Bindstof met Anouk Lagae

"Laat je niet leiden door angst, maar door compassie".
Het recept voor meer bindstof van Anouk Lagae, mijn gast in deze aflevering.

Na een internationale carrière bij Unilever, Coca-Cola en Duvel Moortgat in Londen en Sydney belandde ze terug in België, waar ze nu CEO is van Accent Jobs. Daarnaast heeft ze een passie voor Chinese geneeskunde. 

We hebben het over het juiste ontbijtuur als je pubers in huis hebt, hoe je omgaat met weerstand tegen verandering,  waarom ze zo smacht naar politici met een hoger doel en wat CEO's kunnen leren van Chinese dokters. 

Morgen aan de slag met de tips voor meer Bindstof van Anouk Lagae?

• Verbinding is een werkwoord. Leer beter luisteren.
• Waar je elkaar ontmoet in het midden, maakt niet uit. Ga vooral in gesprek.
• Bedrijfscultuur gaat vooral over wat je niet toelaat. Neem jezelf niet als norm. 

Wat onthoud jij vooral uit dit gesprek? 
Laat het me weten op welcome@elkejeurissen.com

We kunnen allemaal wat meer #bindstof gebruiken.

Benieuwd naar nog meer concrete tips voor verbinding aan de keukentafel, op het werk en in de samenleving? Je ontdekt ze op www.elkejeurissen.com

Als je genoten hebt van deze aflevering, deel de link met iemand die er ook wat aan kan hebben, of laat een review op Apple Podcasts of Spotify. En vergeet je niet te abonneren, zo mis je geen enkele tip voor meer verbinding.

Deze podcast is een idee van Elke Jeurissen, en werd realiteit dankzij de fijne samenwerking met alle gasten en Dimi Ferrest (editing), Inge Wachtelaer (fotografie) en Douwe Van Gorp (muziek).

Transcript

 We  hebben  elke  dag  de  keuze.  Polariseren  of  op  zoek  gaan  naar  wat  ons  verbindt.  Maar  zelfs  als  we  dat  willen,  meer  verbinding.  Hoe  doen  we  dat  dan  concreet.  Ik  ben  Elke Jeurissen  en  dit  is  Binstof.  De  podcast  waarin  ik  op  zoek  ga  naar  concreeten  tips  voor  meer  verbinding.  Aan  de  keukentafel,  op  het  werk  en  in  de  samenleving.

Vandaag  is  mijn  gast  Anouk  Lagae.  Goeiemorgen,  Anouk.  Goeiemorgen.  Jij  bent handelsingenieur,  net  zoals  ik.  Na  een  heel  gevoelde  carrière  in  binnen -  en  buitenland. je  was  onder  andere  bij  Unilever,  bij  Coca -Cola,  in  Sydney  en  in  Londen,  kwam  je  terug  naar  België  om  bier  te  verkopen  bij  Duvel  Moordgat.  En  nu  ben  je  CEO  bij  Accent  Jobs.

 Fijn  dat  je  er  bent,  Anouk.  Super  dank  voor  de  uitnodiging.  Altijd  heel  leuk.  We  gaan  het  straks  hebben  over  een  aantal  aspecten  van  verbinding.  En  ook  over  hoe  jij  dat  doet  als  CEO,  maar ook  als  mens  en  ook  als  moeder.  Maar  ik  begin  zoals  altijd  bij  de  eerste  vraag.  Ik  denk  echt  dat  verbinding  begint  aan  de  eigen  keukentafel.  Dus  mijn  vraag  voor  jou  is, hoe  ziet  jouw  keukentafel  eruit?  Wie  zit  er  aan  die  tafel  en  hoe  werkt  dat?  je  daar  aan  verbinding?  Wel,  zeer  goeie  en  misschien  confronterende  vraag.

In  de  week  ziet  de  ontbijttafel  er  heel  leeg  uit.  We  hebben  ongeveer  een  mtnist  met  één  dochter  aan  Unif  en  twee  op  internaat. Het  is  mijn  man  en  mezelf,  dus  we  zetten  ondertussen  niet  echt  meer  de  tafel,  omdat  we  op  verschillende  manieren  zijn.  momenten  het  eten  of  ook  niet  eten,  soms  in  de  midden  vasting  of  wat. Maar  in  het  weekend  is  het  dan  eigenlijk  des te  belangrijker.  Dan  dekken  we  de  tafel  niet  in  de  keuken,  die  nu  eigenlijk  niet  meer  gedekt  is,  maar  dan  dekken  we  de  tafel  voor  ons  vijf  samen  in  de  living. En  dan  is  het  wel  echt  een  moment  dat  iedereen  bijna  verplicht.  Wij  verplichten  niet  veel  dingen,  maar  dat  wordt  ook...  er  echt  opgesteld  zijn  dat  iedereen  mee  aan  tafel  komt  om  half  10  zogtes.
 Ik  wil  net  zeggen  hoe  laat  is  dat  dan?  Want  wij  hebben  dus  ook  zo 'n  situatie  waar  een  aantal  kinderen  al  het  huis  uit  zijn  en  er  nog  twee  studeren  en  in  het  weekend  is  de  discussie  op  vrijdagavond: Hoe  laat  is  morgen  het  ontbijt?  Ja,  wel  bij  ons  is  het  half  10.  Dus  voor  sommigen  te  laat,  voor  anderen  te  vroeg.  Maar  ja,  we  we  moeten  gewoon  een  gulden  midden  wegzoeken,  want  anders  kom  je  eigenlijk  er  niet  toe.

 Twee  mensen  of  meerdere  mensen  tot  een  soort  van  eensgezindheid  of  waarheid  brengen.  Dus  is  het  altijd  de  gulden  midden  weg  of  is  het  soms  de  een  die  volledig  de  ander  moet  volgen?  Wel, ik  denk  dat  het  niet  gaat  over  volgen,  het  gaat  over  echt  luisteren  naar  elkaar.  En  wherever  you  meet,  it  does  not  matter.  Maar  dat  er  een  moment  is  waar  je  probeert  te  verplaatsen  in  het  hoofd  van  de  ander  of  in  het  hart  van  de  andere,  dat  is  waar  je  niet  moet  verplaatsen.  moet.  En  wanneer  de  uitkomst  van  het  gesprek  is,  als  je  blijft  bij  je  standpunt  en  de  andere  ook,  het  gaat  niet  altijd  over  teugnen,  dat  hoeft  ook  niet.

 Maar  de  verbinding  of  de  verbinding  is  maken  van  ik  wil  oprecht  luisteren  naar  jou  en  proberen  te  begrijpen  van  waar  jij  komt,  dat  is  voor  mij  de  secret.
 Dat  is  wat  iedereen  imbedoelt.  beetje  meer  moet  doen  vandaag.  Is  het  iets  dat  je  kan  leren?  Want  eerlijk  gezegd,  ik  was  er  zelf  heel  erg  slecht  in  luisteren.
 Ik  ben  een  eerder  extraverte  persoon.  En  dan  heb  je  de  neiging  om  heel  snel  op  alles  te  reageren,  want  je  wil  zo  graag  je  gedacht  zeggen  over  alles,  terwijl  ik  nu  iets  ouder  ben,  denk  ik  van, soms  moet  je  gewoon  zwijgen.  En  beter  luisteren.  En  ik  zie  ook  wel  eens  mensen  die  starten.  stellen  jou  dan  een  vraag,  maar  dan  zie  je  aan  hun  ogen,  ze  zijn  niet  echt  aan  het  luisteren  of  ze  zijn  niet  echt  aanwezig  te  zitten  ondertussen  op  een gsm  of  zo, vind  je  er  erg  makkelijk  luisteren?  Wel,  ik  herken  me  exact  in  wat  je  over  jezelf  vertelde.  Join  the  club.  Ik  was  ook  iemand  die  graag  sprak  of  wil  gehoord  worden  of  wat  ever,  of  mijn  onmiddelijk  mijn  oordeel  of  zelfs  erger  een  vooroordeel...  oordeel  op  tafel  leggen.  Maar  het  mooiste  dat  je  kan  doen  is  oprecht  luisteren  naar  iemand  en  eens  aandacht  geven  en  eens  proberen  te  begrijpen.

 En  ik  ben  zeker  als  leider  ook  enorm  geëvolueerd  van  afgestudeerd  als  handelsingeneur.  En  je  denkt  dat  je  het  wel  best  weet.  Met  een  gezonde  portiearrogantie  misschien.
 misschien,  of  die  met  de  studies  meekomen  of  whatever,  je  wil  het  verschil  maken  of  je  wilt  het  anders  gaan  doen.  Maar  mijn  lessen  in  het  buitenland  waren  toch  wel  lessen  in  nederigheid  en  waren  het  niet  gaat  over  jouw  standpunt,
 want  je  bent  geen  expert.  Je  bent  niemand  als  je  in  het  buitenland  bent.  Of  je  bent  heel  naakt,  je  bent  je  pure  zelf,  en  je  bent  heel  naakt,  je  bent  heel  naakt.  de  mensen  kunnen  niet  oordelen  van  waar  je  komt  of  welke  familie  of  welke  streek  of  wat.

 Dus  dat  maakt  dat  je  moet  verbinden  om  zaken  gedaan  te  krijgen  of  om  het  verschil  te  kunnen  maken  of  wat  dat  jouw  taak  is  work -wise.
 Dus  luisteren  mensen  begrepen  waarom  dat  mensen  het  anders  zien  of  anders  doen.  Iedereen  komt  bij  een  andere  rugzak  en  dat  is  zo  boeiend.  En  je  zegt  eigenlijk  hoe  minder  mensen  jou  kennen,
 dus  hoe  minder  dat  je  bekend  bent  of  een  titel  hebt  of  een  diploma  of  een  netwerk.  Hoe  meer  dat  je  jezelf  een  beetje  moet  bewijzen  en  dat  begint  met  de  luisteren  eigenlijk  niet  met  het  grote  woord   voeren. 

 Nu  Anouk,  jij  was  één  van  de  eerste  gasten  die  ik  had  uitgenodigd  en  is  voor  deze  podcast  over  verbinding  en  dat  is  ook  niet  toevallig.  Ik  wil  jou  graag  een  quote  voorleggen  uit  het  opiniestuk  in  de  tijd  dat  ik  een  paar  maanden  geleden  publiceerde  waar  jij  preageerde.
 Ik  hoor  bijna  al  mijn  vrienden  die  vroeger  zeer  geanimeerd  over  politiek  praten.  afhaken.  Ze  volgen  de  media  niet  langer.  Ze  zijn  het  gekibbel  en  het  eeuwige  polariseren  kots  beu. En  wat  me  opvalt,  ze  weten  totaal  nog  niet  op  wie  ze  gaan  stemmen  in  2024.  Ik  word  daar  zelf  heel  onrustig  van.  Het  lijkt  wel  alsof  we  op  drijfstand  naar  de  verkiezingen  gaan.

 Waarom  raakte  je  dat  zo  Anouk?  Waarom  heb  je  mij  toen  gebeld?  Wel  Elke,  omdat  het  zo  hard  herkenbaar  is,  ook  voor  mezelf,  maar  met  heel  veel  andere  mensen  die  ik  praat  rondom  mij.
 En  het  woord  dat  ik  nu  vaak  gebruik,  is  politiek  wees  of  politiek  dakloos.  Ja,  ik  weet  zelf  ook  oprecht  niet  op  wie  ik  moet  gaan  stemmen.
 in  juni.  En  erger  nog,  wat  ik  heel  vaak  hoor,  is  dat  er  extreem  zal  gestemd  worden,  maar  niet  voor,  maar  eigenlijk  tegen  het  huidige  beleid.
 En  dat  vind  ik  heel  beangstigend.  En  opnieuw  geen  oordeel  over  extreem,  links,  rechts,  whatever.  Ook  die  mensen  moeten  gehoord  worden.
 worden.  Want  het  is  heel  duidelijk  dat  iets  niet  aangepakt  wordt  en  iets  niet  mag  besproken  worden.  En  ook  dat  gaat  over  verbinding.
 Laat  ons  luisteren  naar  elkaar.  Laat  ons  samen  voor  een  hoger  doel  gaan.  En  het  woord  'samen'  kreeg  ik  van  niemand  te  horen.
 En  een  hoger  doel,  ook  al  niet.  niet.  Het  is  iedereen  voor  zijn  eigen  ritje  en  voor  zijn  eigen  korte  termijn  gewinnen.  En  sorry,  we  gaan  de  wereld  niet  beter  maken  als  iedereen  op  deze  manier  verder  doet.
 Daar  moet  iets  hoger  zijn,  iets  oversteigender,  iets  verbindend.  En  nu  gaat  iedereen  verder  in  die  polarisatie. Elke partij  en  bijna  elke  politicus.  

Je  zou  ook  kunnen  zeggen  natuurlijk  in  tijden  van  verkiezingskampagnes  is  het  net  belangrijk  om  als  partij  of  als  politicus  het  verschil  te  maken  en  je  heel  duidelijk  af  te  zetten  tegen  de  ander.
 Jij  bent  zelf  een  topmarketeer  al  vele  jaren,  net  zoals  je  een  ander  product  of  een  dienst  of  een  flesje  cola of  een  flesje  duwels  overkopen.  verkopen,  dan  is  jouw  eerste  werk  van  waarin  zijn  we  verschillend.
 Wat  is  onze  USP,  onze  unique  selling  proposition  met  een  moeilijk  Engels  woord?  En  daar  gaan  we  dan  eigenlijk  vooral  duidelijk  maken.  Kan  je  daar  een  parallel  eigenlijk  trekken?
 Want  politici  zetten  zich  af  tegen  elkaar  vandaag,  zeker  tijdens  de  campagne.  Dus  koop  mij  of  koop  de  ander  vooral  niet,  want  ik  ben  beter.  Alleen  het  grote  verschil  is , daarna  moet  je  niet  de  cola  en  de  duvel  bij  elkaar  kappen  en  het  uitdrinken.  En  dat  is  natuurlijk  in  de  politiek  wel  zo.  Na  de  verkiezingsdag  moet  er  bestuurd  worden  en  moet  je  compromis  sluiten,  naar  elkaar  luisteren  en  een  regering  vormen,  is  dat  eigenlijk  nog  mogelijk?  

Wel,  goeie  vraag.  Elk  zijn  talent  en  elk  zijn  job,  dus  ik  ben  geen  politicus.
 Ik  denk  dat  we  er  vandaag  niet  in  slaan.  Niet  in  België,  maar  ook  bij  de  way,  het  is  een  globaal  fenomeen.  Dus  ik  denk  dat  social  media  daar  niet  bij  helpt.
 We  krijgen  allemaal  een  tunnelvisie.  Dus  jouw  Facebookpagina  ziet  er  heel  anders  uit  dan  de  mijnen,  maar  jouwstandard .be  zelf  ziet  er  heel  anders  uit  dan  de  mijne.
 Dus  we  krijgen  allemaal  een  heel  eng  beeld  En  praten  alles  behalve  verbindend.  Het  is  ook  gewoon  blurb.  Hier  gooi  ik  er  uit  van  wat  er  van  me  af  moet.
 Dus  maar  wat  ik  voornamelijk  mis  bij  de  partijen  is  dat  ze  allemaal,  sorry,  dan  toch  voor  ergens  een  middenmoot  gaan  en  niet  volledig  kleur  bekennen  of...
 sterker  gezegd.  Ik  mis  een  ruggegraad.  Ik  mis  de  ruggegraad  van  elke  partij  en  waar  ze  echt  voor  staan.  En  misschien  is  het  mission  impossible  om  die  te  tonen  als  je  met  vier  moet  regeren,  whatever.  Maar  net  door  dat  korte  termijn  en  het  niet  durven  om  te  verliezen  op  korte  termijn  om...  je  ruggegraat  te  houden  op  lange  termijn, daar  geraak  je  de  kiezers  kwijt.  

Hebben  we  dan  een  gebrek  aan  visie  op  hoe  die  samenleving  er  zou  moeten  uitzien  in  een  ideale  wereld? Want  hoe  je  daartoe  komt,  dat  is  beleid  maken.  Maar  je  hebt  eerst  natuurlijk  een  beleidsvisie nodig.  En  je  hoort  mensen  wel  eens  zeggen.  van  vroeger  was  het  allemaal  beter.  Wij  hebben thuis zo 'n  grapje  als  mijn  man  zegt  aan  de  kinderen,
 "in  mijn  tijd", van  alles  wat  daarna  komt,  niemand  luistert  nog.  Dus  dan  denk  ik  soms  van  oei  ben  ik  nu  niet  te  kritisch  of  te  oud  aan  het  worden. 

 Als  jij  morgen  politicus  bent,  wat zou  jouw  beleidsvisie  op  die  samenleving  dan  zijn.  Ja,  goeie  vraag.  Voor  mij  is  het  heel  belangrijk  dat  er  een  combinatie  en  een  balans  is  tussen  welvaart  en  welzijn.
 En  ik  denk  dat  we  totaal  doorgeslagen  in  collectief,  allemaal  samen,  en  ik  ben  er  meer  verantwoordelijk  voor,  om  voor  welvaart  te  gaan.  En  maar  welvaart  echt  ten  koste  van  people  en  ten  koste  van  planet.
 Dus  voor  mij  is  het  veel  meer  een  balans.  balans  tussen  economisch  welvarendheid  maar  dan  ook  gezondheid  van  de  mens  en  gezondheid  van  de  planeet, dat  vooropzetten.  Dus,  ja,  voor  mij  het  Westertscapitalistisch  systeem  is  eigenlijk  totaal  doorgeslaan.  En  we  zijn  te  veel  van  uit  greed  en  te  veel  van  ik  wil  meer, meer,  meer.  Dus  zo  doen  we  allemaal  samen  gewoon  naar...  beter  moeten  gaan.  Maar  dat  begint  bij  jezelf.  Dus  ik  kan  niet  gewoon  dat  maar  gaan  verkondigen, dat  dat  moet  in  iedereen's  dagelijkse  keuze  gemaakt  worden.  En  ja,  en  de  basis  daarvan  is  eigenlijk  verbinding.

 De  basis  bij  je  verbonden  met  jezelf.  Voel  je  jezelf  bij  een  elke  jongen.  hoe  gaat  het  met  jou?  Heel  veel  mensen  kunnen  niet  antwoorden  op  die  vraag,  hoe  gaat  het  met  jou?
 Die  kunnen  dat  niet.  Het  is  een  heel  basisvraag.  Verbonden  zij  met  jezelf,  verbonden  zij  met  je  naasten.  Ik  heb  in  London  gewond,  waar  de  verbinding  met  je  naasten  is  nul.
 In  het  appartementsgebouw,  we  woonden  op  de  topverdieping.  Wij  wisten  niet  de  mensen  die  op  de  trap  tegenkwamen.  We  wisten  niet  de  mensen  die  op  de  trap  tegenkwamen.  onze  buuren  of  niet.  Anonimiteit  al  om.
 Dus  verbinding  nul  met  die  community  met  je  naasten.  In  Sydney  komen  we  er  toe,  hebben  we  huis.  We  worden  onmiddellijk  de  eerste  week  uitgenodigd  voor  een  straat  barbecue  met  alle  buuren.
 Dus  ook  dat  is  een  groot  stad,  maar  er  is  heel  veel  verbinding.  Dus  verbinding  met  je  naasten  en  dan  verbinding  met  je  naasten.  ook  met  de  natuur,  met  de  seizoenen, met  het  grootruggeheel.  En  we  zijn  die  verbinding  met  onszelf,  met  onze  naasten  en  met  de  natuur  volledig  kwijt. 

 Als  je  dat  zo  vertelt,  en  ook  dan  denk  ik, ja  logisch,  klinkt  geweldig,  logisch,  klinkt  eenvoudig,  maar  de  praktijk  is  natuurlijk  anders.  Misschien  beginnen  bij  het  eerst  verbinding  terug  met  jezelf  maken maken. Paul Verhaegen heeft  daar  ook  interessante  boeken  over  geschreven.  Professor  filosofie op  psychologie aan  de  KUL.  Over  de  identiteit  over  emoties, vanuit  emoties  leven,  en  niet  alleen  vanuit  ratio.  Ik  dacht  voor  mijzelf,  ik  ben  een  zeer  rationeel  wezen.  Ik  denk  over  alles  na,  dan  neem  ik  beslissingen,  dan  ga  ik  vooruit  en  dan  doe  ik  zaken.
 En  als  er  aan  het  ouder  wordt,  dan  ben  je  bezig.  je  dat  dat  totale  nonsense  is,  dat  we  allemaal  gedreven  worden  door  onze  emoties.  Maar  om  dingen  te  doen  waar  je  dan  zelf  gelukkig  van  wordt  en  waardoor  je  dan  ook  het  verschil  kan  maken  voor  andere  mensen, of  dan  nu  de  keukentafel,  het  gezin  is,  of  de  werkvloer  of  die  samenleving,  daar  begint  het  toch  allemaal  wel  mee.  Hoe  kunnen  we  dat  eigenlijk  doen? 
 
Ik  weet  dat  jij  ook  een  leuke  hobby  hebt.
Laten  we  daar  eens  even  op  ingaan  die  niet  vertrekt  vanuit  het,  wat  jij  noemt,  het  kapitalistische,  westerse  model.  Maar  een  heel  ander  model,  namelijk  het  Oosterse  model. Wat  kunnen  we  daar  het  leren?  Leg eerst eens uit, wat doe  je  eerst  misschien?  

Ik  heb  dankzij  Coca  Cola  in  Australië  in  contact  gekomen  met  traditionele  Chinese-Geneeskunde. En  het  is  een   openbaring  geweest  en  ben  er  mij  in  al  twintig  jaar  gaan  verdiepen.
 En  eigenlijk  aan  de  basis  is  het  all  about  preventie.  Dus  niet  cure  en  het  ziek  zijn  verbeter,  maar  eigenlijk  zorgen  dat  niemand  ziek  wordt.
 En  dat  begint  aan  de  basis  met  'food  is  medicine'  wat  je  eet  en  drinkt  draagt  bij.  Elke  dag  kan  je  opnieuw  naar  balans  gaan.  Ook  emoties,  heel  belangrijk,
 energie.  Het  is  allemaal  rond  energie.  Wij  zijn  energiewezens.  We  denken  dat  we  massa  zijn,  maar  we  zijn  eigenlijk  energie.  Ja,  en  in  de  juiste  omgeving  ook  werken, waar  er  plaats  mag  zijn  voor  emotie.  En  als  het  dan  helemaal  niet  goed  gaat,  is  er  accupunctuur  en  er  heen  er  kruiden  en  zo,  dat  is...  is  dan  voor  de  gevorderden.  Maar  ik  zelf, bijvoorbeeld,  ga  om  de  zes  weken  preventief  naar  mijn  Chinese  dokter.  Dus  ik  kreeg  dan  elke  keer  naaltjes  om  eigenlijk  niet  ziek  te  worden.  En  in  het  oude  China  werd  de  dokter,  werden  die  betaald  op  het  einde  van  de  maand  op  basis  van  het  aantal  gezonde  mensen  in  een  dorp.  En  dat  is  gewoon  zo.  de  wereld  op  zijn  kop  en  zo  anders  maar  eigenlijk  zoveel  juister  en  dat  dat  idee  laat  mij  al  twintig  jaar  niet  meer  los.

Geweldig  idee.  Kijken  naar  het  resultaat  dat  je  wilt  behalen  en  daar  dan  mensen  voor  verloren.  Wat  als  we  dat  je  zou  de  toepassen  op  op  jouw  werkvloer?  Jij  bent  CEO  van  Accent  jobs?
 Ja,  het  is  eenzelfde  zichzelf  een  grote  organisatie  met  heel  veel  werknemers.  Jij  hebt  ook  heel  veel  klanten,  bedrijven,  klein,  groot,  middel  groot,  allerlei  sectoren.
 We  zien  natuurlijk  in  de  samenleving  in  België  het  aantal  mensen  die  minder  goed  verbinding  met  zichzelf  vinden,  zich  minder  goed  voelen  vanuit  het  welzijn  waar  je  uit  praat, meer  en  meer  mensen  uitvallen.  En  dan  denk  ik,  stel  nu  dat  we  de  CEOs  of  managers  zouden  beoordelen,  zoals  de  dokters  in  China.  Op  het  einde  van  de  maand  wordt  je  loon  bepaald  door  het  aantal  mensen  dat  zich  goed  voelt  in  je  team. Wat  zou  je  daarvan  vinden?  

Zalig  en  niet  zalig.  Eén  erzij,  ja,  durf  ik  de  uitdaging  wel  aangaan.  En  by  the  way,  het  is  ook  een  lat  dat  ik  voor  mezelf  ook  leg. Ik  wil  dat  wij  beter  doen  dan  de  markt  met  onze  ziektecijfers.  TV  Gelderland  2021  een  voorbeeld.  Maar  tegelijkertijd  is  de  enige  echte  verantwoordelijke  voor  je  gezondheid  altijd  jezelf.
 Dus  ik  ben...  Het  is  mijn  verantwoordelijkheid  als  CEO  om  een  gezonde  omgeving,  een  gezonde  omgeving  te  creëren  waar  mensen  kunnen  groeien  en  bloeien.  En  daar  mag  je  mij  op  afrekenen.
 Als  mensen  dan  toch  kiezen  of  kiezen,  als  mensen  dan  toch  ziek  worden,  heeft  het  ook  vaak  te  maken  met  de  levensstijl  van  de  persoon,  met  het  al  dat  niet  omgaan  van  emoties, het  al  dat  niet  aanvaren  van  een  job  dat  ze  eigenlijk  niet  graag  doen.  Dus  ja,  ik  vind  het  heel  fout  voor  het  een  chief  happiness  officer.  Ja,
 ik  zou  dit  nooit  willen  hebben.  in  mijn  organisatie,  want  het  is  iedereen's  verantwoordelijkheid.  Maar  in  de  grootste  plaats  is  het  altijd  het  individu.  Dus  we  mogen  ons  niet  schuilen  achter  de  anderen.
 Dat  is  maar  al  te  makkelijk.  We  moeten  eigen  verantwoordelijkheid  nemen.  En  dat  is  ook  net  het  hele  idee  van  preventie.  Laat  het  niet  afvangen  van  anderen.
 Je  moet  het  heft  in  eigen  handen  nemen.  

En  als  je  niet  tevreden  bent  met  je  job,  love  it.  If  you  don't  love  it,  change  it.  If  you  can't  change  it, leave  it.  En  er  is  niks  fout  mee,  maar  veel  te  veel  mensen  blijven  in  een  gouden  kooi  of  blijven  afwachten  of  op  een  schik.  Maar  sorry,
 het  maakt  jou  ook  ziek.  Allee,  dat  neemt  die  moeder.  keuze.  En  dus  ik  wil  absoluut  wel  de  uitdaging  aangaan  van  om  afgereken  te  worden  op  een  gezonde  omgeving  of  niet.  Maar  ik  ben  niet  de  enige  eindverantwoordelijke voor  de  gezondheid  van  elk  van  mijn  medewerkers.  

Je  vertelt  het  heel  mooi.  En  het  is  eigenlijk  zoals  het  ook  in  de  samenleving  is.
 Je  kan  eigenlijk  absoluut...  ik  geloof  er  absoluut  niet  in,  dat  iemand  die  zich  volop  kan  ontwikkelen  en  dan  gelukkig  wordt  en  talenten  kan  ontwikkelen,  dat  hij  alleen  dat  aan  zichzelf  de  danken  heeft.
 Want  als  je  die  overtuiging  hebt,  dan  zeg  je  indirect  eigenlijk  ook  en  als  het  niet  lukt,  dan  is  het  ook  jouw  schuld.  Ik  werk  veel  rond  inclusie  binnen  bedrijven.  Ik  kijk  naar  de  cultuur  binnen  bedrijven  en  wat  mij  wel  opvalt  is  dat  er  iets  in  staat.
 is  dat  alle  managers,  alle  leiders,  maar  eigenlijk  ook  alle  medewerkers  gewoon  eerst  moeten  zien  en  dat  is  ik  ben  niet  de  norm.  We  hebben  allemaal  de  neiging  om  onszelf  als  voorbeeld  te  nemen  en  denken  dat  andere  mensen  je  pujuist  dezelfde  manier  functioneren.

 Als  ik  even  mag  teruggaan  naar  mijn  keukentafel.  Daar  zitten  dus  inderdaad  ondertussen  vijf  kinderen  tussen  18  en  30.  De  jongste  is  net  op  op  kot,  de  oudste  is  net  getrouwd, dus  het  was  een  zeer  boeiend  jaar.  Maar  ik  herinner  mij,  nog  heel  goed,  zeer  jaar  of  tien  geleden,  er  zijn  verschillende  typen  rond  mijn  keuken  tafel.  Heel  extraverte  persoonlijkheden, ook  een  aantal  meer  introverte  persoonlijkheden,  zoals  mijn  zoon.  En  ik  heb  eigenlijk  heel  veel  jaren,  denk  ik,  hem  het  gevoel  gegeven  van,  alleen  waarom  zeg  je  nu  niet  meer?  Waarom  neem  je  niet  deel  aan  de  discussie?".
Dan  zaten  we  een  avond  aan  tafel.  Hij  was  nog  heel  klein,  ik  denk  tien  of  elf  jaar.  En  ik  ging  hem  in  zijn  bed  steken,  even  mee  naar  boven.  En  hij  zei,  "Mama,  het  was  zo  gezellig  vanavond."  En  ik  dacht, "Maar  je  hebt  bijna  niks  gezegd."  En  ik  begreep  dat  eigenlijk  niet.  Hij  heeft  me  toch  een  aantal  jaren  gekost  om  te  beseffen.  "Wacht  eens,  ik  neem  mijzelf  als  norm."  Het is niet  omdat  hij  niet  heel  de  tijd aan  het  woord  is  dat  hij  het  niet  leuk  vindt.

 En dat  is  toch  wel  iets  dat  zijn  die  vooroordelen  waar  ik  het  over  heb  die  iedereen  eigenlijk  heeft.  Dus  een  van  de  eerste  dingen  die  ik  dan  eigenlijk  doe  is  echt  zeggen,  je  bent  niet  de  norm.  Probeer  het  eens  te  bekijken  door  de  bril  van  de  anderen. Herken  je  dat?  

 Absoluut,  zo  mooi,  zo  mooi.  Ik  ben  jou  aan  de  keukentafel,  maar  bij  mij  op  het  management  team.  Het  is  heel  verledelijk  om  altijd  te  luisteren  naar  je tafelspringers.  Dus  mensen  die  heel  goed,  die  ze  heel  expressief  zijn,  die  het  snel  kunnen  en  impulsief  gewoon  onmiddellijk  op  tafel  leggen.
 Maar  ik  heb  zelf  geleerd  ook  van  eigenlijk  voornamelijk  nog  meer  te  luisteren  en  bewust  te  zijn  of  er  tijd  voor  te  nemen  om  de  meer  introverte  mensen...
 die  wachten  meestal  tot  het  einde,  en  dat  is  ook  oké,  maar  om  zeker  die  aanbod  te  laten  komen.  Want  diversiteit  is  inderdaad,
 je  kan  daar  manvrouw,  geaartijd,  whatever,  jongout,  sorry.  Je  kan  daar  van  alles  op  plakken,
 Maar  eigenlijk  is  dat  niet  belangrijk,  het  belangrijkste  is  dat  je  in  een  team  diversity  of  thought  hebt,  diversity  of  thinking.  En  bij  je  zeker  dat  je  alles  vanuit  de  verschillende  hoek  bekijkt.
 En  daar  ben  ik  mee  heel  bewust  van,  dat  ik  dat  nog  veel  meer  moet  doen,  zeker  in  onze  business  als  accent,  waarom  onze  missie  is  om  elk  talent  kans  te  geven.
 Dus  dan  moeten  we  nog  veel  meer  bewust.  bewust  zijn  van  al  die  invalszoeken.  Als  iedereen  dezelfde  studie  heeft  gedaan  en  iedereen  dezelfde  taal  spreekt,  is  dat  veel  makkelijker, is  het  veel  leuker  ook  bij  de  en  sneller.  Dus  als  je  dat  wil,  go  for  it.  En  dat  was  zeker  ook  als  ik  dan  in  mijn  omgeving,  waar  ik  gestart  ben  en  opgeleid  ben, Unilever  Coca -Cola,  fantastische  leerscholen,  maar  zeer  homogeen.  Toen,  ik  spreek  over.  20,  25  jaar  geleden.  Ja,  dat  is  wat  ik  noem,  copycat -teams.
 Dat  is  'more  of  the  same'.  En  men  zoekt  ook  actief  mensen  die  vooral  op  zichzelf  lijken.  En  dan  gaan  de  zaken  vooruit,  want  je  hebt  eenzelfde  achtergrond  profiel  en  het  is  leuk  en  je  hebt  dan  soms  een  blinde  vlek  van...

 Ja,  wij  zijn  eigenlijk  niet  divers.  Dat  is  vaak  onbewust.  Ik  weet  dat  jij  bij  Accent  ook  heel  erg  gewerkt  hebt  aan  de  inclusieve  cultuur.  cultuur,  dat  je  daar  echt  een  heel  traject  hebt  door  lopen  de  laatste  twee, drie  jaar,  denk  ik.  Kan  je  misschien  eens  delen  hoe  dat  gegaan  is,  want  het  is  gewoon  geen  gemakkelijke  journey.  

We  moeten  daar  niet  flauw  over  doen,  met  allemaal  dezelfde  mensen  rond  de  tafel  zitten  of  dat  nu  thuis  is  of  op  het  werk, dat  is  gemakkelijk.  Met  verschillende  mensen  rond  de  tafel  zitten  en  toch  zorgen  dat  iedereen  aan  bod komt,  dat  er  veiligheid  is,  dat  iedereen  zich  gehoord  voelt,  dat  is  de  keuze.  Wegen,  dat  is  toch  nog  wel  iets  anders.
 Dat  is  echt  een  inclusieve  cultuur.  Wat  zijn  de  zaken  die  je  bent  tegengekomen  en  ook  die  wat  moeilijker  waren?  

Ja,  want  ik  kan  je  inderdaad  veel  vertellen  over  de  heel  mooie  zaken  die  we  al  gerealiseerd  hebben bij Accent  in  die  drie  jaar, wat  dat  verder bouwen  is  op  de  droom  die  al  28  jaar  er  ligt.  Ja,  een  traject  die  misschien  moeilijker  lag,  wat  voor  mij  in  zo 'n  evidentie  leek  toen  ik  toe  kwam, want  de  missie  van  accent  is,  'We  embrace  every  talent  to  spark  joy  in  their  lives.'  Dus  we  omarmen  elk  talent,  en  we  willen  dat  die  werkplezier  eigenlijk  hebben.
 Dus  dat  is  heel  duidelijk.  Dus  voor  mij  omarmen  van  elk  talent  is...  ook  dan  vertaald  voor  onze  medewerker  waar  je  jezelf  mag  zijn.  Dus  bij  een  cultuur,
 bij  accent  heel  open  waar  je  jezelf  mag  zijn.  Ja,  en  dan  was  één  van  de  zaken  voor  mij  dan  toch  wel  opvallend,  dat  we  nog  steeds  geen  hoofddoek-policy hadden  of, althans,  een  neutraliteitspolicie  noemt  dat  in  onze...  termen,  neutraal.   En  ja,  dan  dacht  ik,  oké,  we  gaan  dit  aanpassen.  Anno  21  was  het  toen  zeker,  want  kom  aan,  dit  is  echt  niet  meer...  We  zijn  zo  divers,
 dit  zit  in  ons  DNA,  dus  we  gaan  dat  doortrekken.  Ja,  en  toen  heb  ik  toch  wel  bakzeil  gehaald.  Althans,  in  onze  termen.  management -team,  het  bedrijf  was  er  echt  niet  klaar  voor.

 De  looks,  dat  is  dan  ook  historisch,  looks  zijn  heel  belangrijk,  hoe  je  voorkomt,  de  juiste  professionele  look  enzo  hebben.  En  daar  waren  eigenlijk  een  heleboel  vooroordelen  van  een  hoofddoek, dat  is  dan  niet  professioneel  of  dat  is  niet  neutral  of...  En  dan  dacht  ik,  oké,  ik  kan  het  hier  doordringen.  En  daardoor...  afdwingen  als  CEO.  Maar  als  ik  dat  doe,  ben  ik  zelf  alles  behalve  inclusief,
 want  dan  forceer  ik  iets  door  het  strot  van  mijn  medewerkers.  Maar  als  dat  niet  gedragen  is,  is  dat  eigenlijk  supergevaarlijk.  Want  'it  can  only  backfire'  of  'Germen'  zei  hij  dan  wel  binnenkomen  met  een  hoofddoek  als  dat  niet  gedragen  is.
 Dus  we  deden  een  stemming  in  het management team.  Dat  was  toen  9  op  12.  Er waren veel mensen die  daar  niet  klaar  voor  waren,  die  te  veel  risico's  zagen.  "We  gaan  klanten  verliezen,  we  gaan  die  zeggen."  "En  als  een  kandidaat,
 we  hebben   vrachtwagenchauffeurs  die  binnenkomen  en  die  niet  willen  geholpen  worden  door  iemand  met een  hoofddoek."  En  dus  ik  was  enorm  geraakt,
 eigenlijk  van,  wow,  ik  dacht  dat  we  toch  echt  wel  al  klaar  waren.  En  dan  hebben  we  een  tocht  gedaan  van  een  jaar  met...  met  externe  begeleiding,  met  echt  experts  van  de  Muslim  community  ook, met  professoren,  sociologie,  anthropologieën,  om  ons  veel  meer  de  ogen  te  doen  openen,  en  dat  het  hangt  af  door  welke  bril  je  daarnaar  kijkt.  En  door  onze  westerse  bril  lijkt  dat  als  onderdrukte vrouw.  En  door  onze  westerse  bril  lijkt  dat  als  religieuze druk.  Maar  dat  is  niet  zo  en  niet  noodzakelijk  zo,  als  je  door  hun  bril  kijkt  en  gewoon  'put  yourself  in  their  shoes'  en  veel  meer  begrijpen  wat  het  in  die  community  wel  ook  betekent.
 Ja,  hebben  we  een  stemming  gedaan  een  jaar  later  en  hebben  we  unaniem,  het  was  12  op  12  pro  gestemd,  dus  ondertussen  hebben  we  een  inclusieve  neutraliteit, noemt  dat  bij  ons  policy,  dus  hoofddoeken kunnen en mogen.  En  het  is  eigenlijk  een  totale  non -issue.  Dus  waar  we  schrik  voor  hadden  is  helemaal  niet  gebeurd.  En  we  zijn  eigenlijk  nog  diversere  plaatsen  die  nu  ook  door  de  moslim community  geliefd  is  of  omarmd  wordt.  En  ja,  dat  is  het.  is  een  heel  mooie  vooruitgang.

Dankjewel,  omdat  zo  hopelijk  te  delen  met  ons,  dat  is  niet  evident.  Het  is  een  vraagstuk  dat  in  meer  dan  één  bedrijf  in  België  ook  wel  leeft.  Wat  heel  belangrijk  is,  denk  ik,  is  de  manier  waarop  je  het  hebt  aangepakt.  Het  niet  door  de  strot rammen,  maar  een  stukje  draagvlak  gaan  zoeken.  Het  is  wel  een  lelijk  woord,  maar  wel  belangrijk  woord  om  dingen  gedaan te krijgen. Je  doet  dat  als  CEO.  Het  is  ook  weer  iets  wat  bijvoorbeeld  ook  politici  echt  moeten  doen,  draagvlak  zoeken  voor  bepaalde  beslissingen  om  naar  die  lange  termijn  toe  te  komen  waar  je  naar  verwees, om  naar  die  verbinding  te  komen  waar  je  naar  verwees.  En  dan  plots  achteraf  blijkt  dat  het  best  meevalt  ook.  Dus  we  moeten  allemaal  ook  een  beetje  meer  beseffen  dat  niet  alles  wat  wij denken  waar  is.  Niet  alle  onze  gedachten  zijn  waar.  

Laat  ons  niet  leiden  door  angst,  maar  door  liefde.  En  die  angst  werkt  zo  paralyserend.
 Die  angst  werd  polariserend.  Die  angst  van  het  onbekende,  het  onbegrepen.  Als  er  iets  is  die  ons  allen  kan  helpen,
 is  dat  als  we  allemaal  de  angsten  achterwegen,  laten  en  veel  meer  plaatslaten  voor  liefde  en  keunens  proberen,  ja,  compassie  proberen,
 ja,  de  andere  te  begrepen.  Ja,  compassie  medeleven  is  ook  een  woord  dat  je  gebruikt  hebt.  Onlangs  heb  je  de  afstudeerspeech,  als  ik  dat  zo  mag  zeggen,
 gegeven  aan  jouw  Alma  Mater  aan  de  VUB,  voor  de  handelsingenieurs  die  daar afstudeerden.  En  je  had  daarover  zes  kernkwaliteiten  voor  talenten  van  de  toekomst. Kompassie,  medeleven.  Het  was  eigenlijk  wat  mij  het  meest  raakte  van  die  zes.  Dat  was  ook  het  meest  verrassende.  Waarom  is  dat  zo  belangrijk,  volgens  jou?  

Wel, omdat  we  zo  in  een  schrikkultuur  leven  en  dan  nog  zo  hard  gefuild,  polariseerend  ook.  ons,  de  manier  hoe  we  leven  via  social  media.  Ja,
 hebben  we  allemaal  oordeel,  hebben  we  vooroordelen.  En  je  kan  heel  kort  door  de  bocht  zeggen,  die  is  right  en  die  is  wrong.
 Ukraine,  als  een  voorbeeld,  kan  je  heel  snel  zeggen,  oké,  het  een  of  het  ander,  de  truth  is  bij  mij  bij  accent.  ik  heb  zowel  Ukraineers  in  mijn  team  als  Russen  in  mijn  team.
 Dus  wat  doe  je  als  leidinggevende?  Is  voornamelijk  vanuit  liefde  en  compassion  kijken  naar  die  mensen.  Human  beings, elke  human  being  is  mooi.  Soms  kan  je  het  niet  eens  zijn  met  een  beleid,  maar  dat  is  iets  heel  anders  een  beleid.  die  door  enkele  mensen  of  politici  gesteld  wordt, is  iets  heel  anders  dan  een  individu.  En  zo  snel  die  label  daarop  gaan  plakken  en  die  dan  oordeel  of  veroordeel  en  vanwege  die  label, we  zouden  veel  meer  met  kennis  en  met  compassie  naar  de  ander  persoon  moeten  kunnen  kijken.  kijken.  Ja,  moslim  versus  katholiek, of vandaag  Joods  of nit.  Dus  het  is  zo  makkelijk  om  mee  te  gaan,  maar  laat  ons  dat  vooral  niet  doen.  En  kijk  met  compassie  naar  de  mens  erachter.
 
Daar  ligt  de  sleutel,  eigenlijk.  En  kijk  dwars  doorheen  al  die  laagjes  van  hokjes  waar  we  hen  graag  in  plaatsen.  Heeft  het  ook  niet  een  stuk  te  maken  met  andere  niet -kennen?
 Verbinding.  Ja,  de  leden  van  een  extreme  partij  zijn  zeer   verbonden.  Ze  hebben  vaak  een  gemeenschappelijke  vijand.
 Een  gemeenschappelijke  vijand  is  een  zeer  goede  lijm,  zeer  sterk  pattex.  Dus  er  moet  ook  nog  zoiets  zijn  als  de  wil  om  te  verbinden  met  alle  andere  mensen.  Niet  alleen  degenen  die  tot je club   behoren,  of  dat  nu  de  handels ingenieurs  zijn  bij  Proctor  &  Gamble,  of  de  leden  van  een  extremistische  partij,  of  nog  de  leden  van  een  voetbalclub  of  zo.  Hoe  kun  je  omgaan  met  het  willen  behoren  tot  een  bepaalde  club? Die behoefte  van...  Ik  hoor  hierbij  en  wij  hebben  een  bepaalde  identiteit.  En  toch  zeggen  we  dat  ik  ook  open  ben  voor  de  wereld.  Ik  heb  zoiets.  tien  jaar  het  straf  van  madammen  netwerk  gehad.
 Heel  erg  vrouwen verbonden,  heel  fijn,  maar  ook  heel  altijd  bewust  gezegd  van  ja,  dit  is  niet  het  enige  clubje  waar  je  moet  er  rondlopen.  Want  dat  is  niet  de  bedoeling.  Wij  zijn  niet  voor  vrouwen  en  tegen  mannen.
 Nee,  wij  zijn  voor vrouwen  en  voor  mannen.  

In  de  praktijk  is  dat  natuurlijk  wel  heel  erg  moeilijk  in  de  samenleving.  Ik  kan  me voorstellen  ook  op  jouw  eigen  werkvloer.  Jij  kan  wel  vinden  dat  ik  moet  vanuit  compassie zaken  doen,  en  jij  kan  dat  wel  doen,  maar  je  hebt  veel  collega's  die  daar  misschien  geen  zin  in  hebben.  Hoe  ga  je  daarmee  om?

 Het  is  de  realiteit.  En  ik  vind  het  wel  een  verpletterende  verantwoordelijkheid  als  CEO  om  een  zo  gezond  mogelijke,  veilige,  harmonieuze  omgeving  te  creëren.
 Dus  daar  mag  ik  wel...  op  afgerekenen  worden.  Wat  ons  verbindt  bij  accent  is  één  onze  droom.  Die  is  zeer  verbindend.
 De  collega's  zijn  eigenlijk  heel  hard  verbonden  met  elkaar.  Maar  waar  we  geen  compromissen  sluiten,  is  op  onze  waarden.  Dus  we  hebben  drie  hele  duidelijke  waarden  als  er  niet  geleefd  wordt  naar  die  waarden.
 Want  het  is  makkelijk  om  die  op  de  buurt  te  hangen.  Maar  waar  ze  niks  waren...  Als  die  eigenlijk  aan  de  muur  hangen  wilt  het  zeggen  dat  ze  niet  geleefd  zijn.  Dus  eigenlijk  wil  het  zeggen  dat  je  een  issue  hebt.
 Dat  is  een  hele  mooie.  Ik  maak  soms  de  vergelijking  met  de  poster  aan  de  muur  met  de  corporate  values.  Stel  je  voordat  je  zo 'n  poster  zou  nodig  hebben  boven  je  keukentafel.  Wel, exact.  Dus  eigenlijk,  waarden  moeten  geleefd  worden.  En  waarden  is  niet  geleefd  worden.  geleefd  in  de  positieve  zin.  "Ah  ja,  be  your  friend,  we  zijn  allemaal  be  your  friend."  Wanneer  komt  dat  tot  uiting?
 Als  er  eigenlijk  tegen  die  waarden gezondigd  wordt.  En  dat  we  daar  durven  op  in  te  grijpen pen.  "Sorry,  nee,  we  hebben  gezegd  dat  we  be  your  friend,
 dus  voor  jouw  collega,  moet  je  ook  echt  lief  zijn,  moet  je  die  helpen  in  nood,  mag  je  geen  business  afstelen,  vooruit helpen. 

Dus  geef  eens  een  voorbeeld.  Hoe  doe  je  dat  dan  in  de  praktijk?  Wel,  ja,  letterlijk,  als  je  iemand  ziet  die  daar  tegen  bezondigd,  is  eerste  verwittiging,
 een  tweede  verwittiging.  En  ja,  sorry,  de  derde  keer  is  het  afscheid  nemen  van  de  persoon.  Dus  wij  hebben  een  heel  uitgesproken  cultuur,  maar  daar  moet  ook  hard  over  gewaakt  worden.
 En  cultuur  wordt  niet  gedefineerd  over  de  definitie  van  die  persoon.  waarde,  maar  is  wat  je  niet  toelaat,  dan  pas.  Dat  is  echte  cultuur.  En  dus,
 ja,  soms  moet  je  afscheid  nemen  van  mensen  door  iets  die  is  gebeurd,  want  als  je  dat  wel  toelaat,  ja,  dan  ben  je  niet  concurrent  met  je  cultuur.
 En  dat  is  iets  heel  belangrijk  dat  opnieuw  niet  alleen  een  CEO  kan,  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  dat  het  ook  heel  belangrijk  is  je  moet  door  heel  de  organisatie  zorgen  dat  die  waarden  heel  no -gekend  zijn,  maar  dan  ook  na  geleefd  worden  en  de  snoots  ook  op  afgestraft  worden.

 Wat  je  niet  toelaat,  dat  is  cultuur.  Ik  vind  het  een  hele  mooie.  Je  kan  je  toepassen  op  je  keukentafel.  Iedereen  kan  het  toepassen  op  het  werk,  maar  ook  weer  in  die  samenleving.  Dank  je  wel, Anouk,  om  jouw  inzicht  te  delen  met  me.  mij  vandaag.  Tot  slot  leg  ik  je  graag,  zoals  bij  alle  gasten,  nog  een  stelling  voor  waar  ik  jouw  reactie  graag  op  wil.  Je  mag  gewoon  antwoorden  met  eens  of  on -eens.
 En  de  stelling  is,  een  leider  die  geen  kwetsbaarheid  toont,  kan  geen  inclusieve  leider  zijn.  

Eens.  Ja,  dat  klopt.
 En  het  is  het  eerste  kwetsbaarheid.  is  de  grootste  catalist  tot  verbinding.  Dus  ook  als  zelfs  CEO  om  je  kwetsbaar  te  durven  opstellen.
 De  truth  is,  ik  ken  niet  alle  antwoorden.  Ik  weet  het  ook  niet.  Allemaal  beter.  Onmogelijk,  ik  ben  niet  expair.  Ik  kom  met  een  heel  ander  background.
 Maar  twee,  de  wereld  is  zo  snel.  Zo...  aan  het  evolueren  dat  het  oude  model  van  de  CEO  heeft  access  tot  alle  informatie  en  heeft  alle  antwoorden.
 Wel  nee,  ik  heb  mijn  team  en  iedereen  keihard  nodig  om  aan  onze  toekomst  te  gaan  werken.  Maar  dus  in  die  kwetsbaarheid,
 ja,  het  inclusive  is...  is  een  zoektocht  en  er  is  niet  het  antwoord.  Mocht  ik  het  hebben, ik  zou  het  heel  graag  delen.  Dus  dat  wil  zeggen  dat  hij  fouten  maakt.  En  bij  die  fouten  maken  hoort  af  en  toe  dan  ook  zeggen,  oh  sorry.  Ja,  wij  wisten  niet  voor  deze  community, die  voelden  zich  nog  niet  gehoord.  Of  dat  hebben  we  nog  niet  goed  genoeg  aangepast.  Bevorigd  op  onze  events  hadden  we  niet  voldoende  in  het  verleden  halal. Dus  die  community  voelde  zich  niet  inclusief.  Dus  ja,  wij  maken  fouten.  Maar  leg  het  mij  uit. En  als  het  echt  fout  was,  ga  ik  mij  zeker  ook  excuseren.  En  ik  vind  dat  ook  niet  fout.  Of  erg  om  te  zeggen  dat  ik  nog  niet  alle  andere...  antwoorden  heb.  En  daar  ligt  ook  die  kwetsbaarheid  van  te  durven  zeggen. We  zijn  aan  het  zoeken  allemaal  samen  naar  een  betere  bedrijf  en  bij  uitbreiding,  een  betere  vorm  van  een  samenleving,  maar  daar  zijn  gewoon  niet  alle  antwoorden  te  daar.
 
Dus  daar  hoort  ook  kwetsbaarheid  bij.  Oké,  ik  houd  vooral  aan  ook  verbinding  is  een  werkwoord.  En  ik  wil  jou  heel  hard  liggen.  bedanken  voor  het  sprek  vandaag.  Wel  dankjewel, Elke,  om  jouw  fantastische  tijd  en  centjes  te  steken  in  enkel  en  alleen  maar  dat  gewoon  bedragen  aan  meer  verbinding.  Ik  vind  dat  bijzonder  dat  je  daar  een  levenswerk  van  maakt. Ik  vind  het  nog  veel  straffer  dan  gewoon  maar  een  job  doen.  Dus  mee  ga  dankjewel,  Elke.  Thanks  for  the  support,  Anouk.  

Wat  onthoud  ik  uit  dit  boeiende  gesprek  met  Anok  Lagaae?
 
Verbinding gaat  eerst  en  vooral  over  luisteren  naar  elkaar.  En  waar  je  elkaar  ontmoet  in  het  midden,  maakt  niet  uit.  De  derde  interessante  takeaway  is,  cultuur  of  het  nu  in  een  bedrijf  of  in  een  familie  is, gaat  vooral  over  wat  je  niet  toelaat.  

Dank  je  wel,  Anouk,  voor  dit  boeiende  gesprek.  En  dank  je  wel  ook  aan  alle  andere  gasten.  Hun  tips  voor  meer  verbinding  vind  je  op  www.elkejeurissen .com.
 Als  je  genoten  hebt  van  deze  aflevering,  deel  voor  rusteling.  de  link  met  iemand  die  er  ook  wat  aan  kan  hebben.  Graag  tot  de  volgende  keer.