🎭Twee perspectieven - 2 Kronieken 8:1-11

Wat leer je uit deze Bijbeltekst, als het erom gaat hoe je naar andere mensen kijkt?

💬 Laat een reactie achter via WhatApp
🌟 Laat een review achter in jouw podcastapp!
📖Lees de tekst mee op debijbel.nl
📱 Abonneer op ons WhatsApp kanaal
📷Volg ons op Instagram
💡Schrijf je in voor tweewekelijkse Bijbelse inspiratie
❤️Lees meer over het Bijbelgenootschap

Transcript

Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het  Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Mijn naam is Dick. 

Vandaag lezen we 2 Kronieken 8, de verzen 1 tot en met 11.

Salomo had er twintig jaar over gedaan om de tempel en het paleis in Jeruzalem te bouwen.
Toen versterkte hij de steden die koning Churam hem gegeven had, zodat de Israëlieten er konden wonen. Daarna veroverde hij de stad Hamat-Soba. Verder versterkte hij Tadmor, een stad in de woestijn, en de steden die hij gebouwd had in het gebied Hamat. Daar kon hij voorraden bewaren. Ook versterkte hij Hoog-Bet-Choron en Laag-Bet-Choron. Hij bouwde er sterke muren omheen, met stevige poorten. Ten slotte versterkte hij Baälat en andere steden. Daar kon hij zijn paarden en wagens naartoe brengen, en zijn voorraden bewaren.
 Salomo bouwde alles wat hij wilde, in Jeruzalem, in de Libanon-bergen, en op andere plaatsen in zijn rijk.
 Salomo liet het zware werk doen door mensen die geen Israëlieten waren. Dat waren Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten. Die volken woonden nog in het land. Ze waren niet vernietigd door de Israëlieten. Hun nakomelingen moesten als slaven voor Salomo werken bij de bouw. En ze zijn altijd slaven gebleven.
De Israëlieten zelf hoefden niet als slaven te werken bij de bouw. Zij werkten als soldaat, of als officier van koning Salomo. Of ze hadden de leiding over de strijdwagens en de ruiters. Verder waren er 250 mannen die de slaven controleerden.
Salomo liet een nieuw paleis bouwen voor zijn vrouw, de dochter van de farao. Want hij dacht: Mijn vrouw kan niet meer in het paleis van koning David wonen, in het oude deel van de stad. Dat is een heilige plaats geworden, omdat de heilige kist daar staat.
Daarom liet hij zijn vrouw verhuizen naar het nieuwe paleis.
 
We kennen Salomo inmiddels als een grote koning. Maar hoe we Salomo zien is afhankelijk van wie ons over Salomo vertelt. De schrijver van Kronieken is erg positief over hem en benadrukt steeds hoe belangrijk het is dat een nakomeling van David op de troon zit.
De schrijver van het boek Koningen vertelt ook over Salomo’s rijkdom, de volken die hij tot slaaf maakte, zijn vele paarden en de vele buitenlandse vrouwen die hij had. Hij is minder lovend over de grote koning. Al deze overvloed was namelijk in strijd met de regels die God aan de koningen van Israël had gegeven, en de buitenlandse vrouwen verleidden Salomo om andere goden te vereren. 
Het is bijzonder dat de Bijbel ons deze twee perspectieven op Salomo biedt. In plaats van een eenvoudig zwart-wit beeld, laat het ons zien hoe ingewikkeld de werkelijkheid is. Wat leer je hieruit, als het erom gaat hoe je naar andere mensen kijkt?