Til eru fjölmörg samtök fyrir ríka, fræga og fína til þess að hittast, ræða málin fá sér einn til tvo kokteila og mynda tengsl. En þekktust og alræmdust slíkra samtaka eru líklega WEF (World Economic Forum).
Yfirlýst markmið þessara samtaka er iðulega að auka samvinnu, sjálfbærni og draga úr alls kyns hindrunum sem mögulega gætu staðið í vegi fyrir frekari þróun mannkyns. Það þarf að tryggja efnahagslegan vöxt án þess að ganga á náttúruna eða að vöxturinn bitni á framtíðar kynslóðum. Það þarf að tryggja sjálfbæra þróun.
Trilateral Comission, Club of Rome og Council On Foreign relations eru allt samtök sem gefa sig öll út fyrir þessi sömu óræðu markmið og hafa tekið upp teygjanleg og túlkandi tískuorð sem sín einkunnarorð og gildi.
En WEF er enmitt umfjöllunarefni nýjasta þáttarins af Álhattarinum. Þar sem Guðjón Heiðar, Haukur Ísbjörn og Ómar Þór velta því fyrir sér hvort að það geti verið að WEF starfi undir fölsku flaggi? Hvað ef þetta snýst ekkert um aukna sjálfbærni eða jafnræði heldur um aukin völd og enn frekari söfnun auðs á fárra hendur.
Þetta og svo margt margt fleira í nýjasta þættinum af Álhattinum, þar sem Guðjón Heiðar, Haukur Ísbjörn og Ómar Þór ræða hin stórmerkilegu en jafnframt furðulegu samtök WEF og velta því fyrir sér hvað felist eiginlega í hinni miklu endurræsingu
HLEKKIR Á ÍTAREFNI
UM ÁLHATTINN
Í þessu einstaka hlaðvarpi munu vinirnir og spekúlantarnir Ómar Þór Ómarsson, Haukur Ísbjörn Jóhannsson og Guðjón Heiðar Valgarðsson taka fyrir og fara yfir samsæriskenningar af ýmsum toga og ræða þær fram og til baka.
Í hverjum þætti verður ein fullyrðing rædd og munu þeir gefa einkunn á bilinu 1-10 byggt á því hversu sammála þeir eru fullyrðingunni í upphafi ferlisins. Síðan þegar þættinum er lokið gefa þeir aðra einkunn og þá mun koma í ljós hversu mikið afstaða þeirra hefur breyst.
Til eru fjölmörg samtök fyrir ríka, fræga og fína til þess að hittast, ræða málin fá sér einn til tvo kokteila og mynda tengsl. En þekktust og alræmdust slíkra samtaka eru líklega WEF (World Economic Forum).
Yfirlýst markmið þessara samtaka er iðulega að auka samvinnu, sjálfbærni og draga úr alls kyns hindrunum sem mögulega gætu staðið í vegi fyrir frekari þróun mannkyns. Það þarf að tryggja efnahagslegan vöxt án þess að ganga á náttúruna eða að vöxturinn bitni á framtíðar kynslóðum. Það þarf að tryggja sjálfbæra þróun.
Trilateral Comission, Club of Rome og Council On Foreign relations eru allt samtök sem gefa sig öll út fyrir þessi sömu óræðu markmið og hafa tekið upp teygjanleg og túlkandi tískuorð sem sín einkunnarorð og gildi.
En WEF er enmitt umfjöllunarefni nýjasta þáttarins af Álhattarinum. Þar sem Guðjón Heiðar, Haukur Ísbjörn og Ómar Þór velta því fyrir sér hvort að það geti verið að WEF starfi undir fölsku flaggi? Hvað ef þetta snýst ekkert um aukna sjálfbærni eða jafnræði heldur um aukin völd og enn frekari söfnun auðs á fárra hendur.
Þetta og svo margt margt fleira í nýjasta þættinum af Álhattinum, þar sem Guðjón Heiðar, Haukur Ísbjörn og Ómar Þór ræða hin stórmerkilegu en jafnframt furðulegu samtök WEF og velta því fyrir sér hvað felist eiginlega í hinni miklu endurræsingu
HLEKKIR Á ÍTAREFNI
UM ÁLHATTINN
Í þessu einstaka hlaðvarpi munu vinirnir og spekúlantarnir Ómar Þór Ómarsson, Haukur Ísbjörn Jóhannsson og Guðjón Heiðar Valgarðsson taka fyrir og fara yfir samsæriskenningar af ýmsum toga og ræða þær fram og til baka.
Í hverjum þætti verður ein fullyrðing rædd og munu þeir gefa einkunn á bilinu 1-10 byggt á því hversu sammála þeir eru fullyrðingunni í upphafi ferlisins. Síðan þegar þættinum er lokið gefa þeir aðra einkunn og þá mun koma í ljós hversu mikið afstaða þeirra hefur breyst.