In 1802 gaat het slecht met componist Ludwig van Beethoven. Zijn gehoor laat hem in de steek: fataal voor een musicus. Maar het voelt alsof hij nog niet alles heeft gezegd wat hij te zeggen heeft.

Onder die omstandigheden schrijft hij de 'Eroica'. Een symfonie die totaal anders is dan in die tijd gebruikelijk. De muziek voelt als een statement, een geheel, terwijl Beethoven helemaal geen bekende trucs gebruikt om die eenheid te bereiken. Hij heeft bijvoorbeeld geen duidelijk tweede thema.

Op het titelblad van de symfonie stond oorspronkelijk 'Bonaparte'. Later zijn die woorden doorgekrast. Waarom eigenlijk?