Parasja Bamidbar (in de woestijn)
We lezen:. Num. 1:1 – 4:20 / Hosea 2:1–2:22 / Romeinen 9:24-27 & 11:29-32.
Het aantal van de kinderen van Jisrael zal worden als het zand van de zee dat noch te meten noch te tellen is en inplaats dat men – zoals thans – van hen zegt: “Lo-‘Ammi – niet Mijn volk – zijn jullie” noemt men hen: “kinderen van de levende God”. Dan zullen de zonen van Jehoedah en de zonen van Jisraël zich eensgezind aaneensluiten, zich onder één opperhoofd stellen en uit het land van hun ballingschap optrekken, want groot zal zijn de dag van Jisre’el - die God zaait- .
Hosea 2:1&2 (Dasberg)
Deze sabbat beginnen we aan een nieuw boek in de Torah; het boek Bamidbar, in de woestijn. In het Nederlands is het boek bekend onder de naam Numeri. En in de parasha van deze sabbat staan inderdaad veel getallen. Maar hoewel het tellen van personen vaak resulteert in een reductie tot een nummer, blijkt dat bij de Eeuwige niet het geval. Elke getelde stam blijft haar namen, kenmerken en eigen kleuren te behouden, zoals onder meer blijkt uit de vaandels. Evenzo heeft elke zandkorrel een eigen kleur en vorm!
Het boek Bamidbar gaat eigenlijk over een reis door de woestijn. De woestijn is en plek van leegte, stilte en woestenij. En dan is het des te opmerkelijker dat het Hebreeuwse midbar dezelfde wortel heeft als davar, dat woord betekend. En het heeft dezelfde letters als medaber (spreken). En dan blijkt dat het juist in de woestijn is, dat het Joodse volk het woord van God hoort. Op een onbewoonde plek die synoniem staat voor stilte, wat eigenlijk de afwezigheid van spreken is.
Volgende week is het Wekenfeest, Pinksteren. Dat is het moment dat we herdenken dat de Eeuwige zijn 10 woorden schonk aan zijn volk. En het is ook het moment waarop in Handelingen de Heilige Geest werd uitgestort. De geest die tot onze harten kan spreken, als wij ook die stille en verlaten plek opzoeken.
Ik wens u een gezegende shabbat.