Weg van Jezelf
Weg van Jezelf: een podcast over vallen en weer opstaan, door Reinoud Prins en Tom Kienhuis, de oprichters van Liberi Coaching.
- Weg van jezelf. Bijna alle mensen die wij in coaching tegenkomen zijn weg gelopen van iets van zichzelf. Doordat ze daar geen contact meer mee maakten, zijn ze uiteindelijk in mentale problemen gekomen. Weg van jezelf zijn, waardoor je geen contact meer maakt met delen van jezelf is uiteindelijk nooit houdbaar. Door van anderen te horen waardoor ze weg waren van zichzelf, kun je leren hoe jij dat anders kunt doen.
- Weg van jezelf. Op welke manier ben je gek/trots op jezelf? Wat brengt zelfcompassie of zelfwaardering je in dit leven. Hoe merk je dat als jijzelf weg bent van jezelf, dat anderen dat ook zullen volgen
- Weg van jezelf. Wat is jouw weg? Wat heb je al meegemaakt? Wat heb je geleerd op jouw unieke pad? Wat kunnen mensen leren van jouw eigen pad? Allemaal mooi om te delen en te horen in onze Weg van jezelf podcast.
Weg van Jezelf
Hannah Cuppen: Van wond naar wonder in de liefde
In deze aflevering van De Weg van Jezelf duiken we diep in de thema’s verlatingsangst en bindingsangst – twee kanten van dezelfde medaille. Therapeut, trainer en auteur Hannah Cuppen vertelt openhartig over haar persoonlijke weg, haar ziekteperiode en hoe dit leidde tot het schrijven van haar bestseller Liefdesbang.
Ze deelt haar inzichten over hechting, intimiteit en hoe oude pijn je huidige relaties beïnvloedt. Deze aflevering is een must-watch voor iedereen die zichzelf beter wil begrijpen in liefde en verbinding.
Key takeaways:
➡️ 💡 Wat verlatingsangst en bindingsangst écht zijn – en waarom ze elkaar aantrekken
➡️ 🧘 Hoe je leert om de verbinding met jezelf te herstellen
➡️ ❤️ Waarom relaties spiegels zijn van je innerlijke kind
➡️ 🌱 Hoe zelfcompassie de sleutel is tot heling
Met de code hannah-liberi ontvang je €50 korting op de online trainingen Liefdeskunst en Moederwond van Hannah Cuppen. Je vindt de trainingen via: https://www.hannahcuppen.nl/online/
Deze actie is geldig van 15 november tot en met 31 december 2025. Veel plezier met jouw persoonlijke groeireis!
SOCIALS VAN DE GAST
Website: https://www.hannahcuppen.nl/
LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/hannah-cuppen/?originalSubdomain=nl
Facebook: https://www.facebook.com/HannahCuppenAuteurTrainer/?locale=nl_NL
Instagram: https://www.instagram.com/hannahcuppen/
VIND ONS ONLINE: LIBERI COACHING
🎧 De Weg van Jezelf is een podcast van Liberi Coaching. Wil je meer weten over mentale gezondheid, burn-out of stress?
📺 Abonneer je op ons kanaal!
🌐 Bekijk onze website: https://liberi.nl/
📖 Lees onze blog over dit onderwerp:
🌐 https://liberi.nl/verlatingsangst/
🌐 https://liberi.nl/bindingsangst-wat-is-de-rol-van-angst-en-stress/
#verlatingsangst #bindingsangst #hannahcuppen #liefdesbang #relaties #zelfliefde #hechting #wegvanjezelf
Weg van Jezelf is een podcast geproduceerd door Reinoud Prins en Tom Kienhuis, oprichters van Liberi Coaching.
[Hannah Cuppen] (0:00 - 0:43)
Op een gegeven moment voelde ik van alle kanten, ik moet met alles stoppen. Als ik die keuze niet maak, dan gaat mijn lijf dat doen. Relaties, en vooral waar de commitment heel diep is naar elkaar, en die hebben we echt heel diep naar elkaar, ja, liefde legt alles bloot wat nog niet liefde is.
Maar wat je net zegt, ook als therapeut, de therapeut die zegt, hier ben ik met mijn verlatingsangst. Dus je trekt aan wat je bent, niet wat je wil, maar wat je bent. En als je zelf nog niet beschikbaar bent voor je verwonde kindpijn, dus ik ben geboren in een gezin waar net een kind was overleden.
[Reinoud Prins] (0:48 - 1:01)
Welkom bij weer een nieuwe aflevering van de Weg van Jezelf podcast. Vandaag heb ik Hannah Kuppen, therapeut, trainer, auteur van de boeken Liefdesbang, Liefdeskracht en nou vergeet ik de derde.
[Hannah Cuppen] (1:02 - 1:04)
Liefdesbang, Liefdesroep en Liefdeskunst.
[Reinoud Prins] (1:05 - 1:13)
Ja, Liefdesroep was ik dus even vergeten, inderdaad. En we gaan het vandaag ongetwijfeld hebben over de inhoud van die boeken, want dat is je levenswerk geworden.
[Hannah Cuppen] (1:13 - 1:13)
Kan bijna niet anders.
[Reinoud Prins] (1:14 - 1:31)
En dan gaan we het dus ook hebben over verlatingsangst en bindingsangst. En ik heb me een beetje verdiept in je, maar voor een heleboel mensen zijn verlatingsangst en bindingsangst misschien niet zo bekende termen. Dus voordat we daar zo teloopt op terugkomen, wil ik eigenlijk van jou weten, wat is verlatingsangst en bindingsangst?
[Hannah Cuppen] (1:32 - 2:50)
Ja, nou, dan gaan we maar meteen van start, hè. Verlatingsangst en bindingsangst zijn twee kanten van dezelfde medaille als het ware. Het is een angst die in jezelf zit.
En op het moment dat je gaat relateren met een ander, split die angst in een pluspool en een minpool. Dus de een komt aan de kant van de verlatingsangst, de ander komt aan de kant van de bindingsangst. En dat doe je als je bang bent voor de echte intimiteit die tussen mensen kan ontstaan.
Of dat nou in vriendschappen is of in liefdesrelatie is, maakt eigenlijk niet uit. Dus het is eenzelfde soort angst, maar de uitingsvorm ziet er heel anders uit. Dus mensen met verlatingsangst, die willen heel graag bij die ander zijn.
Die zoeken eigenlijk in de ander hun houdvast, hun zekerheid, zoeken ze heel veel bevestiging bij de ander. Ze willen heel vaak horen, ben ik goed genoeg, ben ik lief genoeg, ben ik het waard om, noem maar op. Zij doen er dus alles aan om die ander aan zich te binden.
Zij willen niets liever dan die commitment van de ander dat het een volgende stap krijgt.
[Reinoud Prins] (2:50 - 2:52)
Gaan dus bijna hangen aan iemand.
[Hannah Cuppen] (2:52 - 3:19)
Ja, gaan hangen, gaan claimen, vragen een enorme betrokkenheid van de ander, veel groter dan wat de ander kan en wil geven. En ze zijn eigenlijk bereid, onbewust, om zichzelf daarbij te verliezen. Dus ze maken de verbinding met de ander belangrijker dan de verbinding met zichzelf.
Dus om de ander te bereiken, verliezen ze een deel van zichzelf.
[Reinoud Prins] (3:19 - 3:26)
En het resultaat, als je zo claimt en vastrijdt en hangt, is vaak juist het tegenovergestelde van wat je hoopt te bereiken.
[Hannah Cuppen] (3:26 - 3:38)
Ja, absoluut. En wat bijzonder is bij de mensen met verlatingsangst, die zoeken dat bij mensen met bindingsangst. Want die twee trekken elkaar aan.
[Reinoud Prins] (3:38 - 3:44)
En wat je dus zegt... En wat er nog wel weer extra werkt op die, ik wil jou hebben, ik trek me terug, want
[Hannah Cuppen] (3:44 - 4:34)
En die ander die al helemaal op de rem gaat als er maar iemand toenadering zoekt, want die is bang om zijn onafhankelijkheid te verliezen, die ervaart de verbinding met de ander al heel snel als verstikkend, die doet er alles aan om moeilijke gevoelens weg te houden, om te vluchten voor intimiteit, op allerlei manieren. Dus zodra diegene iets voelt van een claim van de ander met verlatingsangst, zal die nog heftiger op de rem gaan staan en nog meer terugtrekkende bewegingen maken en niet goed schikt dan wel kwaad schikt. Dus die laten duidelijk merken dat ze de touwtjes in handen willen hebben, dat ze de controle willen bewaken en ja, nemen afstand.
[Reinoud Prins] (4:34 - 4:38)
Heeft iedereen last van verlatingsangst of bindingsangst of allebei?
[Hannah Cuppen] (4:39 - 5:02)
Nou, ik zou zeker niet zeggen iedereen. Ik denk dat het wel, nou ja, weet je, er zijn, ik heb zelf nooit onderzoek gedaan, maar wat je erover leest is dat je 40% van de mensen wel echt hier last van heeft. Ik denk stiekem dat het nog iets meer is, maar ik zit daar natuurlijk ook heel erg in.
[Reinoud Prins] (5:02 - 5:04)
Jij ziet de mensen die er echt last van hebben.
[Hannah Cuppen] (5:04 - 6:09)
Ik zie ze ook heel vaak, dus het is misschien niet helemaal een oordeelsvrije mening, maar veel mensen hebben hier last van in kleine of grote maten, want het kan natuurlijk heel verschillend zijn. Een tip die ik je kan meegeven is dat je bijvoorbeeld iedere avond even een moment voor jezelf kan nemen om eens even zo de dag na te voelen en te kijken van, hé, waar heb ik mezelf verlaten? Waar heb ik niet uitgesproken wat ik wel had willen uitspreken?
Waar heb ik het gevoel niet toegelaten wat ik eigenlijk teveel heb ingeslikt? Misschien verdriet, misschien boos. Geef erkenning aan datgene waarin jij jezelf hebt verlaten.
Alleen al de erkenning daarvoor geven aan jezelf is helend, want daarmee zie je het, mag het er zijn en leer je om dat steeds minder te doen.
[Reinoud Prins] (6:16 - 6:43)
Dus dan is het goed om te weten dat dit dus een podcast is die voor veel mensen interessant kan zijn. Dus voor iedereen die is ingeschakeld, we gaan het hier over hebben. Het komt allemaal ter sprake.
En voordat we daar verder op inzoomen, wil ik eigenlijk nog even op jou inzoomen. En dat doen we met onze traditionele vragen. En de Weg van Jezelf podcast begint eigenlijk altijd met de vraag, Hanna, was er ooit een moment in je leven waarin je niet trouw aan jezelf kon zijn, waarin je weg was van jezelf?
[Hannah Cuppen] (6:44 - 6:44)
Nou en of.
[Reinoud Prins] (6:45 - 6:46)
Kun je daar wat over vertellen?
[Hannah Cuppen] (6:47 - 7:41)
Ja, als je het hebt over momenten, dan denk ik, die waren er heel erg veel. Dat is voor mij ook een ontzettende lange weg geweest om mijzelf weer te hervinden. En de weg naar trouw te leren zijn aan mezelf, mezelf weer in te sluiten.
Dat is een super lange weg geweest. Het is natuurlijk niet zomaar dat ik een boek ben gaan schrijven over verlatingsangst en bindingsangst. Dat is omdat dat mijn levensthema is.
En wat ik eigenlijk met de geboorte heb meegekregen. Dus ik ben geboren in een gezin waar net een kind was overleden. Op een ongelooflijk traumatische manier, waardoor het eigenlijk een familiedrama was.
[Reinoud Prins] (7:42 - 7:44)
Je broer was 2,5?
[Hannah Cuppen] (7:44 - 9:09)
Mijn broer was 2,5. Op het erf voor ongelukt, waar mijn opa bij was. Die altijd met een paard en een machine achter het paard werkte.
En mijn oudste broer, die toen 4 was, met mijn broertje van 2,5. Gingen als een soort dagelijks ritueel naar opa toe op het land om hem koffie en boterhammen te geven. Opa was de grootste kindervriend die er was.
En op die dag deden ze dat ook. En mijn moeder kijkt vanuit de keuken, mijn vader vanuit de stallen. Van hé, daar gaan ze weer, die jongens.
Een mooi tafereel. En die jongens kwamen in de buurt van opa. En opa voelde dat het paard die dag heel onrustig was.
En wilde de jongens waarschuwen om terug te blijven. En opa riep dus naar de jongens toe, terugblijven. Maar het paard, wat natuurlijk dagelijks met opa samenwerkte, verstond dat.
En het paard ging met een volle vaart achteruit. Waardoor ons handje van 2,5 onder dat rolmachine kwam. Ja, helemaal.
[Reinoud Prins] (9:11 - 9:18)
Hans, je kwam te overlijden op die manier, op die akker. Door toedoen van opa, of in bijzijn van opa.
[Hannah Cuppen] (9:18 - 9:48)
In bijzijn van opa, want het was natuurlijk een ongelooflijk dramatische samenkomst van omstandigheden. Waar opa ook daarna zelf aan overleden is. Die kon niet omgaan met het gevoel van schuld.
Ook al hebben mijn ouders dat altijd voor hem proberen weg te nemen. Je kon er niets van doen, het had ons ook kunnen gebeuren. Een gebroken hart.
Ja, echt een gebroken hart.
[Reinoud Prins] (9:49 - 9:51)
En een jaar later werd jij geboren.
[Hannah Cuppen] (9:51 - 10:49)
Een jaar later werd ik geboren. Dus ik kwam in een nest van verdriet. Eigenlijk vooral ook in een nest waar het verdriet niet ten volle genomen kon worden.
De rouw bleef eigenlijk bedekt. Want mijn ouders hadden een boerderij. Het werk moest doorgaan.
Er waren andere kinderen. En sowieso, in die boerengezinnen, om met emoties en gevoelens om te gaan, dat was er ook niet bij. Er was eigenlijk helemaal geen hulp.
Dus ja, zo goed en zo kwaad hebben zij het dagelijks leven proberen voor te zetten. Maar hebben zij niet echt de volle rouw kunnen nemen. En als ouders niet de rouw kunnen nemen om het verlies van een kind, hoe verwelkom je dan een nieuw kind?
Dus in die nabijheid, in die intimiteit van de hechtingsintimiteit voor een nieuw kind. Als die rouw, dan staat er eigenlijk het overleden kind tussen.
[Reinoud Prins] (10:50 - 11:13)
Dus ik zou me kunnen voorstellen, als je zo'n verdriet te dragen hebt dat je een kind verliest, dat je misschien ook in je liefde wel iets wilt terughouden om je weer te hechten aan een nieuw kind. Want je zou het nog een keer zoveel verdriet kunnen meemaken. Dus in je overgeven aan de liefde zit ook de kwetsbaarheid om dat te verliezen.
[Hannah Cuppen] (11:13 - 11:50)
Om te verliezen, ja. Dus in die zin heb ik dat ook echt met een paplepel ingegeven gekregen. Want mijn ouders waren al zo dood dat het nog een keer zou gebeuren.
En in die zin ben ik ook super overbeschermd opgegroeid. De wereld ingaan was hetzelfde als je kan doodgaan. Dus er was ontzettend veel terughouding, ontzettend veel bescherming.
Dat ook heel benauwend en beklemmend was. Natuurlijk super goed bedoeld, maar voor mij als nieuw kind was dat ook heel verstikkend.
[Reinoud Prins] (11:50 - 12:00)
Ja, want om je autonomie te nemen, om je authentieke zelf te worden, heb je het nodig om inderdaad niet verstikt te worden. Om vrij te laten worden in vertrouwen.
[Hannah Cuppen] (12:00 - 12:01)
Precies, ja.
[Reinoud Prins] (12:02 - 12:07)
Dus het zaadje voor het wegraken van wie jij eigenlijk hoorde te zijn, begon al voordat je er was.
[Hannah Cuppen] (12:07 - 12:10)
Begon al voordat ik er was, ja. Ja, zeker.
[Reinoud Prins] (12:11 - 12:22)
Als je dan de band wat doordraait, waar zag je dat eerst? Waarin raakte je dan weg van jezelf en wat gebeurde daardoor?
[Hannah Cuppen] (12:23 - 12:33)
Maar ja, in eerste instantie heb je dat natuurlijk zelf als kind helemaal niet in de gaten. Want je geeft daar zo goed en kwaad antwoord op en je creëert je eigen overlevingsmechanisme.
[Reinoud Prins] (12:33 - 12:35)
En je bent super loyaal aan het systeem.
[Hannah Cuppen] (12:35 - 12:36)
Absoluut.
[Reinoud Prins] (12:36 - 12:39)
Ook omdat je voelt dat dat je overleving in de hand werkt.
[Hannah Cuppen] (12:39 - 13:38)
Ja, dus niemand wilde dat grote verdriet, dat verborgen verdriet aanraken. Ik was wel het eerste kind wat vragen ging stellen over de fotootjes die er in de keuken hingen. Goh, wie is dat dan?
Dus in die zin was ik daar nieuwsgierig naar. Nou, dan kregen we daar sumier antwoorden op, maar nog niet zo het hele verhaal. Maar waar ik het zelf echt ging merken, waar het zo bij mij zelf in de weg stond, was toen ik ging relateren met jongens.
En daar ontdekte ik gaandeweg dat het mij niet lukte om in langere relaties te komen. Of dat ik in die dynamiek terecht kwam die ik in verschillende relaties ging ontdekken van hé, maar wat gebeurt hier nou eigenlijk?
[Reinoud Prins] (13:38 - 13:40)
En waar ging dat mis?
[Hannah Cuppen] (13:41 - 15:04)
En wat ging mis? Nou, ik kan me nog goed herinneren. Dat was eigenlijk die jongen op wie ik ongelooflijk verliefd was en hij ook op mij.
Dus we wilden eigenlijk allebei heel graag, maar het lukte niet. En dat was natuurlijk heel frappant als je allebei heel graag wil. En toen ontdekte ik eigenlijk voor het eerst dat ik zocht vooral heel erg de nabijheid.
Ik wilde dichtbij zijn. En hij nam steeds de afstand. Tot ik dat natuurlijk super irritant vond.
En dan op een gegeven moment dacht, nou bekijk het maar. Dan ging ik ook op de rem staan. Maar als ik dat deed, dan kwam hij weer naar mij toe.
Dus dan zocht hij weer niet nabijheid. Dus daar ontdekte ik voor het eerst eigenlijk die dans van afstand en nabijheid. De dans van verlatingsangst en bindingsangst.
En ik zat nog vooral aan de kant van de verlatingsangst en hij vooral aan de kant van de bindingsangst. En ik ontdekte dus die eerste kenmerken van die dans daar. En hij studeerde psychologie en ik zat ook in het vak.
Dus ik dacht, nou maar dat gaat ons wel lukken. En dat lukte niet. En dat was voor mij, we hadden zo'n diepe verbinding.
En dat heeft mij echt een gebroken hart gegeven. En ergens van binnen had ik het opgegeven.
[Reinoud Prins] (15:05 - 15:07)
Als het hier niet meer lukt, dan lukt het nooit meer.
[Hannah Cuppen] (15:07 - 15:09)
Als dit faalt, dan hoeft het niet meer.
[Reinoud Prins] (15:09 - 15:10)
Hoe jong was je toen?
[Hannah Cuppen] (15:11 - 15:28)
Dat was ergens achter in mijn twintig. Dus daarna had ik nog wel relaties. Een beetje voor de lusten, maar niet meer voor de lasten.
Dus ook ik ging het niet meer vol aan. Ik ging de hechting ook niet meer vol aan.
[Reinoud Prins] (15:28 - 15:36)
Dus eigenlijk vanuit verlatingsangst en met deze ervaring ging je naar bindingsangst. Ik wil die verbinding eigenlijk niet meer aan, want ik wil die pijn niet weer op die manier ervaren.
[Hannah Cuppen] (15:36 - 15:59)
Ja, ik had ook een hele grote reserve ingebouwd. Ja, absoluut. En voorwaarden.
En dan had ik het wel fijn met iemand. Maar dan voelde ik wel, met jou wil ik niet oud worden. Jij bent niet de partner waar ik eigenlijk echt naar verlang.
Dus dat heeft echt een aantal cruciale jaren geduurd.
[Reinoud Prins] (15:59 - 16:04)
Maar het leven is zo vriendelijk dat als jij wegloopt voor waar het echt om gaat, dat het je wel inhaalt.
[Hannah Cuppen] (16:05 - 16:08)
Vroeg of laat komt de boemerang. Vroeg of laat komt de boemerang.
[Reinoud Prins] (16:08 - 16:09)
En wat was jouw boemerang?
[Hannah Cuppen] (16:10 - 16:36)
Nou, ik werd ziek als het ware. Ik werd zodanig ziek. Ik had een ontzettend goed lopende praktijk.
En op een gegeven moment voelde ik van alle kanten, ik moet met alles stoppen. Als ik die keuze niet maak, dan gaat mijn lijf dat doen. En zover wilde ik dat niet laten komen.
Dus ik moest met alles stoppen. Zo erg was het in ieder geval.
[Reinoud Prins] (16:36 - 16:39)
En als je zegt, ik werd ziek, is dat iets lichamelijks, mentaals?
[Hannah Cuppen] (16:39 - 17:49)
Nee, het was echt lichamelijk. Ja, het was echt lichamelijk. En ik wist, het was een soort van burn-out.
Mijn hele hormonale systeem was in de war. Het was een soort van, een grote vergaarbak van alles. En het was zodanig dat ik te moe was om te werken.
En het niet meer ging. Dat deed bij mij wel een bel rinkelen. Omdat ik dacht, als ik zo fysiek ziek ben.
Dan moet er ook iets op de emotionele, mentale, spirituele laag aan de hand zijn. En toen dacht ik, dit gaat niet in twee maanden voorbij zijn. En uiteindelijk heeft het twee jaar geduurd.
En toen dacht ik, ik wil zelf iets gaan bijdragen aan mijn eigen genezingsproces. En dat was het moment dat ik dacht, ik moet hier een boek over gaan schrijven. Want ik had dit thema van de verlatingsangst en bindingsangst al honderd keer aangekeken.
In alle opleidingen die ik had gedaan. Maar ik dacht, als ik zo ziek word. Dan moet er in de kern, moet ik nog ergens aan voorbij gegaan zijn.
[Reinoud Prins] (17:49 - 17:52)
Hoe wist je dat het daar lag?
[Hannah Cuppen] (17:53 - 18:38)
Omdat dat gewoon mijn levensthema was. Dat was de rode draad in mijn leven. En omdat die natuurlijk al vanaf de geboorte speelde.
Is dat zo'n kernthema waar ik al heel veel laagjes van afgepeld had. Maar voor mijn gevoel dus nog niet echt tot die kern gekomen was. En ik had voor opleidingen al scripties geschreven over dit thema.
Maar ik had er al heel veel geschreven, dat was echt wel mijn ding. En daar had ik ook al gehoord van, je scriptie is uitgeverwaardigd. Dus ergens begon dat een beetje te borden.
Dat ik dacht, ik zou hier ook een boek over kunnen schrijven. Dus dat ging ik doen om mijn eigen genezingsproces een handje te helpen.
[Reinoud Prins] (18:38 - 18:45)
Dus je bent eigenlijk helemaal gestopt met werk. Twee jaar lang heb je gewerkt met dit thema. En je hebt dat vertaald in je eerste boek, Liefdezwang.
[Hannah Cuppen] (18:45 - 18:47)
Ja, klopt.
[Reinoud Prins] (18:48 - 18:58)
Was het gelijk raak, Liefde op het eerste gezicht? Met jouw boek, als schrijvende wist je van, nou zet ik de stappen. Nou kom ik waar ik zijn moet.
[Hannah Cuppen] (18:58 - 19:27)
Ja, het feit dat ik dat boek ging schrijven was voor mij de stok achter de deur om naar die kern te gaan. Want ik dacht, ik schreef het ook totaal niet voor de wereld of voor anderen. Ik schreef het voor mezelf.
Ik schreef het echt om mezelf naar die kern te helpen. Dus in het schrijven, ja, ik rolde de tranen over mijn wangen. En heb ik eigenlijk als het ware mezelf van binnen naar buiten geschreven.
Dus dat was voor mij echt een leven voor en een leven na.
[Reinoud Prins] (19:27 - 19:29)
En hoe snel vertaalde zich dat in de liefde?
[Hannah Cuppen] (19:31 - 19:36)
Een jaar nadat het boek verschenk, vond ik mijn grote liefde.
[Reinoud Prins] (19:36 - 19:39)
Met wie je nu getrouwd bent, twee kinderen hebt.
[Hannah Cuppen] (19:39 - 19:41)
Met wie ik getrouwd ben, geen kinderen.
[Reinoud Prins] (19:41 - 19:54)
Oh sorry, ik heb vandaag gegoogeld en er staat ergens op het internet je twee kinderen hebt. Dus mijn excuus dat ik dat... Spannend.
Ja, dat zou ik nog even moeten nazoeken. Ik heb geen kinderen. Mijn excuus daarvoor.
[Hannah Cuppen] (19:54 - 19:55)
Maakt niet uit.
[Reinoud Prins] (19:57 - 20:16)
Dus een jaar nadat je het boek had geschreven, kwam de ware liefde op je spoor. En het mooie, want ik zei net het leven komt soms als die boemerang komt, komt het terug. Je ziet vaak dat mensen die een thema hebben, die krijgen mensen op hun pad die dat thema spiegelen.
Zodat je geconfronteerd wordt, dit is mijn thema.
[Hannah Cuppen] (20:17 - 20:17)
Absoluut.
[Reinoud Prins] (20:17 - 20:24)
Dus was er nog iets te leren toen je de ware liefde tegenkwam? Moest er nog iets gespiegeld worden of was het toen ook gewoon goed?
[Hannah Cuppen] (20:26 - 21:43)
Het lieverd leven werd daar ook weer iets gespiegeld. Zoals in iedere relatie iets gespiegeld wordt. Dus daar ben ik niet van gevrijwaard.
Ook niet als je daar een boek over schrijft. Maar dat was totaal een andere ervaring dan eigenlijk alles wat ik heb ervaren voor liefdesbang. Want waar liefdesbang uiteindelijk het product geworden is van mijn vaderwond.
Ik was altijd in iedere man op zoek naar de liefde van mijn vader. En leefde in de illusie dat als ik die emotioneel gewonde mannen kon fiksen, kon redden, dan precies de liefde zou krijgen die ik als meisje zo graag van mijn vader had. Dus ik heb natuurlijk heel mijn leven mijn vader proberen te redden en te fiksen.
In de hoop dat ik dan zijn liefde zou krijgen. En dat herhaalde ik, dat patroon, bij die emotioneel gewonde mannen. Die illusie moest doorgeprikt worden.
En daar is liefdesbang het product van. Dat ik echt de realiteit moest gaan toelaten. Dat ik hem nooit meer mogelijk zou kunnen.
Dat ik die verbinding niet meer zou krijgen.
[Reinoud Prins] (21:48 - 22:51)
Ik kan me voorstellen dat als je deze podcast ziet of luistert, dat je geraakt wordt door de thema's verlatingsangst en bindingsangst. Hanna heeft hele mooie online trainingen gemaakt, waarin je met deze thema's aan de slag kunt gaan. En wij hebben een mooie korting voor je geregeld bij Hanna.
Op het moment dat je die trainingen aanschaft, dan kun je de code HANNA-LIBRI, allemaal kleine letters, invullen. En dan krijg jij die korting. Kijk ook even in de show notes, daar hebben we hem staan.
Daar kun je hem altijd terugvinden. En dan kun je gelijk aan de slag. Ik hoorde in eerdere podcasts over de jaren waarin je tussen de liefde met de psycholoog en het schrijven van je boek het hebt over verloren jaren.
Vandaag noemde je het cruciale jaren. Het zijn de jaren die het mogelijk hebben gemaakt dat je de Bijbel over bindingsangst en verlatingsangst hebt geschreven. Dat is eigenlijk heel waardevol.
Kun je het ook zo zien?
[Hannah Cuppen] (22:53 - 24:02)
Zeker ook. Zeker ook. En daar staat ook iets naast.
Namelijk dat die periode was de periode waar al mijn vriendinnen partners kregen, gezinnetjes stichten, kinderen kregen. En door mijn hele liefdesbange carrière heb ik dat niet meegemaakt. Heb ik dat niet kunnen opbouwen.
Iets in mij had ook graag kinderen gewild. Dus in die zin zijn dat hele belangrijke jaren waarvan ik deel van mijn missie nu is dat vooral mensen zich steeds eerder en jonger bewust worden van deze dynamiek. Zodat die hele mooie jaren waarin dit allemaal kan gebeuren, dat dat niet weerhouden wordt door deze liefdesbange dynamiek.
En dat is mij wel gebeurd. En daar is natuurlijk een geesteskind uitgeboren. Mijn boek Liefdesbange, dat is super waardevol en dat voelt ergens ook als een kindje.
Maar het is geen fysiek kind. Daar is wel degelijk ook iets anders. Dus daar zit soms ook rauw over dat dat voor mij zo gelopen is.
Het viel mij op inderdaad.
[Reinoud Prins] (24:02 - 24:20)
Ik voel het ook inderdaad als je dat vertelt, dat dat je verdriet doet. Dat dat dus ook de reden is dat dat cruciaal jaren of zelfs verloren jaren waren. Omdat je daarmee ook een window hebt gemist om dat stukje van je, wat je graag had gewild in het leven.
[Hannah Cuppen] (24:23 - 26:15)
Toen ik dus Mark, mijn huidige partner, ontmoette, de eerste jaren gingen helemaal vanzelf. Het was echt zoals ik dat niet kende van al die eerdere relaties. En ook daar komt een thema op.
Dus ook daar, op het moment dat je een bewuste relatie hebt, of noem het een gouden relatie of een spirituele relatie. Onze intentie van onze relatie is dat we kunnen blijven groeien in onszelf en aan elkaar. En daar werd ik ook nog door hem gespiegeld in mijn moederthema.
Want natuurlijk onder die vaderwond. Ik zie dat bij mezelf en ik zie dat bij heel veel mensen om me heen. Dat je eerst begint met de hele, waar je nog wel iets hebt gekregen.
En voor mij was dat meer mijn vader. En daaronder werd voor mij ook eigenlijk heel pijnlijk duidelijk dat daar ook een groot gemis zat. Van wat ik niet in relatie tot haar heb gekregen, wat ik wel nodig had.
Waardoor ik natuurlijk des te sterker me vastklampte aan die kruimels die ik van die mannen wilde hebben. Dus daar zat deze wond onder. En daar heeft Mark mij ook in gespiegeld.
En heb ik dat ook de afgelopen jaren absoluut mogen aankijken. Maar dat voelt totaal anders dan de liefdesbange dynamiek van voorheen. Omdat wij niet hoeven weg te rennen en aan te trekken en af te stoten.
Maar op het moment dat zich het aandient, dat we allebei bereid zijn om te kijken van wat spiegelen we in elkaar. En onze eigen thema's daar uitfilteren en daarmee aan de slag gaan.
[Reinoud Prins] (26:15 - 26:16)
Ja, wat mooi.
[Hannah Cuppen] (26:18 - 26:47)
Wat niet wil zeggen dat het altijd makkelijk is. Maar dat is wel de relatie die ik altijd heb gewild. Met iemand die ook diezelfde bereidheid heeft.
Want dat ik niet klaar ben na het boek Liefdesbange. En dat je denkt zo, nu happily ever after voor de rest van mijn leven. Ja, dat is natuurlijk ook een totale illusie.
Relaties en vooral waar de commitment heel diep is naar elkaar. En die hebben we echt heel diep naar elkaar. Ja, liefde legt alles bloot wat nog niet liefde is.
[Reinoud Prins] (26:48 - 27:48)
Ja, want dat is denk ik, wat dat betreft. Zijn leven nog lang en gelukkig is zo'n mooi plaatje. Maar tegelijkertijd een relatie waarin je elkaar kunt blijven raken.
En kunt blijven spiegelen en kunt blijven gaan naar de punten waar het echt om gaat. Om daarin ook een stuk ontwikkelingszame door te maken. Is wat dat betreft niet altijd makkelijk.
Want soms doet het gewoon hartstikke pijn. Soms wordt je zo geraakt dat je er even bij weg wil lopen. In plaats van dat je er naartoe wil gaan.
Maar juist dat is heel waardevol. En ik kan me voorstellen dat heel veel mensen dat juist heel eng vinden. Want waarom zou je er pijn toe gaan als je ook de andere kant op kunt lopen.
Maar als je die commitment hebt met elkaar. Ja, dit is wat we doen. We laten het elkaar zien.
En we gaan het samen aan. Ja, dat is denk ik. Als ik dan weer kijk naar mijn eigen missie in het leven.
Dat is waarom we hier zijn. Om onszelf te leren kennen. Om te snappen waar het echt om gaat.
En dat ook weer te kunnen vertalen naar andere mensen die we daar weer mee kunnen helpen.
[Hannah Cuppen] (27:48 - 28:36)
En natuurlijk gaat dat niet allemaal alleen maar zo zonder slag of stoot. Om het bewust te worden moet het ook eerst naar de oppervlakte mogen komen. Dus je gaat het eerst natuurlijk op elkaar projecteren wat je eigen thema's zijn.
Dus daar komt natuurlijk ook verzet en gedoe en noem maar op. Totdat je allebei denkt. En dan is het belangrijk om je eigen thema's weer in eigendom te nemen.
En hier heb ik iets in te doen. En op het moment dat je eigenlijk voelt ik zou willen wegbewegen. Mag een alarmbel zijn.
Want je beweegt eigenlijk niet zozeer weg van de ander. Je beweegt dan weg van iets in jezelf wat nog pijn doet. Wat nog niet liefde is.
Waar nog oud zeer zit.
[Reinoud Prins] (28:36 - 29:14)
Wat wel een heel mooi iets is. Wat ik in een andere podcast van je hoorde. Was dat toen je je boek aan het schrijven was.
Dat het op het moment dat het uitgegeven ging worden. Dat je het ook heel spannend vond. Om een soort van, nou ben ik therapeut.
Dan moet ik het allemaal weten. Maar eigenlijk weet ik het helemaal niet. Dit boek is de manifestatie daarvan.
Want ik heb geworsteld. Dus zie hoe het in het boek staat. En eigenlijk zeg je nu.
Terwijl je al zulke mooie boeken hebt geschreven. En heel veel mensen tegen je opkijken. Van Jordi, Hanna, Kuppe.
Die weten hoe het zit met verlatingshangst en bindingshangst. Dat je nog steeds bezig bent om laag af te pellen. En nog steeds dingen onder ogen te komen.
[Hannah Cuppen] (29:15 - 29:20)
Ja, absoluut. We blijven mens. En in ontwikkeling, gelukkig.
[Reinoud Prins] (29:21 - 29:25)
En lukt dat nu beter dan toen? Omdat je er gewoon denkt. Ik ben gewoon mens.
[Hannah Cuppen] (29:25 - 30:01)
Er is echt zo wezenlijk veel veranderd. Sinds toen en nu. Nu heb ik de veiligheid in mezelf ontwikkeld.
Waardoor ik in de relatie kan zijn en blijven. En we niet in die dynamiek van aantrekken, afstoten. Op de manier zoals ik toen deed.
Dat is helemaal niet meer aan de orde. Wat niet wil zeggen dat het altijd alleen maar. Wat ik net zeg.
We komen onze dingen tegen. Maar het voelt totaal anders. Maar het zou wat zijn.
Als we nu in een relatie zouden zijn. Waar niets meer te ontwikkelen viel.
[Reinoud Prins] (30:02 - 30:25)
Maar er is een groot verschil. Tussen merken dat je. Ergens nog moeite mee hebt.
Of ergens meer worstelt. En daar schaamte voor voelen. Of dat soort van volledig omarmen.
Insluiten. Dit is ook nog wat. En ik ga dat.
Met wat pijn. En wat verdriet. Maar ook met frisse moed weer aan.
Omdat het me weer een laag dieper brengt.
[Hannah Cuppen] (30:26 - 32:03)
Ik weet natuurlijk. Wat het schrijven van Liefdesbang mij heeft opgeleverd. Dat is zo ongelofelijk veel.
Dat ik destijds mezelf van binnen naar buiten heb geschreven. Is zo ontzettend bevrijdend geweest. Waar ik voorheen alle ballen in de lucht hield.
En naar de buitenwereld. Dat beeld van de perfecte dochter. Die alles maar aankon.
En de wereld droeg voor iedereen. Moest ik mezelf gaan leren dragen. En mijn eigen verwonding gaan leren dragen.
En de veiligheid in mezelf zoeken. Mijn eigen bodem leggen. Mijn eigen fundament versterken.
In die zin voelt het. Heb ik nu dat fundament. Waarop ik mezelf kan dragen.
En als er nieuwe laagjes komen. Nu weet ik de weg. Dus ik heb natuurlijk het pad doen voor mezelf.
Gebaand. Maar ik weet nu. Hoe het moet.
Om de weg steeds terug naar jezelf te maken. Dat we onszelf steeds weer verliezen. Is niet het allerergste.
Dat doen we. Dat doe ik, dat doe jij, dat doen we allemaal. Het leven brengt ons steeds weer in uitdagingen.
Dat dat gebeurt. Alleen is het veel meer de vraag. Hoe kom ik weer terug?
Hoe kan ik de weg weer terugmaken naar mezelf? Als je daar wat meters in hebt gemaakt. En hebt ervaren wat het oplevert.
Dan wordt die weerstand ook steeds kleiner. Om dat te doen.
[Reinoud Prins] (32:04 - 32:33)
Het mooie daarvan is. Dat je in plaats van in weerstand of schaamte. Gaat zitten in een soort van blijmoedigheid.
Een zelfcompassie. Dit hoort ook bij mij. Dat sluit ik in.
Dat omarm ik. En dan ga ik mee aan de slag. Dat is een hele mooie verzachting.
Het smelten. Is het woord dat ik nog wel eens heb horen gebruiken. Waarin je dus gewoon.
Op een andere manier die dingen aangaat. Dan dat je dat eerder aan kon gaan. Dat is een hele mooie shift.
[Hannah Cuppen] (32:34 - 33:02)
Het zijn steeds diepere lagen. Een actieve manier van zelfliefde. Is dat je steeds weer.
Al die delen van jezelf. Die geraakt worden. Liefdevol insluit.
Niets hoeft weg. Niets hoeft anders. Maar daar vanuit je volwassen bewustzijn.
Nu bij zijn. Liefdevol bij zijn. En dat is eigenlijk.
Wat zelfliefde is.
[Reinoud Prins] (33:04 - 33:13)
En die kleine delen van Hanna. Die jongere Hanna. Die op dat moment niet dat kon krijgen.
Waar ze zo naar smachtte. Dat je dat als volwassen deel alsnog aan jezelf kunt geven.
[Hannah Cuppen] (33:13 - 33:34)
Absoluut. Of waar ze zichzelf is voor gaan schamen. Of waar ze zelf oordelen over zichzelf had.
Noem maar op. Al die delen. Mogen uiteindelijk ingesloten worden.
Iedere periode in je leven. Of dat nu met een partner is. Of zonder een partner.
Geef je daar genoeg uitdagingen voor.
[Reinoud Prins] (33:35 - 33:46)
En zo komen we eigenlijk heel mooi op de volgende vraag. In de Weg van jezelf podcast. Want.
Op wat voor manier ben je helemaal weg van jezelf? Op wat manier hou je heel erg van jezelf? Wat vind je geweldig aan jezelf?
[Hannah Cuppen] (33:51 - 34:17)
Wat een vraag. In het verlengde waar we het net over hadden. Kan ik wel heel trots zijn op mezelf.
Als ik weet. Waar ik vandaan kom. En hoe ik dit met de paplepel heb ingegeven.
Dat ik. Ja. En ergens kon ik het niet anders.
En toch heb ik wel de moed. En de bereikheid gehad om het te doen.
[Reinoud Prins] (34:17 - 34:30)
Je zegt ik kon niet anders. Maar wellicht had je nog jarenlang. Kunnen afleiding vinden in mannen.
Of drank. Of een andere verslaving. Of pillen zijn ook nog wat dat betreft.
Goed om emoties te onderdrukken.
[Hannah Cuppen] (34:30 - 34:32)
Er is genoeg op de markt om afleiding te zoeken.
[Reinoud Prins] (34:33 - 34:34)
Je bent het aangegaan.
[Hannah Cuppen] (34:34 - 35:22)
Ik ben het aangegaan. En in die zin heb ik echt van. Kan ik wel zeggen.
Van mijn wond een wonder gemaakt. Mooi. Ja.
En is er. Ja. En heb ik daar een soort.
Transparantie in kunnen. Er is niets meer wat ik. Hoog te houden heb daarin.
Dus dat. Ik dit stuk van mezelf heb kunnen insluiten. En ook nog.
Met de wereld heb ik kunnen delen. Want jeetje ik moest echt. Enorm voorbij aan.
De schaamte en de angst voor oordelen. Want dit was niet een makkelijk thema. Om sowieso als persoon.
Maar wat je net zegt. Ook als therapeut. Hier ben ik met mijn verlatingsangst.
Ja dat was wel.
[Reinoud Prins] (35:22 - 35:42)
Wat ik begreep toen je begon te schrijven. Dacht je bij zelf. Dit doe ik voor mezelf.
Dit is mijn eigen therapie. Ik schrijf makkelijk op deze manier ga ik dat doen. Maar inmiddels is je boek vertaald in het Engels.
En in het Duits heb je meer dan 100.000 exemplaren verkocht. Van Liefdesbang. Dus het is.
Blijkbaar resoneert het.
[Hannah Cuppen] (35:44 - 36:58)
Enorm. Enorm. Dus waar ik.
Dus echt besloot van. Ik doe het voor mezelf. Al is er maar 1 persoon die ik daarmee help.
En het was echt heel frappant. Want een paar maanden nadat het uit was. Belde echt iemand mij op.
En die zei zo expliciet. Al had je het alleen maar voor mij geschreven. Het heeft mijn leven veranderd.
En dat was een soort bevestiging. Even van. Oh.
En natuurlijk wat zo diep. Individueel is als thema. Is uiteindelijk universeel.
Maar dat wist ik toen nog niet. In die mate. Ik had geen idee.
Een tip van mij is. Dat je kunt bedenken. Wat je van een partner zou willen.
Bedenken is 3 dingen die je heel graag. Van een partner zou willen krijgen. Of een partner zou willen ontvangen.
En dan is er een opdracht. Om die 3 dingen. Aan jezelf te gaan geven.
Ga die 3 dingen. Integreren in een relatie. Met jezelf.
En dan word jij de beste versie van jezelf. En dan word jij de magneet. Die partners aantrekt.
Die daarmee resoneert.
[Reinoud Prins] (37:03 - 37:27)
Het mooie is van het werk wat je doet. Is dat je in de volwassen mensen. Die je in trainingen.
Of in je boeken aanspreekt. Is dat je je heel erg richt. Op dat innerlijke kind.
Er worden heel veel innerlijke kinderen. Involwassen en geheeld. Door het werk wat jij doet.
Ik kan me voorstellen dat dat iets is. Waar je s'avonds voordat je gaat slapen. Toch even denkt van.
Hannah Kuppe lekker bezig.
[Hannah Cuppen] (37:28 - 38:05)
Ja dat is zo'n gevoel. Dat ik daar soms bij krijg. Alsof ik een voetvrouw ben.
Dus als ik dan in de trainingen ben. En uiteindelijk. Die onthechten.
Hele gevoelige. Innerlijke kinderen. Van volwassenen.
Waar ze dus nog niet emotioneel volwassen kunnen zijn. Maar als die. Weer mee mogen doen.
En die mogen in het licht komen staan. En dat kan geïntegreerd worden. Dan voel ik me soms echt net een voetvrouw.
En dat is. Dan kan ik ook iets voelen. Van een moederschap.
[Reinoud Prins] (38:05 - 38:09)
Het gronst helemaal door mijn lijf heen. Het moederschap wat je hebt gemist.
[Hannah Cuppen] (38:09 - 38:11)
Dan kan ik echt iets voelen van het moederschap.
[Reinoud Prins] (38:11 - 38:14)
Je bent een moeder voor heel veel innerlijke kinderen.
[Hannah Cuppen] (38:14 - 38:24)
Ja dat ik het op die manier. Mijn erfenis. Doorgeef.
En daarmee. Dus betekenis geef. Aan mijn eigen verwonding.
[Reinoud Prins] (38:24 - 38:25)
Prachtig.
[Hannah Cuppen] (38:25 - 38:42)
En ja. Die heeft lang gevoeld als een noodzaak. Om dat te doen.
Om dat ik die betekenis. Er aan kan geven. Dat wat er in onze familie gebeurd is.
Ergens toch iets van. Ja. Betekenis en waarde.
[Reinoud Prins] (38:42 - 38:50)
Zeker want het is ook. Naast al die innerlijke kinderen. In die volwassen mensen.
Het is ook een eerbetoon aan Hansje.
[Hannah Cuppen] (38:50 - 38:56)
Absoluut. Ja absoluut. Hij heeft wel iets nagelaten.
[Reinoud Prins] (38:56 - 39:03)
Zeker. En je ouders krijgen die dat mee? Hebben die dat meegekregen?
Of je ouders nog leven?
[Hannah Cuppen] (39:04 - 39:59)
Mijn vader is vorig jaar geoverleden. Een jaar. Die krijgen dat mee.
En die zijn super trots. En vinden het prachtig. Dat ik dit doe.
En heeft hen ook. Intussen al. Van alles gegeven.
In de zin. Dat ik eigenlijk weer iets open. Wat in.
Al die jaren. Bedekt is geweest aan trauma. In de familie.
Dus het geeft. Op een bepaalde manier. Ook een hele diepe erkenning.
Waar zij verwond in zijn geraakt. Wat zij hebben meegemaakt. Dus komt het op die manier ook weer.
Terug. Hoe groot dat is. En hoeveel impact dat op mij en mijn broers.
En op iedereen heeft gehad. Op de hele familie.
[Reinoud Prins] (39:59 - 40:06)
Ook daar laat je het licht schijnen. Op waar het donker was. Ook daar worden dingen geheeld.
Worden zachter gemaakt.
[Hannah Cuppen] (40:09 - 40:11)
Daar kan ik heel dankbaar voor zijn.
[Reinoud Prins] (40:11 - 40:15)
Het leek een moeilijke vraag. Maar het zijn toch hele mooie dingen. Om echt heel erg trots op te zijn.
[Hannah Cuppen] (40:16 - 40:32)
Absoluut. Vooral heel dankbaar voor te zijn. Dus ergens voelt het ook als een.
Soms denk ik. Ik had echt een andere start in mijn leven gewild. Absoluut.
Maar als het dan toch zo is. Dan voelt het ook als een rijkdom. Dat ik dit mag doen.
[Reinoud Prins] (40:33 - 40:38)
Hoe kijk je daarnaar Hanna? Is dat het lot? Is dat toeval?
Hoe werkt dat in het leven?
[Hannah Cuppen] (40:41 - 40:54)
Ik denk dat het een zielenroep is geweest. Dat mijn ziel een bepaalde missie heeft met dit leven. En dat je als ziel daar de meest perfecte omstandigheden voor uitzoekt.
[Reinoud Prins] (40:54 - 40:56)
Dus jouw ziel heeft dit scenario gekozen?
[Hannah Cuppen] (40:56 - 41:00)
Dat is wel wat resoneert uit mij.
[Reinoud Prins] (41:00 - 41:01)
Dat ik denk.
[Hannah Cuppen] (41:01 - 41:13)
Als kind ervaar je dat niet zo. Maar later denk je. Ik had geen perfectere omstandigheden kunnen uitkiezen.
Dan dit gezin. Waar dit gebeurde.
[Reinoud Prins] (41:13 - 41:18)
Als dit is wat je moest doen. Dan was dit de omgeving waar het moest gebeuren.
[Hannah Cuppen] (41:18 - 41:29)
Ja. Waar ik ook van voel. Waar ik mee bezig ben.
Dat dat ook echt mijn zielsmissie is. Ja.
[Reinoud Prins] (41:30 - 42:11)
Ik geloof hetzelfde. Dat wij onze plek op deze wereld kiezen. Voordat we hier zijn.
Onze ouders kiezen niet voor ons. Maar wij kiezen voor onze ouders. Dus als je ooit een keer neidig bent over wat ze hebben gedaan.
Dan denk ik. Blijkbaar was dit de les die ik te leren had. Ik heb er zelf voor gekozen.
Dus dat helpt. Dat brengt je uiteindelijk naar jouw missie toe. De ellende is.
Dus aanhoudingstekens. Dat het juist de ellende is die je daar naartoe brengt. Daar waar het makkelijk gaat.
Daar hobbel je gewoon door. En daar waar het zwaar wordt. Daar moet je keuzes maken.
En dan vormt het leven zich. Ja.
[Hannah Cuppen] (42:11 - 42:19)
Je krijgt genoeg. Bijsturingen. Om je toch weer steeds daar naartoe.
Terug te leiden.
[Reinoud Prins] (42:22 - 42:31)
De derde vraag. Van de weg van jezelf podcast. Je hebt 52 jaar.
Ik hoop dat Google dit keer wel goed had. Op deze aarde rondgelopen.
[Hannah Cuppen] (42:31 - 42:32)
51.
[Reinoud Prins] (42:33 - 42:37)
Ik moet de Google even stevig aanspreken. Je bent wel van 73?
[Hannah Cuppen] (42:37 - 42:38)
Ik ben van 73.
[Reinoud Prins] (42:38 - 42:49)
Dus je moet nog jarig worden. Ik weet wel het juiste geboortejaar. We zitten al aan het einde van het jaar.
Hier zat ik het bijna goed op.
[Hannah Cuppen] (42:49 - 42:50)
Ik ben een herfstkindje.
[Reinoud Prins] (42:50 - 43:08)
Ik ook. 51 jaar. Bijna 52 jaar.
Ben je hier op deze wereld. Wat kunnen mensen leren van jouw weg? Als iemand nou deze podcast heeft geluisterd.
Wat moeten ze nou echt van jou geleerd hebben?
[Hannah Cuppen] (43:10 - 43:14)
Dat is een ontzettend brede vraag. Ik zou bijna zeggen.
[Reinoud Prins] (43:14 - 43:15)
Lees het boek.
[Hannah Cuppen] (43:15 - 43:18)
Daar staat het in beschreven.
[Reinoud Prins] (43:19 - 43:21)
Hij is ook als luisterboek verkrijgbaar.
[Hannah Cuppen] (43:21 - 43:22)
Hij is ook als luisterboek verkrijgbaar.
[Reinoud Prins] (43:22 - 43:25)
Als je iemand niet van lezen houdt. Gewoon lekker luisteren.
[Hannah Cuppen] (43:25 - 44:35)
Je kunt hem ook luisteren. Dus mijn hele weg. Ik ging in ieder geval over.
Helemaal tot in iedere facette. Leren kennen van die hele dynamiek. Van verlatingsangst en bindingsangst.
Wat er natuurlijk. In de kern overgaat. Waar je jezelf verlaten hebt.
We hebben allemaal op een bepaalde manier. Onzelf verlaten. En daar mogen we.
Weer naar terug. En het belangrijkste is. Dat we.
Alles waar we eigenlijk niet willen zijn. Als mens. Alles wat zeer doet.
En als het gaat over. Vroeg kinderlijke. Hechtingswonden.
Gaat het over echte diepe pijn. Die we als kind. Destijds niet aankonden.
Dat zou veel te verpletterend. En te overweldigend geweest zijn. Mogen we.
Als we daar in het leven. Op een gegeven moment genoeg. Draagkracht voor ontwikkeld hebben.
Mogen we die oude pijn. Weer gaan insluiten. En dat gaat over het toelaten.
[Reinoud Prins] (44:37 - 44:51)
Ik ga nog een stapje terug. En dan gaan we weer door. Waar we hier nu zijn.
Want ik kan me voorstellen. Als mensen zich afvragen. Heb ik nou last van verlatingsangst.
Of bindingsangst. Wat merken die mensen dat aan?
[Hannah Cuppen] (44:52 - 45:36)
Nou dan merken ze. Bijvoorbeeld aan. Dat ze niet in een relatie kunnen komen.
Dat ze misschien al heel lang alleen zijn. Maar ontzettend graag. Wel een relatie zouden willen hebben.
Dat het in relaties. Steeds. Gaat over.
Het vermijden van die intimiteit. Dus dat je voortdurend in die. Rolpatronen komt.
Van de ene flip naar de verlatingsangst. De andere naar de bindingsangst. Dus dat komt niet alleen voor bij singles.
Maar dat komt ook bij langdurige relaties. Voor soms heel expliciet. Maar soms ook heel subtiel.
Dat je toch. Ten diepste om die gevoeligheid. Blijft heen dansen.
Om maar niet die diepe thema's. In jezelf aan te raken.
[Reinoud Prins] (45:39 - 46:11)
Wat ik een mooi iets vond. Wat ik heb gelezen. Als het een bepaald thema is.
Dat je dan vaak ook. Elke keer hetzelfde thema. In je relaties tegenkomt.
Waarom hebben al mijn partners. Last van dit. En dat is eigenlijk omdat jij het uitzoekt.
Omdat dat jouw andere kant van de magneet is. Die andere kant van de medaille. Dus een heel duidelijk teken.
Dat dit een thema in je leven is. Dat je hier eigenlijk mee aan de slag zou mogen. Is dat je eigenlijk elke keer hetzelfde probleem.
In die nieuwe partner vindt.
[Hannah Cuppen] (46:11 - 46:54)
Dus als verlatingsangstige. Tref je iedere keer partners. Die jou op afstand houden.
Die toch weer niet beschikbaar zijn. Om wat voor reden dan ook. Of ze wonen in het buitenland.
Of ze zijn te oud. Of ze zijn al getrouwd. Of hebben een partner.
Of zijn single. Maar zijn emotioneel niet beschikbaar. Allerlei manieren om dat ze de boot af houden.
Terwijl jij denkt heel graag te willen. Of andersom natuurlijk. Dat je steeds partners aantrekt.
Die jou volledig claimen. Die te dicht op je huid zitten. Waar je je onvrij voelt.
Waar je niet jezelf kan zijn. Omdat je voortdurend het gevoel hebt. Ik moet voor jou zorgen.
Ik moet jou dragen.
[Reinoud Prins] (46:55 - 46:58)
Of dat je altijd een reden vindt. Waarom deze partner nog niet genoeg is.
[Hannah Cuppen] (46:59 - 48:17)
Waardoor die nog niet perfect genoeg is. Voldoet nog niet aan je hele checklist. Als bindingsangstige.
Bedenk je altijd legitieme redenen. Om het voor jezelf goed te praten. Ook al.
Als je er echt eerlijk naar zou kijken. Denk je het is echt onzin. Maar je gelooft er zelf in.
Dat je denkt nee dit keer is het nog niet zo. Want dan verzin je wel iets. Maar misschien goed om te benoemen.
Voor de verlatingsangstige mensen. Want die kunnen hier een hele grote blinde vlek in hebben. Kijk de bindingsangstige.
Het gedrag van een bindingsangstige. Is best wel heel duidelijk. Maar de verlatingsangstige zal zeggen.
Aan mij ligt het niet. Want ik wil me heel graag verbinden. Ik wil juist.
Maar die ander is zo ver nog niet. Of die ander heeft daar nog iets te doen. Of die ander moet nog in therapie.
Maar aan mij ligt het niet. Maar waarom zou je dan toevallig. Steeds onbeschikbare partners tegenkomen.
Die jouw liefde niet beantwoorden. Dat heeft met jezelf te maken. Dus daar trek je iets aan.
In een spiegel. Die jou nog iets laat zien van jezelf. Namelijk waar jij jezelf nog niet draagt.
In jouw pijn. En dat is een super grote blinde vlek. Omdat verlatingsangstigen.
De focus alleen maar op de ander hebben. Om die niet bij jezelf.
[Reinoud Prins] (48:17 - 48:37)
Dan ga ik even op de stoel van de blinde vlek zitten. Want dan zeg ik. Nee maar Hannah helemaal niet.
Ik wil dat juist heel graag. Hoe kom je er nou bij dat ik dat zelf uitzoek. Nee dat zoek ik helemaal niet uit.
Ik wil juist iets anders. Maar ik krijg elke keer dat. Dus hoe kan dat nou.
Dat mensen het gevoel hebben dat ze het niet zelf doen. Maar dat lijkt me toch. Op een ander niveau wel gebeurt.
[Hannah Cuppen] (48:38 - 49:30)
Omdat ze mentaal denken. Ik zou heel graag een relatie willen. Maar op de gevoelslaag.
In die onderstroom. Zijn ze even bang. Voor de echte intimiteit.
Dan de mensen met blindingsangst. Alleen daar willen ze niet aan. Dus ze saboteren.
En dat is eigenlijk via die onderstroom. Dat ze niet werkelijk die beschikbare partners. Aantrekken.
Ze zetten er zelf ook. Juist die onbeschikbaarheid voor. Dus je trekt aan wat je bent.
Niet wat je wil maar wat je bent. En als je zelf nog niet beschikbaar bent. Voor je.
Verwonde kind pijn. Ja dan ga je hem onbewust. Uitbesteden aan een partner.
En dan vraag je eigenlijk. Onbewust van een partner. Dat die jou alsnog geeft.
Wat je niet van je ouders hebt gekregen. En dat is een onmogelijke klus. Voor een partner.
[Reinoud Prins] (49:35 - 50:20)
Als we met mensen omgaan. Dan worden we geraakt door mensen. En soms dan doet dat pijn.
Of verdriet of misschien voel je wel jaloezie. Of boosheid. En het is dan heel makkelijk.
Omdat ook tegen die ander te zeggen. Jij doet dit met mij. Maar misschien is het ook wel eens goed.
Om niet gelijk met je vinger te wijzen. Maar gewoon eens bij jezelf na te gaan. Waarom doet dit pijn.
Wat heb ik gemist. Dat ik dit nu bij die ander zoek. Dat ik dit nu bij die ander wil ophalen.
Of die ander ergens van wil beschuldigen. En is er misschien ook een manier. Waarop je dat aan jezelf zou kunnen geven.
En het is heel logisch. Om met verlatingsangst en bindingsangst. Aan een liefdesrelatie te denken.
Maar het heeft effect op al je relaties.
[Hannah Cuppen] (50:20 - 50:40)
Het doet er eigenlijk niet toe. Of het liefdesrelaties zijn. Of vriendschapsrelaties.
Of met kinderen. Of met je buurvrouw. Of met collega's.
Je neemt jezelf overal mee naartoe. Naar iedere vorm van relateren. Neem je jezelf mee.
Dus ja.
[Reinoud Prins] (50:40 - 50:53)
En zeker in de dynamiek met kinderen. Zelf 14 maanden geleden. Ben ik papa geworden.
Voor het eerst in mijn leven. Wauw. Dan kom je jezelf ook weer op een andere manier tegen.
[Hannah Cuppen] (50:53 - 50:53)
Zeker.
[Reinoud Prins] (50:54 - 51:50)
Ik dacht dat ik wat ervaring had. Met liefdesrelaties. Maar dan komt er nog een grote liefde bij.
En dan voel je je in een keer ook weer. Op een andere manier. Ik hoorde vandaag.
Geefnemer. Ik vind het heerlijk. Om mijn dochtertje.
Om die te knuffelen. Maar dat doe ik ook heel graag. Omdat ik wil dat ze mij knuffelt.
Ze is nu 14 maanden. Ze begint het een beetje te leren. Maar als ze mama ondertussen ziet.
Dan wil ze liever naar mama toe. En dan voel ik toch. Dat ik denk bij mezelf.
Ik wil dat ze mij net zo graag knuffelt. Als dat ik haar knuffel. Dus dat ik eigenlijk die knuffel geef.
Omdat ik eigenlijk liefde kom halen. Precies. En dat ik stiekem een beetje jaloers kan zijn.
En dat ze dat nog liever met mama doet. Dan met mij. In alles komt het weer terug.
Als je denkt dat je thema's kent. Dan komt er weer iets anders.
[Hannah Cuppen] (51:50 - 52:56)
En dan word je weer geraakt. Door het krijgen van eigen kinderen. Dat is de ultieme spiegel natuurlijk.
Dus waar jij. Die kinderen raak jou. Dus zo'n wezentje die geboren is.
En die met huid en haar. Van jou afhankelijk is. Voor al zijn of haar.
Behoefte. Dat triggert iets van je eigen. Kindverwonding.
Dus als jij als kind. Niet van je moeder. Zeker je vader hebt gekregen.
Wat je nodig had. Dan weet je eigenlijk niet hoe het werkt. Om vol beschikbaar te zijn.
Dus er wordt een pijn in jezelf geraakt. En iets in jou heeft nodig. Maar dan is de stap om dat bij je kind te halen.
Wat natuurlijk super loyaal is. Aan jou. Omdat het jou nodig heeft.
Een grote valkuil. Dat jij de behoeftige ouder wordt. Waar het kind emotioneel voor moet gaan zorgen.
In plaats van andersom. En dan hebben we weer een nieuwe.
[Reinoud Prins] (52:57 - 52:59)
Een nieuwe generatie.
[Hannah Cuppen] (53:00 - 53:21)
Dus ook bij. Moeders. Die hebben zo'n enorme.
Grote belangrijke taken. Enerzijds dus. Dat volledig kunnen geven.
Die hele veilige koesterende bedding. Kunnen zijn voor dat kindje. Waarin dat kindje helemaal.
Mag laven. Mag zich gekoesterd. Mag weten.
[Reinoud Prins] (53:22 - 53:24)
De prachtige symbiose.
[Hannah Cuppen] (53:25 - 55:37)
Die het kind nodig heeft. Om dat bij de moeder te kunnen halen. Want daarmee legt het in zichzelf.
De bodem van zelfliefde. Eigenwaarde. Zelfvertrouwen.
En dat neem je natuurlijk mee. In al die relaties die gaan komen. Maar op het moment dat een moeder niet weet hoe dat moet.
Omdat ze dat zelf niet heeft gehad. Hoe geef je het dan? Aan een kind.
En dat is dus. Het eerste wezenlijke taak. Maar dan komt er nog een hele wezenlijke taak.
Namelijk is. Dat een kind van zichzelf is. En een kind.
Zichzelf. Wil zijn. En het liefst zoveel mogelijk.
Van zijn of haar eigenheid. Wil leven. Dus het vraagt van moeder.
Ook om een kind. De eigen autonomie. Te laten en te stimuleren.
Naar vermogen van wat. De ontwikkeling van het kind. Toestaat.
Dus wel met de nodige bescherming. Waar dat natuurlijk in de eerste levensjaren. Nodig is.
Maar wel met zoveel mogelijk. Waar het kind zelf kan ontdekken. Kan exploreren.
De stapjes de wereld in kan gaan. En daar heeft de moeder natuurlijk. Als eerste hechtingsfiguur.
Meteen hele grote taken in. Want het kind heeft sowieso de navelstreng. De kind gaat van de borst.
Als het borstvoeding heeft gekregen. Nou ja. De eerste stapjes die gezet worden.
De eerste schooldag. De eerste keer met je fietsje op pad. Noem het maar op wat er allemaal voor.
Van de moeder gevraagd wordt. Want ook als het kind. Zichzelf.
Is. Wordt. En die eigenheid volgt.
Kan dat ook een enorme trigger zijn. Voor een moeder. Ja die daar ook.
In is gaan aanpassen ooit. En die ook niet. De eigenheid heeft kunnen ontwikkelen.
Of waar eigen angsten. Geraakt worden. Omdat het zo fijn was.
Met dat kindje zo nabij. En dat je. Het vraagt nogal wat.
[Reinoud Prins] (55:38 - 56:25)
Het is de symbiose. Versus de autonomie. En eigenlijk de balans daartussen.
Als die goed kan zijn. Dan kan dat bestaan. Wat ik gelezen heb.
En wat ik heb gehoord. Het gaat dan inderdaad heel erg over. De moeder en het kind.
Want daar is die symbiose ook. Dat zie ik ook. Ooit was ik kind.
En had ik die symbiose met mijn moeder. En als vader. Zul je dat dus nooit meer op die manier hebben.
Ik zal nooit die symbiose ervaren. Die een moeder en een kind heeft. Behalve toen ik zelf kind was.
Misschien. Ontstaat ook wel. Een beetje dat.
Jaloers klinkt zo. Zo lelijk. Maar dat.
Even klauwende gevoel. Dat krijg ik dus niet. Die symbiose.
[Hannah Cuppen] (56:25 - 57:54)
Dat is natuurlijk ook. Een super logisch gevoel. Want je voelt ergens als vader.
De band die zij hebben. Dat dat kindje uit. Jouw vrouw voortkomt.
Die nabijheid. Dat is per definitie. Niet jouw plek als vader.
Omdat jij de vader bent. Dus zij delen iets. Waar jij buiten staat.
Als het ware. En dat is in eerste instantie. Natuurlijk nodig voor dat kindje.
Om helemaal die symbiose. Maar dan is het natuurlijk ook heel belangrijk. Dat je partner ook weer.
Naar jou kijkt. Zodat jullie naast elkaar. Kunnen blijven.
En dat ook jullie relatie samen. Die grotere bedding gaat vormen. Voor dat kindje.
Maar natuurlijk. Raakt zo'n geboorte van een kind. Ook jou als vader.
In je eigen hechtings. Verwondingen. Of kwetsuren.
Of gevoeligheden. En kan je daarin. Nu al in de spiegel gaan kijken.
Als ik eigenlijk. Iets bij jou wil halen. Dan heb ik iets te halen.
Op een andere laag. Zodat ik dat niet bij jou inbreng. Bij mijn kind.
Dus helemaal. Vanuit een menselijke maat. Maar dat het.
Even dat mag zijn. Oh ja.
[Reinoud Prins] (57:55 - 58:52)
Ik had laatst met mijn vrouw erover. Onze dochter die begon te huilen. Het was een middagdeurtje.
Dus ik ging die kant op. En ik haalde haar uit bed. Ik troostte haar.
Ze klompte zich helemaal aan mij vast. Dat is dan echt zo'n heerlijk moment. Ik hou jou lekker vast.
Maar mijn vrouw had haar ook horen huilen. Dus ze was achter mij aangelopen. En toen zag ze mama.
Toen wou ze nog liever met mama knuffelen. En dus was dat moment weg. Nadat we haar weer in bed hadden gelegd.
Zei ik tegen mijn vrouw. Dat vond ik eigenlijk heel vervelend. Het was prima in staat om haar te troosten.
In die situatie. En jij nam dat moment van mij. Dus dat is dan zo'n moment.
Waar je geraakt wordt. En eigenlijk zoals je eerder al zei. In de momenten dat je geraakt wordt.
Zijn ook de momenten dat je kunt groeien. Dus dat is ook het mooie aan geraakt worden. En die pijn te ervaren.
Maar het vertelt iets. Over een pijn in mijzelf. Inderdaad.
[Hannah Cuppen] (58:53 - 59:44)
Nou ja. En ook dat je dus met elkaar bespreekbaar maakt. Hoe doen wij dat samen.
Als ouders. Want het is denk ik voor moeders. Niet moeilijk.
Om het kind voor zichzelf te blijven claimen. Want ergens is die natuur in jezelf. Zo sterk.
Om dat aan het kind te willen geven. Dat je je partner. De neiging hebt.
Om die op het tweede plan te zetten. Maar daar komt echt een moment. Dat zij ook aan dat kindje.
De boodschap mag gaan geven. Bij jou. Als vader is het even veilig voor ons kindje.
Dan bij mij. En wij dragen dit samen. Zodat jij ook weer ingesloten wordt.
In het systeem. En jullie dit samen gaan doen. En dragen.
Dus het is super mooi. Dat je dat bespreekbaar maakt.
[Reinoud Prins] (59:45 - 1:00:44)
Zeker. We hebben allebei ook al een liefdesweg afgelegd. Dus wat dat betreft.
Ook wij zijn partners. Die elkaar kunnen uitdagen. En de waarheid kunnen vertellen.
Zodat we samen weer kunnen groeien. Ook in zo'n nieuwe situatie. Wat we nog nooit hebben meegemaakt.
Zijn er nog andere dingen. We hebben best een paar mooie dingen besproken. Die mensen kunnen leren van je.
En het is dus vooral zo. Dat mensen het boek. Eigenlijk zouden moeten lezen.
Toen ik ooit de kant van de coaching opging. Toen kreeg ik al heel snel van. Liefdesbang is het boek.
Wat je gelezen moet hebben. Dus wat dat betreft. In therapieland.
Ligt hij overal in de kast. Er zijn ook online manieren. Om te werken.
Met jouw verhaal. Wil je daar nog iets over vertellen. Wat mensen daaruit kunnen halen.
[Hannah Cuppen] (1:00:44 - 1:01:43)
Het boek liefdesbang is dus vooral bedoeld. Voor de bewustwording. Dat je gaat snappen.
Wat doe ik nou eigenlijk. Ik heb geprobeerd dat zo toegankelijk mogelijk te maken. Dus in die zin is het ook echt.
Voor een heel breed publiek. Dat is eigenlijk het meest wat ik terug hoor. Ik herken mezelf er zo in.
En daar hoef je niet de meest extreme bindingsangst. Of verladingsangst voor te staan. Ieder die iets wil leren over zichzelf.
En relaties. Ik denk dat het daar heel veel uit kan halen. Dus dat is één.
Die bewustwording. Maar dan ben je er nog niet. Want dan ga je in ieder geval snappen van.
Dit ben ik dus aan het doen. Hopelijk brengt dat al iets in gang. Maar de heling zit hem in het.
Echt te doorvoelen. En te ervaren. Dus echt die transformatie op die gevoelslaag te krijgen.
[Reinoud Prins] (1:01:43 - 1:01:44)
Het snappen is één.
[Hannah Cuppen] (1:01:45 - 1:02:20)
Precies. Ik heb tien jaar lang mijn praktijk één op één gehad. Voor volwassenen.
Waarin ik dan iedere keer weer die psycho-educatie gaf. Maar ik wilde veel liever naar die ervaring toe. Omdat ik wist, daar moeten we zijn.
Het boek heeft natuurlijk heel erg veel uitleg weggenomen. Want dat kan je gewoon lezen. En daarom richten wij.
Richting minder training. Vooral op de gevoelslaag. Want daar hebben mensen een enorme behoefte aan.
Want daar kom je in je eentje ook niet zo makkelijk bij. In het dagelijks leven moet je vaak hele grote triggers geven. Maar dan zit je vaak ook in een situatie.
Die zo spannend is. Of zo pijnlijk is.
[Reinoud Prins] (1:02:21 - 1:02:21)
Zit je er midden in.
[Hannah Cuppen] (1:02:22 - 1:02:31)
Zom het dan ook maar allemaal te doen. Dus in de training. In de live trainingen maken we eigenlijk zo'n veilige.
En liefdevolle bedding. Om je te helpen.
[Reinoud Prins] (1:02:31 - 1:02:33)
Maar dat is nog even een onderscheid. Heb je een live training? Ja.
[Hannah Cuppen] (1:02:33 - 1:02:52)
Waar ze echt de fysieke trainingen. Die begint bij een introductie van twee dagen. Die is al heel intens.
En daar zit al ongelooflijk veel in. Om te ervaren. Dus door die twee dagen.
Dat kan je echt vergelijken. Met vijftien losse sessies denk ik.
[Reinoud Prins] (1:02:53 - 1:02:56)
Mooi. En is dat dan ook gelijk samen met je geliefde?
[Hannah Cuppen] (1:02:56 - 1:03:14)
Of beter van niet? Nee, dat hoeft helemaal niet. Want de dynamiek zit in jou.
Het kan wel? Ja, we hebben ook trainingen voor Stella. Maar je mag als Stella ook gewoon in een gewone introductietraining.
Dus dat kan ook. Iedereen is in die zin ontzettend welkom. Die bereid is om naar die diepte te gaan.
[Reinoud Prins] (1:03:14 - 1:03:16)
Online trainingen.
[Hannah Cuppen] (1:03:16 - 1:03:51)
En de online trainingen zijn er ook voor bedoeld. Om jou al op een diepere laag te brengen. Dus daar geef ik heel veel uitleg in.
Maar ook heel veel visualisaties. Meditaties. Oefeningen.
Opdrachten. Allemaal dingen die jou helpen om daarin die verdieping in jezelf te maken. Dus we hebben de online training liefdeskunst.
En we hebben de online training moederwond. We zijn net een stukje wat dieper in gegaan. Om die moederwond.
Daar is ook een online training over. Dus mocht je daar als je voelt van. Hé, die relatie met mijn moeder is echt cruciaal in mijn leven.
[Reinoud Prins] (1:03:51 - 1:03:52)
En de vaderwond nog niet?
[Hannah Cuppen] (1:03:52 - 1:04:02)
De vaderwond nog niet? Nee, voor mijn gevoel zit die al zo in het boek liefdesbang verweven. Misschien gaan we het nog eens doen.
Maar de vraag is er in ieder geval wel.
[Reinoud Prins] (1:04:03 - 1:04:03)
Ja, dat kan ik me voorstellen.
[Hannah Cuppen] (1:04:04 - 1:04:06)
Dus wie weet gaan we dat nog eens doen.
[Reinoud Prins] (1:04:06 - 1:04:17)
En als mensen dat zouden willen. Dan gaan ze naar hannaacuppen.nl Ja, dan gaan ze naar mijn website. Daar vinden ze de online training.
Dan kunnen ze het gewoon gelijk gaan doen. En als ze fysieke training willen doen.
[Hannah Cuppen] (1:04:18 - 1:04:22)
Dan kijken ze op de agenda en geven ze zich op. Ja.
[Reinoud Prins] (1:04:22 - 1:04:32)
Mooi. Hebben we nog iets anders? Wat we nog belangrijks om te zeggen?
Of gaan we naar een afronding? Als jij het niet weet. Dan weet ik het ook niet meer.
[Hannah Cuppen] (1:04:33 - 1:05:31)
Ja, er valt zoveel over te zeggen. Ik denk dat het super belangrijk is. Om te zeggen dat je.
Dat dit een systeem is. Wat je hebt ontwikkeld. Wat ooit het meest intelligente was.
Wat je systeem kon doen. Om jou te beschermen in een tijd. Dat je te kwetsbaar was.
En ik zeg dat. Omdat ik het belangrijk vind. Dat je heel compassievol.
Hierin naar jezelf kijkt. Voorbij het oordeel. Voorbij de schaamte.
Je bent dit niet gaan doen. Omdat je dacht. Laat ik dit gaan doen voor de lol.
Dit doen we niet voor de lol. Dit is een intens diepe bescherming. Om je te beschermen.
Tegen dat hele diepe verlies en gemis. Diepe eenzaamheid. Verlatenheid.
En er is een weg. Uit deze dynamiek. Het is mogelijk.
Het is niet makkelijk. Maar het is absoluut mogelijk. En ben daarin compassievol naar jezelf.
[Reinoud Prins] (1:05:33 - 1:06:18)
Wat daar heel mooi aan is. Wat het betreft Libri. Die de organisatie.
De Weg van jezelf podcast maakt. Is een organisatie die werkt voor mensen. Met mentale klachten.
Waarbij vooral stress en burn-out. Veel voorkomt. En wat je eigenlijk altijd ziet.
Is dat het een kindersdeel is. Wat zo ontregeld is. Of zo niet gezien is.
Dat uiteindelijk die burn-out. Moest gebeuren. En mensen zijn heel vaak geneigd.
Om te denken. Dit moet snel weer weg. Ik moet weer doorgaan waar ik was gebleven.
En wat je eigenlijk zegt. Ophouden met zo onvriendelijk te zijn. Want het is eigenlijk een heel mooi.
Intelligent deel van jou. Wat op een gegeven moment brood nodig was. Of noodzakelijk was om te overleven.
[Hannah Cuppen] (1:06:19 - 1:06:19)
Absoluut.
[Reinoud Prins] (1:06:20 - 1:06:32)
En ook al ligt daar eigenlijk een stuk. Levensangst of doodsangst. Om jezelf om dat aan te gaan.
Op het moment dat je het wil aankijken. Kom je dus niet een monster tegen in de klas. Maar kom je een klein kind.
Een klein deel van jezelf tegen.
[Hannah Cuppen] (1:06:34 - 1:07:32)
En als ik terugkijk naar mijn jaren. Dat ik dus stilgezet werd door het leven. Omdat ik ziek werd.
En ik dit boek ging schrijven. Die twee jaar. Dus in eerste instantie dacht ik.
Ik wil door en ik wil meer. Dus het is een enorme aanpassing. Om te accepteren.
Even alleen maar mezelf. En niet de andere en de wereld. Maar die vertraging.
Is mijn grootste versnelling geweest. Achteraf is dat. Het goud geweest in mijn leven.
Dat heeft me zo ongelooflijk veel gebracht. Die tijd. Probeer ook een beetje mee te bewegen.
Met wat het leven van je vraagt. Vanuit het vertrouwen. Dat er iets beters komt.
Als je bereid bent. Om daardoor heen te gaan. Dus je moet even door die trechter heen.
Zeker niet fijn en niet makkelijk.
[Reinoud Prins] (1:07:32 - 1:07:35)
Dit heeft een reden. En hier komt het goud uit je leven.
[Hannah Cuppen] (1:07:35 - 1:07:37)
De beloning is echt groot.
[Reinoud Prins] (1:07:38 - 1:07:46)
Mooi. Ik kan niet mooier afsluiten dan dat. De beloning is groot.
Dankjewel.
[Hannah Cuppen] (1:07:47 - 1:07:47)
Alsjeblieft.
[Reinoud Prins] (1:07:48 - 1:08:08)
Voor jullie, de luisteraars of de kijkers van deze podcast. Heel erg bedankt dat jullie hebben gekeken. Als jullie nog vragen hebben aan Hannah Kuppen.
Dan maken we er gewoon nog een keer een tweede podcast van. Stel ze dan gerust. Dan nodig ik Hannah graag nog een keer uit.
Er komen natuurlijk ook weer nieuwe podcasts. Dus abonneer je op ons kanaal. Dan zie je ook een notificatie.
Tot de volgende keer.