ORMANDAKİ KAPLAN
Bu yaşamda, bu bedende…
Bazen kırılarak, bazen derinleşerek ama daima fark etmeye niyet ederek yürüdüm.Ben Melisa Çıbuk Atakan.
Bir yoga eğitmeni, bir farkındalık öğrencisi, bir kadın, bir anne, bir araştırmacı ve yolda kalmaya razı bir insanım.“Ormandaki Kaplan”, bana öğretilenleri değil, bedenimde gerçekten yaşayanları anlatmak için doğdu.Bu podcast’te yalnızca nefeslerden, pozlardan ya da spiritüel öğretilerden değil;
toplumdan, düşünceden, duygulardan, bazen de sessizlikten konuşacağız.Çünkü ben, yoga’yı sadece matın üzerinde değil;
bir annenin uykusuz gecelerinde,
bir kadının susturulmuş öfkesinde,
bir insanın aradığı anlamda hissediyorum.Eğer sen de kendine “bende bir kaplan olabilir mi?” diye sorduysan…
Hoş geldin.
Ormandaki Kaplan senin için burada.
ORMANDAKİ KAPLAN
ORMANDAKİ KAPLAN 40.BÖLÜM : DİLDE SADELEŞMEK RUHUNU ÇIPLAKLAŞTIRIR
Şu son bir haftadır kendi üzerimde çalıştığım pratiğimde ana konu sevgi sözcükleri ve digital ortamdaki emoji kullanımları oluyor.
Benim için “canım, tatlım, güzelim… bitanem bu kelimeleri kullanamamak o kadar sıkışık ve huzursuzluk verici bir nokta ki, bir haftadır yaklaşık bu alanı bilerek bırakmaya çalışıyorum. Çünkü bu kadar bağlı olduğum bir noktada acaba ne oluyor içeride de böyle güçlü bir bağlantı kurmuşum görmek istiyordum.
Sanırım yavaş yavaş görünür de olmaya başladı.
En zorlandığım alan ne oldu biliyor musun? Karşı tarafa değer verdiğimi ve onu sevdiğimi hissettirirken yaşadğım ifade sıkışmaları.
O kelimeler olmadan kendimi nasıl ifade edebilirim ki diyordum kendi kendime.
Bunlar olmaya devam ederken de geriye bükülme pratiklerimde ciddi bir derinleşme başladı, raja kaputasana pozlarında artık ayağımın başıma değmesi ya da bedenimde raja kaputasana pozunu yapabilir hale gelmeye başlamam gibi.