Mailbox van Marleen - Alles over vastgoed kopen in Spanje

Investeren in vastgoed is alleen interessant als je het doel helder hebt.

• Season 2024 • Episode 9

Share episode

Marleen krijgt bezoek van Katrin Van de Water in het kader van haar Visionair & Miljonair podcast.
Visionair & Miljonair S2E3.

Marleen De Vijt is ondernemer, vastgoedexpert, auteur van twee succesvolle boeken en een gerespecteerde autoriteit op de Spaanse vastgoedmarkt. Naast haar zakelijk succes is Marleen voorzitter van de Raad van Bestuur bij CIB Antwerpen, waar ze zich inzet voor de professionalisering van de vastgoedsector. Haar passie voor klantgerichte begeleiding en haar diepgaande kennis van de Spaanse vastgoedwereld maken haar tot een unieke en inspirerende stem in haar vakgebied.

Wat komt er aan bod in deze aflevering:

  • Marleens weg naar het ondernemerschap
  • Wat je moet weten over de Spaanse vastgoedmarkt
  • De balans tussen zakelijk succes en persoonlijke passie
  • Lessen uit haar ervaringen als onderneemster en bestuurder
  • De uitdagingen en voordelen van investeren in het buitenland
  • Netwerken en het belang van sterke zakelijke relaties

Deze podcast is er speciaal voor jou, ambitieuze ondernemer en investeerder, om je te inspireren met waardevolle inzichten en strategieën. We hopen dat Marleens verhaal je motiveert om met vertrouwen je eigen weg naar succes en overvloed te bewandelen – in het ondernemerschap en daarbuiten.Voor jezelf, en voor hen die na jou komen…

Veel luisterplezier!

Liefs,

Katrin

Volg Marleen de Vijt op Instagram: @azullspanje of connecteer op LinkedIn.

Volg Katrin Van de Water op Instagram @katrinvandewater of connecteer op LinkedIn.

Lees hier meer over werken met Katrin als High-end Businessmentor en vraag een Gratis Strategiesessie met haar aan als je coach, trainer, consultant bent met een omzet van €+150K en je voelt dat je je energie- en/of omzetplafond bereikt hebt.

Katrin denkt met plezier met je mee en vertelt je welke mogelijkheden ze voor je ziet om Joy, Ease & Abundance te ervaren.


​Steeds op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen ivm Spaans vastgoed, alsook de allernieuwste panden? Volg ons op Facebook, Instagram, LinkedIn, Youtube en TikTok, en mis geen enkele tip of pareltje in Spanje.

Of volg ons op onze website www.azull.info.

Katrin:

Succesvolle mensen denken anders. Succesvolle mensen handelen anders. Dat is geen toeval, dat die vrouwen miljonair geworden zijn. Ja, ik ben een puzzelaar. Ik ben ongelooflijk geboeid door mensen, en ik ben op zoek naar die rode draad van wat verbindt die mensen. Ik bedoel, hun leven gaat niet altijd over een roze.

Marleen:

Dat was de realiteit. Ik stond er alleen voor. Ik moest zorgen, dat er brood op de plank kwam. Om mijn eigen huis, dat we zelf hadden gebouwd, te kunnen houden, moest ik mijn ex uitkopen. Financieel allemaal niet zo simpel.

Katrin:

Zij gaan op een andere manier met de dingen om. Het zijn high achievers.

Marleen:

Ik hoor vaak, je bent een workaholic. Nee, ik wil mijn job gewoon goed doen, en daarvoor is hij noodzakelijk. Dat wij vandaag die en die en die stap zetten.

Katrin:

Je luistert naar Visionair en Miljonair, beste luisteraar. wij zijn vandaag te gast in de kantoren van AZULL in Antwerpen, en ik ga in gesprek met Marleen De Viit. Marleen is zestig, heeft samen met haar man, Johan, vier kinderen, en ze hebben zes kleinkinderen, en samen hebben zij het bedrijf Azull, gespecialiseerd in Spaans vastgoed. Mensen, die mij kennen, weten, dat ik een passie heb voor Spanje, dus ik hoor ook, dat er heel veel mensen zijn, die dromen van een huis of van een tweede verblijf in Spanje. dus zeker luisteren, Marleen. dank je wel, om met ons in gesprek te gaan. Denada graag gedaan. Kom ik te moesten. Marleen, kan je iets vertellen over jouw pad tot nog toe? Hoe is jouw werk en jouw leven gelopen? Wel, dat is vooral niet gepland, dat is wel heel interessant.

Marleen:

Bij mij is het go with the flow. Ik kom uit een heel streng katholiek nest, waaruit er heel veel verboden waren, waar ik ook niet tegen gerebeleerd heb, omdat daar zelfs geen ruimte voor was. Dat kon gewoon niet. Maar ik ben dan wel heel snel getrouwd, want samenwonen in die tijd was onmogelijk, nog terwijl ik studeerde. Ik heb economie gestudeerd, om vrij te zijn, denk ik. Mijn broer is op hetzelfde moment naar Leuven gegaan en ook nooit meer terug naar huis gegaan. En dan heb ik eerst acht jaar na mijn studie gewerkt voor een Amerikaans bedrijf, en daar heb ik echt de klappen van de zweep geleerd, van hoe je een bedrijf moet managen, dus een doel niet halen, dat was geen optie daar. Zeggen ik heb mijn best gedaan, was verboden, je moest het nodig doen. Ik heb mijn kinderen aangeraden, na hun studie van hetzelfde pad op te gaan, voor een groot bedrijf te werken, omdat ik denk, dat die de mogelijkheden hebben, om te investeren in hun mensen.

Marleen:

En voor een KMO is dat niet altijd zo eenvoudig. Wat ik daar niet geleerd heb, dat is ondernemen. Als je een idee had, dan werd er een ploeg samengesteld, een groep, een team. Er was een CFO, en die zorgde voor de centen, en er was een Human Resources Manager, en die zorgde voor de middelen, en dan had iemand anders een sitefinder, die een locatie vond, en zo werd het in elkaar gepuzzeld. Maar voor ondernemerschap was er eigenlijk geen ruimte.

Katrin:

Heel veel mensen denken, als je TEW, Toegepaste Economische Wetenschappen hebt gestudeerd, dat je daar leert ondernemen. Ik heb dat ook gestudeerd. Maar dat leer je ook niet.

Marleen:

Nee, je leert dat daar absoluut niet. Ik ben daar ook niet aan begonnen

Marleen:

Ik weet wel, dat in het derde middelbaar dan moest je kiezen, welke richting je wilde uitgaan. Toen had ik al wel een interesse voor economie. Mijn vader heeft er altijd een heel sterke interesse in gehad. Dat was bij ons eigenlijk conversaties aan de tafel. Dat ging daar heel vaak over, en ik denk wel bewust, dat hij een zaadje heeft geplant, dat ik dat onbewust heb gevolgd. Ik ben er vandaag nog altijd heel blij met die keuze eigenlijk. Maar helemaal niet. Ondernemerschap zat ook helemaal niet in de familie. Ik kom uit een familie, waar het bijna allemaal ingenieurs zijn, en die werkten ofwel voor staatsbedrijven ofwel. Mijn vader heeft voor Bel Telephone, Alcatel heel zijn leven gewerkt. Dus, ondernemersbloed was er echt niet. Maar zowel mijn broer als ik zelf zijn dus wel ondernemer geworden.

Katrin:

Ja, en als we even terug in de tijd gaan, naar dat groot bedrijf, waar je werkte. Waarom ben je daar weggegaan?

Marleen:

Ik ben er eigenlijk weggegaan om twee redenen. Eén, dat is, ik was, toen het opgestart is, een Amerikaans bedrijf, dat nog niet actief was in België. Ik was het eerste vrouwelijke kaderlid, dat ze hadden. Dus, om bijvoorbeeld al te gaan zeggen, dat ik zwanger was na een aantal jaren, dat durfde ik nog niet te gaan vertellen. Bij mijn tweede kind hebben ze mijn borstvoedingsverlof geweigerd. Je kunt het je niet voorstellen. Dus ja, er werd heel veel van de mensen geëist. Ik was bereid, van dat te doen, maar andersom vond ik, dat we niet genoeg middelen kregen, om de beloftes, die we maakten tegenover onze klanten, om die waar te maken.

Marleen:

En dat spanningsveld. Wel iets beloven aan mensen, maar dat niet waar maken, dat was echt geen optie. En de tweede reden was ik had ook een man, die ook heel veel reisde, heel veel in het buitenland was. Ondertussen ja, onze kinderen: de eerste moest naar de lagere school gaan, en ik had ook zoiets van, dat was een stil braaf manneke. Niet dat ik niet dacht, dat hij niet intelligent was, maar ik dacht, misschien heeft hij wel hulp nodig. Bij Amerikanen gaan zeggen, dat je part-time werkte. Dat was geen optie. Ik heb dan wel een andere baan gezocht, maar de part-time jobs waren helemaal niet interessant.

Marleen:

Het was niet, dat ik niet wilde werken, maar ik wilde wel er werken, op de uren, dat ik vond, dat het moest gebeuren, en ik wilde er zijn voor de kinderen, als dat eigenlijk mogelijk was. Maar ik wilde niet mijn carrièrepad daarvoor stopzetten. Dat was een heel bewuste keuze, en dan zat er eigenlijk niks anders op, dan zelf een zaak beginnen. Na dat Amerikaans bedrijf heb ik twee jaar voor een Belgische ondernemer, een pursang, iemand, die maar tot zijn 16 jaar naar school was geweest en dan alles uit de grond had gestapt, en die man reisde veel, en elke keer, als hij terugkwam, dan kwam hij bij mij op kantoor, en hij zei ik heb dat gezien. Wil jij eens uitzoeken, of dat iets is voor de Europese markt?

Katrin:

Was dat dan in de vastgoedsector?

Marleen:

Nee, dat was absoluut niet in de vastgoedsector, dat was kunstplanten. Er werden kunstplanten verkocht, maar dan ging die bijvoorbeeld naar Australië, en dan hadden ze destijds van die grote ijssculpturen op een banket, en dan had hij dat gezien en gezegd ja, die ijssculpturen, als we dat in Europa aan al die grote hotels kunnen verkopen of verhuren of wat dat ook is, dat zou toch wel een goed idee zijn. Dus dat is iets, waar ik heel goed in ben. Leg bij mij iets op de tafel en geef mij een week, om te zeggen zit daar iets in of niet? Informatie opnemen als een spons en dan direct zien is daar een markt voor of niet? Dat heb ik echt wel bij die Amerikanen geleerd.

Marleen:

Want op het moment, dat ik er weg ging, was ik er ook business development manager. Dus je moest kijken, welke klanten, waar kunnen we toegang krijgen tot de markt, hoe moet het eruit zien, enzovoort. Dus dat is het eigenlijk. En daarna heb ik uiteindelijk een bedrijf overgenomen Dat waren drie medewerkers, en dat was een decoratiebedrijf, ook weer met planten. Ik kwam overal in grote bedrijven, beursgenoteerde bedrijven, kmo-bedrijven, enzovoort, en op een gegeven moment kom ik bij een klant, en die man was danig onder de indruk, want die belde terug naar kantoor en die zei zeg die Marleen, kun je die nog eens sturen? Ja, er werd gelachen van ja, die mens heeft wel interesse. Ik ga ernaartoe, en hij zegt ja, zegt hem, wij hebben een bedrijf, en wij krijgen die verkoop niet op gang. Zou dat niks voor u zijn, om die sales eens onderhanden te nemen en eens te kijken, of je er iets van kunt maken? Ik zeg ja, meneer, ik ben een bedrijf van vier man.

Katrin:

Dus eigenlijk jouw eerste stappen als ondernemer waren meteen een overname van het bedrijf.

Marleen:

Ja, dat was een overname van het bedrijf het eerste. En dan, de tweede stap was eigenlijk meer richting consulting. Daar heb ik gezorgd, dat ik mezelf eigenlijk in mijn bedrijf kon vervangen, en dan eigenlijk voor andere klanten, vooral die een sales-marketingprobleem hadden, heel veel voor Nederlandse bedrijven, die dachten, even snel de Belgische markt bij te nemen.

Marleen:

En dan in Brussel stopte dat verhaal natuurlijk, die ook niet het gevoel hadden, van waarom Nederlands zo belangrijk is, dat je geen tweede kans krijgt, als je de gesprekspartner in Brussel fout aanspreekt. Want ik had wel mijn eerste bedrijf. Op dat moment was ik 31. Zes maanden gescheiden, want toen ik het eerste bedrijf heb gekocht, zes maanden daarna stond ik er alleen voor. Zou ik die stap gezet hebben, als ik had geweten, dat ik er zes maanden daarna alleen voor stond? Ik denk het niet. Ik denk niet, dat ik het had aangedurft, maar dat was de realiteit. Ik stond er alleen voor. Ik moest zorgen, dat er brood op de plank kwam. Om mijn eigen huis, dat we zelf hadden gebouwd, te kunnen houden, moest ik mijn ex-man uitkopen.

Marleen:

Financieel allemaal niet zo simpel, niet zo simpel. En dus dat decoratiebedrijf, dat was één ding, dat kon draaien zonder mezelf. En dan was die consulting was wel, echt wel een aanvulling van mijn inkomen. Plus, dat maakte ook op mijn 31 van. Wie moest ik nog leren Bij die Amerikanen? en ook, als ik bij dat exportbedrijf werkte. Ja, je hebt er collega's op hetzelfde niveau of collega's boven je, of je hebt een eigenaar, waar je van kon leren, en ineens had je je eigen bedrijf. Je werd dan per 32 jaar En je kon leren uit je fouten, en het kostte je geld. En dan ben ik eigenlijk gaan netwerken. Ik ben een van de eerste leden van de Antwerp Breakfast Club.

Marleen:

Wij kwamen samen in Kleidaal op A12. En dat waren eigenlijk allemaal KMO'ers, want dat was de vervanging van mijn collega's, en op die manier had ik intellectueel voldoende uitdaging, want eigenlijk de activiteit, die we deden, die planten en die bedrijven ermee decoreren, op zich was dat geen uitdagend product, om te verkopen, maar die kwam wel overal in heel interessante bedrijven en niemand hield zich daar eigenlijk mee bezig, en je had ook een meganetwerk daardoor. Ik had een meganetwerk.

Katrin:

Daardoor heb ik dat meganetwerk kunnen opbouwen, en in die consultancy kon je wel je intellectuele.

Marleen:

Ja. Dus dat was wel een uitdaging. Dat wist ik toen natuurlijk nog niet. Maar hij was een hele vermogende Nederlander, die heel veel bedrijven had, en met regelmaat kwam hij met zoiets af van. Die investeerden ook veel in Frankrijk, en die moesten een bepaald type grond kopen. Dat was mijn eerste aanreiking met vastgoed. Ik vergeet het nooit. Mijn eerste aanreiking met vastgoed, ik vergeet het nooit.

Marleen:

20 juli zegt hij ja, Marleen, ik heb duizend hectare grond nodig in Frankrijk. En de afdeling grondzaken in Groningen zegt, dat dat niet te koop is in Frankrijk. Kan jij daar even naar kijken? Dus ja, dat is voor mij fantastisch, gooi het dan maar op mijn bureau. En hij zegt wanneer kan je eraan beginnen? Ik zeg ja, morgen is het een vrije dag in België. Nou, in Nederland niet. Ik zeg oké, dan zullen we er morgen aan beginnen. En dus van 21 juli tegen 15 augustus had ik 4000 hectare in Frankrijk in kaart gebracht, en dat was destijds nog met telefoonboeken, daar notarissen zoeken. Ik had gevraagd aan afdeling grondzaken nou, jongens, welke grond moeten we hebben? waar moet het dan voldoen in theorie, waar is die te vinden in Frankrijk? maar die Nederlanders konden geen Frans, dus ik was bij alles betrokken het opzetten van de vernootschap, maar even goed de jaarlijkse resultaten met de accountants gaan bespreken. Ik ben een allrounder. Veel van mijn vrienden zijn experts in iets bepaald. Dat is niet mijn kracht.

Marleen:

Mijn kracht is, dat ik weet van veel een beetje, en als ik er niet genoeg van weet, weet ik wel waar ik die informatie moet gaan halen.

Katrin:

Dat is goudwaard, en toen Ja.

Marleen:

En toen was ik dus met die grond actief. En daar werkte iemand, een dame, en die was zwanger van haar derde kind, en die klant vroeg Marleen, zou jij voor ons de salesafdeling niet kunnen overnemen, terwijl ze in zwangerschapsverlof is? Ik dacht, nederlandse salesprofielen gaan aansturen Jongens, dat is geen cadeau, maar het is een hele goeie klant. Een zwangerschapsverlof, hoe lang kan dat duren? Dus ik zeg tegen die klant oké, dat is goed, ik zal dat doen. Maar na drie maanden is die dame nooit meer teruggekomen, die is naar Spanje verhuisd.

Katrin:

En daar is Spanje in het verhaal.

Marleen:

Voilà. En na een paar jaar belt hij mij op en zegt zeg, dat werkt hier zo goed. Dat was toen bespreken over 2006, 2007. Dat werkt hier zo goed. Ik heb drie kinderen, kleine kinderen Voor ons. Elke keer, die Nederlandse klanten in Nederland daar informatiesessies rond doen, beurzen organiseren, dat is voor ons eigenlijk logistiek gewoon niet meer te doen. Is dat niks voor u, om dat op te zetten En eventueel te bekijken, of dat ook iets voor België is? Dus de vraag was eigenlijk, de marketing van dat bedrijf op te zetten, de afspraken te boeken, en dan zouden zij wel oppikken in Spanje Ik heb daar ja op gezegd, mensen zeggen soms van ja, ik heb nooit niet de kans gehad. Ik vind het ook een kwestie van je moet de opportuniteiten zien, en je moet af en toe wel eens iets uitproberen. En dat heb ik nog niet verteld, maar vooral voor mijn partner vandaag en voor mijzelf, .

Marleen:

Wij kwamen daar als kind. Zowel, mijn partner, zijn vader was bij Agfa- Gevaert betrokken, en die hadden een afdeling in Barcelona, en mijn vader werkte dus voor Bell Telephone, en die waren betrokken bij het installeren van de eerste telefoonlijnen, en zo In Madrid en in Buenos Aires. Dus mijn vader was heel vaak in Argentinië of in Spanje. Dus, spanje, dat was al direct zoiets. En toen ik Johan leerde kennen, dan stond hij eigenlijk klaar dat is twintig jaar geleden bijna om naar de Caraïben te vertrekken, want hij heeft een bloedhekel van koud weer en grijze lucht.

Marleen:

Voilà, die was klaar, om te vertrekken, maar toen wij elkaar leerden kennen, waren de kinderen nog te jong. Ik zag dat niet, om die achter te laten. Maar ik dacht als we een bedrijf kunnen opzetten, dat al een band heeft met Spanje, dan kunnen we dat als het nest leeg is, kunnen we dat dan eigenlijk wel uitrollen. Dat waren de grootste plannen. En toen kwam de crash van de Lehman Brothers, september 2008. Wij hadden net geïnvesteerd in een nieuwe beursstand, al het marketing materiaal was klaar, de website was klaar, en we stonden in Brussel en we dachten ja, wat nu? Want wie gaat er nu nog investeren in vastgoed? Maar bleek achteraf, dat dat de ideale periode was, want de prijzen in Spanje zijn 30% gezakt. Maar er gingen ook heel veel bedrijven in Spanje failliet.

Marleen:

Op dat moment heel veel bouwbedrijven ook. Dus wij hadden zoiets van ja, wij willen dat deontologisch correct doen, wij willen niet, dat onze klant ook maar enig risico heeft op verliezen van centen in Spanje. Dus, één van ons twee moest verhuizen naar Spanje. Op dat moment hadden wij één zoon in huis, mijn zoon, en de rest was al eigenlijk het nest uit. Dus ik zeg tegen Johan oké, jij wilt graag elke dag blauwe lucht, vertrek jij, maar Ik zal pendelen tussen de twee landen. Hij was amper vertrokken als zijn dochter en haar vriend. Dat werkte niet meer. Ja, Leen, kan ik hier komen wonen? Laurence, geen probleem, kom hier, maar wonen. Mijn dochter studeerde TEW. Die kwam altijd thuis studeren, bracht nog een vriendin mee, en dan uiteindelijk zei Johan zijn zoon Papa, iedereen woont hier, al kan ik hier ook niet komen wonen. En toen kwam mijn dochter nog naar huis Mama, ik ben zwanger. Dus Johan zat in Spanje, ik zat terug met vier kinderen plus een kleinkind.

Katrin:

Voel je alles.

Marleen:

Ja, voilà. Maar dat was ook noodzakelijk, wilden wij ons job goed doen. Dus dat is wel iets, dat wij, wij zullen echt altijd tot het uiterste gaan, om die klant te bedienen. En ik hoor vaak zeggen, je bent een workaholic. Dan denk ik van nee, ik wil mijn job gewoon goed doen, en daarvoor is het noodzakelijk, dat wij vandaag die en, die en die stap zetten, en op een ander moment zal dat niet meer noodzakelijk zijn, maar dat zijn nu de noodzakelijke stappen.

Katrin:

En zo is Azull geboren.

Marleen:

En zo is Azull eigenlijk geboren. Maar ik ben niet van in het begin operationeel bij het bedrijf betrokken geweest, want ik ben altijd mijn consulting blijven verder doen. Ik heb onder andere tien jaar voor een Belgische projectontwikkelaar gewerkt, die portefeuille van 250 miljoen En die vooral ontwikkelden, om zelf in portefeuille te houden en om te verhuren. En ik had altijd gezegd, ik kom pas bij Azull, als het bedrijf groot genoeg is, zodat ik samen met je partner missie, visie, strategie kan doen en de marketing van dat bedrijf.

Marleen:

Maar eerste lijn sales. Nee, dat ga ik niet doen, daar hebben wij onze mensen voor. Dus dat heeft nog geduurd, tot 2019 eigenlijk. Dus dat is nu nog maar vijf jaar, dat ik er echt elke dag bij betrokken ben. Anders is dat altijd bij mij de marketing geweest. Plus, ik had ook die klant, waarvoor ik werkte, ook weer familiaal bedrijf. Ik ben daar ooit binnengekomen, doordat ze een B-vak wilden opstellen, en omdat dat familiaal georganiseerd is, is dat een probleem.

Marleen:

Wie is de CEO? Die man. Wie is de CFO? Die man. Wie is er hier verantwoordelijk voor business development? Ja, diezelfde persoon. Zo kun je geen kapitaal op de markt gaan halen. Dus dan moesten eigenlijk andere profielen aan boord komen, en daarom ben ik daarvoor gaan werken, en dan op het einde heeft hij eigenlijk ik heb eigenlijk twee jaar langer actief geweest, dan mijn bedoeling was Maar dan iemand in de steek laten op het moment, dat het ertoe doet, dat kan ik dan ook weer niet. Dus heb ik vrij laat de overstap gemaakt. Maar om de klanten goed te kunnen bedienen, was het noodzakelijk, dat ik altijd op de hoofdte bleef van de Belgische wetgeving.

Marleen:

Plus, in België moet je licentie hebben, om vastgoed te verkopen. Dus daarom ben ik ook officieel vastgoedmakelaar, en onze klanten willen juist weten, wat is het verschil tussen kopen in België en ook Nederland? We hebben veel Nederlandse klanten en Spanje, en daarom moet ik op de hoogte daarvan blijven. En dan ben ik mij gaan aansluiten bij de beroepsvereniging van vestgoedmakelaars, het CIB, en nadat ik dat daar een paar jaar had aangekeken, dacht ik van, dat moet anders kunnen. En in het buitenland gebeurt dat anders. En dan denk ik, je kunt aan de zijkant staan, schreeuwen, het moet anders. Maar misschien moet ik mij kandidaat stellen voor de raad van bestuur. Dat heb ik gedaan, en dan na twee jaar vonden de bestuurders, dat ik klaar was om voorzitter te worden.

Katrin:

Geweldig hè, Dat je eigenlijk op heel korte termijn je helemaal in dat vastgoed hebt.

Marleen:

Ja, ik heb wel altijd want, dat is nog niet aan bod gekomen. Ik heb destijds getwijfeld tussen architectuur en. TEW, dus dat gebouwen en zo, dat zat er wel altijd in, en omdat ik ben getrouwd geweest met een bouwkundig ingenieur, dus dat zat er ook. Dus eigenlijk is dat heel mooi in jouw verhaal.

Katrin:

Dus het is helemaal niet gepland, maar eigenlijk klopt het de hele tijd, ook al die ervaring, die je hebt opgedaan, als je die allemaal meebrengt naar Azull. Het is een totaalplaatje. Dat werkt eigenlijk.

Marleen:

Maar dat is niet Het ding, dat ik het liefst van al doe. dat is eigenlijk nog niet lang, dat ik daarachter gekomen ben. Tijdens corona heb ik een webinar, gevolgd van Veerle de Dobbelaere. En die zei mensen die gelukkig zijn, zijn de mensen, die doen, wat ze graag deden als kind van nature uit. En ik dacht wat vertelt die nu?

Marleen:

En dan begin ik na te denken. En wat deed ik graag als kind dat is creatief bezig zijn knutselen. Mijn moeder zat in de mode, wij hadden thuis altijd heel veel stofjes, en daar konden we van alles mee maken, en mijn broer ook. Wij waren altijd aan het knutselen. Wij mochten niet op straat spelen, dus we hadden altijd knutselen, tekenen, plakken. Dat deed ik altijd heel graag. En wat ik ook heel graag altijd heb gedaan, dat is schrijven. Ik heb in het derde middelbaar dat was toen nog het Davidsfonds ik weet niet hoe dat bestaat, ik ken dat nog, maar ik weet niet hoe dat bestaat. Dan moesten de leerkrachten van een derde middelbaar opstellen, en de meest verdienstelijke leerlingen konden die insturen naar dat Davidsfonds. Ik heb dat toen gewonnen, en ik deed dat heel graag. Maar in het vierde middelbaar noemde dat geen opstel meer.

Marleen:

Dan moesten we verhandelingen schrijven, en ik had toen een leerkracht, die zei, van dat alles wat ik schreef, dat dat op niks trok, dat dat niet goed was. En dan ben ik eigenlijk gestopt met schrijven. En als ik zie, wat ik vandaag het liefst van al doe in ons bedrijf ja, die missie, visie, strategie ben ik bezig, omdat ik die fantasie ervoor nodig heb, die marketing, daar kan ik mijn fantasie in kwijt. En je creativiteit. Voilà die creativiteit. En ik ben auteur van een tweetal boeken, dus ik heb die ook. Men vraagt heb je een ghostwriter? Nee, ik heb die zelf geschreven. Dus dat woordspel, daar kan ik mijn creativiteit in kwijt.

Katrin:

De podcast heet Visionair en Miljonair. Ik ga in gesprek met mensen met een uitgesproken visie. In ons vorige gesprek hebben we het daarover gehad, over jouw visie op vastgoed kopen. Ik hou van contrasten. Mensen zeggen vandaar, dat ik hun heel vaak van kijk je moet investeren in vastgoed. We hebben het daar ook over gehad. Jij woont zelf in een appartement, waar je huurt. Ik had een vastgoedportefeuille. Ik heb nog een stuk, maar ik heb vorig jaar vier appartementen verkocht. Dat is toch helemaal tegen de logica, waarop iedereen zegt, je moet investeren in vastgoed. Benieuwd, hoe jij daarnaar kijkt.

Marleen:

Van als de klanten of mensen, die ik ken, spreken over investeren, dan denk ik altijd, dat het belangrijk is, om eerst te definiëren, wat dat voor hen investeren is. En als dat investeren is, om een rendement te halen, dan vraag ik moet dat rendement? is dat bijvoorbeeld een aanvulling van een pensioen later? dan moet er een maandelijks rendement uitkomen, als dat gewoon is, en je zegt, ik wil mijn vermogen laten aangroeien, en ik wil leven met mijn rente, en ik wil niet knabbelen aan dat vermogen. Afhankelijk van, wat het antwoord daarvan is, kan vastgoed het juiste antwoord zijn of het foute antwoord. Dus wij hebben zelf ook vastgoed In Spanje. Momenteel ben ik daar niet aan het bijkopen.

Marleen:

Op het moment, dat wij woonden in de noordrand van Antwerpen een vrij grote villa. Als we die verkocht hebben, was het de bedoeling, om iets te kopen in Antwerpen. Maar dan heb ik de prijzen eens bekeken en dacht ik van no way, dat ik zoveel geld vastzet in een appartement, want het ging dan Eén, ik woon hier dan alleen Twee. Met dat kapitaal kun je niks anders doen. Dus dat geld ging ook behalve meerwaarde rendement nul, want ik woon er zelf in, ik kan het niet verhuren. Dus ik vind niet, dat het voor iedereen op verschillende momenten in zijn leven het juiste antwoord vastgoed is Het op verschillende momenten in zijn leven het juiste antwoord vast goed is. Het is heel afhankelijk van wat je verwachtingen daarvan zijn.

Marleen:

En de mensen hebben ook vaak een foute perceptie van, wat dat rendement dan wel zou kunnen zijn, absoluut, en dat zet hen vaak op een verkeerd been. Ze hebben daar een veel te hoge verwachting van. En als je dan met hen eigenlijk de cijfers op een rijtje zet, dan zeggen ze ik heb toch meer rendement nodig. Dan is het antwoord niet vastgoed. De momenten, waarop het meeste geld in mijn leven heb ik nog altijd verdiend met vastgoed. Maar dat is het moeilijkste, wat er is. Als je mij vandaag na deze podcast zegt ik heb hier twintig man alleen, is. als je mij vandaag na deze podcast zegt ik heb hier twintig man alleen.

Marleen:

Die willen allemaal een fantastisch rendement aan het vastgoed in Spanje. Ik heb geen twintig oplossingen. Dat is gewoon zo niet. Dat is geval per geval moet je het ideale panter gaan uithalen. Vandaar, dat het juiste antwoord is niet altijd investeren in vastgoed. Het kan zijn van stoppen in aandelen, of wat zijn je plannen voor de volgende vijf, zes jaar? Geld, dat je dan nodig hebt. Dat mag je niet in vastgoed stoppen, want je moet vastgoed voor mij altijd op de lange termijn zien Je moet het minstens acht, negen, tien jaar willen bijhouden.

Marleen:

Dus dat wil zeggen, die een tijd, dat geld al niet nodig hebben, dat rendement, dat door die huur eruit komt, daar tevreden mee zijn dan denk ik zeker, dat er andere mogelijkheden zijn, om meer geld te verdienen.

Katrin:

Absoluut En toch heb ik ook in het verleden gekocht, en jullie hebben ook vastgoed in Spanje. Dus het is een heel gelaagd aandoen, het is echt genuanceerd. Mensen vragen mij soms, waarom heb je dan toch verkocht? Ik zeg altijd tegen mensen, die naar Spanje willen gaan en die droom hebben van ga eerst huren. Ik spreek over laatst iemand ja, ik wil in Spanje gaan wonen. Ik zeg maar, ken je Spanje goed? Nee, ik ken Spanje niet goed. Zeg en waar zou je willen wonen? Ja, dat weet ik eigenlijk niet, maar we sites aan het bekijken, om daar te kopen. Ik zeg hoe zou het zijn, om daar eerst te huren?

Marleen:

Ja, het advies, dat wij altijd geven aan de klant stap één is uitzoeken in Spanje. waar voel ik mij thuis?

Katrin:

Welke regio? Want Spanje is zo groot en zo verschillend.

Marleen:

Dat is eigenlijk daar steken wij het meeste tijd in met onze klanten, om te kijken, van welke regio zou voor jou passen. En dan is er nog een groot onderscheid tussen mensen, die een tweede woning kopen of emigreren. Bij een tweede woning is het niet voldoende, dat je daar graag op vakantie gaat, nee, je moet er een paar keer per jaar. Onze klanten denken voor aankoop, dat ze drie tot vier keer per jaar gaan, in werkelijkheid gaan ze zes tot acht keer. Je moet er elke keer met plezier terug naartoe kunnen gaan, en je moet daar de dingen kunnen doen, waar je blij van wordt, absoluut Elke keer opnieuw. Dus dat kun je wel in theorie de regio's mee selecteren. Wat doen de mensen daar graag? En dan is dat letterlijk bij mij van Als je s'morgens opstaat wat verwacht je in Spanje? De ene klant zegt een groot terras, en dan wil ik een vrij uitzicht. Het moet niet per se naar de zee, maar een ver uitzicht. En wat ga je dan doen? Ah, niks, relaxen.

Marleen:

Twee dorpen verder weten wij, dat er een boerenmarkt is, om verse groenten te halen, is tot aan de jachthaven rijden, en daar is verse vis gaan halen, met vrienden, een barbecue, en voor de rest niks. Dat type klant kun je op een berg zetten met fantastisch uitzicht, en die vindt het niet erg, om met zijn wagen overal naartoe te gaan. Wel, ik zou daar doodongelukkig van worden. Ik ben het type klant zo zijn er ook die morgens uit zijn bed komt, en het eerste, wat je doet, is, ik moet naar de zee. Ik heb al altijd overal, waar ik woon, moet ik water in de nabijheid hebben. Ik word blij van opstaan, naar de zee te wandelen, dus die niet alleen te zien, maar ook te horen, te ruiken, door een jachthaven te slenteren. Ik zie daar de vissers smorgens aan hun netten werken.

Marleen:

Dat doet mij denken als kind aan de Costa Brava. Dat zag er ook zo uit. Wij wonen in een half open bebouwing, een bescheiden huis, maar ik zou nergens anders willen wonen, en dat doen wij ook met onze klanten. Dus die oefening moet een klant werkelijk. Of iemand, die denkt, ik wil kopen in Spanje, dan zeg ik, je moet eigenlijk maar over twee dingen nadenken: Dat is het doel van je aankoop. Maar dat doel is dan wel uitgebreid. Wat verwachten? Iemand, die zegt, ik ga er heel vaak naartoe gaan, maar ik kan altijd maar korte periodes, die wil waarschijnlijk dichter bij een luchthaven zitten. Bijvoorbeeld Iemand anders, die zegt, ja, het doel is toch wel er rendement uithalen, maar hoeft geen zwembad bij te zijn, want ik zwem niet graag in een zwembad. Ja sorry, we huurde r wel. Dus doel waarom koop je? En op basis daarvan gaan we de juiste streek vinden.

Katrin:

En het andere is natuurlijk het budget, want we kunnen veel willen, maar elke Costa heeft zijn prijs, en het is veel duurder geworden.

Marleen:

Het is inderdaad veel duurder geworden, dus vooral de laatste drie, vier jaar, dus sinds corona is het echt wel serieus. We hebben aan de Costa del Sol bij prijsstijgingen 35 procent.

Katrin:

Ik ben absoluut, want, daar heb ik gewoond en ik ben in mei terug geweest. Ik ben er zeven jaar geleden vertrokken. Ik wist niet, wat ik zag. Ik ben lang de enige of een van de weinige Vlamingen geweest in dat dorp. Nu is daar een Vlaamse makelaar in dat dorp, hoog in de bergen, en ja, je hoort daar heel veel Vlamingen ja, dat is relatief want.

Marleen:

in een topjaar kopen er 4000 Belgen En neemt dat twee derde Vlamingen zijn.

Katrin:

Er liepen veel Vlamingen rond. Dat was allemaal gekocht, dat wist ik niet, maar het was in ieder geval toch wel een serieuze metamorfose.

Marleen:

Maar zeven jaar geleden, dat wil zeggen 2017, wat veel mensen zich niet realiseren, is, dat Spanje veel meer te lijden heeft gehad onder de financiële crisis, en vanaf 2008 is het bergaf gegaan tot 2014. Dus de heropbouw en de nieuwe projecten zijn maar eigenlijk van 2015, 16, 17. Dus ja, dat is inderdaad een gigantisch verschil, als je vandaag gaat terugkijken.

Katrin:

Absoluut, maar het is nog steeds mijn droom, om ooit terug te gaan, en ik weet niet, of ik ga kopen of ga huren, dus het kan allemaal maar once I will be back. We hebben nog een heel interessant voorgesprek gehad over vorming. Jij hebt een heel uitgesproken visie op leren.

Marleen:

Ja, Uitgesproken visie. Ik geloof in levenslang leren.

Katrin:

Om het met een cliché te zeggen Dat zit ook als een rode draad in jouw verhaal, wat je net vertelde.

Marleen:

Ja, dat klopt, maar ik ben ook bestuurder bij Sintra. Dus de manier waarop we dat vandaag leren, dat gaat volgens mij de volgende jaren in een trend snel, dat gaat heel snel eigenlijk veranderen. Wat dan nu de juiste manier is, om te leren, ben ik zelf ook nog altijd niet uit. Of dat je nu mensen meer kans moet geven en tijd, om het zelf allemaal te onderzoeken. Ik denk, dat dat niet voor iedereen geschikt is, dat je bij anderen nog wel dat klassikaal gaat moeten begeleiden. Maar vorming, ik vind, dat het begin is en het einde Het einde, niet het begin van alles. En nu constant bijscholen. Als makelaar moeten we elk jaar een aantal uren bijscholen. Daar krijgen we dan punten voor. Je moet tien punten per jaar hebben. Ik heb er altijd 25. Ik snap niet, dat mensen niet aan tien punten geraken. Ik wil zelf ook altijd evolueren, leren, dat is precies een negatief woord. Maar jezelf vormen, verrijken, andere mensen ontmoeten.

Katrin:

Jij zei ook, dat je naar de websummit gaat in Portugal een van de volgende weken. Dat is een beurs. Ik ben daar ooit ook geweest in Dublin. de meest technologische hoogstandjes worden daar uitgelegd. Dus, jij gaat kijken, jij leeft met open zintuigen, je gaat internationaal kijken en past dan dingen toe.

Marleen:

Ja, dus we hebben heel vaak, als we op vakantie gaan bijvoorbeeld, dat we een vakantie combineren met een internationale beurs, en dat zijn altijd IT-gerelateerde technologische beurzen. Eigenlijk, omdat wij kijken, van wat is er technologisch mogelijk voor de toekomst, en op basis daarvan nemen wij de strategische beslissingen voor Azull. Mijn partner komt uit die sector, die heeft vroeger voor Gartner gewerkt. Dat zijn de goeroes voor de technologische adviezen, en in de Verenigde Staten is dat doodnormaal, dat ten eerste in de Raad van Bestuur al iemand zit met gedegen kennis daarover, en dat er eerst wordt gekeken, wat er technologisch mogelijk is in de toekomst, en dat op basis daarvan de strategische beslissing wordt genomen. Van welk product of welke dienst gaan we ontwikkelen, en niet omgekeerd. Hier zie je vaak in België nog, dat mensen Sales en marketing vinden een product uit, en technologisch moet dat dan ondersteund worden. Ik denk, dat het net andersom is. Als je niet kijkt, naar wat er technologisch mogelijk gaat zijn, dan zou je de verkeerde diensten of producten ontwikkelen. En mensen, die zeggen van ik heb het niet zien aankomen, dan denk ik, dan ben je blind.

Marleen:

Want kijk, wat er in de Verenigde Staten gebeurt. Die staan meestal drie jaar voor, dan duurt het nog anderhalf jaar, voor het in Nederland komt, en anderhalf jaar of een jaar later is het in België. En bijvoorbeeld TikTok Ik ben er sinds juli. In juli zal het een jaar zijn, dat ik ermee bezig ben. Short form video. Iedereen heeft mij uitgelachen, Marleen, ga jij dan dansjes doen? Ik zeg nee, maar eigenlijk zijn we te laat ingestapt bij Instagram, en ik wil nu niet dat missen. En oké, dat kan Chinees en dat kan zijn voor en zijn nadelen hebben. Maar misschien komt er een Amerikaans systeem, misschien komt er een Europese variant van. Maar de technologie, het idee, dat gaat wel hetzelfde blijven. En wij zien, dat dat enorme voorsprong, dat je enorme voorsprongen hebt, door die technologie te omarmen, en vandaar, dat wij dat soort beurzen eigenlijk meedoen. En wat kun je verwachten van zo'n beurs? Je moet daar niet buiten komen met twintig verschillende ideeën, maar als wij één of twee goede ideeën daaruit halen of accenten of dingen, waar je ervoor niet had aan gedacht, absoluut.

Katrin:

Het is heel verfrissend, om even afstand te nemen. Ik ben daar toen naartoe geweest, en ik heb daar heel veel genetwerkt met mensen, die ik dus kende, die uit België komen, die ik daarom in België niet heel veel zag, want ik woonde in Spanje. Maar ik kwam die ginder allemaal tegen, en eigenlijk was dat nog de grootste meerwaarde, dat we tijd hadden en echt uitgebreid samen gegeten hebben en ook wel een paar nieuwe technologische dingen gehoord. Maar inderdaad superboeiend, om verder te gaan kijken dan de Vlaamse kerktoren.

Marleen:

Ja, dat is zo. Mijn moeder zei altijd dat, als ik van school kwam en ze vroeg, hoe het was geweest, en dan zei ik, dat het niet leuk was geweest. Dan zei ze hoe komt het? Ja, ik heb vandaag niks geleerd. Dus ik wil altijd bijleren Mensen vragen wat is je hobby? Ik heb zo niet een bijzonder hobby. Ik ben, als ik vrije tijd heb, met de kinderen bezig, of we proberen, iets uit te vinden, meestal technologisch, ook veel met social media, gewoon uit interesse. Ja, behavioral sciences, hoe dat mensen tot een beslissing komen, nudging, hoe dat je ze in een bepaalde richting kunt duwen.

Marleen:

Maar er zijn twee dingen voor mij, die niet kunnen. Dat is een hele bewuste beslissing voor Azull, het belemmert onze groei, maar ik zou niet anders willen. Dat is, dat wij niet bereid zijn, van de twee sterkste emoties fear en greed in te zetten, om een klant binnen te halen, en dat kost ons elke dag klanten, die beslissing. Maar dat wil wel zeggen, als je niet wilt gebruiken van ik heb een kopje en je krijgt hier een kortingscheck van zoveel en oei, oei, oei, pas op, en dit en dat, als je die twee niet wilt gebruiken, dan heb je minder emoties, die je dan wel kunt gebruiken, en je wilt ze dan nog positief gebruiken. Dan is het heel belangrijk, dat je technologisch mee bent, want het moet voor de mensen zeer user-friendly zijn. Je wilt ze kleine duwkes geven, om tot een bepaalde beslissing te komen, maar op een positieve manier. Dat is niet eenvoudig, en daarvoor hebben we wel nodig, dat we technologisch voorblijven. Soms hebben we dan wel eens de fout gemaakt, dat we de early adopters zijn en dat mensen niet doorhebben, wat we aan het doen zijn.

Katrin:

Dat is soms tegenover ons team nog moeilijk, jullie gaan wel naar die beurzen, maar om het team dan mee te krijgen, ja, dat is natuurlijk de vertaalslag, die je moet doen.

Marleen:

Maar mensen zelfvorming vind ik zelf belangrijk voor mezelf, maar ook ons team opleiden vormen. Je hebt elk jaar bijvoorbeeld een vastgoedcongres, en daar nemen we al teamleden mee. Dat is uiteraard in België, maar daar stellen ze ook altijd een nieuw technologisch iets voor. Vorig jaar ging het over artificiële intelligentie, die ze dan een keer goed hebben uitgelegd. Ik denk wel, dat onze mensen soms denken, als ik op kantoor kom oei, welk idee gaan ze vandaag wel hebben? Dus dat zeg ik al, als mensen bij ons beginnen tijdens een sollicitatie van kijk, jongens, we hebben duizend ideeën nodig, om er één of twee goede naar de markt te krijgen.

Marleen:

Dus aan ideeën, je kunt nooit niet te veel ideeën hebben. En als wij zeggen, dat we een idee niet gaan toepassen, wil dat niet zeggen, dat je met een slecht idee bent gekomen. Daar moeten ze wel tegen kunnen. Dat is vaak moeilijk, als er iemand pas nieuw begint. Dan zeg ik als je een idee hebt, zeg het, maar Ik kan al twintig dingen opschrijven, waar ze mee gaan afkomen. Dan moet ik zeggen been there, done that it's worked, dat is wel niet simpel.

Katrin:

Het is mooi, dat je de medewerkers ook betrekt, om creatief te zijn, want dat is ook niet overal. Dan zijn jullie ook flexibeler, maar dat kost heel veel moeite.

Marleen:

Nu ben ik nog altijd het gezicht van het bedrijf. Ik wil dat echt veranderen, maar dat kost heel veel moeite. We hebben ze al cameratraining gegeven. Ze hebben al een voicecoach gekregen. Ze hebben al opleidingen gekregen, om zelf filmpjes te maken. Maar het is niet eenvoudig, om ze daar En dat ze daarvan doordrongen zijn, dat dat een deel van hun takenpakket is, en dat is niet iets, dat erbij komt. Ze mogen er ook ruimte voor maken in hun agenda, om dat te doen.

Katrin:

Alles, wat te maken heeft met social media, zeker in die markt, want er zit heel veel concurrentie.

Marleen:

Dat is het. Wij hebben geen exclusiviteit in Spanje. Mijn grootste concurrent verkoopt identiek hetzelfde. Ik zeg niet product hetzelfde pand, dezelfde woning, maar ze verkopen niet hetzelfde pand, dezelfde woning, maar ze verkopen niet hetzelfde. Wij verkopen vertrouwen. Als de klant ons vertrouwt, dan gaat hij met ons dat proces in, want aankoopbegeleiding doen we eigenlijk. Maar als ik dat woord gebruik in België, wij doen aankoopbegeleiding in Spanje, dat is voor de mensen niet duidelijk. Dan vragen ze zijn jullie dan makelaars? Ja, wij zijn makelaars. In de States is dat normaal. In Nederland is dat normaal. Elke partij heeft zijn makelaar, bij de verkoper en de koper. In België staan bij wet de vastgoedmakelaars langs de kant van de verkoper. Dat wordt heel vaak vergeten. Mensen zeggen die makelaar heeft voor mij niet dit of dat gedaan. Ola, die werkt voor de verkoper, die heeft een contractuele verbindenis met de verkoper In Spanje. Wij werken voor de koper.

Marleen:

Wij gaan die hele tijd zorgen, dat deze belangen behertigd worden.

Katrin:

Ja superinteressant, En ik heb met plezier gekeken naar jouw video's, ook online, over het verschil bijvoorbeeld van verhuren aan de ene Costa, dat dan ook ligt aan de andere Costa. Daar valt ook allemaal heel veel over te zeggen.

Marleen:

Ja, er valt heel veel over te zeggen. Het is altijd zo, dat wij ons advies is nog altijd, dat je in Spanje moet kopen, om er zelf van te genieten, en in Spanje moet kopen, om er zelf van te genieten. En als je wat vaste kosten wilt goedmaken want laat het wel wezen een huis in het buitenland bezitten, dat is een lopende rekening Als je die kosten wilt goedmaken, dat kun je doen door te verhuren. Maar de grote rendementen ik heb het aan rendementen op jaarbasis op basis van de huur dat ga je daar niet mee verdienen. Ik heb vaak klanten, die zeggen als het een keer niet verhuurd is, dan ga ik zelf. Dan zeg ik ik heb heel goede nieuws voor jou je gaat zeer vaak naar Spanje.

Marleen:

Dus daar helpen wij de mensen wel met hun voeten op de grond, en heel vaak bevestigen ze dat wel. Ja, we hadden dat wel gedacht. Maar ergens is er die hoop, die greed van het moest toch maar eens waar kunnen zijn dat je veertig weken per jaar in Spanje kunt verhuren.

Katrin:

Nee, spijtig, het is niet zo. Ik vind het ongelooflijk. Jij zei, dat je zestig bent. En hoe mee je bent, met alle modellen en technologieën. heb je het gevoel, dat je ooit met pensioen gaat gaan?

Marleen:

Dat je zegt, levenslang leren, is mijn motto. Er zijn zo van die woorden, dat ik eigenlijk geschrapt zou willen zien in het woordenboek, dan hebben we dat ook gemeenschappelijk.

Marleen:

Ik heb nog een woord, dat ik absoluut geschrapt wil hebben, dat is het woord work-life balance. Als je mij op mijn paard wilt krijgen, moet je het vooral daarover hebben. Ik stel voor, dat we vanaf nu spreken van een life balance en dat woord work eraf doen, want werkleven, dat ga je me klagen. Het is precies, of je moet kiezen tussen de twee, terwijl je hebt een leven, en daar houdt je met van alles bezig. En dan moet je mij eens vertellen, wat dat werk, wat dat dan eigenlijk is voor iemand, die ondernemer is, al zoveel jaar, hetgeen dat voor betaald wordt. Maar bij ons is het geen uurtje factuurtje, dus dat kan niet. Dus ja, dat vind ik eigenlijk verschrikkelijk. Ook dat pensioen. Mijn partner is ouder dan ik, die zegt pensioen, wat?

Katrin:

zou ik dan moeten doen. Ik vind dat niet nodig, als je werk graag doet, hoeft dat helemaal niet.

Marleen:

Ik merk wel heel duidelijk, met ouder te worden, dat soms hetgeen, dat ik gepland heb in mijn hoofd. maar dat gaat dan eigenlijk meer over fysieke dingen. Ik zeg tegen die kinderen ja, ik zou wel komen helpen. Dan denk ik nee, daar moet ik mee stoppen, want zo'n hele dag zeulen en doen en dan de volgende dag nog met een fris hoofd, dat wordt wat moeilijker.

Katrin:

Maar voor de rest nee ja, heb jij nog een tip voor de luisteraar Mensen, die zeggen ik wil ooit miljonair worden voor jonge mensen En eigenlijk eender wie. Welk advies zou jij hen wilen geven?

Marleen:

Ik vind, dat dat nooit je doel moet zijn. Dat zal het gevolg zijn van je daden. Ik heb er zelf ook nooit niet bij stilgestaan. Je moet vooral doen, wat je graag doet En dat is niet altijd even evident, want ik zeg je zelf van evident, want ik ben er zelf nog maar heel duidelijk achter een aantal jaren wat ik nu heel graag doe. Ik geloof heel erg in Pippi Langkous. Ik leer dat aan mijn kleinkinderen ook. Je hebt het nog nooit gedaan, dus je zult het wel kunnen, alhoewel ik zelf absoluut zo niet ben, grootgebracht, eerder klein gehouden en vooral geen initiatief nemen. Uw intuïtie volgen. Ik vind, dat er niks mis mee. Uw intuïtie geeft heel duidelijk aan, wat je aan kunt, denk ik.

Katrin:

En levenslang leren.

Marleen:

Levenslang leren. En ik heb er nog wel een. Maar dat is in het Spaans la vida es bella, het leven is mooi. Het glas is altijd half vol. Dat is een bewuste keuze. Als je zo door het leven gaat, dan zul je die opportuniteit zien. En dat miljoen, dat komt dan wel vanzelf. En tenslotte, wat is een miljoen?

Katrin:

in het Spaans zeggen ze ook elke dag is een feest.

Marleen:

Voilà.

Katrin:

Wij zijn in Spanje. Heel erg bedankt, margelene, voor jouw hele enthousiaste gesprek, voor jouw wijze, tips en al goed voor jou. Dank je wel, Ka.