De droom van Mechelse schepen Abdrahman Labsir

In de derde aflevering van de Project Dromer podcast gaan we in gesprek met Mechelse schepenen van sport, jeugd en preventie. De ervaringen die hem hebben gevormd tot de persoon die hij vandaag is. De mensen die hem hebben geïnspireerd en de droom om andere te inspireren. 

Transcript

0:00

Sport is um heeft mij eigenlijk uh gemaakt wie dat ik de dag van vandaag ben. Vooral eigenlijk uh beamelsaus en zo. Dat was dat was amai, dat was dat was een revolutie. Hij zei tegen mij van Laps hier. in neutraal. Je raakt gij niet vooruit en niet achteruit. Je blijft gewoon staan en alles en iedereen gaat u voorbijsteken. Weet je, dat is eigenlijk de eerste keer dat ik zo heb gesprongen. Ja. Dat ik zelf een beslissing heb genomen om te doen wat ik graag wil doen. Welkom bij Project Dromer. De podcast voor iedereen die durft te dromen en zoekt naar de vonk van inspiratie om zijn of haar passie te volgen. Wij zijn chauffer van Arnhem en Bram Siekens. En samen nemen je mee in de verhalen van dromers die hun droom werkelijkheid hebben gemaakt. Luister mee, laat je inspireren en ontdek hoe dat jij jouw droom kan najagen. Vandaag zitten we bij iemand die opgegroeid is in misschien nog de ruwe jaren van de stad Mechelen. die zich heeft ingezet voor verschillende doelen. en zo heeft kunnen opwerken tot schepenen van Mechelen. De heer Laps, welkom. Dank u wel. Dank u wel. Kan je misschien zelf even kort voorstellen wie je bent en wat je doet? Ja, dus um ik ben Abdchman Lapsier. Geboren en getogen Mechelaar, zoon van een gezin met twaalf kinderen. De jongste van de roedel van de bende. um Ik ben eigenlijk hier in de buurt opgegroeid. We zitten hier nu vandaag in de sport zitten van van Donkerlei. Misschien kunnen we daar straks wel wat meer over vertellen. En en ja, ondertussen heb ik eigenlijk een, een heel diverse loopbaan gekend. En uiteindelijk heb ik natuurlijk ook het mandaat van schepen van jeugd, sport, preventie en veiligheid in tweeduizendnegentien mogen opnemen. En tot op heden nog altijd schepen van Mechelen. De jongste van een gezin van twaalf Ik wou net zeggen, twaalf man tot verdik. Ja. Ja, absoluut. Hoe was dat om in zo'n gezin op te groeien? Ja, fantastisch, he. Zeker natuurlijk als jongste, als Benjamin. Ja, dan wordt je natuurlijk ook verwend. Zeker omdat je natuurlijk vanaf het moment moment dat je de leeftijd hebt van een tiener. Ja, dan zijn uw oudere broers en zussen al aan het werken, verdienen dan al een centje. Word je daar eigenlijk ook wel wat verwend. Zeker als je natuurlijk vanuit een kansarme setting komt, is dat heel heel heel belangrijk dat je dan op die manier ook de nodige ondersteuning krijgt. um En het voordeel natuurlijk van de jongste is ook dat je heel veel met uw ogen kunt stelen. Dat je heel veel kunt leren uit uh uit de ervaringen. Ik zeg niet graag fouten, maar uit de ervaringen van van uw broers en uw zussen. Dus en bij ons is het eigenlijk heel mooi verdeeld. Zes jongens, zes meisjes. Ondertussen zijn er wel helaas al een paar gestorven. Maar het was ja, een fantastische jeugdgat eigenlijk. Dus. Zijn uw ouders naar hier gekomen? Ja, ja, ja. Mijn ouders zijn in negentien honderd zeventig naar Mechelen gekomen. Heb eigenlijk eerst in in Nekkerspoel in een heel klein huisje gewoond. um Die zijn naar Mechelen gekomen met zeven kinderen. En hier zijn er eigenlijk nog vier geboren. Als je dan juist stelt als elf want in Marokko was eigenlijk de eerste zoon ook al gestorven. Die hebben een tijdje in Nekkerspoel in een klein woning gewoond. En vroeger was dat eigenlijk ja, een een gewoonte. Er waren toen nog geen maatschappelijke assistentes en dergelijke meer om gastgezinnen te ontvangen. Niet gelijk dat dat nu georganiseerd is. Dus wie deed dat vroeger? Dat waren eigenlijk de nonnetjes. De nonnen die dat actief waren in verschillende kerken in Mechelen. Maar een van de bekendste was eigenlijk in de Nokerstraat, een zijstraat van de Cataljnenstraat. En Daar was eigenlijk een dame actief. Zij noemde zuster Andrea. En En zij was eigenlijk ja, een maatschappelijke assistente avant la lettre. Ze was een fantastische dame. um Die dame was eigenlijk euh initieel een Joodse afkomst, want haar echte naam is Emily Fresco. um Een paar jaar geleden ook nog een straatnaam gekregen hier in Mechelen aan de nieuwe komet zitten. Ja, dus dat is een dame die dat eigenlijk tijdens de Eerste Wereldoorlog uh sorry, de Tweede Wereldoorlog zijn haar ouders eigenlijk gevlucht naar Frankrijk. En daar is ze eigenlijk bekeerd tot het christendom. uh En nadien is zij naar Egypte gegaan. Heeft zij ook een tijdje in Marokko gezeten waarbij dat ze ook natuurlijk de Arabische taal machtig werd. En eigenlijk ook een een beetje Marokkaanse Marokkaanse dialecten geleerd. En voor haar was dat natuurlijk een enorme troef om hier dan de eerste Marokkaanse gastgezinnen te te ondersteunen. Ja. En mijn ouders toen dat zij dan in in Nekkerspoel een heel kleine woning hadden. kregen zij bezoek van zuster Andrea en zij kwam daar binnen. Die leerde mijn mama dan kennen. Mijn mama sprak geen letter Nederlands. um Dus uh maar die kon die kon wel met een beetje Arabisch uh wat wat contact leggen. um en zag eigenlijk ook al meteen dat die woning niet echt geschikt was voor uh voor het gezin. met veel kinderen? Ja, absoluut, absoluut. Ja, met zes kinderen met zeven kinderen. Zeven kinderen. Ja, inderdaad, dus uh En dan um is zij zelf op zoek gegaan naar een woning voor uh voor mijn ouders. En hier achter den hoek, Donkerlei eenentwintig was een fantastisch groot pand. um hebben mijn ouders eigenlijk hun eerste huurcontract toen uh toen gekregen um en zijn zijn naar daar verhuisd. uh En ik ben eigenlijk in in die woning geboren en mijn drie andere zussen die dat hier in België zijn geboren ook. um Dus uh hier iets verder in het moederhuis. Dus dat was een fantastische manier om ontvangen te worden. Uw ouders zijn dan naar hier gekomen. Die hebben heel veel hulp gekregen. Ja, veel positieve ervaringen. Maar dat moet toch ook niet altijd even makkelijk zijn geweest voor hun? Nee, absoluut niet, he, absoluut niet. Maar weet je, mijn ouders en vooral mijn moeder was eigenlijk ja, die was heel heel heel sociaal. Heeft eigenlijk ook heel snel een netwerk rond zich kunnen kunnen uit uitwerken. Ondanks dat zij de taal niet machtig was, had zij een fantastisch contact met alle buren hier, want dat was toen vooral een blanke buurt, als ik het zo mag um uitspreken. euh waar dat er heel weinig diversiteit was binnen deze buurt. Totaal niet te vergelijken met hoe dat de samenstelling van de buurt nu is he. um Ik denk dat er toen in die tijd maximum drie of vier gezinnen was, waren over heel de buurt met migratieachtergrond. um Dus ja, dat was ook een aanpassing, zowel voor de mensen die daar woonden als voor de mensen die hier kwamen wonen. Maar mijn moeder, dat was eigenlijk altijd een dame die daar heel vooruitstrevend was, die daar heel geïnteresseerd was in verschillende culturen. Heeft eigenlijk ook de onze onze buren eigenlijk ook de Marokkaanse uh ja, gerechten leren leren koken. Andersom heeft ze eigenlijk ook euh alles wat dat te maken heeft met de Vlaamse kost. euh stoofvlees was nog niet echt toen in uh bij ons, maar vooral eigenlijk beramelsaus en zo. Dat was dat was Amai, dat Dat was een revolutie. Dat was een revolutie. Maar ja, dat was eigenlijk een een hele een hele toffe toffe ervaring. um Ik heb het zelf natuurlijk niet niet op die manier beleefd. Ik ben in een totaal andere setting geboren en opgegroeid. Maar vooral mijn oudere broers en zussen die vertellen daar nog altijd met heel veel liefde en trots over. En natuurlijk hadden zij ook hun uitdagingen, want um maar Ik zeg het het is het is vooral de de de pos- pot- positivisme van uh van mijn mama en mijn broers en zussen. Dat dat ik eigenlijk ook ja, toch heb heb geleerd om mij positief in te zetten. Het is natuurlijk, het is nooit niet gemakkelijk. Je gaat altijd wel in contact komen met mensen die dat u naar beneden willen halen. uh Ja, op straat, op school, in de club. gaat altijd mensen tegen allee tegenkomen die dat in u geloven of niet in u geloven. Maar ik denk wel als je thuis de nodige um ja, vertrouwen krijgt en weerbaarheid meekrijgt, dat dat heel veel doet. En je bent hier dan opgegroeid? Ja, hoe was dat om hier op te groeien? um In deze buurt was het als jonge gast heel saai. omdat je toen heel weinig te beleven was. Dus wat moest je dan eigenlijk doen? Ge moest dan naar de buurten gaan waar dat er beleving was. En dat was natuurlijk voor mij ook het moment om Mechelen te gaan ontdekken als tiener. Ik heb een heel strenge opvoeding gekregen, ook van mijn oudste broer. In het begin. Ik mocht heel weinig naar buiten. We hadden een hele grote tuin. In mijn tuin mocht ik alles he, waar ik de koning maar op straat gaan spelen en zo. Hij was daar heel beducht. En uw broer was echt uw opvoerder al? Ja, ja, ja. Hoe ouder is veertien jaar ouder. Ja, ja, dat was als mijn broer zei van niet buiten, dat is niet buiten. En dat respect is er nu nog altijd. Dus ik ben nu bijna zesenveertig en je weet je, ik heb nog altijd een een hele heel veel respect voor al mijn broers. Maar mijn oudste broer is toch een andere level. zo. Kaliber. Andere kaliber, ja, absoluut. um Dus ja, was dat voor mij ook uh Vanaf de leeftijd dertien veertien. um Dan was mijn broer al getrouwd. Ik heb wat meer vrijheid. Ja. Ja, inderdaad, inderdaad. Dan ben ik ik eigenlijk, ja, Mechelen gaan beginnen ontdekken. En ja, in die tijd was er natuurlijk ook geen social media. En ik was natuurlijk een gast die dat heel nieuwsgierig was. Ik had ook bepaalde talenten. En wat dat wel mooi was aan die tijd was je hoorde wel heel veel verhalen van persoon X in die wijk is, ik zeg zomaar heel goed in dansen. Of die is heel goed in voetbal of is heel goed in basket. En zolang dat je die persoon niet live hebt gezien, ja, blijft dat een mythische persoon. Dat is niet gelijk nu. Als iemand goed is in in iets, ja, dan gaat die googelen voor je op YouTube en je weet wie dat dat is. Tegen dat je die hebt ontmoet, ja dan dan is die eigenlijk al niet meer zo interessant. Dat heel vaak eeniclimax. Een van de van de wijken waar dat ik eigenlijk als eerste jonge gast ben naartoe geweest was natuurlijk Oud oefenplein, uh omdat dat dichtstbijzijnde wijk was uh was ook een toch geen heel aangename buurt op uh op dat moment. Maar um en dan nadien de wijk Otterbeek, uh dan de nieuwe wijk in die tijd. In de volksmond is dat nog altijd de nieuwe wijk, maar die is al zo oud als. En dat is eigenlijk aan de Ballandse Steenweg aan de Wink at S. Ja. Was eigenlijk ook een hele interessante buurt voor mij. Omdat toen daar waren heel veel basketters. Er waren heel veel goede voetballers, ook een paar dansers. En voor mij was dat ook altijd zo gaan gaan zoeken van OK, dat is die persoon. Wat kan die? Wat kan ik van hem leren? Kunnen we samen dingen doen. En nadien ben ik eigenlijk meer richting Mechelen-Zuid. En Mechelen-Zuid was eigenlijk, dat leek zo ver weg om van het centrum naar de Mahatma Gandhi te gaan. Dat was precies dat je naar een andere stad ging. Maar ik was wel altijd geïntrigeerd door die door die wijk. Het onbekende. Het onbekende. um En in negentien honderd negentig is mijn zus, mijn oudste zus dan naar die wijk verhuisd, waardoor dat ik daar ook veel meer aan kwam. En op die manier heb ik eigenlijk de buurt en de wijk beter leren kennen. Dus uh En uiteindelijk in tweeduizend ben ik daar ook begonnen als als jeugdwerker. En hoe bent u daar terechtgekomen als jeugdwerk. Dat is ook een heel interessant verhaal. uh Eigenlijk ben ik van van opleiding een een um ja heel technisch he. Dus ik was eigenlijk installateur, ik deed laswerk, ik deed heel veel met nijverheid, maar ik was totaal compleet iets anders. Ik was geen held op school. Men geloofde ook niet in mij op school. Als ik aan de schoolbanken ging zitten, dan was mijn verstand ergens anders. Ik was echt een dromer. Echt waar? Dat was um ik ik functioneerde totaal niet op school. Alleen maar de zaken dat mij echt interesseerden. Dat was onder andere uh ja, El, muziek. Ik droomde heel veel. Ja. En eigenlijk alles wat dat mij zo prikkelde, daar droomde ik over. En dat was eigenlijk voornamelijk de mensen die mij intrigeerden op straat, mensen dat ik zag. Maar ik wou eigenlijk wel altijd altijd allee, ik hoopte dat ik wel altijd een persoon zoon ging worden die de andere mensen kon inspireren. Omdat ik zelf altijd geinspireerd werd door anderen. Interessant dat je zegt, want je vertelt heel uw verhaal. En je hebt eigenlijk een heel positieve ervaring gehad van uw ouders dat naar hier zijn gekomen. Uw oudere broers die u hebben geholpen, die eigenlijk al wat status hadden. De verschillende culturen. waar dat je mee in contact bent geweest. Eigenlijk allemaal goede ervaringen. Maar dan moeten er toch ook wel in die buurten hier ook veel zijn geweest rond u met mindere ervaringen. die dan de verkeerde richting zijn uitgegaan? Absoluut. Heeft u dat ook een beetje getekend of je hebt dat. Heeft mij heel hard getekend. Ge moet weten dat en zeker in de positie waar ik nu ben. Ik ben ook schepen van preventie en veiligheid. Ik heb heel veel cases. waar dat jongeren, waar dat mensen in zitten die dat eigenlijk al in de criminele milieu zaten. voor alleen dat ik tiener ben geworden en die dat er nu nog altijd in zitten. Of je ziet dat daar ook een bepaalde patroon in zit, generationeel. Dat dat kinderen van zijn of broers van of En dat is natuurlijk wel heel heel pijnlijk en heel confronterend. Los daarvan heb ik natuurlijk ook heel veel vrienden verloren. uh familieleden ook verloren. Aand drugs gasten, allee, ik heb ook een neefje die dat helaas ook op een bepaald moment verslaafd is geraakt. en uiteindelijk ook um ja, eraan ten onder is gegaan in tweeduizendnegentien. Ik heb heel veel vrienden die dat door omstandigheden dat die eigenlijk onder invloed um in een wagen zaten, dat die verongelukt zijn, de rest van hun leven eigenlijk mijn beperking leven of het leven hebben gelaten. Heel veel. uh Ik heb heel veel vrienden die dat in een psychiatrie zitten. uh Een gastenmilieu dat ik ben opgegroeid. Ge bent dan op een bepaald moment maatschappelijk werker geworden? Ja. In de Mahatma Gandhi of? Ja, ja, dus ik was daar juist eigenlijk aan aan het vertellen. Eigenlijk euh op een bepaald moment ben ik dan eerst bij Pauwel Stravel gaan gaan werken. Toen een heel bekend bedrijf in in Mechelen. um En op een bepaald moment, ik kwam van het werk. En uh ik passeerde langs de Katlijnenstraat en kwam mijn vroegere jeugdwerker tegen. um vroegere jeugdwerker die dat euh ja, mijn jeugdwerker was in in Rooum. um Hij was toen al voorzitter geworden van VZW Mooi. VZW Mooi was eigenlijk een Mechelse organisatie die dat vooral met maatschappelijk kwetsbare jongeren werkte in vijf verschillende buurten in Mechelen. um En die ja, die hield mij tegen. Laps, hoe is het met u, dit en dat. Ik zeg hoe, hoe, hoe. Ja, um ik was u eigenlijk aan het zoeken, want wij hebben u nodig. Ik zeg ja, ik zeg Wat is er? Is er iets gebeurd? Ja, ja, we zijn op zoek naar uh een jeugdwerker, zowel in de wijk Mahatma Gandhi als in in Otterbeek, want het loopt daar echt serieus uit de hand. We hebben iemand nodig waar dat de jongeren naar opkijken en dergelijke meer. Ik zeg ja, ik zeg Mohammed Ja, ik ken niks van jeugdwerk he. Ik ben een breakdancer. Ik ben uh ik ben een zaalvoetballer. euh Ik ben een feestvierder. euh Maar euh ik ken niks, ik ken niks van van jeugdwerken. Ik ben geen jeugdwerker. Ja, weet je, hij zei Kijk, jeugdwerk, dat kun je leren. Maar de de talenten die dat ge hebt, ja, dat kun je niet aanleren. Dat hebt ge, dat hebt ge niet. En zo kun je dat alstublieft niet proberen. En dat was zojuist de periode dat ik eigenlijk een vast contract ging krijgen in een gerespecteerde fabriek. Je gaat dat maar uitleggen aan uw papa. Ja die dat heel traditioneel nadenkt en zegt van kijk, nee, je moet stabiliteit hebben in uw leven. Ge hebt nu eindelijk werk, eindelijk stabiliteit. En dan gaat je kiezen voor iets heel onbekend tegen papa. Kijk uh Weet je in een fabriek werken, dat kan ik altijd gaan doen he. Dat dat is een opportuniteit uh en ja, het jeugdwerk werd dan eigenlijk veel minder betaald dan in een fabriek te gaan werken in twee ploegen of zelfs in drie ploegen. Dus uh ja. Hij zei weet je pff, doe maar euh doe maar wat dat wat dat ge wilt. Weet je Ge wilt zoveel doen. Uiteindelijk denk dat je niks gaat doen. wilt zoveel uiteindelijk ik denk dat je niks gaat doen. Doe maar, wilt gij dat proberen? Ik ga u niet tegenhouden. Ik zei ja, OK, ik ga dat toch doen. En dan uh ja, ben ik euh toch moeten gaan solliciteren hè. Je moet die procedure doorlopen, ben ik gaan solliciteren, ben ik uiteindelijk aangeworven. uh Hftijds in Otterbeek, halftijds in Matma Gandhi. Ja, en toen is ook een totaal nieuw wereld voor mij opengegaan. Want je komt in in twee buurten. Niet dat ik kende, maar je kent op een andere manier. One of them. En nu moet gij moet gij een bepaalde gezagsfunctie gaan gaan uitoefenen. En in het begin wordt jij, je wordt natuurlijk getest. Tot waar kunnen we gaan? Gij zit eigenlijk in een context waar dat er eigenlijk heel veel criminaliteit zit. Waar dat heel veel gasten eigenlijk ook de controle willen behouden van wat dat daar gebeurt en hoe dat dat daar gebeurt. en hoe dat dat daar wordt georganiseerd. Ge wordt ook geintimideerd. Was dat moeilijk? Was heel moeilijk. Echt waar. Want ik was toen ik was zelf een gast. Ik was eenentwintig jaar. Eigenlijk een snotneus. Ja, inderdaad, is nog inderdaad vrij. Echt waar. En als je daar nu aan terugdenkt. Als je eenentwintig bent en je komt daar aan en dan zitten gasten van achttien achttien negentien. Ja. Die kloof is klein, he. Heel klein is heel klein. Dus in het begin was dat eigenlijk heel heel moeilijk, heel heel intimiderend soms. In Otterbeek is dat veel soepelder gegaan, omdat die groep eigenlijk veel kleiner was. Maar iemandm Gandhi kwam daaraan. Dat waren toen vijftig zestig jongeren van verschillende leeftijden. Totaal geen structuur. Er was geen um ja, er was eigenlijk heel lang geen jeugdwerk niet meer geweest. Toen het beleid was eigenlijk ook nog niet zo heel overtuigd die functie van de meerwaarde van jeugdwerk. um En ook terecht omdat er op dat moment ook niet echt succesverhalen waren. Dus uh dat is geen verwijt, dat is gewoon een vaststelling. En op dat moment was het eigenlijk ook Ja, het jeugdwerk tegen het beleid van jullie jullie willen middelen van ons afpakken. Maar wij willen hier investeren. We willen eigenlijk en zeker in die begin jaren. Ik zag dat daar heel veel talent talent zat. Heel veel jongeren waren die dat ja, fantastisch waren. En. Maar ja, die dat eigenlijk allemaal over een en dezelfde kam geschoren werden. Die hadden een klein groepje. Allemaal door dat klein groepje. Gij zat daar in een lokaal dat volledig verloederd was. uh heel weinig materiaal, heel weinig perspectief, heel weinig trots. De wijk was eigenlijk ook verloederd. uh Dus het enigste wat dat die gasten zagen vanaf het moment dat die wakker werden, dat was eigenlijk ja dealen, um criminaliteit, overlast, vandalisme, euh straatrace. Dat is het enigste als je als jonge gast als als je naar buiten stapt. en dat is uw is uw perspectief. Ja, dat niet. Denkt ge bijvoorbeeld nu dat we met project Dromer mensen willen laten dromen. dat dat een gebied was dat misschien te weinig droomde, dat er misschien die jongeren, die hadden geen perspectief, geen dromen. Terwijl gaat misschien, gij waart wel een dromer en dat heeft u geholpen om verder te gaan. Maar waren er misschien te weinig dromers of. Er waren heel veel dromers, omdat er heel veel talenten waren. En die talenten die zijn heel succesvol de dag van vandaag. Echt ongelooflijk. Wat dat daar eigenlijk allemaal uit die wijk is gekomen, dat is ongelooflijk. Ik ben daar enorm trots op. Echt waar. Maar de mogelijkheden en het perspectief om die dromen te kunnen waarmaken. die waren er te weinig voor hen. En dat was eigenlijk ook de uitdaging. Dus op een bepaald moment euh eigenlijk kantelmoment was tweeduizend uh tweeduizend en vier, tweeduizend en vijf. Toen begon ik eigenlijk al uh dus een bepaalde geloofwaardigheid te hebben in in de wijk. Toen zagen eigenlijk ook de zag de harde kern van ah OK, ja, die blijft hier. Wij krijgen die niet weggepest dus uh weet je. um Ja, we zullen zullen zelf wel wat een ander gebied gaan gaan uit uitzoeken. En door omstandigheden, door het feit dat ik eigenlijk heel heel veel jongeren toen ook had die dat uh heel veel talenten hadden in in voetbal en dergelijke meer heb ik ook twee gasten meteen meegenomen, want ik speelde toen ook in eerste nationale zaalvoetbal twee gasten meegenomen die dat ook bij mij in Duffel zijn zijn gaan spelen. Op dat moment krijgt ze eigenlijk ook een andere geloofwaardigheid. Ge haalt gasten weg uit eigenlijk een uitzichtbare situatie, uitzichtloze situatie. En je pakt die mee en die spelen ineens in tweede en eerste nationale zaalvoetbal. Ja, waardoor de gasten ook een totaal andere statuut hebben gekregen binnen binnen de wijk. waardoor dat gij ook als jeugdwerker zoiets hebt van Ah, OK, maar die helpt gasten vooruit. Er gebeurt effectief iets. Ik kwets daar dan weer in de wijk. Absoluut, absoluut. En dan ben ik eigenlijk een jongerengroep gestart. En wat heb ik toen gedaan? Ik heb gezegd van Kijk, Die gasten met malafide gedachten, die zoeken elkaar op. Die zoeken elkaar op en die zijn bezig met structuren op te bouwen om hun ding te doen. Maar waarom zoek ik eigenlijk niet de gasten die daar met positieve zaken en talent hebben? Waarom zoek ik die niet op en breng ik die samen? Dat heb ik ook gedaan. Ik heb daar de eerste jongerengroep gemaakt. dat waren creatieve gasten. Ja. Er kwamen zoveel ideeen uit. En eigenlijk na drie vier maanden hebben die hun eigen organisatie opgebouwd binnen de wijk. Dat was een jongerengroep. Zij organiseerden activiteiten voor jongeren zelf. Die hebben de eerste pingpong toernooien georganiseerd tussen senioren. Dat bestaat nu nog altijd tussen senioren en jongeren van de wijk. Want we hadden daar ook een dienstencentrum Abeel. Daar speelden senioren pingpong. M van zestig vijfenzestig jaar. Er was heel veel spanning tussen jongeren en ouderen. En dat was eigenlijk voor ons de key om de jongeren en de ouderen samen te brengen. En waardoor het de ouderen, de jongeren een pak slaag gaven met Pinkpop. Dus die komen elkaar op. Dat was een prachtig concept. Echt waar, heel laagdrempelig. We deden dat in de wijkzaal. En nu ja, vierentwintig jaar later bestaat dat ook nog altijd jaarlijks. dat de senioren tegen de jongeren spelen. Dus wat dat je eigenlijk hebt gedaan is de talenten samengebracht. die eigenlijk afgescheiden van degenen die met criminaliteit bezig waren. Die groep groter gemaakt. Absoluut. Nieuwe structuren aangeboden. De dromers een kans gegeven om hun talenten na te jagen. En waardoor dat eigenlijk de tieners die dat ik dan had ook een perspectief hadden van Ah, ik wil later ook in die jongerengroep zitten. Ik wil ook kunnen beslissen welke activiteiten dat er kunnen doorgaan. Ik wil ook beslissen naar welke kampplaats dat we gaan of welke pretperk dat we gaan. En op die manier hebben ook heel veel van de jongeren zelf ook zich leren organiseren. Je hebt daaruit is er ook nog altijd een groepje van vier vijf gasten. die dan nu nog altijd vier, vijf keer per jaar samen op kamp gaan. Ook al zijn die getrouwd, die hebben kinderen en dergelijke meer. Dus die hebben daar ook heel veel uitgehaald. Je ziet dat dat een basis is geweest voor uw werk als schepenen van jeugd en preventie. Je bent ook schepenen van sport. Hoe heeft sport uw leven Ja, sport, sport is um heeft mij eigenlijk gemaakt wie dat ik de dag van vandaag ben. In alle eerlijkheid. um Want uh Ik weet nog toen dat ik als jonge gast naar het jeugdhuis ging. en ik begon te dansen, wat dat ook een sport is. uh was het eigenlijk ook iets waar dat ik heel snel aanzien in in kreeg. En toen ik begon te voetballen ook. En ik op dat moment wist ik ook van OK, vanaf het moment dat je zo iets goed kunt en ge krijgt daar waardering en erkenning voor, ja, dat dat boost ook uw zelfvertrouwen. en uw weerbaarheid. En ik weet nog de allereerste keer toen dat wij optraden. um en uh die gordijnen die gingen open en die zaal was vol met mensen die dat wij kennen. uh En ik kreeg nadien applaus, dat gevoel Dat was onbeschrijfelijk. Echt waar. On onbeschrijfelijk. Ja, absoluut. En weet je, dat is iets dat ik nooit niet ben ben vergeten. Dat is eigenlijk ook iets dat ik altijd heb meegenomen ook binnen het beleid van OK, ge moet eigenlijk inzetten op op talent. Mensen proberen te stimuleren, ook hun hun veelzijdigheid waarderen. um En ik denk in die zin weet ik van wat dat sport allemaal teweegbrengt. Niet alleen maar individueel, maar ook collectief. Omdat sport eigenlijk ook altijd een middel was om in te zetten rond leefbaarheid binnen bepaalde buurten. Dus vroeger uh als er ergens een een een een probleem was en je pakt een voetbal mee uh en en en snapt u? Twee twee doeltjes. Je pakt die gasten mee, die die speelt heel graag of of er is een andere vorm. Dat was eigenlijk heel vaak een middel om om bepaalde fricties in bepaalde buurten aan te pakken. uh Dus In alle segmenten van onze maatschappij kan sport een ja, de oplossing zijn. Ik vind dat sport echt mensen bijeen. Dat verbindt enorm. Dat verbindt echt enorm. Cultuur ook. Maar sport sport heeft dat heel hard, vind ik. Dat mensen die een gemeenschappelijke passie hebben. interesse mekaar opzoeken en dan worden die kleuren blind. Ja. Hoe heb je dat zelf ervaren? Ik heb dat eigenlijk uh ja, in in het begin zelfs ja, ik heb dat eerst ervaren bij bij sporting. uh Ik wou altijd gaan voetballen, omdat men mij vertelde dat ik goed kon voetballen. Maar ik kreeg dat thuis niet verkocht omdat ja natuurlijk, dat kost wel geld. Ja, dat kost wat geld en En ja, dat was. We hadden het natuurlijk op dat moment ook niet breed en Zagen uw ouders sport niet als iets goed? Dat was het te ver van hun bejo. Ja. In alle eerlijkheid. En ik ging heel vaak tegen mijn vader zeggen papa, de tourleerkracht zegt dat ik een heel goede voetballer ben en dit. Ja, maar wat kost dat? Ja, dat kost toch wel he. In die tijd was dat achthonderd franc of of duizend franc inschrijvingsgeld, twintig euro, vijfentwintig inchrijving ge moet uw dinges hebben, uh uw voetbalkleden, sportschoenen en dergelijke meer. En plus, ze hadden andere katten te geeselen. Dat vraagt ook een engagement om met uw zoon naar daar te gaan en dit op een bepaald moment weet je, ik ik ik werd twaalf dertien dertien. Ik zeg Nee, sorry, ik Ik wil echt echt gaan voetballen. Een droom. Een droom. Wat heb ik gedaan? Ik ben uh sorry mama. Ik ben naar een portefeuille gegaan. Ik heb achthonderd francs gepakt van haar van haar portefeuille. Ik ben naar Sporting Mechelen gegaan. Mijn kameraad van mij die daar toen bij mij op school zat. Die speelde toen op Sporting. Die zei altijd tegen mij Kom mee. Ik wist toen moet naar racing gaan? Moet ik naar daar? Nee, nee, kom mee naar Sporting. Ik zei OK. Daar speelde toen ook een paar gasten van Mahatma Gandhi dat ik ook al kende en zo. Dus uh sporting ingeschreven. Tenslotte. Je kon dat doen zelf he. Gewoon uw identiteitskaart afgeven. OK. En dan um ik weet dat nog perfect. Ik kwam zo buiten. Ja, je mocht dinsdag mee komen testen op dat zee veldje zo patata veldje van voor. OK, na tien minuten, ja, die zagen al dat ik een bal kon controleren en zo. Oh, dan mocht je al naar B veld van achter mocht ge meetrijden met de groep. Na een week mocht ik bij de A gaan spelen. En uw mama had nog niks door? Jawel, jawel, honderd. Jawel, honderd. Dus had ik het al tegen haar gezegd. Want het weekend daarop is zij met mij naar de Brantano geweest. om voor mij mijn eerste voetbalschoenen te kopen. Ja, ja, echt waar. Dus uiteindelijk nog wel positief. Ja, ja, ja, mijn moeder in alle eerlijkheid. Ik kreeg daar alles van gedaan. Alles. Dat is ook de reden waarom dat ik die achthonderd francs natuurlijk. Dat is ook de reden waarom ik die achthonderd ik wist van het nadien ik heb charmes genoeg om haar te kunnen inpakken. Dus uh bij mijn vader had dat nooit niet waar geweest. Bij mijn andere broers en zussen ook niet of bij mijn vader zeker. Maar euh dus euh op die manier, maar zo een kleine anekdote. um Maar weet je, dat is eigenlijk de eerste keer dat ik zo heb gesprongen. Dat ik zelf een beslissing heb genomen om te doen wat ik graag wil doen. En dat was heel moeilijk. Echt waar dat ze heel moeilijk en heel veel angst ook, want dat is een wereld dat je niet kent. Je moet ook weten, je komt daar aan. Dat was voornamelijk een blanke ploeg. um Heel veel ouderparticipatie. De meesten die op die leeftijd die komen ook met hun ouders, die worden ook goed opgevolgd en dergelijke meer. euh Dus ik ja, ik had dat natuurlijk niet. enige wat ik had was mijn talent. En door het feit dat je heel goed waart. ja, dan begon dat eigenlijk ook al heel heel snel heel veel respect te krijgen van. En ook hun ouders. Ja. Zo de ouders van spelers die bij mij in de buurt woonden die dat dan zeiden van Nou, we zullen in de winter komen nu wel ophalen. We brengen u terug naar huis. En als we op verplaatsing mocht met ons meerijden. Dus ik werd fantastisch bejegend. Met die ouders en met die spelers heb ik de dag van vandaag nog altijd heel veel contact. Ja, dat is uh dat is ongelooflijk. Dat is eigenlijk een vriendschap voor euh voor het leven echt waar. um En dat was eigenlijk de eerste keer dat ik zo heb gesprongen en waarbij dat ik dan eigenlijk ook heel veel, ja, een een heel breed voetbalnetwerk heb kunnen kunnen uitbouwen uitbouwen. Ja. Wat is voor u talent en moet je niet misschien ook meer hebben dan talent alleen. Absoluut, absoluut. Maar weet je, ik denk um Als je talent hebt in iets, dan is ook de kans groter dat je daarin geprikkeld wordt om dat te gaan doen. En Ik vind persoonlijk dat toen, nu wordt al meer gedaan. werd je eigenlijk te weinig uitgedaagd om bepaalde zaken uit te proberen. Dat is heel vaak klassiek. In alle eerlijkheid gasten van mijn afkomst in die tijd. die werden heel vaak heel vaak geassocieerd met voetbal. Ja. Dus nu zullen we gaan voetballen, he. Terwijl er eigenlijk heel veel gasten van mijn leeftijd en ouder en jonger ook andere talenten hadden. Die konden perfect uh gaan. Ik zeg zomaar een waterpolo gaan doen of gaan basketten of atletiek of andere sporten. Maar er was te weinig opvolging en te weinig prikkels. Ook op school en dergelijke meer. Maar euh uiteraard hebt volharding nodig, je hebt discipline nodig, je hebt uh je hebt mensen nodig die dat u stimuleren. Er komt heel veel bij kijken. uh Ook uh logistiek, um ook naar naar vervoer. Ik had dat probleem zelf ook toen dat ik uh ik was zestien toen dat ik in eerste n- nee ja, ik werd zeventien toen dat ik in eerste nationale in uh bij Duffel. Ik had nog geen rijbewijs of niks, geraakt maar in Duffel. Allee snapte dus Dat was niet, dat was echt niet simpel. um Dus uh was dat voor mij ook altijd een bepaalde stress van ah ik moet, ik moest toen twee keer in de week gaan trainen. Ik moet naar daar gaan. Naar wie moet ik dat vragen? uh Moet ik zelf een brommertje gaan kopen? Ik heb dat geld niet. Allez, snapt u? Dus Dat zijn te veel factoren waar je eigenlijk als jonge gast. eigenlijk zou je daar niet mee bezig moeten zijn. Eigenlijk zou je die omkadering moeten hebben. En gij zou eigenlijk moeten bezig zijn met het ontplooien van uw talenten. Absoluut. Experimenteren. Absoluut. En dat is denk ik allee, voor mij ook een trigger om dat nu in uw beleid ook mee te pakken om gasten eigenlijk van jongs af aan zo breed mogelijk te prikkelen. En vanaf het moment dat hij of zij een keuze heeft gemaakt. ja, dan moeten zoveel mogelijk omkaderen. Ja, omkaderen, ook drempels weghalen. Op een bepaald moment ben je dan de politie ik ingestapt. Hoe is dat proces verlopen? Had je daar talent voor? Ja, hoe bent je van jeugdwerk ik inderdaad. Ja, helemaal niet. Ik denk eigenlijk identiek hetzelfde van hoe dat ik van van nul naar sporting ben gegaan. Van nul naar jeugdwerker ben gegaan. Zo ben ik eigenlijk ook de politiek ingestapt. De politiek. Ik ben eigenlijk benaderd geweest. um met die met die vraag om te zeggen van kijk, ja, gij zet u al achttien jaar in voor onze stad, voor de jongeren. um Je hebt een heel mooi netwerk uitgebouwd. Ja, je zit nu misschien aan aan aan uw maximum aan uw plafond. euh Het is misschien tijd om het traject dat je hebt doorlopen op het terrein om dat te verduurzamen, beleidsmatig. euh Ik vond dat wel heel interessant, maar ik had een enorme angst. Omdat ik had zoiets van witte politiek. Dat moeten we ook al gaan kleur bekennen. Ik zat toen ook in persoonlijk privé in een hele moeilijke situatie. euh Want in tweeduizendvijftien was mijn vader overleden. tweeduizendzestien euh mijn mijn zus, twee maanden nadien mijn broer. En dan in tweeduizendachttien mijn moeder. heavy. Dat was eerlijk gezegd een rollercoaster bij mij. Dat was uh ik uh ik kon niet meer helder nadenken en uh op een bepaald moment weet je. Ik kwam dan terug. Dat was in maart tweeduizendachttien. En ik had zoiets van, weet je, ik heb echt iets nodig om mijn gedachten te verzetten. En de mensen die dat die dat nu de voorbije periode gestorven zijn, dat zijn eigenlijk ook de mensen die dat mij hebben gevormd tot de persoon die dat ik de dag van vandaag ben. Ik heb alles aan hun te denken. Hoe zou ik hen eigenlijk het trots kunnen maken? En ik had dan die opportuniteit om dat te doen. En dat heeft eigenlijk ook een beetje mijn angst weggehaald. Ik ben dan toen ook met een paar mensen gaan gaan spreken. En een van die mensen was eigenlijk ook een vroegere buur van mij. En hij zo Ja, maar wat houdt u tegen? Ik zeg Ja, maar weet je, ik alles wat ik heb opgebouwd heb ik eigenlijk in functie van een bepaalde diplomatiek gedaan en bepaalde neutraliteit. En hij zei tegen mij van laps. in neutraal. Je raakt gij niet vooruit en niet achteruit. Je blijft gewoon staan en alles en iedereen gaat u voorbijsteken. Je moet springen. Gij zijt nog jong, ge moet springen. Ja, dat is mij zo bijgebleven. Ik zeg Ja, dat is waar. Ik ga dat echt, ik ga dat doen. En ik heb gesprongen terug. Ja. Ik heb toen mijn engagement uitgesproken. um En in wel commentaar op. In alle eerlijkheid is dat heel positief onthaald geweest. Uiteraard is er altijd wel kritiek, maar meer in de zin van Ah past op de politiek ge weet. Politiek is een vieze wereld. Ge moet niemand niet vertrouwen, ge moet dit en ge moet dat en ge moet dat en ge moet. Maar ik heb echt vooral geleerd van ge moet vooral uw eigen zijn. En probeer uw eigen te blijven. Dat heb ik in het verleden ook gedaan als jeugdwerker. Ik heb mijn mannetje gestaan. Ik heb daar moeten opbotsen tegen mensen die dat veel moeilijker zijn dan de mensen die daar in de politiek zitten. um En dan volgt de rest wel. Ik denk als mensen ook zien dat je authentiek bent, dat je eigenlijk ook opkomt voor voor uw voor uw waarden en normen. En u probeert in te zetten voor het maatschappelijke en het gemeenschappelijke en niet individualistisch. dan denk ik dat je wel succesvol kunt kunt zijn. en dat mensen dat ook waarderen. En dan in met de verkiezingen heb ik dan een mooi resultaat gehaald. En heb ik dan de opportuniteit gekregen om euh om eigenlijk het mandaat van schepen van jeugd, sport en preventie op te nemen. En ja, wat is hetgeen waar dat je trots op zijt, wat dat ge verwezenlijkt hebt? Ja, eigenlijk ben ik vooral vooral heel trots op het sportbeleid. En. Waarom in alle eerlijkheid sport was iets dat ik een beetje heb onderschat. um Omdat ik dacht dat ik veel meer ging leren van uit het preventie en veiligheid en uh en en jeugd. Maar uiteindelijk heb ik eigenlijk het meeste moeten leren in functie van van sport. Omdat ik ben als schepen van sport echt geconfronteerd geweest met um de ruimtelijke ordening, waar dat ik heel weinig kaas van had gegeten. um rond de diversiteit van sporten binnen onze stad, de talenten, de structuren, uh de passie van sport individuele sporten en clubs. um En ik denk dat we daar ook de meeste stappen in hebben gezet. We zijn eigenlijk gekomen van een een heel statische sportdienst. Ik zeg dat in alle eerlijkheid en respect. We zijn geëvolueerd naar een team sport die dat enorm dynamisch is. um spitant, creatief en die dat eigenlijk echt klaar zijn voor de toekomst. En dat is echt, ik vind dat fantastisch. Ja. um Dus daar ben ik eigenlijk echt trots op. omdat je daar hebt geïnvesteerd in een structuur en in mensen die dat de komende jaren het beleid in Mechelen gaan bepalen. Met mij of zonder mij. Ja. Dat is en ik vind vind dat fantastisch. En in uw leven? in mijn leven. En. Waar bent u het meest trots op? Ja. Een goede vraag. veel dingen verwezenlijkt, he, dus. Ja, weet je, ik ben Ik ben gewoon voorzichtig met wat dat ik zeg in die zin, omdat dat mij ook emotioneel maakt. Omdat ik uh ik heb een broer die dat overleden is en uh die uh hij was natuurlijk had een beperking en ik heb ik heb eigenlijk altijd mij ontfermd om hem. En ik ben ook zijn bewindvoerder geweest omdat hij zelf niet in staat was om uh om uh om voor zichzelf te zorgen. En ik denk dat dat de mooiste verwezenlijking is dat ik ooit heb gedaan. Want dankzij mijn broer heb ik eigenlijk ook leren zorgen voor anderen. Heb ik eigenlijk ook de maatschappelijke sector leren kennen, de zorgsector leren kennen. En de kwetsbaarheid van mensen leren kennen. En dat heeft mij ook de weerbaarheid en de kracht gegeven om om ja, de persoon te zijn die dat ik vandaag ben. En Ik denk dat dat ook iets is waar mijn ouders ook heel trots op waren. dat ik mij ontfermde om mijn broer. Ja. En ik denk dat dat, ja, dat is mijn mooiste persoonlijke en emotionele verwezenlijkingen. Nadien, ja, natuurlijk hebt u kinderen, hebt u, maar dat is iets eigenlijk dat dat me heel dierbaar is. Ja. Welk advies zou je nog meegeven aan onze luisteraars als je een advies mocht geven? Probeert u te omkaderen met mensen die dat u energie geven. En niet die dat altijd ja knikken, maar die dat u eigenlijk echt wel optillen. want je gaat genoeg mensen tegenkomen in uw leven die dat u helaas naar beneden willen halen, die dan nee gaan zeggen tegen u. uh Maar als gij u kunt euh omringen door mensen die dat u euh ja, energie geven, een positieve perspectief, dan gaat gij vroeg of laat echt wel op uw pootjes terechtkomen. En gaat ge ook gestimuleerd worden in de zaken waar dat je effectief ook um ja plezier uithaalt. En ik denk dat dat echt heel belangrijk is dat als je iemand ziet die dat die dat eigenlijk iets uitoefent dat hij graag doet. Ja, dat is het mooiste wat er uh wat dat er is. Dus uh. Dat is het advies dat ik graag zou willen meegeven. En is er zelf nog iets dat je graag zou willen kwijt zeggen dat we nog niet verteld hebben tijdens de podcast? Of. Ja, ik denk dat ik al heel veel heb gezegd en gelet op de ja de nakende verkiezingen, ga ik ook niet meer te veel zeggen. Want alles wat hij gezegd kan. Nee, nee, nee, ik denk dat ik de meeste zaken heb gezegd. Ik wil jullie enorm hard bedanken. Wij willen u hartelijk bedanken voor dit gesprek. Wederzijds, echt waar. OK, dan gaan we het hier bij afsluiten. Merci. Dank u wel. Jullie zijn bedankt. Voila. Ja. Een succes. Ja. En koop. Amai, koude handen. Ja, warme harten. Ja