🎭Bijzonder toneelstuk - Lucas 19:29-40

Met de tekst van vandaag begint het laatste deel van het Lucas-evangelie, waarin de gebeurtenissen lijken op een toneelstuk dat honderden jaren eerder door de profeet Zacharia is geschreven. Jezus is zowel hoofdpersoon als regisseur, maar maakt duidelijk dat de vrede die Zacharia had aangekondigd nog geen werkelijkheid is. Zijn tranen en woede-uitbarsting staan in schril contrast met de jubelende menigte en de vrolijke bedrijvigheid op het tempelplein. Jubelen, huilen, of heilige verontwaardiging: welke emotie herkent je het meest in de aanloop naar Pasen?

💬 Laat een reactie achter via WhatApp
🌟 Laat een review achter in jouw podcastapp!
📖Lees de tekst mee op debijbel.nl
📱 Abonneer op ons WhatsApp kanaal
📷Volg ons op Instagram
💡Schrijf je in voor tweewekelijkse Bijbelse inspiratie
❤️Lees meer over het Bijbelgenootschap

Transcript

Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Ik ben Daniël. 

Vandaag lezen we uit Lucas, hoofdstuk 19, vers 29 tot en met 40.

Jezus en de leerlingen kwamen in de buurt van de dorpen Betfage en Betanië, bij de Olijfberg. Daar stuurde Jezus twee leerlingen vooruit. Hij zei tegen hen: ‘Ga naar dat dorp daar. Jullie zullen daar een jonge ezel zien, die vastgebonden staat. Er heeft nog nooit iemand op gereden. Maak hem los en breng hem hier. Misschien vraagt iemand: ‘Wat doen jullie daar?’ Dan moet je zeggen: ‘De Heer heeft deze ezel nodig.’’

De twee leerlingen gingen naar het dorp. Daar gebeurde alles precies zoals Jezus gezegd had. Toen de leerlingen de ezel losmaakten, vroegen de eigenaars: ‘Wat doen jullie daar?’ De leerlingen zeiden: ‘De Heer heeft deze ezel nodig.’

De leerlingen brachten de ezel bij Jezus. Ze legden hun jassen op de rug van de ezel, en lieten Jezus erop zitten. Andere leerlingen legden hun jas op de weg. Zo ging Jezus naar Jeruzalem. Toen hij van de Olijfberg begon af te dalen, werden al zijn leerlingen blij. Ze dankten God voor alle wonderen die ze gezien hadden. Ze juichten en riepen: ‘Leve de koning, de man die door God gestuurd is! Vrede in de hemel en alle eer aan God!’

Tussen de mensen stonden ook een paar farizeeën. Zij zeiden tegen Jezus: ‘Meester, zeg tegen uw leerlingen dat ze stil moeten zijn!’ Maar Jezus antwoordde: ‘Luister naar mijn woorden: Als mijn leerlingen stil zouden zijn, dan zouden de stenen gaan juichen en roepen!’

Met de tekst van vandaag begint het laatste deel van het Lucas-evangelie. De gebeurtenissen in deze tekst lijken op een toneelstuk. Het script is honderden jaren eerder geschreven, door de profeet Zacharia (Zacharia 9:9). Alles klopt: het ezelsveulen, de vreugde van de leerlingen, en de mensen die Jezus als de langverwachte koning ontvangen. Jezus is zowel hoofdpersoon als regisseur. Maar hij maakt ook duidelijk dat de vrede die Zacharia had aangekondigd nog geen werkelijkheid is. Zijn tranen staan in schril contrast met de jubelende menigte, net zoals zijn woede-uitbarsting op het tempelplein in schril contrast staat met de vrolijke bedrijvigheid.  

Jubelen, huilen, of heilige verontwaardiging: welke emotie herkent je het meest in de aanloop naar Pasen?