#16 Hoe mannen en vrouwen anders rouwen na verlies van een kind

Hoe kunnen ouders gezamenlijk het verlies van hun kind dragen zonder daarin elkaar kwijt te raken? Ieder rouwt op zijn eigen manier, hoe vind je elkaar?

Hoe mannen en vrouwen anders omgaan met verlies

In deze aflevering bespreken we een van de moeilijkste onderwerpen: het verlies van een kind. Hoe rouwen ouders en wat gebeurt er wanneer partners verschillen in hoe ze omgaan met dit intense verdriet? We staan stil bij de verschillende manieren waarop mannen en vrouwen rouwen en hoe dit soms tot spanningen kan leiden.

Onderwerpen die aan bod komen  

- Gezamenlijke emoties en verbondenheid.  

- Verschillen in de manier waarop mannen en vrouwen omgaan met verlies.  

- De rol van hormonen en referentiekaders in rouwverwerking.  

- Waarom mannen vaak kiezen voor praktische aanpakken en vrouwen voor emotioneel delen.  

- Hoe misverstanden en spanningen kunnen ontstaan door verschillende rouwstijlen.  

- Het belang van openheid en begrip binnen de relatie.  

- Hoe professionele begeleiding kan helpen om dichter bij elkaar te komen.

Belangrijkste inzichten  

- Rouwverwerking is uniek voor iedereen. Er is geen ‘juiste’ manier.  

- Open communicatie is essentieel om spanningen en gevoelens van isolatie te voorkomen.  

- Het herkennen en respecteren van elkaars rouwstijl kan helpen om het verlies samen te dragen.

Voor wie is deze aflevering?  

Deze podcast is bedoeld voor ouders die te maken hebben met het verlies van een kind, maar ook voor iedereen die meer wil begrijpen over rouw binnen relaties. 

Dank je wel voor het luisteren. Vergeet niet deze aflevering te delen met anderen die hier baat bij kunnen hebben. Jullie reacties en ervaringen zijn van harte welkom!

Wil jij meer weten over hoe je kunt begeleiden bij verlies? Schrijf je in voor mijn gratis webinar. Je kunt kiezen uit volwassenen begeleiden bij verlies, of kinderen en jongeren begeleiden bij verlies.

Kijk ook op de website van de Academie voor Verlies voor blogs over begeleiden bij verlies.

Wil jij de gratis minitraining “Verlies verzekerd” ontvangen? Je kunt hem hier aanvragen.

Transcript

Welkom bij deze aflevering. Vandaag wil ik het hebben over een moeilijk, maar belangrijk onderwerp: het verlies van een kind. Het is een verlies dat diep snijdt en het leven van ouders voorgoed verandert. Hoe ga je verder na zo'n ingrijpende gebeurtenis? En hoe verwerk je samen zo'n verdriet, zeker als mannen en vrouwen vaak zo anders rouwen?

Vandaag wil ik met jullie stilstaan bij die verschillen in rouwverwerking tussen mannen en vrouwen. Wat maakt dat zij hun verdriet zo anders uiten, en welke spanningen kan dat met zich meebrengen? Laten we dieper ingaan op wat er gebeurt wanneer partners elkaar niet helemaal lijken te begrijpen in hun manier van rouwen.

**De Invloed van Hormonen en Referentiekader**

Om te beginnen wil ik zeggen dat ik in algemene termen spreek. Elk rouwproces is anders, en er is geen “one size fits all” benadering. Maar zoals het boek *Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus* al aangeeft, neigen mannen vaak naar een oplossingsgerichte aanpak, terwijl vrouwen eerder geneigd zijn om emoties te delen en te verwerken. Onderzoek suggereert dat dit te maken heeft met hormonen, zoals het testosterongehalte dat doorgaans hoger is bij mannen. Maar het gaat verder dan dat – het gaat ook over het referentiekader dat we van huis uit meekrijgen, en over wat we denken dat onze rol is binnen het gezin.

**De Eerste Fase van Verlies: Een Gezamenlijk Verdriet**

Bij het verlies van een kind ontstaat er in eerste instantie vaak een intens gevoel van verbondenheid tussen beide ouders. Het verdriet is zo allesomvattend dat emoties de vrije loop krijgen en er open gesprekken plaatsvinden. Beide ouders delen in het verdriet en vinden steun bij elkaar. De pijn en de rouw zijn duidelijk voelbaar, en het lijkt alsof ze dit samen dragen. Ze zoeken elkaar op en delen de intensiteit van het verlies.

**De Behoefte om te Delen Verschuift**

Maar na verloop van tijd – dit kan na enkele maanden zijn, of zelfs na een halfjaar – zien we dat vrouwen en mannen vaak andere behoeften ontwikkelen. Veel vrouwen voelen dan een diepe behoefte om te blijven praten over hun gevoelens, herinneringen te delen, en te reflecteren op hun verlies. Voor hen is het uiten van emoties een manier om het verdriet een plek te geven en te verwerken. Door te praten voelt de vrouw zich verbonden met haar partner en voelt ze zich gesteund in haar rouw.

Voor de man is de ervaring vaak anders. Hij wil misschien niet blijven praten over het verdriet, niet omdat het hem minder raakt, maar omdat hij het gevoel heeft dat hij sterk moet blijven voor zijn gezin. Hij denkt dat het zijn rol is om "de rots in de branding" te zijn en zijn emoties te verbergen, zodat zijn vrouw zich minder verdrietig voelt. Hij wil haar beschermen, maar wat hij niet beseft, is dat deze keuze kan leiden tot een kloof tussen hen.

**Mannen en Compartimenteren**

Een ander aspect dat vaak naar voren komt, is dat mannen goed zijn in compartimenteren, oftewel het scheiden van emoties en situaties. Een man kan bijvoorbeeld naar zijn werk gaan en daar goed functioneren, ook al is hij diep van binnen aan het rouwen. Hij richt zich op de taak voor zich en geeft daar zijn volledige aandacht aan. Voor vrouwen kan dit gedrag moeilijk te begrijpen zijn. Voor hen lijkt het alsof hun man geen verdriet voelt of het verlies snel wil vergeten, terwijl het voor de man een manier is om door te gaan en zijn gezin te ondersteunen.

**Vanuit je Eigen Referentiekader Oordelen**

Een ander element dat speelt, is dat we geneigd zijn om de ander te beoordelen vanuit ons eigen referentiekader. De vrouw kan denken: “Het lijkt wel alsof het hem niet raakt, alsof hij er niet mee bezig is.” Terwijl de man zich kan afvragen: “Waarom moet ze er steeds over praten? Ze lijkt niet meer de vrouw te zijn die ze was.” Deze gedachten komen voort uit een gebrek aan begrip voor de manier waarop de ander rouwt.

**Rouwen op Twee Sporen**

Rouwen kent geen vast script. Het is een persoonlijke en unieke reis die iedereen op zijn eigen manier ervaart. Wat ik vaak zie, is dat vrouwen verlangen naar een gezamenlijke manier van rouwen – ze willen praten, herinneringen delen, en samen het verdriet doorleven. Praten helpt hen om emoties te reguleren en om het verlies te doorwerken.

De man daarentegen kan moeite hebben met praten over het verlies, omdat het hem steeds opnieuw confronteert met zijn verdriet. Hij kiest vaak liever voor actie: hij zorgt voor praktische zaken en probeert het leven draaiende te houden. Zijn manier van rouwen is door te beschermen en te ondersteunen, zonder dat hij zijn vrouw hiermee belast. Hij gelooft dat het tonen van emoties de last voor zijn vrouw juist zwaarder maakt.

**Het Gevaar van Onbegrip**

Door deze verschillende manieren van rouwen ontstaan gemakkelijk misverstanden. Terwijl de man denkt dat hij zijn vrouw helpt door zijn verdriet voor zichzelf te houden, interpreteert zij zijn stilte als een gebrek aan betrokkenheid. Ze kan het gevoel krijgen dat hij niet bezig is met hun verlies, en dat hij misschien zelfs al verder wil met zijn leven.

Dit gebrek aan openheid creëert eenzaamheid bij de vrouw. Ze voelt zich geïsoleerd in haar rouw en ervaart de stilte tussen hen als een kloof die steeds groter wordt. Tegelijkertijd beseft de man niet dat zijn vrouw naar hem verlangt, naar een gezamenlijke verwerking van het verdriet. Hij denkt dat hij haar helpt door zijn emoties te verbergen, terwijl hij eigenlijk ontoegankelijk voor haar wordt.

**De Diepere Behoeften Niet Gezien**

Een van de grootste uitdagingen in dit rouwproces is dat de diepere behoeften van beiden vaak onuitgesproken blijven. De vrouw verlangt naar emotionele steun, naar het gevoel gezien en gehoord te worden in haar verdriet. Ze wil dat haar man begrijpt hoe zwaar dit verlies voor haar is, en hoopt op een partner die er emotioneel voor haar is.

De man daarentegen wil vooral praktisch en sterk zijn. Hij probeert het leven voor zijn vrouw wat makkelijker te maken en denkt dat het bewaren van zijn emoties de beste manier is om haar te helpen. Hij beseft niet dat zijn keuze om te zwijgen haar alleen maar meer pijn doet.

**De Confrontatie Die Vermeden Wordt**

Wat ik vaak terug hoor, is dat alledaagse dingen onverwachts herinneringen oproepen aan het overleden kind. Misschien loopt iemand langs een plek waar hun kind vaak speelde, of ruikt een geur die hen doet terugdenken aan hun zoon of dochter. Deze momenten zijn pijnlijk en intens, maar omdat ze vaak zo onvoorspelbaar komen, vermijden ouders het soms om dit met elkaar te delen, ieder om hun eigen redenen.

**Zorgen voor het Gezin als Manier van Rouwen**

Voor de man is zorgen voor het gezin een manier om zijn verdriet te uiten. Hij voelt zich verantwoordelijk voor de praktische en emotionele stabiliteit van zijn gezin en probeert zijn eigen pijn te verbergen door bezig te blijven. Maar de vrouw kan dit opmerken als een gebrek aan empathie, alsof hij zich afsluit voor het gezamenlijke verdriet. Het voelt voor haar alsof zij alles alleen moet dragen.

**Het Belang van Openheid en Begrip**

De weg naar een gezamenlijke rouwverwerking begint bij openheid. Het is van groot belang dat beide partners hun verwachtingen en gevoelens durven uitspreken, hoe moeilijk dat ook is. De vrouw kan proberen uit te leggen hoe belangrijk het voor haar is om het verlies te bespreken en te delen, zodat ze zich niet zo eenzaam voelt. Ze kan aangeven dat het praten haar helpt om met haar verdriet om te gaan en zich verbonden te voelen met haar partner.

De man kan op zijn beurt proberen te vertellen dat hij soms bang is om zijn emoties te delen omdat hij zijn vrouw wil beschermen. Door zijn gevoelens te delen kan hij uitleggen hoe hij het verlies ervaart en wat zijn manier van rouwen inhoudt. Door deze openheid ontstaat er ruimte voor begrip.

**Motivatie om Aan Te Sluiten**

Wanneer partners elkaars diepere behoeften leren kennen, ontstaat er vaak de motivatie om elkaar te ondersteunen. Als een man begrijpt dat zijn vrouw behoefte heeft aan verbinding en dat praten over hun kind haar helpt, kan hij proberen zich open te stellen. En als de vrouw begrijpt dat haar man op zijn manier probeert te rouwen door praktisch bezig te zijn, kan ook zij leren om zijn aanpak te respecteren.

**Het Belang van Professionele Begeleiding**

In sommige gevallen kan professionele begeleiding helpen om de verschillen te overbruggen en elkaar beter te begrijpen. Een rouwtherapeut of relatietherapeut kan beide partners helpen om hun gevoelens te delen in een veilige omgeving, zodat zij hun verdriet niet langer in stilte hoeven te dragen.

**Afsluiting: Rouwen in Verbinding**

Rouwen is een proces dat tijd, geduld en begrip vraagt. Door elkaars rouwproces te respecteren en te erkennen dat er geen “juiste” manier van rouwen bestaat, kunnen ouders samen verder. Soms is het delen van verdriet – ook in stilte – de sterkste manier om verbinding te creëren en het verlies samen te dragen.