🌩️Storm - Handelingen 27:13-26

Gevangen in een storm, zonder sterren om op te navigeren, doet Paulus een hoopvolle boodschap: niemand zal verdrinken dankzij Gods belofte. Net als bij Odysseus en Jona, lijkt alles hopeloos, maar Gods aanwezigheid geeft moed. Herken je dat verlangen om het einde van je verhaal te kennen? Hoe blijf je op God vertrouwen te midden van onzekerheid?

💬 Laat een reactie achter via WhatsApp
📲Heb jij de MijnBijbel app al gedownload?
🌟 Laat een review achter in jouw podcastapp!
☕Steun onze missie en doneer een kopje koffie
📖Lees de tekst mee op debijbel.nl
📱 Abonneer op ons WhatsApp kanaal
📷Volg ons op Instagram
💡Schrijf je in voor tweewekelijkse Bijbelse inspiratie
❤️Lees meer over het Bijbelgenootschap

Transcript

Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Mijn naam is Dick.

De reisverhalen van Paulus lijken soms op de Griekse mythische verhalen van bijvoorbeeld Odysseus. Odysseus is geschreven door de Griekse auteur Homerus. De Grieken in de tijd van Paulus waren zeer vertrouwd met deze verhalen. 

Vandaag lezen we uit Handelingen 27:13-26.

Toen de wind zachtjes uit het zuiden begon te waaien, dachten de mensen op het schip dat het plan zou lukken. Ze trokken het anker omhoog en zeilden zo dicht mogelijk langs de kust van Kreta.
Maar al snel begon het te stormen. De wind waaide hard uit het noordoosten en trok het schip mee, weg van het eiland. We probeerden het schip te draaien, maar dat lukte niet. Toen lieten we ons maar meedrijven.
Toen we aan de zuidkant van het eilandje Kauda kwamen, hadden we even wat minder last van de wind. Daardoor lukte het de zeemannen om de reddingsboot naar het schip toe te trekken en aan boord te halen. Ook werd het schip steviger gemaakt door er touwen omheen te binden.
De zeemannen waren bang dat het schip zou blijven steken op de zandbanken voor de kust van Afrika, en in stukken zou breken. Daarom haalden ze de zeilen naar beneden, en zo dreven we rond op zee.
Het bleef hard stormen, en de volgende dag waren we nog steeds in gevaar. Daarom gooiden de zeemannen de lading van het schip in zee. En weer een dag later gooiden ze zelfs een deel van de zeilen weg.
Dagenlang was de zon niet te zien, en ’s nachts zagen we ook geen sterren. Het bleef maar stormen. Ten slotte hadden we geen hoop meer dat we ooit nog gered zouden worden.
De mensen op het schip wilden niet meer eten. Maar Paulus ging tussen hen in staan en zei: ‘Jullie hadden naar mij moeten luisteren en op Kreta moeten blijven. Dan waren we niet in deze problemen terechtgekomen. En dan hadden we niets in zee hoeven gooien.
Nu vraag ik jullie om moed te houden. Want het schip zal wel zinken, maar niemand van ons zal sterven. Een engel van de God die ik dien, heeft me dat verteld. Vannacht kwam die engel naar me toe. Hij zei: ‘Wees niet bang, Paulus. Jij moet naar de keizer toe. En vanwege jou zal God alle mensen op het schip redden.’
Houd dus allemaal moed! Want ik vertrouw op God. Ik weet zeker dat alles zal gaan zoals de engel gezegd heeft. Het schip zal zinken in de buurt van een eiland.’

---

Dit reisverslag leest als een spannend verhaal. Je wilt graag weten hoe het afloopt. De mensen op het schip dachten dat het slecht met ze zou aflopen door de storm, maar Paulus weet dankzij een engel dat zij allen zullen overleven. Dit geeft hen moed. Het verhaal doet denken aan het verhaal van de Bijbelse profeet Jona, bij wie het schip ook in de storm terecht kwam. Ondanks dat dit verhaal een ander einde heeft, is de rode draad duidelijk: God is erbij en Hij houdt alle touwtjes in handen. Dat geeft moed!

Herken je dat, dat je graag zou willen weten hoe een situatie in jouw leven afloopt? Hoe blijf je op God vertrouwen in deze situatie?