Door deze aflevering heen hebben Sophie en Tamar het eigenlijk steeds weer over de manieren waarop validisme de geboortewereld op onverwachte manieren binnen kan sluipen. Want het lijkt soms wel alsof je minder trots op jezelf mag zijn als je bijvoorbeeld geen natuurlijke bevalling kon hebben, of wanneer je zwangerschap moeizaam verliep. Maar waarom hebben we (vaak onbewust, en ook over onszelf) zo’n oordeel over wat je lichaam en psyche nou eenmaal wel of niet kunnen?
Verder vertellen Tamar en Sophie over de twintigwekenecho, waarbij Tamar opnieuw ergens vast kwam te zitten en het kindje voorlopig abled lijkt te zijn. Ook gingen ze naar het koude Vlieland, at Tamar per ongeluk een rosé hamburger, was ze ongerust maar voelde ze gelukkig al snel plopjes in haar buik. Tot slot heeft Tamar groeibuikpijnen en zijn ook Sophie haar borsten nog steeds aan het groeien.
Verder: