🚣🏽‍♂️Geroepen en gevlucht - Jona 1:1-16

Stel je voor: een storm op zee en een slapende profeet op de vlucht. Jona ontvlucht zijn roeping omdat hij geen genade wil verlenen aan vijanden. Gods liefde reikt echter ver, zelfs tot hen die we haten. Hoe ga jij om met mensen die je liever vermijdt?

💬 Laat een reactie achter via WhatsApp
📲Heb jij de MijnBijbel app al gedownload?
🌟 Laat een review achter in jouw podcastapp!
☕Steun onze missie en doneer een kopje koffie
📖Lees de tekst mee op debijbel.nl
📱 Abonneer op ons WhatsApp kanaal
📷Volg ons op Instagram
💡Schrijf je in voor tweewekelijkse Bijbelse inspiratie
❤️Lees meer over het Bijbelgenootschap

Transcript

Leuk dat je luistert naar dagvers, de dagelijkse podcast van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Mijn naam is Dick. 

Het bijbelboek Jona is anders dan andere profetenboeken. Het is geen boek met profetische uitspraken, maar een kort verhaal over de profeet Jona. Hij leefde in achtste eeuw voor Christus, in dezelfde tijd als koning Jerobeam II van Israël. 

Vandaag lezen we Jona 1:1-16.

Op een dag kreeg Jona, de zoon van Amittai, een opdracht van de Heer. De Heer zei: ‘Ga op reis naar Nineve. Waarschuw de mensen in die grote stad. Want ik heb gezien dat ze slechte dingen doen.’
En Jona ging op reis, maar niet naar Nineve. Hij wilde naar Tarsis vluchten, zo ver mogelijk bij de Heer vandaan. Jona kwam in de haven van Jafo. Daar vond hij een schip dat naar Tarsis zou varen. Hij betaalde voor de reis, en ging mee naar Tarsis. Zo ver mogelijk bij de Heer vandaan.
Maar de Heer zorgde voor een zware storm. De zee ging zo wild tekeer, dat het schip bijna in stukken brak. De zeemannen werden bang, en iedereen riep zijn eigen god om hulp. Ook gooiden ze alles wat aan boord was, in zee. Zo probeerden ze het schip te redden.
Intussen lag Jona onder in het schip te slapen. De kapitein ging naar hem toe en riep: ‘Lig jij hier te slapen? Vooruit, sta op, en bid tot je God om hulp. Misschien zal jouw God wel voor ons zorgen. Anders gaan we dood!’
De zeemannen zeiden tegen elkaar: ‘Wie is toch de schuld van deze ramp? Laten we het lot werpen om het aan onze goden te vragen.’ Dat deden ze. Toen kwamen ze te weten dat het de schuld van Jona was. De zeemannen begonnen Jona vragen te stellen: ‘Waarom gebeurt dit? Wat doe je hier? Waar kom je vandaan? Uit welk land kom je? Bij welk volk hoor je?’
Jona antwoordde: ‘Ik hoor bij het volk van Israël. De Heer van de hemel is mijn God. Hij is de God die de zee en het land gemaakt heeft.’ Jona vertelde dat hij op de vlucht was voor de Heer. Nu werden de zeemannen pas echt bang. Ze vroegen hem: ‘Hoe kun je dat doen? Wat moeten wij nu met jou doen, zodat de zee weer rustig wordt?’ Want het ging steeds harder stormen.
Jona zei tegen de zeemannen: ‘Gooi mij maar in zee, dan zal de zee jullie met rust laten. Want het is mijn schuld dat jullie in deze zware storm terechtgekomen zijn.’ Maar de zeemannen probeerden eerst naar het land te roeien. Ze deden erg hun best, maar het lukte niet. Want het ging steeds harder stormen.
Toen schreeuwden ze: ‘Ach, Heer, laat ons niet doodgaan als we deze man in zee gooien. En straf ons niet als hij onschuldig is. U bent de Heer, alles gaat zoals u het wilt.’ Toen gooiden ze Jona in zee. Meteen werd de zee rustig.
De zeemannen kregen grote eerbied voor de Heer. Ze besloten hem een offer te brengen en hem voor altijd te dienen.

---

God stuurt Jona naar Nineve, de hoofdstad van het Assyrische rijk. De Assyriërs waren de vijanden van Israël - de Assyriërs probeerden Israël en Juda te veroveren. Dat is waarschijnlijk de reden dat Jona God niet gehoorzaamde. Jona wilde niet naar mensen gaan die hij haatte - hij gunde hen geen genade. En daarom nam hij een schip precies de andere kant op.  

Heb je vijanden lief, zou Jezus  later zeggen. Al in het boek Jona wordt duidelijk dat God ook van andere volken houdt - zelfs al zijn het vijanden van Israël. Hoe probeer jij om te gaan met mensen die je niet graag mag?