Weg van Jezelf
Weg van Jezelf: een podcast over vallen en weer opstaan, door Reinoud Prins en Tom Kienhuis, de oprichters van Liberi Coaching.
- Weg van jezelf. Bijna alle mensen die wij in coaching tegenkomen zijn weg gelopen van iets van zichzelf. Doordat ze daar geen contact meer mee maakten, zijn ze uiteindelijk in mentale problemen gekomen. Weg van jezelf zijn, waardoor je geen contact meer maakt met delen van jezelf is uiteindelijk nooit houdbaar. Door van anderen te horen waardoor ze weg waren van zichzelf, kun je leren hoe jij dat anders kunt doen.
- Weg van jezelf. Op welke manier ben je gek/trots op jezelf? Wat brengt zelfcompassie of zelfwaardering je in dit leven. Hoe merk je dat als jijzelf weg bent van jezelf, dat anderen dat ook zullen volgen
- Weg van jezelf. Wat is jouw weg? Wat heb je al meegemaakt? Wat heb je geleerd op jouw unieke pad? Wat kunnen mensen leren van jouw eigen pad? Allemaal mooi om te delen en te horen in onze Weg van jezelf podcast.
Weg van Jezelf
Dwight van van de Vijver: Anders zijn als superkracht en zelfliefde als fundament
Wat gebeurt er als je jezelf kwijtraakt in een systeem, maar besluit terug te keren naar wie je écht bent? In deze aflevering van de Weg van Jezelf-podcast gaat Dwight van van de Vijver openhartig in gesprek over zelfliefde, identiteit, machocultuur, geloof en de moed om buiten je comfortzone te stappen.
Dwight deelt hoe hij als jonge politieagent meeging in groepsdruk, hoe dat begon te wringen en hoe hij uiteindelijk koos voor authenticiteit. We spreken over anders zijn, trots op je achtergrond, vallen en opstaan, en waarom houden van jezelf geen egoïsme is maar een noodzaak.
Deze podcast is voor iedereen die voelt dat hij of zij zich te vaak aanpast, twijfelt aan zichzelf of verlangt naar meer rust, vrijheid en trouw zijn aan wie je bent. 🎧✨
Wat neem je mee uit deze aflevering?
➡️ Waarom zelfliefde de basis is van alles 💡
➡️ Hoe groepsdruk je ongemerkt van jezelf weg kan trekken
➡️ Waarom buiten je comfortzone gaan essentieel is voor groei 🚀
➡️ Hoe anders zijn een superkracht kan worden
VIND ONS ONLINE: LIBERI COACHING
🎧 De Weg van jezelf is een podcast van Liberi Coaching. Wil je meer weten over mentale gezondheid, burn-out of stress?
📺 Abonneer je op ons kanaal!
🌐 Bekijk onze website: https://liberi.nl/
📖 Lees onze blog over dit onderwerp: https://www.liberi.nl/blog/moeten-of-willen-de-keuze-is-aan-jou/
#zelfliefde #authentiekleven #persoonlijkegroei #wegvanjezelf #mentalegezondheid #identiteit #libericoaching
Weg van Jezelf is een podcast geproduceerd door Reinoud Prins en Tom Kienhuis, oprichters van Liberi Coaching.
[Dwight van van de Vijver] (0:00 - 0:23)
Toen dacht ik, ja, ik laat deze mensen nu even met de gedachten. Hoe gaan andere mensen ook van jou houden, als je niet van jezelf houdt? Ik ben gewoon die nette jongen, die als de knop omgaat, kan ik heel hard zijn.
Maar in eerste instantie is mijn presence gewoon dat ik gewoon netjes ben. Er kijken 400.000 mensen nu live naar mij. Op reis door de sterren, want de Heer is mijn herder.
[Reinoud Prins] (0:29 - 0:45)
Welkom bij weer een nieuwe aflevering van de Weg van Jezelf-podcast. Vandaag de gast Dwight van van de Vijver, presentator, televisiemaker of programma-maker, spreker. Dwight, van harte welkom.
Dankjewel.
[Dwight van van de Vijver] (0:45 - 0:46)
Leuk om hier te zijn bij jou.
[Reinoud Prins] (0:46 - 1:16)
Ja, ik begreep dat dit vandaag niet je enige klus voor de camera is vanavond. Ook live 1.1.2 vandaag, dus de kijker, de luisteraar, die kan jou daarvan kennen. Ik heb ook je boek geluisterd, dus je bent ook schrijver eigenlijk.
Alhoewel dat niet eens in je bio staat als je op het internet kijkt. Nee, misschien niet, nee. Iets wat mensen wel heel vaak aan je zullen vragen als een van de eerste vragen.
En ik weet natuurlijk het antwoord al, maar van van de Vijver.
[Dwight van van de Vijver] (1:16 - 2:53)
Ja, dat opent vaak wel het gesprek, gelijk ook de diepgang in. Omdat van van de Vijver een gebruikelijke naam was in tijden van slavernij in Suriname. Omdat mijn stamvader Albertus van van de Vijver eigenlijk toebehoorde tot een chirurgijn.
Meneer van de Vijver. Dus Albertus heette eerst Dorny. En men kende hem als, oh dat is die van van de Vijver, omdat hij van van de Vijver was.
En toen hij eigenlijk drie generaties voordat dat de bevrijding kwam, kreeg hij al zijn vrijheid. Omdat er veel geld werd verdiend aan hem, omdat hij goed kon timmeren. En voor die tijd was zijn eigenaar eigenlijk heel humaan.
Want die liet hem dat geld sparen, zodat hij zichzelf kon vrijkopen en daarna ook andere kon vrijkopen. Dus hij had toen de keuze. Hij moest gekristend worden en hij ging dus van Dorny naar Albertus.
En de bijnaam die hij had, heeft hij ook gekozen als achternaam en ook zelf het document getekend. Ik heb die ook allemaal gevonden in de archieven. Want de vraag die daaruit voortkomt is vaak, wil je de naam houden of veranderen?
Dat kon ook kosteloos volgens mij twee jaar geleden. Maar ik denk Albertus heeft daarvoor gekozen, bewust. En ik ben een nazaat van hem.
Ik ben fan van hem, omdat hij veel heeft overwonnen. Veel vanuit zijn eigen kracht heeft kunnen doen. Mooie verbinding heeft gemaakt met niet alleen zijn eigenaar, maar heel veel mensen om zich heen.
Dus eigenlijk om hem te eren, draag ik ook die naam met heel veel trots.
[Reinoud Prins] (2:54 - 3:03)
Ja, wat mooi. En een ode aan hem is ook het boek wat je hebt geschreven. Dorny en de blauwe veer.
[Dwight van van de Vijver] (3:03 - 3:38)
Ja, de kracht van de blauwe veer. Ja, omdat ik me heel erg afvroeg van wat zou hij eigenlijk allemaal meegemaakt hebben voordat hij in Suriname kwam. Want hij komt gewoon uit Afrika natuurlijk.
Het was heel bijzonder dat we dat in de archieven vonden. En ik wilde ook alle kennis en ook alle kracht overdragen aan mijn kinderen. Dus in plaats van slachtofferschap wilde ik de kracht doorgeven.
En mijn kinderen waren toen nog een stukje jonger. En ja, ik dacht hoe ga ik dat doen? En ik besloot een kinderboek te schrijven.
In eerste instantie voor mijn eigen kinderen. Maar de uitgeverij Querido die zag er wel brood in.
[Reinoud Prins] (3:39 - 4:00)
Ja, ik heb hem geluisterd. En ik moet zeggen voor een kinderboek best een pittig onderwerp. En we gaan het ook nog even over hebben in de podcast.
Maar heel boeiend. Ik zat zeer geïnteresseerd te luisteren. En ja, ook af en toe wel echt met kippenvelden.
Ik dacht van zo, wat daar gebeurt.
[Dwight van van de Vijver] (4:01 - 4:50)
Ja, het was een uitdaging. Kijk, ik dacht er is al veel over geschreven. Maar vanuit de uitgeverij hoorde ik dat er eigenlijk nog geen kinderboek was.
Soms probeerde iemand het met een prentenboek. Maar ja, een echt kinderboek. Ik dacht zelf aan bijvoorbeeld Kruistocht in Spijkenbroek.
Of ja, gewoon spannende verhalen. Hoe ga je dat opschrijven? Want er gebeurden gewoon heftige dingen vroeger.
Maar ik dacht als ik dat nou door de ogen doe van een elfjarig jochie. Dan is hij ook soort van aan de ene kant verbaasd. Wat hem overkomt.
Bang, maar ook onbevangen. Sommige dingen snapt hij niet. Dus dan gaat hij het omschrijven op een manier.
Zodat hij het zelf begrijpt eigenlijk. Dus dan is het voor kinderen ook wat makkelijker. Ja, om die zware materie eigenlijk op te nemen.
[Reinoud Prins] (4:50 - 5:25)
En zeg ik het goed als ik zeg dat je oudste dochter Eden ook elf is nu? Ja, klopt. Ja, dat is helemaal...
Ja, bijzonder eigenlijk. Ja, mijn jongste is acht en de middelste is tien. Ja, mooi.
Gaan we het ook nog over hebben. En ik ga met je door de vragen van de Weg van Jezelf podcast. En dan beginnen we altijd met de eerste vraag.
Was er ooit een tijd, Dwight, dat jij niet trouw kon zijn aan jezelf? Want als ik je een beetje heb bestudeerd, lijkt je heel erg authentiek en heel erg trouw te zijn aan jezelf. Maar wellicht, je bent nu 41, denk ik.
Ik ben net 42 geworden.
[Spreker 4] (5:25 - 5:26)
Net 42.
[Reinoud Prins] (5:26 - 5:37)
Ik kon er een jaartje naast zitten. Maar was er ooit een moment dat je niet trouw kon zijn aan jezelf en dat je weg was eigenlijk van wie je hoorde te zijn? En wat gebeurde er toen?
[Dwight van van de Vijver] (5:38 - 7:04)
Nou ja, het zal je niet verbazen. Iedereen heeft dat natuurlijk. Het was geen bewuste keuze om iets anders te gaan doen dan wat ik wilde.
Maar toen ik bij de politie werkte, was er een periode dat ik net mijn politiediploma had en dat ik in een ploeg kwam te werken op een bureau waar wel, kan ik zeggen, een dominante machokultuur heerste. En daar ben ik eigenlijk ook in terechtgekomen, maar werd ik ook heel erg geaccepteerd, want ik speelde Amerikaan voetbal in die tijd. Ik straalde ook misschien macho uit.
Ik zat veel in de sportschool. Vechtsport deed ik ook nog erbij. En ik werd eigenlijk best wel geaccepteerd en opgenomen in de groep van haantjes op het bureau.
Ja, en die rol die paste mij ergens ook wel. Maar het gedrag wat daaruit voortkwam, is dan toch dat je soms misschien wel mensen op straat intimideert of net de grenzen opzoekt van het juridisch kader. Klinkt heel abstract, maar dan moet je denken aan...
Je wil bijvoorbeeld ergens naar binnen en je hebt geen machtiging om ergens naar binnen te gaan. Dan wil je eigenlijk op basis van vrijwilligheid toch naar binnen, maar dat dwing je dan misschien af door jezelf groot te maken. Het is ook een beetje kopieergedrag geweest, maar ik vond het ook heel vet.
Ik dacht, nou, kijk, ik kan gewoon eigenlijk de kaders een beetje oprekken.
[Reinoud Prins] (7:04 - 7:07)
Ja, gewoon door mijn presence, door me gewoon neer te zetten.
[Dwight van van de Vijver] (7:07 - 8:03)
Precies. En ook bijvoorbeeld dan... In die tijd werden er veel motorscooters gestolen.
En gasten die pleegden daar ook, weet je wel, berovingen mee, stoeptegelinbraak had je toen vaak, dat ze gewoon met een stoeptegel een ruit ingooiden om... Flat screens waren toen ook nieuw in die tijd, om die dan van de muur te trekken. Op een gegeven moment gingen die gasten ook naar Duitsland motorscooters halen.
Nou, bedenk het allemaal. En als wij het vermoeden hadden dat dat ergens in een kelderbox stond, want er was weer een achtervolging geweest en de jeugd had gewonnen, want de motoragent was zoekgereden. En wij dachten, hij staat daar ergens in een kelderbox.
En er stonden daar jongeren te hangen. Dan dachten wij, een van die gasten heeft sowieso de sleutel. En dan wil je ze op straat gewoon fouilleren.
Maar juridisch gezien kan je niet zomaar op straat iedereen fouilleren. Dus dan gebruikten we wel een beetje die alpha-mannen-strategie.
[Reinoud Prins] (8:03 - 8:09)
Om dat in perspectief te zetten, Dwight, je bent 18 jaar lang politieagent geweest. Hoe oud was je toen dit gebeurde?
[Dwight van van de Vijver] (8:09 - 8:49)
Ik was 19 toen ik bij de politie kwam. En ik was 23 toen ik mijn politiediploma had. Dus laten we zeggen, toen ik 3, 24 was, toen speelde dit zich aan.
Eigenlijk nog een hele jonge gast. Ja, ergens wel. Maar als je op je 19e bij de politie komt, moet je ook heel snel volwassen worden, want je ziet een hele hoop...
Heel veel mensen kijken je ook aan als je ergens komt, van nou, jij gaat helpen, jij hebt de antwoorden. Dat zijn vaak mensen die ouder zijn dan dat je zelf bent. Ook ouders die voor je staan van, mijn kind van 17 is weggelopen.
Dan denk je, ja, die zit dan toevallig op dezelfde middelbare school waar ik op heb gezeten in de Utrechtse binnenstad. Dat je denkt van zo, dat komt heel dichtbij. Maar je moet in één keer dan erg volwassen zijn.
[Reinoud Prins] (8:50 - 8:57)
Dus dan kwam je daar aan, je dacht van daar in die kelderbox staat het. Een van die jonge gasten die heeft de sleutel, maar ik mag ze niet fouilleren.
[Dwight van van de Vijver] (8:58 - 9:18)
En hoe kom je dan toch aan die sleutel? Ja, door ze gewoon tegen de muur te zetten en te fouilleren. En als eentje hem bij de hand te opmerken had van, je mag me niet fouilleren, dan zei ik, wat wil je doen dan?
Ja, dit is hoe het gaat en dit is hoe we het gaan doen. En ja, dat was gewoon een soort van code, dit deed je niet elke dag.
[Reinoud Prins] (9:20 - 9:22)
Maar ergens begon dat te wringen blijkbaar.
[Dwight van van de Vijver] (9:22 - 11:13)
Ja, kijk, er was natuurlijk ook de andere kant van mij en die was heel erg van verbinding en geïnteresseerd in mensen. Dus ik begon een beetje uit elkaar te groeien van mezelf of zo. Dus ja, weg van jezelf, ja letterlijk.
Dus een soort van splitsing komt er dan. Dus dan ben je soms de een en de ander. En ik kan me ook herinneren dat ik op straat werd aangesproken een keer door een jongen, ook in de stad, in mijn vrije tijd.
En ik dacht, hé, die gast die ken ik uit de wijk. En ik groette hem gewoon en hij groette mij ook en hij bleef zo kijken. En toen zei hij op een gegeven moment van, hé, het was echt niet tof, man, wat jullie vorige keer deden.
En ik dacht, wat loopt hij nou te zeuren? En hij zei, ja, jullie hebben ons allemaal best wel aangepakt en tegen de muur gegooid. Ja, ik zei, ja, ik weet precies nog hoe dat ging.
Jullie waren aan het schelden tegen een van de wijkagenten. En als je aandacht vraagt, dan kan je het krijgen. Dus hij zei, ja, weet je wat het is?
Hij zei, een van ons was aan het schelden. Hij zei, en jullie pakten ons allemaal. Hij zei, ik vond het ook vervelend dat die gozer dat deed.
Ik heb er niks mee te maken. Ja, en wat ik zei, wat veel agenten dan ook zeiden, was, ja, daar moet je niet omgaan met dat soort gasten. Dus hij zei, ja, die jongen woont in dezelfde flat.
Ik ben met hem opgegroeid. Onze moeders gaan met elkaar om. Ik kom gewoon thuis.
Hij staat daar. Ik ga bij hem staan en nog andere jongens. We staan daar gewoon te praten en te lachen.
Dan komt er een wijkagent voorbij. Die gozer begint te schelden. Vervolgens komen van alle kanten komt de politie.
Wij gaan wegrennen. Ik zeg, ja, dan moet je niet wegrennen. Op een gegeven moment dacht ik, ja, hij neemt wel de moeite om het mij, zeg maar, uit te leggen wat hij er niet leuk aan vindt.
En op een gegeven moment ging ik me een beetje in hem verplaatsen. En toen dacht ik, ja, die gozer die komt dus gewoon thuis. Hij gaat naar school.
Hij heeft een bijbaan. En hij staat daar met zijn vrienden, wat heel normaal is. En een van zijn soort van vrienden...
[Reinoud Prins] (11:13 - 11:15)
Heeft misschien wat op zijn kerfstok.
[Dwight van van de Vijver] (11:15 - 11:42)
Ja, en die loopt gewoon te kloten eigenlijk. En daardoor wordt iedereen in de groep eigenlijk keihard aangepakt door ons. En hij zei ook van, ja, ik hoor van anderen dat je heel relaxed bent.
Hij zegt, maar dit is echt niet oké. Toen ging ik er wel over nadenken. Zijn er ook andere manieren?
En kan ik die groepen jongens ook aanspreken als er nog niks aan de hand is? Als er niet gescholden is? En ja, vanaf daar begon ik wel weer terug te komen bij mezelf.
[Reinoud Prins] (11:42 - 11:44)
Ja, en hoe zet je die eerste stappen dan?
[Dwight van van de Vijver] (11:45 - 12:20)
Nou, ik moest eerst wel ergens doorheen, omdat op het bureau werd, zeg maar, het wel geaccepteerd als ik mezelf was door een aantal mensen. Maar je hebt natuurlijk ook in mijn ogen de macho's en de haantjes, die dan in één keer denken van, ja, wat doet hij in één keer soft? Dus dat is volgens mij de eerste stap geweest om me daar niks van aan te trekken.
Maar dat was eigenlijk juist waar ik goed in was mijn hele leven, om me niks aan te trekken van wat anderen van mij vonden. Dus ik was helemaal vanzelf, uit mezelf, van mezelf verwijderd geraakt.
[Reinoud Prins] (12:20 - 12:22)
Een beetje geholpen door de cultuur waar je in terecht was gekomen.
[Dwight van van de Vijver] (12:23 - 13:41)
Precies, maar die verantwoordelijkheid neem ik honderd procent. Dus ik ben ook weer teruggegaan naar mezelf en eigenlijk gewoon wel scheid gehad aan wat anderen daarvan vonden. En ik weet nog, in die tijd hadden we van die bloezen, witte bloezen droegen we toen.
Eerst blauw, toen wit. En je kon ook de Spencer daarover aandoen, maar niemand deed dat. Als je een kledingpakket krijgt, dat is het eerste wat mensen gewoon in de kast gooien, van die doe ik nooit aan.
En ik dacht, ja, ik doe dat Spencertje aan, stropdasje eronder. Ik ben gewoon die nette jongen, die als de knop omgaat, kan ik heel hard zijn. Maar in eerste instantie is mijn presence gewoon dat ik gewoon netjes ben.
En daar werd eerst om gelachen door collega's, van gast, die Spencer, dat ziet er toch niet uit. Je zit toch niet bij de servicebalie met je Spencertje? Dus ik dacht, ja, maar als ik die auto uitstap, dan straal ik in ieder geval netheid uit.
En lijpen kunnen wel tijd nog worden, maar in eerste instantie is dit wat ik uit wil stralen. Het is heel chill om gewoon dat te doen wat je altijd al deed, tot het moment dat je erover gaat klagen. En dan denk ik, ja, het wordt ook niet beter als je niks doet.
Dus ga lekker buiten die comfortzone en ga comfortabel worden met buiten die comfortzone gaan. En ik beloof je echt, dat proces, dat gun ik iedereen. En dat is gewoon hartstikke mooi.
En dat is hoe je uiteindelijk je dromen waar gaat maken.
[Reinoud Prins] (13:47 - 14:18)
Dus wat ik je hoor zeggen, Dwight, is eigenlijk, als 18, 19-jarige ben je bij de politie gekomen. Je doet vier jaar lang je opleiding. Op je 23e kom je echt op straat.
In die jaren kom je dus in een machokultuur terecht waarin het ook gewoon kom op, we doen het met z'n allen. En af en toe ook gewoon voorbij aan wat eigenlijk dan, zoals het hoort, wat mag. Maar eigenlijk heb je gewoon, in kleine dingen ben je gewoon de macht weer terug gaan pakken, door gewoon te zeggen, ik doe het op mijn manier en lach maar.
[Dwight van van de Vijver] (14:19 - 14:19)
Ja, ja, ja.
[Reinoud Prins] (14:20 - 14:25)
Het is wel heel veel mensen heel lastig om zich te ontworstelen aan die groepdynamiek waar ze in zitten.
[Dwight van van de Vijver] (14:25 - 15:16)
Maar ik ben het wel gewend natuurlijk, omdat ik als klein kind, ja, ik was altijd wel anders. Sowieso de enige met een migratieachtergrond, om het zo te zeggen. Dus eigenheid had ik sowieso al.
Mijn rolmodellen waren dezelfde rolmodellen die heel veel anderen hadden, zoals Ruud Gullit en Frenk Rijkaard, later Patrick Kluivert, Michael Jordan. Maar die leken allemaal op mij, snap je dus. Ik wist toch wel van, ik hoef niet te lijken op de mensen om mij heen.
Want mijn rolmodellen die al heel veel stappen hebben gemaakt en eigenlijk in mijn ogen excellent zijn, ja, daar lijk ik al op. Dus ik kon wel trouw blijven aan mezelf en anders zijn was niet erg in de omgeving waar ik zat. Want dat wat ik voor mij zag, dat lag toch al zoveel verder dan wat de mensen om mij heen aan het doen waren.
Altijd al.
[Reinoud Prins] (15:17 - 15:23)
Want je zegt, de enige met een migratieachtergrond, je bent geboren in... Utrecht.
[Dwight van van de Vijver] (15:23 - 15:27)
Maar ik ben opgegroeid in Houten voor een heel groot deel van mijn jeugd eigenlijk.
[Reinoud Prins] (15:27 - 15:30)
Maar was dat dan vooral het verschil in het kleurtje wat je had?
[Dwight van van de Vijver] (15:30 - 16:42)
Ja, huidskleur. Ja man, echt, dat was echt nog de tijd dat mensen aan je haar wilden voelen de hele tijd. En mijn moeder was ook een van de weinige vrouwen in de straat die werkte.
Ja, mijn ouders allebei gestudeerd. Dus mijn moeder ging echt niet thuis zitten als huismoeder. Niet dat daar iets mis mee is, maar dat vond zij, ja, ik heb gewoon gestudeerd.
Ik ga gewoon werken. Dat is normaal. En ik weet nog dat toen ik klein was, dan werd dan op mij gepast, als mijn zussen op school waren of weg waren en mijn ouders aan het werk, door een andere vrouw uit de straat.
Maar die vrouwen in de straat, die spraken wel over mijn moeder. Schande dat ze... Ja, ze vonden dat een beetje gek.
Zo van, ja, je man heeft toch een goede baan en die verdient toch. Hoezo moet je werken? Hoezo ben je niet thuis met je kinderen?
Maar ik was juist wel trots dat ik dacht, ja, maar mijn moeder doet echt wat ze leuk vindt. Weet je wel? En ze betekende ook heel veel.
Ze werkte in het onderwijs, ze betekende heel veel voor kinderen. Echt heel veel. Het waren zomervakanties dat er gewoon zes weken lang kinderen uit haar klas bij ons logeerden, omdat ze niet op vakantie gingen en dat ze het thuis moeilijk hadden bijvoorbeeld.
[Reinoud Prins] (16:43 - 16:48)
Dus je moeder had ook al een zwak voor de... Wat moeilijkere...
[Dwight van van de Vijver] (16:48 - 17:05)
Ja, zeker. En mijn vader ook, weet je? Die werkte als jurist en naast zijn werk hielp hij mensen ook altijd die uitdagingen hadden op het juridische vlak.
En daar was ik gewoon trots op. Dus mijn ouders waren ook al anders.
[Reinoud Prins] (17:06 - 17:20)
Ik ben zelf geboren als blanke man tussen alle blanke mensen en altijd op scholen gezeten waar altijd alleen maar blanke mensen zaten. Misschien ook af en toe als één iemand die een andere kleur had dan dat ik had. Hoe is dat?
[Dwight van van de Vijver] (17:22 - 18:22)
Nou ja, het is eigenlijk een soort van prima. Omdat ik gelukkig... Ik ben heel erg opgevoed met jezelf geloven en alles vanuit je eigen kracht kunnen doen.
Dus tuurlijk, als ik erop terugkijk, denk ik ook al... Oh ja, er waren wel scheldpartijen waarbij het over mijn huidskleur ging. Ik heb wel situaties meegemaakt waarvan ik denk dat dat misschien wel discriminatie was.
Maar de echte discriminatie kwam later pas, tussen volwassenen. Maar bij kinderen is dat natuurlijk ook. Kinderen zijn sowieso hard tegen elkaar.
Dat kan over een bril gaan of de verkeerde schoenen gaan. Dus dan zeg ik altijd, ja, een bril kan je afzetten. Schoenen kan je uittrekken, maar je huidskleur kan je niet afzetten.
Gelukkig had ik een gezonde dosis cellenvertrouwen. Ook van huishuid meegekregen. Dus als je vraagt hoe was dat?
Helemaal prima. Want ik had ook echt wel veel goede vrienden en heel veel leuke dingen vroeger. Ja, dan valt dat andere in het niet eigenlijk.
[Reinoud Prins] (18:23 - 19:07)
Maar doet het iets met je op het moment dat je als kind anders bent dan de rest... en je dan later bij een organisatie komt waar je probeert erbij te horen... en dan toch weer denkt van nee, ik moet er niet bij horen.
Ik moet mezelf zijn, ik moet toch authentiek proberen te zijn? Of dat het met mij doet? Ja, ik kan me voorstellen, ik ben als kind veel gepest.
En dat heeft voor mij heel veel gedaan als het gaat over mijn periode in mijn leven... waar ik echt niet trouw kon zijn aan mezelf. Het heeft heel veel te maken met dat ik dacht van ik wil daar wegkomen.
Wegkomen bij dat gepeste kind. En dus ik zou me kunnen voorstellen dat als je anders bent... dat je ook het verlangen hebt om erbij te horen.
En dat juist een politieorganisatie zo'n organisatie kan zijn... dat je er echt bij kan horen als je maar meedoet.
[Dwight van van de Vijver] (19:07 - 19:51)
Ja, dat is zeker waar. Dat gevoel van erbij willen horen, dat is niemand vreemd. En dat heb ik ook altijd wel gehad.
Ik ben ook vaak geprezen om mijn anders zijn... of gekozen ergens om mijn anders zijn. Maar dan vond ik het juist lastig dat ik dacht, maar ik wil eigenlijk gewoon zijn.
Want waarom is dat wat voor mij normaal is altijd maar anders in de ogen van anderen? En recentelijk heb ik afscheid genomen bij Reclassering Nederland... waar ik nog als adviseur aan het werk was.
En met alle goede bedoelingen, heel liefdevol, was daar ook een speech... waarin het ging over, ja, anders zijn is zo mooi. En dat waardeer ik ook.
En ergens in mijn achterhoofd zegt een stemmetje, je bent nog steeds niet de norm.
[Spreker 4] (19:51 - 19:51)
Nee.
[Dwight van van de Vijver] (19:53 - 20:07)
En dat stemmetje zal altijd blijven, want het is vanaf jongs af aan, is dat er? Alleen, ik ben wel de baas over mijn eigen gedachten... en de andere stem, die veel luider is, dat is dat ik mijn superkracht heb gemaakt van anders zijn.
[Reinoud Prins] (20:08 - 20:43)
Ja, dat is hetgeen wat mij, als ik naar mijn eigen leven kijk... en wat ik hoop dat jij ook ervaart, is dat hoe jonger je bent... hoe onveiliger het kan voelen om anders te zijn.
Want dan hoor je niet bij de groep en dan zit er een soort van primair iets van... als ik er niet bij hoor, dan ben ik misschien wel te doden opgeschreven. Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik denk, wat lekker dat ik anders ben dan de rest.
Snap ik. Dat ik juist daar mijn kracht van kan maken. En dat andere mensen zeggen, dat had ik ook nooit zo naar gekeken.
Maar omdat ik anders kan kijken, dus dan wordt het een soort van superkracht.
[Dwight van van de Vijver] (20:43 - 20:59)
Ik denk ook dat, vergeef me als ik het zo zeg, maar alles wat je hebt meegemaakt in je leven... maakt dat jij de dag van vandaag bepaalde dingen kan doen en kan voelen. En ik ga niet zeggen dat je dankbaar moet zijn voor alles, maar...
Hartstikke dankbaar. Ja, misschien ook wel.
[Reinoud Prins] (20:59 - 21:24)
Nee, snap je? Ik ben heel voorzichtig om dat te zeggen. Dat snap ik, hoor.
We maken de weg van jezelf podcast juist omdat het gaat over vallen, opstaan... en wat anderen daarvan kunnen leren. Dat is een soort van de overtreffende trap.
Je gaat op je bek en je denkt, dit is nergens goed voor. Een metamorfose maken, dit is ergens goed voor, dit kan ik gebruiken in mijn leven. Ik kan hiervan uitdelen.
Het is overvloed.
[Dwight van van de Vijver] (21:25 - 22:02)
Dat is het mooie. Wat jij zegt, dat uitdelen, dat spreekt mij heel erg aan. Want ik ben heel veel gevraagd op plekken om te praten over diversiteit, inclusie...
hoe kunnen we meer doen aan bewustwording... dat we de systemen veranderen, dat we mensen niet meer uitsluiten. Maar wat ik ook heel tof vind, is juist te werken met mensen die discriminatie ervaren...
of die het gevoel hebben dat ze ook gepest worden, ook op de werkvloer. En dan meer op dat empowerment te gaan zitten. Want de wereld is oneerlijk.
Soms als een kind gepest wordt en je haalt het kind van school... en je brengt het kind naar een andere school, kan het daar ook gebeuren.
[Reinoud Prins] (22:03 - 22:04)
De kans is zelfs heel groot.
[Dwight van van de Vijver] (22:04 - 23:56)
Die kans is echt heel groot. Dus ik vind het mooi om te empoweren en juist te laten zien, dit is hoe de wereld is. En mensen zijn zo, mensen zijn kuddedieren.
Sommige mensen pesten, willen het eigenlijk niet eens, maar zijn meelopers. Sommige mensen pesten omdat ze zelf thuis het verschrikkelijk hebben. Dat zeg ik ook wel eens tegen mijn kinderen.
Als een kind heel naar doet op school, dan denk ik... ja, dan maak ik me zorgen wat er daar thuis gebeurt. Want een hond wordt niet zomaar vals, die is dan geslagen of zo.
Dus ik denk altijd, als ik dat met mensen kan bespreken... en ik zal heel eerlijk zeggen, er zijn ook binnen de politie best wel dingen gebeurd... die ik kan omschrijven als pestgedrag.
Maar ik ging zo neerkijken op de mensen die dat deden, dat was fase één. Dat ik echt dacht, wat sneu, dat je zo jezelf moet profileren over de rug van een ander. Dat dit de grappen zijn die jij maakt om maar leuk gevonden te worden...
terwijl je anderen daarmee kwetst. Wat zielig dat jij zo bent. Toen dacht ik, dat is ook niet helemaal goed.
Maar dat was gewoon wat ik in mijn onderbuik echt voelde. Ik dacht, wat een sneu figuur. En het volgende, door mijn zelfverzekerdheid, dacht ik...
wat zielig voor die ander dat ik nu niet meer met hem wil werken. Want als je met mij werkt, kunnen we samen goud maken. We kunnen echt hele toffe dingen doen.
Maar ik ga nu met al mijn kennis, mijn ervaring, mijn talenten... met iemand anders werken die niet zo naar doet. Dus dat is helemaal zielig voor die ander eigenlijk.
Want nu mis je iets heel tofs. En dat is samenwerken met mij. Want ik weet wat ik kan en ik weet wat ik kan maken.
En we kunnen hele gave dingen doen. We kunnen de mooiste projecten doen. En weet je, misschien als ik daarmee klaar ben...
dan kom je bij me terug en zeg je, shit, sorry man. Ik wil eigenlijk heel graag met jou werken. En dat is ook gebeurd heel vaak.
Dus dan denk ik, ja, dat is mijn ervaring. Ik hoop dan, zeg maar, anderen... dat ze heel erg hun eigen kracht gaan voelen, hun eigenheid.
Het is goed. Fuck die ander die jou pest, want dat is ook een heel sneu mens. En die gaat zometeen naar jou kijken en denken...
damn, was ik maar wat meer zoals hij of zij.
[Reinoud Prins] (23:57 - 24:17)
En het stuit weer heel mooi aan bij jouw motto die je overal vindt. Ik heb me nu even niet helemaal scherp, maar de strekking is... hoe meer je eigenlijk ellende ziet bij een ander...
hoe moeilijker het is om iemand te houden, hoe meer de liefde die nodig heeft.
[Dwight van van de Vijver] (24:17 - 25:43)
Ja, dat komt ook echt uit mijn wijkagententijd. Dat de mensen, de jongeren vooral, jongens... waar iedereen met een boog omheen liep en zei...
het zijn verschrikkelijke klootzakken en inbrekers en dit en dat. Ja, vanuit dat gevoel kan je ze wel willen pakken. Vanuit een soort boosheid.
Ze doen de samenleving pijn. Ik ga ze pakken, ik ga die boef vangen. Ze zijn schuldig.
Ja, dat ten eerste. En dat gevoel heb ik ook gehad, want ik ging bij de politie een boeven te vangen. Maar dat empathische gevoel, wat dan ook wel eens naar boven kwam...
als ik zo'n jongen zag huilen in de cel. Dat zien mensen niet. Die zien alleen maar op straat die grote bek en dat iemand heel stoer doet.
Maar in zo'n celletje zitten gasten ook te huilen. En sommigen die praten ook gewoon met je en zeggen... ja man, mijn moeder heeft kanker.
Ja, baf, dat hakt er wel in. Sta je dan met zo'n gozer in de cel? Iedereen vindt het een teringleien.
En die zegt, ja man, mijn moeder is ziek. Ja, dit en dat, zo en zo. Ja, het is gewoon een mens, man.
Het is gewoon een mens die ik tegenover me heb. En dan denk je, waar is het misgegaan? Waar is het misgegaan?
Want ik heb toevallig van Peter Faber, oude acteur... en hij werkt heel veel samen met de politie binnen een project. En hij zegt altijd...
hoe zag het leven van zo'n jongen er voor zijn twaalfde uit? Wat gebeurde er toen? Ben je daar nieuwsgierig naar?
[Reinoud Prins] (25:44 - 26:10)
Ja, want dat is iets wat ik je net heel mooi hoorde zeggen. Zo van, ook al was ik de vreemde eend in de bijt... ik had eigenlijk van huis uit zoveel zelfvertrouwen meegekregen.
Zoveel liefde, zo'n mooi voorbeeld eigenlijk. Dat kaatste gewoon van mij af. Terwijl een ander, die misschien dat allemaal niet van thuis heeft meegekregen...
die in die situatie komt, de vreemde eend in de bijt, die gaat dan onderdoor.
[Dwight van van de Vijver] (26:10 - 26:38)
Ik heb ook wel m'n momenten gehad dat ik moest huilen of zo, dat iets zeer deed. Ik kijk aan sommige ouders die zeggen van... je moet erboven staan of plaagdoof.
Dat is ook een term die niet verkeerd is, hoor. Maar als het binnenkomt, komt het binnen. Dus je kan het zeggen, maar het komt toch binnen.
Ouders, ook met een migratieachtergrond, die zeggen... je moet twee keer zo hard werken, want voor die ander gaat een deur open... en jij moet die deur misschien zelf nog open trappen of wachten tot je uitgenodigd wordt.
[Reinoud Prins] (26:38 - 26:40)
Of zelf de deur nog maken.
[Dwight van van de Vijver] (26:40 - 28:21)
De tafels bouwen als je niet uitgenodigd wordt om aan tafel te zitten. En daar zit een kern van waarheid in natuurlijk. Maar hoe doe je dat?
Kijk, en daar ben ik gezegend. M'n vader, naast dat hij dan altijd in de boeken zat... hij was altijd aan het studeren.
Als hij een studie klaar had, dan deed hij twee jaar misschien geen studie... en dan ging hij weer een nieuwe studie doen. Dat was ook zijn hobby.
Dus ik zag hem heel veel studeren. Maar hij deed ook yoga en hij deed karate en hij had het heel erg over je houding. Je moet een positieve houding hebben, want dan reageren mensen ook weer positiever op.
Dus het begint bij jezelf. Positieve houding, borst vooruit, kinderen mogen als je ergens binnenstapt, dat uitstralen. Al voel je het nog even niet, zorg in ieder geval dat die houding klopt.
Want dan trek je ook weer andere dingen aan. M'n moeder was ook wel een strijder van als iemand jouw onrechten aandoet... dan laat je het er niet bij.
Opkomen voor jezelf. Moet je daarvoor naar iemand anders stappen? Het liefst diegene zelf de waarheid zeggen.
En dat voorbeeld gaven ze ook. Het waren niet alleen maar woorden. Als er een situatie was...
M'n ouders stapten echt op mensen af. En met woorden. En soms bijna fysiek.
En ook als kind, toen ik voetbalde. En dan werd er langs de lijn soms gescholden door ouders. Want ouders langs het voetbalveld kunnen echt hele nare dingen roepen.
Trap die zwarte. Dat werd dan geroepen. Als je tegen een bepaalde club speelt uit een bepaalde volkswijk.
Trap die zwarte. Nee, dan moest je m'n moeder echt tegenhouden. Die liet echt zien van nee, dat gaan we niet doen.
Dus ik heb daar wel een soort van m'n eigen ding van moeten maken. Maar ik heb wel een voorbeeld gehad van opkomen voor jezelf. Zelfverzekerdheid uitstralen.
Ze hebben me die tools wel gegeven. Daar ben ik dankbaar voor.
[Reinoud Prins] (28:21 - 28:30)
En dan moet ik ook dankbaar zijn. Want je maakt een heel mooi bruggetje naar mijn tweede vraag. Want weg van jezelf.
Wat voor manier hou je nou echt van jezelf? Wat manier ben je echt weg van jezelf?
[Dwight van van de Vijver] (28:33 - 31:33)
Nou, dat ik zo mezelf kan zijn en mag zijn. Wat ook systemen of de samenleving ook zegt over mij. Of mensen die op me lijken of wat dan ook.
Ik leef mijn leven en ik heb mijn relatie met de schepper. Dat is de enige waar ik verantwoording moet afleggen. Dus daar ben ik wel trots op.
Dat ik deels zo ben omdat ik zo misschien opgevoed ben. Maar ook een stukje karakter misschien. Misschien komt het door mijn relatie met God.
Ik weet het niet, maar ik vind dat echt heel tof aan mezelf. En ik zit nu toevallig in het perfecte plaatje. En vind ik heel mooi dat...
We hebben een superleuke groep. Een superleuke groep van? Van BN'ers, om het zo te zeggen.
Een superleuke groep. Het is een fotowedstrijd, wie de mooiste foto's maakt. En uiteindelijk wint er iemand.
Het perfecte plaatje. En er wordt ook heel vaak gezegd, maar je wilt toch winnen? En ik denk, ik wil echt hele mooie foto's maken.
En de jury, dat zijn ook maar gewoon mensen die kundig zijn, maar ook een mening hebben. En kunst moet ook raken. En als mijn kunst jou niet raakt, zegt dat niks over mijn kunst.
Snap je? Want er zijn ook mensen... En dan ga ik een hele gekke vergelijking maken, maar...
Het is niet dat ik de Mona Lisa kan schilderen. Maar in het Louvre lopen sommige mensen langs de Mona Lisa en die denken, is dit het? En andere mensen staan er echt een uur en denken, wow.
Snap je? Ik kan ervan genieten, maar een ander loopt er gewoon voorbij. Dus als ik kunst maak, dan denk ik altijd...
Ik ben heel blij, ik vind het tof aan mezelf dat ik zo blij word van mijn eigen kunst. En ik doe het niet om te winnen. Want de wedstrijd, dat element, voel ik niet.
Want ik wil gewoon mooie foto's maken die ik zelf tof vind en leren iets goed te doen. En als ik in een uur iets moet maken waar een andere kunstenaar, een gevestigde naam, jaren over heeft gedaan om dat te kunnen, en het lukt mij niet binnen een uur, hoef ik ook niet te balen. Want dat is wel normaal.
Dus het is een proces. Dus ik zie mijn deelname aan, het perfecte plaatje ook, als, zeg maar, wel iets onderweg. Het is een proces.
Het is niet alleen maar gewoon een uurtje foto's maken voor een hoog cijfer. Hou van jezelf. En durf het ook gewoon hardop te zeggen.
Klinkt een beetje abstract, zo van, word op een dag wakker en ga van jezelf houden. Maar probeer het eens gewoon een keer. Kijk in de spiegel en zeg, ik hou van je en je bent het waard.
En hoe gaan andere mensen ook van jou houden als je niet van jezelf houdt? En hoe kun jij van anderen houden en goed zijn voor mensen... als je niet bij jezelf begint?
Dus dat wil ik meegeven. Hou van jezelf. En zet jezelf op nummer één.
En heel eerlijk, Dev Rimes heeft het voor mij al gezegd. Hou van jezelf en zet jezelf op nummer één.
[Reinoud Prins] (31:40 - 31:58)
En wat gaaf is het, dat je eigenlijk zegt van... ik hoef mezelf dus niet te vergelijken met de persoon... die z'n hele leven al foto's aan het maken is of kunst aan het maken is.
Ik maak wat mij raakt. Ik maak dat wat ik op dat moment kan maken. En dat is dus as good as it gets.
[Dwight van van de Vijver] (31:59 - 32:34)
En daar ben ik gewoon heel tevreden mee. Heel tevreden. En daarom, want ik wil veel leren van die gevestigde naam.
Want die heeft ook een proces doorgemaakt. Dus ik wil weten hoe dat proces is gegaan. Ik wil de techniek weten.
Hoe maak je dit? Dat vind ik heel tof. En dat is misschien niet een heel groot onderdeel van het programma.
Maar buiten de camera's om wil ik zoveel mogelijk vragen stellen aan zo'n professional. Van hoe doe je dat? Daar ben ik in geïnteresseerd.
En dat vind ik super gaaf om te doen. En als ik dan iets maak wat in de buurt komt, dan ben ik helemaal blij. Maar als ik iets maak wat helemaal niet in de buurt komt, kan ik nog steeds blij zijn.
Want je moet ergens beginnen.
[Reinoud Prins] (32:35 - 32:52)
Je benoemde net eventjes het geloof, hoe belangrijk dat voor je is. Je bent zelf katholiek opgevoed. Je werkt bij de EO.
Kun je daar wat over vertellen, over wat het geloof voor jou is? Wat voor een plek het in je leven inneemt?
[Dwight van van de Vijver] (32:53 - 33:06)
Ja, het is een basis. En ik ben katholiek opgevoed. Maar ik kan niet met 100% zekerheid zeggen dat ik te binden ben aan één religie.
Of één stroming binnen een religie.
[Reinoud Prins] (33:07 - 33:09)
Oké, dus het is breder dan alleen het christendom?
[Dwight van van de Vijver] (33:09 - 35:45)
Het is veel breder. Kijk, tegenwoordig is dat heel moeilijk om te zeggen. Want als je de islam noemt, of boeddhisme, humanisme, noem maar op.
Dan hangen mensen er altijd een oordeel aan. Want, oh ja, maar daar heb ik dit over gehoord of dit over gelezen. Vaak op social media, waar iedereen maar alles kan roepen.
Maar ik heb me wel wat meer verdiept in verschillende religies. En dan zie ik een aantal universele dingen als het gaat over liefde. Ook voor jezelf, de schepper, de mensen om je heen, de aarde.
Dat vind ik heel mooi. Tuurlijk zijn er allemaal regels en geboden. Maar soms zie ik dingen ook als voorwaarden.
Ik vind het mooi om naar de overeenkomsten te kijken. Ik denk dat alle conflicten die ontstaan, dat dat meer mensenwerk is. En niet zozeer goddelijk.
Dus ik moet voorzichtig zijn in wat ik zeg. Omdat mensen het ook vaak willen duiden binnen de kaders die zij zelf in hun hoofd hebben. Maar ik denk, om het zo helder mogelijk uit te leggen.
Voor mij is er een bron die ik God noem. En voor sommige mensen is het het universum of de eeuwige liefde. Een bron van energie of wat dan ook.
En als ik kan connecten daarmee met mijn positieve energie... dan kunnen er hele mooie dingen ontstaan en gebeuren. Noem het wensen, bidden, manifesteren.
Daar zit ook iets universeels in. Ik maak visionboards, moodboards, om te manifesteren en te visualiseren. En dat is ook een soort bidden.
Niet alleen maar hopen, maar ook echt in geloven. Dat is wat God voor mij doet eigenlijk. Een soort van, jij wil dit, ik help je daarbij.
En dan niet eens op een schaal van goed of fout, maar meer van ervaren. Jij wil dit en ik help je daarmee. En dan niet van, ik word wakker en ik denk, lieve God, geef mij een miljoen euro.
Wat zou je daarmee willen doen? Wat wil je ervaren? Als het altijd uitkomt op geluk, dan is dat waar je naar streeft.
En soms is het zelfs zo dat geluk, dat ik dat ervaar als ik rust heb. Dus dat zit er dan nog voor. Geef me alsjeblieft rust en peace en gezondheid en dat het goed gaat met de mensen om me heen.
En waarom zou ik het daarbij laten? Laat het alsjeblieft met iedereen goed gaan. Met iedereen op deze aarde.
Maar mensen zijn ook vooral aan het ervaren. En ik vind het allemaal goddelijk, zeg maar.
[Reinoud Prins] (35:46 - 36:56)
Wat me raakte aan je boek van Donnie, De Kracht van de Blauwe Veer, nu zeg ik het in één keer goed, is dat op een gegeven moment worden ze ontvoerd in de bossen van Afrika. Naar de zee gebracht, die ze nog nooit in hun leven hadden gezien. Worden verhandeld als vee, worden gebrandmerkt, worden geboeid op die schepen, waar ook nog verschrikkelijke dingen gebeuren.
Wat dat betreft, eigenlijk de hele overtocht sla je een beetje over in het boek, maar we weten dat er verschrikkelijke dingen aan boord van die schepen gebeurden. En op een gegeven moment wordt er ook gesproken over de god waar zij dan in geloven. Ik zeg Anana.
En hoe kan Anana dit laten gebeuren, dat er zo'n onrecht gebeurt? Ik dacht van, als gelovig mens moet dat toch ook iets zijn waar je in je reis, als je hoort waar je vandaan komt, waar je over grootouder Donnie vandaan komt, Albertus, hoe kan dat? Hoe kan God dat laten gebeuren?
[Dwight van van de Vijver] (36:57 - 37:02)
Ja, dat is een vraag waar mensen nu nog steeds mee worstelen, als je kijkt naar al het leed in de wereld.
[Reinoud Prins] (37:02 - 37:08)
Ja, want Donnie had geen moodboard of visionboard, maar dit was niet wat hij manifesteerde.
[Dwight van van de Vijver] (37:08 - 38:37)
Nee, klopt. Kijk, een dierbare van ons kan ook ziek worden of overlijden of wat dan ook. En dan heb je ook een beetje denkt, ja god, hoezo?
Hoezo zo vroeg? Als agent heb ik verongelukte kinderen gezien. Snap je?
Jonge mensen die zelf uit het leven stappen. Hier eigenlijk tegenover van een flat, 22 jaar en jonger. Ja, dan gaat dat natuurlijk ook door mijn hoofd.
Sta je daar? Zo van, ja. En hoe ga je daarmee om?
Hoe dan? Waarom? Ik heb daar het antwoord niet helemaal op.
Maar ik heb een boek gelezen, dat heet Een ongewoon gesprek met God. En daarin zegt God eigenlijk... Ja, iedereen denkt dat het over goed en fout gaat, maar ik heb alles gecreëerd.
Ik heb alles gecreëerd voor jullie om te ervaren, om jezelf te leren kennen. Dus hoe jij daarmee omgaat. En het is niet om het weg te relativeren, maar het is meer...
Je waardeert de zon en het mooie weer als er ook slecht weer is. Anders weet je niet wat mooi weer is. En dat klinkt bijna alsof ik er te makkelijk overheen stap, maar dat is echt niet wat ik doe.
Maar wij zien door contrasten. Letterlijk, met je ogen zie je door contrasten, maar door te ervaren heb je ook contrasten nodig. Anders is alles maar gewoon, zonder iets.
Dus wat wij bestempelen als goed, heeft ook fout.
[Reinoud Prins] (38:38 - 38:59)
En in dat licht, wat dat betreft... Wij zitten hier met z'n tweeën in dit gesprek en we weten het niet. We hebben een gevoel, we denken iets, we hebben een overtuiging.
En vandaag mag ik het aan jou vragen. Je mag het ook rustig aan mij vragen, maar in dit geval mag ik het aan jou vragen. Doen we dit één keer of krijgen we nog weer een herkansing, als we heel veel ellende hebben gehad?
[Spreker 4] (39:00 - 39:00)
Dit leven?
[Dwight van van de Vijver] (39:05 - 40:24)
Ik geloof dat de energie, wanneer jouw lichaam eigenlijk afsterft, dat die energie niet weg is. Het zou voor mij voor de hand liggend zijn om te zeggen, je ziel gaat naar de hemel. Of niet.
Maar het gaat natuurlijk om waar ik in geloof. Ik geloof heel erg dat die energie... probeert aan te sluiten bij God, het universum, de bron.
En dat alles wat leeft, waar energie in zit, dat dat de energie kan hebben die al eerder in een bepaalde vorm heeft geleefd op aarde. Dat geloof ik. Dus dan zou het in theorie ook door kunnen gaan.
Voor eeuwig door kunnen gaan. En dat herinner ik me niet, want ik weet niet of deze energie die in dit lijf zit, wat ik hiervoor aan het doen was, voordat ik in dit geweldige lijf zat, ik weet het niet. Ik kan het niet herinneren.
Maar als iemand zou zeggen, hier was een boom in de Amazone, ook prima.
[Reinoud Prins] (40:27 - 41:25)
Ik ben zelf vader geworden 15 maanden geleden. Ik ben wel meer en meer ervan overtuigd geraakt dat zo'n kindje, of eigenlijk de ziel van dat kindje, er eerder al was. En dat er heel bewust een plek wordt gekozen op deze wereld om dat te leren wat er te leren is.
Dus de shit die je meemaakt in je leven ook soort van onder... Voordat ik in dit lijf zat, heb ik een keuze gemaakt om dit leven te gaan leven. Dat betekent niet, in mijn overtuiging, dat alles vaststaat.
Maar toch, ik heb blijkbaar een bepaalde uitdaging die ik aan wil gaan in dit leven, in deze vorm. En lessen dus, of zo, die je te leren hebt. Ja, dat vind ik heel troostvol op het moment dat mensen een shitty hand krijgen.
Dat ik denk van ja, maar op zielsniveau was dit blijkbaar wat er te leren was. En de volgende keer komt die energie hopelijk terug in een leukere les.
[Dwight van van de Vijver] (41:26 - 42:04)
Maar ja... Ik geloof dat ook. En ik vind dat ook creepy tegelijk.
Ook omdat ik... Soms beangstigt het me ook een beetje. Dat ik denk...
Ik heb mijn uitdagingen, maar ik voel me soms zo zen, dat ik echt bewust op zoek moet naar wat wil ik nu weer ervaren? Want ik ben nog niet klaar, weet je wel? Ik ben nog niet uitgespeeld.
En ik zie bijvoorbeeld mensen die op hun 27e zijn overleden. Kurt Cobain, volgens mij, Jimi Hendrix. Ik weet niet hoe oud Amy Winehouse was, maar...
[Reinoud Prins] (42:04 - 42:07)
Een hele grote club van de 27 Club die...
[Dwight van van de Vijver] (42:07 - 42:34)
Dan denk ik, hè? Hoezo is dat? En Kobe Bryant was een basketballer waar ik heel erg tegenop keek altijd.
En die had echt een paar doelen voor ogen en die heeft hij allemaal gehaald. En toen was hij daar klaar en toen was hij geretired uit de NBA. En ik denk, ja, een vader die best wel wat had gemist van zijn kinderen, omdat hij zo gededicated met de sport bezig was.
En dan had hij zoiets van, nu ga ik dit doen en meer de vader zijn. Bam, is hij dood, weet je wel?
[Reinoud Prins] (42:34 - 42:36)
En was dat de helikoptercrash, ja.
[Dwight van van de Vijver] (42:37 - 42:42)
41 jaar, weet je wel? Dan denk ik, zo... Ik wil gewoon actief blijven ervaren.
[Reinoud Prins] (42:43 - 43:09)
Maar dat is ook, in deze theorie die we hier met elkaar hebben, is dat ook de gehechtheid die we hebben aan het leven, aan het tijdelijke. Terwijl, waar we het over hebben, is het natuurlijk het eeuwige. Op het moment dat je inderdaad daarin kunt vertrouwen, dan kun je een beetje rust hebben als je vandaag je teen hebt stoot.
Het is in het moment heel pijnlijk en heel vervelend. Dan denk je, er is niks ergers dan dit. Maar uiteindelijk, in het grote geheel, in de eeuwigheid...
[Dwight van van de Vijver] (43:09 - 43:36)
Ik zou je wel eerlijk zeggen dat... Kijk, een belangrijke reden voor mij om te leven is wel omdat ik mijn kinderen nog aan het opvoeden ben. Snap je?
Ik bedoel... Als ik morgen de pijp uit zou gaan, zou ik dat wel vervelend vinden, om het zo te zeggen. Ik ben nog lang niet klaar met de opvoeding van mijn kinderen.
En het liefst daarna wil je ook nog zien welke vruchten geplukt gaan worden van die opvoeding. Dus je wil blijven leven, neem ik aan. Dat is voor mij de wil.
[Reinoud Prins] (43:36 - 43:57)
Maar ik denk wel heel vaak, ik maak dan podcasts en ik neem allerlei andere dingen op. Ik schrijf blogs en ik denk bij mezelf, als ik morgen dood ga... Dan heeft mijn dochtertje, die nu 15 maanden is, misschien geen actieve herinnering aan mij, maar wel heel veel wat ik heb gedeeld, wat ik heb gezegd, wat ik opgeschreven heb.
En ik probeer wel een soort van... Leave your mark, je doet het wel.
[Dwight van van de Vijver] (43:58 - 43:59)
Ja, dat doe je goed, denk ik.
[Reinoud Prins] (44:00 - 44:23)
Maar jij ook, wat dat betreft. Ik verdiep me natuurlijk vaak in mensen voor zo'n podcast. En er zijn mensen waar meer informatie over te vinden is, maar je bent natuurlijk wel een presence in.
Je hebt een reis gemaakt naar Suriname, naar je voorouders. Je bent daarin verdiept en ook wat dat ook weer doet met jouw kinderen. Ik begreep dat je dochter een beetje twijfelt of ze de achternaam van...
[Dwight van van de Vijver] (44:23 - 44:24)
Dat was destijds, ja.
[Reinoud Prins] (44:25 - 44:25)
Is ze eruit inmiddels?
[Dwight van van de Vijver] (44:25 - 44:31)
Wij hebben het er eigenlijk helemaal niet meer over. Ik denk dat ze er steeds trotser op zijn.
[Spreker 4] (44:32 - 44:32)
Mooi.
[Dwight van van de Vijver] (44:33 - 44:42)
Want vroeger, bij mij werd altijd één van weggehaald. Want dat was makkelijker. Bij de bankinschrijving, bij de voetbalclub.
Mensen snapten die van van niet.
[Reinoud Prins] (44:42 - 44:43)
Je e-mailadres zit ook maar één van in.
[Dwight van van de Vijver] (44:43 - 44:59)
Precies, want anders halen mensen hem zelf weg en dan bereikt die mailmanier. Maar nu, de sporten die mijn kinderen doen, overal waar ze uitkomen, is het echt van van de vijver. En soms halen mensen het weg en zeggen we, nee, klopt niet, die tweede van moet erbij.
Dus ergens geef ik ze die trots ook wel door.
[Spreker 3] (45:05 - 45:16)
Heb je nou vragen over stressklachten of ervaar je stressklachten? Ga dan naar Liberi.nl, druk op de knop voor de burn-out-test en weet binnen een paar minuten hoe het ervoor staat.
[Reinoud Prins] (45:21 - 45:42)
Wat ook weer een heel mooi onderdeel is van weg van jezelf zijn, ook met de slavernijbelasting die je er eigenlijk gewoon als een soort van trots kunt dragen. Zo van, ja, maar daar komen we vandaan. En wat heeft inderdaad Donnie eigenlijk allemaal bereikt?
Tegen alle odds in heeft hij...
[Dwight van van de Vijver] (45:42 - 45:42)
Zeker, zeker.
[Reinoud Prins] (45:44 - 45:57)
Gaaf. Hé, dan komen we bij de laatste vraag. De weg van jezelf.
Je bent dus net 42 geworden. Nog gefeliciteerd dan. Wat kunnen we leren van de weg van Dwight?
[Dwight van van de Vijver] (46:03 - 49:20)
Zonder het cliché te laten klinken. Mijn weg is mijn weg. En van niemand anders.
Ik denk dat dat voor iedereen die eigenaarschap wil, verantwoordelijkheid wil nemen voor zijn eigen geluk, dat dat de enige manier is dat het echt van jou is. Je kan in een relatie zitten, het kan verweven zijn met weet ik voor wie, maar het is nog altijd jouw weg. Het is heel mooi als je een relatie hebt met iemand die een pad naast jouw pad heeft en samen gaan we nieuwe wegen verkennen.
Dat is zo. Maar ik denk dat je heel veel zelfliefde mag ervaren en daar ook best wel wat voor mag doen. En nu weet ik dat, denk ik, hier in Nederland het al heel snel gek vinden als iemand zegt ik hou van mezelf.
Ik zet mezelf op nummer 1. Ja, je moet een beetje normaal doen, zeggen mensen dan. En ik denk dat als jouw weg jouw weg is, dat je jezelf dingen moet gunnen.
Dus soms nee zeggen tegen dingen die jou alleen maar energie kosten en ja zeggen tegen dat wat jou blij maakt of dat wat jou rust geeft. En soms is het voor mij ook nog wel een les, want ik wil mensen geen pijn doen of ik wil niet dat mensen teleurgesteld zijn als ik iets niet wil doen. Maar het is jouw weg en ik ben er echt heilig van overtuigd dat hoe meer zelfliefde je durft te ervaren, hoe mooier jouw weg kan zijn.
En dit is iets wat ik eigenlijk altijd al heb gevoeld, maar ik dacht ik spreek het gewoon niet uit. Alleen in mijn gedrag zagen mensen het vaak. En ik weet nog dat op het bureau een keer dat ik ergens binnen liep en ik had het gevoel dat deze mensen zitten over mij te praten.
En dat was ook zo, want eentje die zei zo, toen ik kwam binnen, hij zei jij ziet jezelf wel graag hè? Toen dacht ik zo, die is dapper dat hij dat zo zegt. En iedereen viel een beetje stil.
Dus ik zei ja, maar jij niet dan? Zie jij jezelf niet graag? Ik zei, het is toch raar als dat niet zo zou zijn?
Ik zeg, stel jij wordt wakker, je gaat je tanden poetsen, je kijkt in de spiegel en je ziet niet graag die persoon die daar staat. Ik zeg, nou dat lijkt me vervelend. Ik zeg, als ik daar sta, dan denk ik ja man, wij gaan het doen vandaag.
Jij en ik. Dus ik zie mezelf graag, klopt. Ik zeg, maar ik vind mezelf niet beter dan een ander.
Ik zeg, want ik zie jou ook graag. Ik zeg, jij gaat heel vaak in je eentje op de fiets de wijk in, je bent niet bang, je maakt contact met mensen. Jij bent echt een topagent.
Ik zeg, zie jij jezelf ook zo? Zie jij jezelf ook zo zoals ik jou zie? Je bent echt een topgozer.
En ik zag hem ook helemaal stralen en zo. Toen dacht ik, ja ik laat deze mensen nu even met de gedachten. Want ik had ook kunnen zeggen, nee hoezo?
Hoezo vind jij dat ik mezelf graag zie? Ja, ik kan het ook gaan verdedigen, maar ik gun het iedereen.
[Reinoud Prins] (49:20 - 49:29)
Er zijn natuurlijk heel veel mensen die voor die spiegel staan en eigenlijk altijd die kriticaster op de schouder hebben die zeggen van, ah je neus is te groot.
[Dwight van van de Vijver] (49:30 - 49:31)
Ik heb zo komen heen die mensen.
[Reinoud Prins] (49:31 - 49:35)
Wat dat betreft, die eigenlijk alles zien wat er ontbreekt in plaats van...
[Dwight van van de Vijver] (49:35 - 50:11)
Het ontbreekt ten opzichte van wat. Stel dat voorbeeld wat je nu zegt, mijn neus is te groot, vergeleek je met, welke neus is dan de norm? Als we even terug gaan naar de basis, er is geen norm, behalve dat alle koeien in één kudde met z'n allen afspreken dat iets mooi is.
Maar wat als ik het niet mooi vind? Van Gogh hè, ik zat laatst, was ik allemaal dingen aan het lezen over Van Gogh. Van Gogh heeft echt heel weinig schilderijen verkocht, misschien maar een paar in z'n leven.
Heel veel mensen vonden het niks. Maar hij weet niet af van z'n pad. Hij heeft wel een beetje een turbulent leven geleid, maar...
[Reinoud Prins] (50:11 - 50:14)
Zeker iemand die interessant is voor de Weg van Jezelf podcast.
[Dwight van van de Vijver] (50:14 - 50:42)
Absoluut, want die man bleef schilderen wat hij wilde schilderen. Impressionisten die dachten, ah ja aardig, maar hoezo die kleuren zo? Ja, hoezo niet?
Hij deed dat wel. En heel veel mensen vonden het in die tijd echt heel lelijk. En nu vinden we het allemaal geweldig.
Dus misschien was hij z'n tijd vooruit. Maar dat wat wij nu afspreken, bijvoorbeeld jouw broek. Die is strakker dan deze broek.
Zeker. Wie bepaalt wat nu de mode is, of wat mooi is?
[Reinoud Prins] (50:43 - 50:44)
Of gewoon wat lekker zit.
[Dwight van van de Vijver] (50:45 - 50:54)
Kijk, dat is het. Dat is al het mooie wat jij zegt, want het zit lekker voor jou. Jij draagt niet die broek omdat je denkt, als ik naar buiten ga wil ik niet dat mensen me uitlachen dat ik een rare broek aan heb.
[Reinoud Prins] (50:54 - 50:59)
Nee, we wisten dat het voor de podcast tot hier kwam, dus ik wilde ook gewoon op jou mijn broek aantrekken. Bij wijze van spreken.
[Dwight van van de Vijver] (50:59 - 51:10)
Ik heb ook wel eens online meetings in mijn korte broek gezeten. Dat ik dacht, het zit lekker. Nee, maar dit is denk ik wel de essentie.
Het moet voor jou goed voelen. Het is jouw weg. Die norm boeit niet.
[Reinoud Prins] (51:10 - 51:29)
Er is ook wat dat betreft vanuit christelijk geloof een misverstand. Er is een heb de naaste lief als jezelf. Dan denken mensen heel vaak dat je dus alles moet weggeven.
Maar eigenlijk op het moment dat je je naaste lief hebt als jezelf, en je hebt jezelf ontzettend lief, en dan doe je dat, dan heb je dus ook de ander heel erg lief.
[Dwight van van de Vijver] (51:29 - 51:30)
Ja, dat denk ik wel.
[Reinoud Prins] (51:30 - 51:38)
Dus wat dat betreft, het begint dus, heb de naaste lief begint met jezelf in plaats van met de ander. Terwijl heel veel mensen die dat horen, denken dat het begint met de ander.
[Dwight van van de Vijver] (51:39 - 53:17)
Ja, dat is een van de misverstanden en de tegenstrijdigheden die mensen door hun woorden te gebruiken, soms geven aan teksten uit de Bijbel. Ik denk dat, als ik dat even, dat voorbeeld gebruik, kijk het naar mijn eigen leven. Ik zie eigenlijk in iedereen wel iets goeds.
En als ik het niet zie, dan ben ik nieuwsgierig van, er moet iets zitten. Er moet iets van talent zitten, of iets wat diegene blij kan maken. En diegene weet het soms zelf nog niet.
Maar per definitie moet ieder mens wel iets kunnen. En zelfs bij criminelen heb ik dat gehad, dat ik in verhoor zat met een gozer, dat ik dacht, vriend, jij hebt babbels, je moet op het podium staan, je moet acteur worden. Je zit zo te liegen tijdens je verhoor, je gelooft het zelf nog, maar je doet het met zoveel overtuiging.
Als jij in sales zou werken, er zit iets. Daar kan je wat mee. Ik denk, omdat ik zoveel verwacht van mezelf, en omdat ik denk dat ik eigenlijk alles kan, niet direct, want ik maak niet direct het perfecte plaatje, maar ik ben een mens, als een ander mens het kan, denk ik, met hard werken, met 10.000 uur kan ik het ook, denk ik dat iedereen dat kan. Dus eigenlijk omdat ik mezelf soms een beetje tof vind, en in de ogen van anderen te tof, vind ik andere mensen ook heel tof. Snap je? Dat ik denk, ja, maar gast, je ziet het zelf nog niet.
Ik heb ook talenten die ik nooit heb ontwikkeld. Ik wil heel graag tapdansen bijvoorbeeld, maar ik heb het nog nooit gedaan. Kijk, maar dat gaat wel gebeuren.
Zeker, zeker. Ik heb wel iemand gesproken laatst, die daar les in kan geven. Maar ik denk, stel dat ik elke dag dat een uur zou doen, dan ben ik na twee jaar, zou ik toch echt goed moeten kunnen tapdansen, ten opzichte van iemand die maar een uurtje per week tapdanst.
[Reinoud Prins] (53:17 - 53:18)
In ieder geval stukken beter dan ik.
[Dwight van van de Vijver] (53:19 - 53:20)
Heb jij het wel eens gedaan?
[Reinoud Prins] (53:20 - 53:22)
Nee. Ik ook niet. Ik ga het nooit proberen dus.
[Dwight van van de Vijver] (53:23 - 53:45)
Jij hebt de wil niet, maar ik vind het heel gaaf als ik het zie, denk ik, wow, ik wou dat ik dat ook kon. Ja. Maar ik heb het nog nooit gedaan.
Maar ik ben wel ervan overtuigd dat ik er goed in kan zijn. En ik denk dat is ook van jou. Als jij iets wil, maar je durft het nog niet aan omdat een ander zegt, nou, zou je dat nou wel doen?
Ja. Maar jij denkt ergens van binnen, maar het lijkt me echt heel gaaf. Dan denk ik dat jij er heel goed in kan zijn en er misschien wel professioneel in kan zijn.
[Reinoud Prins] (53:45 - 54:03)
Maar wat dan voor mij een hele interessante vraag is, is, wat dat betreft, er zijn heel veel mensen die niet op die manier in die spiegel kijken. En er zijn ook een heleboel mensen, en vaak zijn dat dezelfde mensen, die niet die ander kunnen zien en al dat schoons kunnen zien in die ander, al dat talent. Die kijken naar wat er niet is.
[Dwight van van de Vijver] (54:03 - 54:05)
Omdat ze naar zichzelf ook zo kijken.
[Reinoud Prins] (54:05 - 54:10)
Ja, dus dat zijn communicerende vaten. Hoe maken die mensen de switch?
[Dwight van van de Vijver] (54:11 - 54:12)
Oeh, dat is een goede vraag.
[Reinoud Prins] (54:12 - 54:38)
Want jij bent expert op dit gebied. Maar je klinkt ook, wat dat betreft, onbekwaam, nee, onbewust bekwaam. Dus dit is zo eigen.
Programmering. Dit is zo eigen voor jou dat je op die manier naar jezelf kijkt en met liefde ook naar die ander kijkt en continu talent in die ander ziet en ook vanuit je politiewerk op die manier de klik met mensen kon maken en mensen kon helpen. Maar hoe maak je dat?
Als je dat niet hebt?
[Dwight van van de Vijver] (54:39 - 56:06)
Ik ga er twee dingen over zeggen. Ten eerste, het is goed dat we deze podcast maken. Het is goed dat mensen motivatievideo's kijken online.
Ik kijk ze ook. Het is goed dat mensen naar sprekers gaan. Maar, niet iedereen op de wereld bereikt dit.
Dat is gewoon een gegeven. Dat houdt ook zaken in balans. Want iemand die een heel gaaf product ontwikkelt voor mensen om een gat of een leegte op te vullen die gaan het kopen maar hebben het misschien niet eens nodig die ander ontwikkelt zijn talent heeft iets bedacht is heel goed in sales en allemaal mensen die kopen dat totdat ze zelf erachter komen van ik kan toch eigenlijk wel zelf iets ontwikkelen of maken of wat dan ook.
We zitten nooit allemaal op hetzelfde level wat dat betreft. Er is altijd verschil. En één iemand kan tijdens zijn leven verschillende levels doorlopen en de ander blijft zijn hele leven op hetzelfde level en dat is zonder oordeel.
Ik noem het levels maar ik kan het net zo goed fases noemen of eilandjes die op dezelfde hoogte liggen. Het vermogen om. Dat is ook een soort acceptatie want ik plaats mezelf niet level 10 en de ander level 2.
Ik zit gewoon op een ander eilandje. Ik zit op eilandje ik heb schijt aan wat mensen van me vinden eiland en de ander zit op eiland.
[Reinoud Prins] (56:06 - 56:12)
Ik vind het heel erg dat mensen Trek alles maar aan en zelfs als er niemand kijkt dan moet ik nog rekening houden.
[Dwight van van de Vijver] (56:13 - 59:17)
Precies. Maar om dan toch wat meer antwoord te geven op de vraag denk ik dat ondanks dat ik ergens het meegekregen heb dat ik gedwongen buiten mijn comfortzone moest gaan elke keer. Dus bij de politie gaan dat was al buiten mijn comfortzone.
Mijn ouders wilden dat eigenlijk niet mijn moeder vond het eng en gevaarlijk en mijn vader wilde dat ik rechten ging studeren dus bij de politie gaan was niet voor de hand liggend. Ze waren wel trots bij mijn beëdiging maar dat doen was al buiten mijn comfortzone. Ook binnen de politie bepaalde dingen doen, stappen maken jezelf laten zien want geloof het of niet tot aan groep 8 wilde ik nooit op een podium staan.
Ik wilde dat niet. En je doet het dan op een gegeven moment toch want ik kon zingen en ook in de eerste moest ik in het theater een solo stuk zingen want de muziekdocent zei je hebt een mooie stem dus jij krijgt die rol. Jij gaat daar staan buiten mijn comfortzone maar ik heb het wel gedaan dus dan krijg je ervaring en vervolgens komen er steeds meer momenten in je leven en zeker door je politiewerk dat je ergens moet optreden en iedereen kijkt naar je dat je naar voren moet stappen je gaat buiten je comfortzone dingen doen, dingen die eng zijn letterlijk eng zijn en televisie maken als ik mensen mag interviewen en we kunnen dingen eruit knippen en ik heb daar de hele dag voor en het is heel puur dat vind ik leuk en makkelijk maar live in een studio staan zoals bij 112 vandaag vond ik heel moeilijk. Je hebt een regisseur in je oor je weet er kijken 400.000 mensen nu live naar mij heel erg buiten mijn comfortzone. Maar uiteindelijk door het steeds te doen raak je er comfortabel mee om buiten je comfortzone te gaan want je hebt de ervaring dat het toch wel goed komt.
En leren is sowieso vallen en opstaan dus je kan blijven zitten dus als ik dan iets mag zeggen tegen mensen dan zou het zijn ga buiten je comfortzone en hou op met bang zijn want bang zijn angst en daar heb ik het niet over psychische aandoening angststoornissen maar heel veel angst dat zijn onze eigen gedachten als je bang bent in het donker komt het omdat je iets niet ziet en ga je dat wat je niet ziet invullen met er staat een monster er is een geest er is een wolf er is een dit er is een dat het zijn allemaal je eigen gedachten dus als je de baas leert zijn over je eigen gedachten dan kun je je angst misschien ook gewoon in de ogen aankijken en iets terug zeggen en letterlijk ik praat letterlijk tegen mezelf als ik in de auto zit ik praat echt tegen mezelf ik heb ook een keer gefietst van huis naar Antwerpen daar heb ik heel lang over gedaan heel veel uren ik wilde voor het donker in Antwerpen zijn maar het was januari
[Reinoud Prins] (59:18 - 59:20)
dan heb je een redelijk korte tijd precies
[Dwight van van de Vijver] (59:20 - 1:00:27)
dus ik reed door een bos en ik wist niet eens ben ik nou eigenlijk al in België en het was donker en ik dacht shit he ik was gewoon bang ik dacht wat als ik door een wild zwijn hoever wordt gebeurd of wat als hier een van de mafkees zich verstopt in het bos en die denkt shit er rijdt hier iemand en eh allemaal gedachtes en toen ging ik hardop tegen mezelf zeggen gast het is januari die wilde zwijnen doen alleen maar raar als ze kleintjes hebben dat is nu helemaal niet hoezo zou dat gebeuren en hoezo zou er iemand achter een boom met een mes zitten gast doe even normaal je wilde dit toch hoe lang kan dit nog duren er zijn jou heel veel mensen voor gegaan die hebben hier ook gefietst er is nooit iets gebeurd heb je iets gelezen over dat hier ooit nee man doe gewoon normaal fiets gewoon hou je bek wees niet bang en ga gewoon fietsen doe gewoon normaal en ja door hardop tegen mezelf te praten praat ik gewoon heel angstig en ook als ik 1 in 2 vandaag moet doen als ik daar sta denk ik ik heb hier toch voor gekozen ik wil dit ik kan dit ik vind het eigenlijk ook best wel leuk ja ik kan me verspreken ja en dan ik moet mezelf niet zo serieus nemen want 5 minuten daarna zijn mensen alweer vergeten
[Reinoud Prins] (1:00:28 - 1:00:31)
of boeien of misschien niet en dan lachen ze er nog een keer om of ze lachen
[Dwight van van de Vijver] (1:00:31 - 1:00:46)
nou mooi dat jij dat zegt en wat als ze lachen zegt dat iets over mij ja dat ik me af en toe verspreek dat is wat mensen doen dus ik denk uit je comfortzone gaan af en toe gewoon op je bek gaan jezelf niet te serieus nemen je bent toch ook gewoon maar een mens
[Reinoud Prins] (1:00:46 - 1:01:10)
het is een mooie iets wat je zegt Dwight want uit angst we willen iets graag maar uit angst dat het niet goed zal gaan beginnen we er niet aan wat per definitie betekent dat we falen in dat wat we graag willen want als je niet begint heb je het niet gedaan klopt het doen een keer op je bek gaan en er dan weer door gaan dan is het per definitie altijd beter dan het niet doen want dan heb je niets bereikt precies en door het falen ga je leren en door het falen leer je
[Dwight van van de Vijver] (1:01:10 - 1:01:39)
om er trouwens beter in te worden dan kan je het weer veranderen ja kan je je benadering kan je anders doen bij trainen is dat constant ja weet je als jij 100 meter gaat sprinten en je wilt het onder de 10 seconden doen nou ga ik je vertellen dat gaat jou en mij niet lukken als we dat straks moeten doen dus als jij dat zegt ik wil dat doen ja dan faal je toch maar ja als jij nou elke dag een uur lang aan het falen bent dan kom je wel steeds dichterbij
[Reinoud Prins] (1:01:39 - 1:01:53)
we hebben ooit eens een keer een podcast opgenomen met de directeur van het instituut voor faalkunde Remco van der Drift en die heeft er zijn werk van gemaakt om mensen faalkundiger te maken omdat hij zegt dat is de enige weg om te leren ja falen omarmen
[Dwight van van de Vijver] (1:01:53 - 1:02:30)
dus zeker het is zo het is zo de eerste keer dat ik het hoorde vond ik het ook raar dat mensen praten over falen oh ja natuurlijk trainen dat doe ik al mijn hele leven ja dat is eigenlijk gewoon falen en dan steeds dichterbij je doel komen en als je die progressie ziet dan kan je het proces ook nog leuk vinden dan denk je oeh weer een stukje sneller en wat ook mooi is is dat mensen vroeger zeiden het is niet mogelijk om 100 meter onder de 10 seconden te lopen ja dat is gewoon onmogelijk anatomisch gezien kan dat niet nee dat kan echt niet nee en er moest iemand geweest zijn die dacht ja maar ik ga er wel voor trainen en het is toch gelukt ja ja nu lopen er best wel wat mensen onder de 10 seconden
[Reinoud Prins] (1:02:30 - 1:02:39)
gisteren nog ik heb het niet gezien ja volgens mij een paar Jamaicanen die eerste en tweede waren op de 100 meter sprint terwijl Usain Bolt toekeek
[Dwight van van de Vijver] (1:02:39 - 1:03:13)
maar dat is ook bizar want als je kijkt naar een land als Jamaica en je vergelijkt het met Amerika die twee zijn de grootste concurrenten altijd op de 100 meter sprint het gaat vaak tussen die landen maar in Amerika als je kijkt naar de faciliteiten die ze hebben en uit hoeveel talent ze kunnen kiezen is het eigenlijk wel bizar dat Jamaica een van de grootste in de wereld op dat level ze vaak verslaat dat zegt toch eigenlijk iets over hoe zij in zichzelf geloven zeker en hoe ze daar trainen want hoezo is dat drie eilanden verder dan anders weet je ik bedoel dat is die mindset ooit hebben ze daar gewoon gedacht maar wij zijn bazen hierin
[Reinoud Prins] (1:03:13 - 1:03:14)
wij kunnen dit
[Dwight van van de Vijver] (1:03:14 - 1:03:15)
wij kunnen dit ja
[Reinoud Prins] (1:03:15 - 1:03:26)
we komen bijna richting een afsluiting maar ik kan natuurlijk niet stoppen met deze podcast zonder de rappende politieagent te vragen of je nog steeds rapt of is dat is dat verleden tijd
[Dwight van van de Vijver] (1:03:26 - 1:03:54)
het is het is nooit echt verleden tijd ik schrijf wel en laatst bij mijn afscheid bij reclassering Nederland heb ik wel een hele persoonlijke rap eigenlijk in spoken word voor de mensen gebracht die daar bij bij de receptie waren en toen dacht ik ja het voelde eigenlijk ook wel weer goed om het te doen maar ik moet zeggen de rappende wijkagent is iets wat de media had bedacht
[Spreker 4] (1:03:54 - 1:03:54)
ja
[Dwight van van de Vijver] (1:03:54 - 1:04:08)
voor mij was gewoon een hele normale vorm om het te uiten en het was niet ingezet om dicht bij de jeugd te komen ofzo want eigenlijk schrijf ik ook al vanaf dat ik op de basisschool zit en ik denk dat in deze fase van mijn leven ik
[Reinoud Prins] (1:04:10 - 1:04:16)
meer wil dichten meer wil dichten ja en heb je nog iets wat je kunt delen hier of stel ik je dan teveel onder spot
[Dwight van van de Vijver] (1:04:17 - 1:04:18)
mag ik je mijn telefoon
[Reinoud Prins] (1:04:18 - 1:04:20)
geven ja ja natuurlijk oké
[Dwight van van de Vijver] (1:04:20 - 1:04:56)
heel klein stukje maar ik heb hem nooit geoefend soms op tv 112 vandaag of een docuserie voor mpo2 soms heb ik zelfs geen idee ren ik vlieg ik neem ik overal mijn kinderen mee soms als dagvoorzitter of houd ik ergens een praatje soms schiet ik ook nog foto's en het perfecte plaatje ook daar ga ik tot het gaatje en speel ik een beetje vals want ik haal me veel te veel op de hals en dat is zeker niet mals ik ben druk omdat ik steeds opnieuw het leven verken er over mijn eigen grenzen te gaan want dat is ook wie ik ben dus voor nu doof de muziek en ga ik weer verder op reis door de sterren want de heer is mijn herder
[Reinoud Prins] (1:05:02 - 1:05:56)
je hoort weleens zeggen fake it till you make it dat klinkt een beetje raar want je hoeft echt niks te faken maar op het moment dat je zelf op de juiste manier instaat op dezelfde manier dingen doet kun je dingen die je misschien dacht dat je niet kunt toch dat kun je gaan ervaren met een klein experiment dat kun je gewoon eens doen door gewoon even te voelen hoe voelt het in mijn lijf en vervolgens maak je jezelf klein en laat je schouders afhangen en laat je hoofd naar beneden hangen en voel eens wat er dan in je lijf gebeurt dan voel je je waarschijnlijk minder energiek minder krachtig en nu ga je rechtop staan schouders naar achter borst naar voren en voel eens dat je je meer krachtig voelt als je op die manier in dingen staat zul je ook merken dat je veel vaker succesvol kunt zijn mooi
[Dwight van van de Vijver] (1:05:56 - 1:05:59)
ik weet niet of het mooi is het waren gewoon een paar zinnen dat ik dacht
[Reinoud Prins] (1:05:59 - 1:06:08)
we hebben het net gehad over dat je gewoon bam gaat staan en er trots op bent en dan zeg ik mooi en dan doe jij er een schepje af
[Dwight van van de Vijver] (1:06:08 - 1:07:15)
dat komt omdat als je het toch hebt over een proces als ik iets maak het proces is leuk maar ik zie wel altijd wat het moet zijn en als iemand bij mij binnen zou lopen terwijl ik bezig ben stel dat ik iets aan het schilderen zou zijn dan kunnen ze dat al mooi zeggen of bijzonder of wat ben je aan het doen maar ik ben wel zo dat als iets klaar is dan pas deel ik het met de wereld en ook heel eerlijk als ik een tv programma heb gemaakt en het komt naar buiten dan heb ik ook echt een heel onzeker moment juist omdat ik denk ik vind het gaaf dan denk ik maar welke reacties moet ik op voorbereid zijn wat ga ik straks krijgen moet ik mezelf schrap zetten dus ik ben er wel mee bezig gaan mensen het mooi vinden gaan ze het niet mooi vinden wat krijg ik straks waar moet ik mezelf eventueel tegen bewapenen en dan heb ik echt denk ik een uur nodig en het liefst lig ik dan in mijn bed met een deken over me heen van oké maanden aan gewerkt dit is nu naar buiten
[Reinoud Prins] (1:07:17 - 1:07:21)
was dat ook zo met Donnie en de kracht van de blauwe veer
[Dwight van van de Vijver] (1:07:22 - 1:07:49)
met dat boek was het minder omdat ik had ieder hoofdstuk denk ik al vijf keer herschreven dus de drie en de vijf keer ik had een super goede redacteur die heel kritisch was ja die ja ik was daar zo zeker van ik was daar zo zeker van dat ik dacht dit is gewoon dit is geweldig
[Reinoud Prins] (1:07:49 - 1:07:57)
ja dit is ook geweldig het is ook echt een aanrader dat kan ik gewoon zeggen dus ja want komt er nog meer ga je nog meer schrijven
[Dwight van van de Vijver] (1:07:58 - 1:08:02)
ik denk het wel ja ik denk het wel maar ik wil eerst tapdansen
[Reinoud Prins] (1:08:02 - 1:08:05)
eerst tapdansen en dan wat voor iets ga je dan nog schrijven
[Dwight van van de Vijver] (1:08:06 - 1:08:08)
ik ga sowieso nog wel een kinderboek schrijven
[Reinoud Prins] (1:08:08 - 1:08:09)
maar
[Dwight van van de Vijver] (1:08:09 - 1:08:25)
ik heb ook nog wel ik ben in mijn hoofd wel aan het schrijven en dat zijn eigenlijk gesprekken die ik met mezelf heb en ik weet niet eens of ik daar überhaupt iets mee wil maar ik wil het later teruglezen
[Reinoud Prins] (1:08:25 - 1:08:26)
heb je al een titel
[Dwight van van de Vijver] (1:08:26 - 1:08:34)
ik heb geen titel maar ja ik heb soms gewoon gesprekken met mezelf dat ik denk jeetje het is alsof ik
[Spreker 4] (1:08:35 - 1:08:36)
ja
[Dwight van van de Vijver] (1:08:36 - 1:10:41)
ik weet niet soms moet ik dingen opschrijven zodat ik het later terug kan lezen van hoe is dat proces gegaan of waarom dacht ik zo en de wereld is nu een beetje in een voor mij nieuwe fase terecht gekomen heel veel mensen omschrijven het als polarisatie maar ik begin nu als ik het even heel hard mag vergelijken de periode voor de tweede wereldoorlog waarbij heel veel werd gewezen naar zondebok heel veel vanuit economische crisis werd gedacht heel veel geluk werd gekoppeld aan economie als je nu kijkt naar krabten op de huizenmarkt veel onvrede onder mensen mensen die niet kijken naar het echte probleem van te weinig woningen gebouwd of woningen misschien voor mensen die al heel veel geld hebben maar het probleem wordt nu gemaakt van de mensen die ook woningen betrekken veel afleiding ja het is alsof we stappen terug zetten in plaats van vooruit en tijden van vrede zijn altijd na een oorlog als er wordt afgesproken dit moet niet meer gebeuren laten we af gaan spreken met elkaar dat we dit niet meer doen en welke concrete afspraken moeten we maken en dan gaat het heel lang goed en dit doet heel veel met mij wat er nu allemaal gebeurt omdat ik denk hoe zorg ik dat dat mijn familie en ik hoe zorg ik dat wij veilig zijn om onszelf te kunnen zijn hoe zorg ik dat hoe zorg ik dat mensen weer elkaar kunnen vinden ik ben vanuit van natuur een soort bruggebouwer maar de bruggebouwers hun kop wordt er ook afgehakt als je van twee kampen haat krijgt je bent voor de ene partij beter veel dan de andere voor alle beide partijen eigenlijk dus er gebeurt zoveel in mij dat ik denk moet ik dit uiten in gedichten moet ik dit uiten in ik weet het niet maar de gesprekken die ik met mezelf hierover heb
[Reinoud Prins] (1:10:41 - 1:10:49)
het is in ieder geval duidelijk dat het verlangen er is om nog meer van dat wat jij ervaart en leert te delen met anderen zodat anderen ook daar weer iets aan kunnen hebben
[Dwight van van de Vijver] (1:10:50 - 1:10:58)
wellicht maar het zijn echt lastige tijden om het zo te benoemen het zijn geen makkelijke tijden
[Reinoud Prins] (1:10:58 - 1:11:02)
nee als je kleur bekent dan vinden mensen daar wat van
[Dwight van van de Vijver] (1:11:02 - 1:11:31)
ja het wordt altijd in een hokje gestopt en ja mensen die vinden bijvoorbeeld een partij als de PVV zeggen ze ja ik ben het met heel veel dingen niet eens ik ben geen racist maar er worden wel een paar dingen gezegd wat maakt dat ik op mijn stem en dat geldt eigenlijk voor iedere partij ik noem nu deze als voorbeeld dan denk ik ja zo is het ook en dan mag ik blij zijn dat we hier in Nederland nog wat smaakjes hebben om uit te kiezen in Amerika heb je er maar twee Republikein of Democraat
[Spreker 4] (1:11:33 - 1:11:34)
ja ja
[Dwight van van de Vijver] (1:11:34 - 1:12:29)
dat is en dat vinden mensen een goed systeem en hoelang bestaat die democratie al en het is zelfs zo dat we zeggen andere landen zijn beter omdat het democratisch is dan andere landen waar er geen democratie is oké maar moeten we de democratie niet nog een keer onder de loep nemen en kijken werkt het nog wel voor iedereen ik vraag het me af of dit werkt ik hoef niet naar een tribale samenleving dat we als stam elkaar ook gaan uitmoorden voor een stuk land ik wil gewoon dat iedereen voor zichzelf kan zorgen en dat er genoeg is en volgens mij is er genoeg op de wereld voor iedereen maar wordt het heel oneerlijk verdeeld en om toch op het geloof terug te komen ik heb nooit bedacht dat er een duivel was ik dacht ik richt me gewoon op het positieve maar het lijkt nu heel erg alsof er verschillende krachten aan het werk zijn om alles te ontverichten en maar ik weet niet wie er allemaal baat bij heeft maar sommige mensen verdienen zo zo zoveel geld die hebben meer geld
[Reinoud Prins] (1:12:29 - 1:12:32)
dan dat je kunt voorstellen ooit uit te kunnen geven
[Dwight van van de Vijver] (1:12:32 - 1:12:51)
en over de rug van andere mensen en maar doorgaan met geld verdienen en wanneer is het genoeg wanneer is het genoeg hoe bizar is het dat er mensen onder een brug moeten slapen mensen gewoon niks hebben en dan gaan we ook nog zeggen ja het is je eigen schuld je hebt die afslag verkeerd genomen ergens in jouw leven en daarom nee sorry dat is jouw schuld
[Reinoud Prins] (1:12:51 - 1:12:54)
het is wel een switch die je maakt sorry het gesprek was ten einde
[Dwight van van de Vijver] (1:12:54 - 1:12:55)
maar dit is het gevoel nee nee nee
[Reinoud Prins] (1:12:55 - 1:13:22)
dit gaat je aan het hart dus het is helemaal goed en wat dat betreft er is niemand die zegt nu moet het klaar zijn dus maar wat het mooie is wel Dwight ik was natuurlijk allerlei filmpjes van je aan het kijken van optredens die je hebt gedaan en programma's die je hebt gemaakt zodat je als politieagent wel heel erg zoiets had van in Nederland hoeft niemand onder de brug te slapen want je kunt altijd uitkeringen krijgen je kunt altijd dus dat je al heel erg die switch maakt in je leven en je kunt altijd van ja het creëren we ook
[Dwight van van de Vijver] (1:13:22 - 1:14:40)
ja ik doe even een woude bosje zeg maar want er wordt altijd gezegd je blijft nog bij je standpunt maar ook dat is idioot want je leert in het leven en je ervaart en je ziet steeds meer en je bent nooit uitgeleerd en als je steeds dieper gaat kijken en mag kijken ja dan en misschien kom ik wel weer een keer tot een andere conclusie maar voor nu wat ik zie is en ik weet waar je het over hebt kijk we zijn nog niet zo ver als in andere landen en we hebben in Nederland redelijk het op orde redelijk maar op het moment dat de toeslagenaffaire gebeurt en je ziet hoe gezinnen kapot gegaan zijn en er komt een parlementaire enquête en dan zie je ook nog mensen die een pak dragen een stropdas en heel hard hun best doen om de schuld bij een ander neer te leggen en daar zijn mensen niet bij gebaat dan ga je wel heel erg twijfelen of het systeem waarvoor je gewerkt hebt waar je in geloofd hebt of die fundering wel echt nee die fundering die staat maar of dat wat gebouwd is op die fundering of dat niet een ander ontwerp zou moeten zijn zodat iedereen bij het systeem gebaten is dus ja dat is zeker iets waar ik op terug zou kunnen komen en zeggen het systeem werkt niet voor iedereen zeker niet
[Reinoud Prins] (1:14:41 - 1:15:10)
en het is denk ik wel heel verstandig als je daar de oplossing op hebt gevonden dat we dan weer de podcast krijgen want dit is me nogal een onderwerp wat dat betreft het probleem duiden is natuurlijk redelijk makkelijk want daar waar mensen werken worden fouten gemaakt en daar waar heel veel mensen samenwerken er worden nog veel meer fouten gemaakt en dan vallen mensen en dat is het allerergste tussen de kieren van de maatschappij en die komen dus echt in de probleem verliezen hun kinderen doen zichzelf wat aan er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd maar hoe dan?
[Dwight van van de Vijver] (1:15:10 - 1:16:42)
gewoon een deel van de oplossing is ik hoop niet dat mensen hem hiervoor gaan haten maar ik denk ik denk dat er meer divers leiderschap nodig is laten we beginnen met vrouwelijk leiderschap in een zeven vinken cultuur een zeven vinken cultuur? ja Joris Luyendijk schreef een boek de zeven vinkjes heet het zo? het gaat in ieder geval over de zeven vinkjes kijk er zijn heel veel mannen die aan de top staan van organisaties die het gewoon heel goed doen die het heel goed hebben gedaan maar die worden op een gegeven moment ook ouder en vanuit hun hart doen ze altijd nog wel het goede maar de generaties die eraan komen en die nu jong zijn die zijn misschien wel bij andere beslissingen gebaat dus jouw leiderschap zou eigenlijk ook misschien toe zijn aan een diversere samenstelling van leiderschap en ik ben positief maar er zijn ook leiders die gewoon een mooie carrière hebben en het ook wel gewoon doen voor een mooie carrière en wat ze aan de muur kunnen hangen straks maar niet iedereen wil het beste voor iedereen heel veel leiders die willen het beste voor hun groep hun bubbel de mensen die op ze lijken soms en ik denk niet dat dat meer van deze tijd is
[Reinoud Prins] (1:16:43 - 1:17:09)
aan de andere kant Amerika is natuurlijk een prachtig voorbeeld in een tweelijdig systeem dus twee keer een vrouw die tegen Trump in de race zat met eerst Clinton en nu Kamala Harris tot twee keer toe dat had een prachtige gelegenheid geweest om een vrouwelijk leiderschap te krijgen en zelfs in het geval van Kamala Harris een vrouw van kleur maar het gebeurt niet
[Dwight van van de Vijver] (1:17:09 - 1:17:25)
ja maar dat is ergens ook logisch dat het niet gebeurt want als je kijkt naar de verkiezingen ik denk dat leiders daar ook heel goed gevoelige snaren weten te raken en daarmee misschien wel mensen kunnen bespelen
[Reinoud Prins] (1:17:25 - 1:17:25)
zeker
[Dwight van van de Vijver] (1:17:26 - 1:17:52)
dus als je ziet hoe die campagnes lopen hoe ze gefinancierd worden en hoe het vooral ook op social media hoe dat wordt ingezet en dan ga ik een heel gek voorbeeld noemen stel je zegt drie dingen die eigenlijk niet kunnen één daarvan is grab them by the pussy
[Spreker 4] (1:17:52 - 1:17:52)
ja
[Dwight van van de Vijver] (1:17:52 - 1:18:10)
je zegt drie dingen die niet kunnen maar je zegt ook ik ben tegen abortus en je weet dat dat heel zwaar weegt in heel veel christelijke gemeenschappen en je wil je daar hard voor maken in Amerika heb je gezien dat mensen gewoon bereid zijn om de grab them by the pussy te vergeven of te vergeten
[Reinoud Prins] (1:18:10 - 1:18:11)
ja als je dat maar brengt
[Dwight van van de Vijver] (1:18:11 - 1:18:35)
ja en de manier waarop dus het zou makkelijk voor mij zijn om te zeggen ja die mensen zijn gewoon dom dat ze daarvoor kiezen dat ga ik niet zeggen maar ik denk dat hoe leiderschap gekozen wordt binnen het systeem dat dat dus misschien al niet werkt maar ja dan zeg ik weer iets wijs ik weer met mijn vinger de oplossing heb ik niet
[Reinoud Prins] (1:18:35 - 1:18:38)
nee als je dat boek hebt geschreven Dwight dan koop ik hem
[Dwight van van de Vijver] (1:18:38 - 1:18:59)
nou ja ik denk dat ik ook dat het ook niet verwacht moet worden dat iemand met die oplossing nu gaat komen ik denk eerder als ik kijk naar de geschiedenis en hoe het gaat dan denk ik ja als we dan op een punt komen dat het weer collapsed of crashed of weet ik veel wat wat ik niet hoop dan gaan we daar ook wel weer van leren en daarna zeggen oh dit nooit meer
[Reinoud Prins] (1:18:59 - 1:20:17)
en het is ook verleidelijk Dwight om en het doet ieder mens in ieder tijdsgevricht die zegt van oh het gaat zo slecht we gaan er allemaal aan en we bombarderen elkaar van het planeet af maar uiteindelijk als je als je door de eeuwen heen kijkt en de eeuwen is maar een vlekje in de eeuwigheid want de aarde was er al wat langer dan dat wij is dat de jij noemde het fazen of levels of noem het verlichting de stappen die we maken als het gaat om emancipatie en als het gaat om zwarte piet of als het gaat om je kunt zeggen het gaat niet hard genoeg het duurt te lang voor dat maar in een paar honderd jaar wat we voor dat de boten tussen Afrika en Suriname voeren voor de is ondenkbaar natuurlijk tegenwoordig en de vrouwen die mogen stemmen en mogen werken dat was jij zei jouw moeder was de enige tegenwoordig werkt elke moeder dus er verandert wel wat maar het duurt tientallen misschien wel honderden jaren maar we maken wel de beweging en wat je nu ziet is de naar beneden gaande golf eventjes maar daar komt ook altijd weer een nieuwe golf en zolang de trend is dat we continu verder richting die verlichting werken
[Dwight van van de Vijver] (1:20:17 - 1:20:18)
dat zeg ik
[Reinoud Prins] (1:20:18 - 1:20:25)
misschien kunnen we getroost worden met soort van oké rimpels in de vijver maar in de eeuwigheid bewegen we nog steeds de goede kant op
[Dwight van van de Vijver] (1:20:27 - 1:21:01)
ja, ik vind het toch lastig ik vind het lastig omdat de stappen die we terugzetten in mijn ogen terugzetten die leveren denk ik voor mij meer situaties op waarin ik me moet aanpassen en dat kost tijd en energie en gaat met een hoop onzekerheid gepaard dus het liefst zie ik dat er alleen maar stappen vooruit worden gezet en zo werkt het niet ik weet dat er ook stappen soms terug
[Reinoud Prins] (1:21:01 - 1:21:03)
licht en donker he voor het contrast
[Dwight van van de Vijver] (1:21:05 - 1:21:14)
het is wat het is het is wat het is weet je zolang ik maar gewoon mijn eigen beste vriend heb want dan ben ik zelf dan heb ik altijd iemand om terug op te vallen
[Reinoud Prins] (1:21:14 - 1:21:17)
en we maken de afspraak dat als je dat boek schrijft
[Dwight van van de Vijver] (1:21:17 - 1:21:22)
dan kom ik als eerste hier ja, als eerste gewoon bij de weg van jezelf podcast zeker weten
[Reinoud Prins] (1:21:23 - 1:21:47)
ja dan gaan we hem nu voor vandaag afronden en dan ga ik de luisteraar de kijker ga ik bedanken dat jullie hebben geluisterd, gekeken als je dan toch nog gegrepen bent naar waar we het over hadden schrijf gerust nog vragen in de comments ik zorg ervoor dat ze bij Dwight komen en die gaat ze beantwoorden abonneer je ook gerust op ons kanaal zodat je alle andere mooie podcasts kunt zien en voor nu tot de volgende