:34 - 44:34)

Ja.

[Johnny de Mol] (44:36 - 44:42)

Ja. Ook maar een beetje de draak er mee steken. Om het bespreekbaar te maken.

Zonder het belachelijk te maken natuurlijk.

[Reinoud Prins] (44:43 - 45:51)

Het is 100% waar. Wat dat betreft... Vroeger als je hulp zocht bij je mentale problemen.

Dan was je gek. Tegenwoordig als je niet eens een keer een coach hebt gehad van je werkgever. Tel je gewoon niet mee.

Kun je niet meedoen aan de tafel. Dus ja, de tijden zijn gelukkig veranderd. Want we komen hier op de wereld.

En wat weten wij nou? We moeten alles nog soort van gaan uitvinden. Want er zijn andere mensen dan onze ouders.

Dus hun waarheden zullen jouw waarheden niet zijn. En die heb je dan nog te vinden. Gelukkig zijn het prachtige boeken.

En mooie podcasts. En coaches. Er is ook heel veel tegenwoordig.

Maar je zult toch nog steeds. Dat is ook het mooie aan wat jij zei. Wat kunnen we nou leren van jouw werk?

Iedereen is zo anders. Dat is zo. Dat is zo.

Op het moment dat jij een boek schrijft over hoe het zit. En ik schrijf een boek over hoe het zit. Dan is het totaal anders.

Maar als ik jouw boek lees. Kan ik er iets uit halen wat ik kan gebruiken. En als jij mijn boek leest.

Is er iets wat ik kan. In ieder geval wat we van elkaar kunnen gebruiken. Dus er is altijd wat.

Dus daarom. Praat met elkaar. Begin met praten.

Rijk uit. Dus dat is mooi.

[Johnny de Mol] (45:52 - 45:52)

Eens.

[Reinoud Prins] (45:54 - 46:14)

Dan ga ik onze luisteraars en onze kijkers bedanken. Heel erg bedankt dat jullie weer hebben afgestemd op deze podcast. Kijk vooral weer naar de volgende.

Ik moet natuurlijk ook zeggen dat je moet abonneren. En Johnny. Ik neem aan dat als onze kijkers op basis van deze podcast nog vragen aan je hebben.

Dat ik ze aan je door mag sturen. Zeker.

[Johnny de Mol] (46:15 - 46:15)

Je hebt mijn nummer.

[Reinoud Prins] (46:16 - 46:25)

Ja. Als ze het orakel Johnny willen raadvlegen. Dan kunnen ze gewoon in de comments.

En dan ga ik ze voorleggen. Mooi. Dan tot de volgende.