Á ég að hend'enni?
Halldóra Geirharðsdóttir og Steinunn Ólína hafa marga fjöruna sopið, stundum saman, stundum sundur. Nú í miðju lífsins er tiltekt innra jafnt sem ytra efst á baugi og því ætla þær að bera saman bækur sínar í orðsins fyllstu merkingu.
Þær ætla að byrja á því að gera rassíu í bókaskápunum. Skilja sauði frá höfrum, finna gersemar og handsama lygaþvælu og rusl.
Í hverjum þætti draga þær fram skruddur og meta hvort nauðsynlegt sé að eiga skræðuna áfram, hvort lærdómur hafi verið meðtekinn eða alls ekki.
Fer hún í öndvegi, í Hirðinn, eða er öruggast að brenna hana á báli?
Rannsóknarspurningin er: Eiga, eyða eða gefa?
Því einhvers staðar þarf tiltektin að byrja!
Á ég að hend'enni?
55. Frá kvíða til sjálfsmildi: reynslusögur af sveppum, microdósing og Ayahuasca
Bókahillan varð að hliði inn í hugrekkið. Við förum frá hæðni og hálfkæringi yfir í djúpar sögur af microdósum, sveppum og ayahuasca, þar sem kvíði ´ breytingaskeiðinu, svefnleysi og stjórnsemi víkja fyrir mildi, leikgleði og heiðarlegri skuggavinnu. Á leiðinni skoðum við hvernig Portugal nálgast afglæpavæðingu og hvers vegna skaðaminnkun, öryggi og umgjörð skipta öllu þegar fólk velur að ferðast inn á þessi ókunnu svæði.
Við lýsum ferð þar sem rödd verður að söng, sjálfstraust styrkist og síðan opnast erfiðari lög—innri „arkitektúr“ sem hrynur og byggist upp, „gullbygging“ í hjarta sem tákn nýrra burðarása. Fjölskyldusaga um ósagða sorg fær nýtt rými og byrði er lögð niður af virðingu. Ayahuasca er upplifað sem líkamlegt flóð og sjónræn mósaík sem leiðir til óvæntrar miskunnar gagnvart sjálfum sér; smáatriði eins og „tann-sýn“ breytist í hagnýta umönnun. Dans verður að hreinsun, aðferð til að leysa hugsanabindingar og leið inn í eðlislægan léttleika. Eftirvinnan heldur svo áfram í EMDR þar sem varnir hafa linast og dýpri vinna verður möguleg.
Við berum saman um sveppi og ayahuasca án áróðurs: ólíkar leiðir, sama markmið—að færa okkur nær okkur sjálfum. Fortíð, nútíð og framtíð renna saman í líkamanum þegar við mætum minningum án flótta. Ef þú ert forvitin(n) um microdósur, skaðaminnkun, örugga umgjörð og hvernig að tengjast líkamanum getur mýkt daglegt líf, þá er þetta rétti þátturinn. Gerðu þér greiða: hlustaðu, hugleiddu og deildu með vini sem gæti þurft mildi í dag. Gefðu okkur umsögn, gerstu áskrifandi og segðu okkur—hvaða skref kallar á þig núna?
Ég er 57 ára, og ég hef hafið tiltækt innra sem ytra.
Speaker 2:Vá, það var lengu tíma bært ára. Já, Þú ert alveg í röstli bara alveg eins og ég Já.
Speaker 1:Í þessu podcasti ætlum við að byrja bara á bókarskáparinu.
Speaker 2:Já, því að bókarskáparinu seg er speil sála þinnar, ok, já alveg þetta.
Speaker 1:Ég ætla, heyrðu, hvað ertu búin að fá, marga tölvposta varandi að fara til Portugal sko, það eru bara.
Speaker 2:Ertu búin að svara? nei, ég nefn bara, erstu búin að svara? nei, ég nefnilega ekki búin að svara. Og hérna vegna þess, að ég er ekkert átóri í síkardeliskum ferðar, þó ég hafi prófað þessum já, en þú fyrst samt h að auðvílísi þætti, að konuna megi há sambandi. Já, ég veit það, ég vildi líka bara láta þetta gerast, náttúrulega. Þú veist ég er ráttalega eins og ég er kunna að segja, hún annar vinkona mín í Portugal um það að fara einhver tíman með okkur til Portugal þar sem er löglegt að fara í svona síkardelísk ferðalöf, og það búið að vera löglegt lengi í Portugal.
Speaker 1:Og það hluti af afgleypa væðingu í Portugal. Var það hluti af?
Speaker 2:afgleypa væðingum í Portugal. Já, portugal er mjög framalega í afgleypa væðingunni og hefur náð mjög góðum árangri með það. En afgleypa væðing gengur líka út á það, að fyrirlíti ekki fólk, sem er í fíkn, útvega þeim efnin sín, svo þau þurfi ekki að stunda að glæpiða vændi á meðan, og hjálpa fólki að lifa eðlilegu lífi þrátt fyrir sína fíkn til og með sem fólk sem er mjög erfiðri fíkn, eins og heróin fíkn og svona.
Speaker 2:Það er ekki hægt, aðustu fíknæfni heimsins séu. Þá eru sveppir algjörlega á botninum. Þeir eru á botninum vegna að þú getur ekki orðið háðum og þú getur á mikinn. Þá bara hættar þér að virka.
Speaker 1:Það er broskop einfalt þú getur ekkisaður, má alltaf taka þjóta, og svo má það taka pásu Já, af því, að fólk myndar strax þól. Ég tekki fólk sem tekur mikrodósaður fymdaga vikunar aðan að fyrir vinnu og mikrodósaður ekki um helgar.
Speaker 2:Herði, en mikrodósaðesti fólk mikrodósar sveppi, íbókan, íbókan, mikrodósar það, þannig að það er greinlega mikil opnum fyrir þessu. Og jú, það er alveg hellingur og konum búin að hafa samband, þannig að það kannski kemur að því ein með hópkvenna til Portugal til þess að fróa í fara í ferðalag. En ég var svona að spá í hvort það vætti þá kannski aðeins að segja frá því, hver okkar upplifun hafi verið af slíkum ferðalögum, vegna þess að margir eru réttir við þetta eðlilega, vegna þess að það kannski hefur ekkert verið mikil umræðum, þetta, að annað en að bara einhverja tilkynninga, lögruglunar, maður og eitthvað svona, og við getum auðvitað ekki tala fyrir munna allra, en ég og þú getum kannski reynd heðarlega að segja frá því, hvað við höfum upplifað, hvort það hafi gagnast okkur, hvernig og kannski aðeins við hverju megi búast. Já, ég skal aðeins byrja.
Speaker 1:Já, kerðu þ mikrodósa bara eins og ég segi, ég er alltaf að fara yfir svona ákvæmna fórtum. Ég með mjög öllugt fórtumakerfi í mér, en ég gerði það bara sem og það er ekki þakklátt öllum þessum vörð hendaði mér til þess að vera, bara vita, ég þýtti ekki að gera neina tilhjóðinu með þetta, en ég svo að þegar ég fór inn í breytingarskið þá vaknar ég mér alveg rosalega kvíði og sveppleys og allskinn svona. Sem gerir það verkram að þetta var algjörlega óþólandi ástand að vera í þessum fasa. Þá byrjaði ég að mikrodósa svepp, bara til að prófa, og ég átti alveg vini sem hefðu gert að ég sá rosalega mun á þeim og að vinna með.
Speaker 2:Þetta tala mig, nei í þig.
Speaker 1:Ok, þú veist, og ég sagði bara heyrðu, ég verða að fá þetta, því ég veit að ég feng. Ég veit ekki hvort það má segja frá þess að það kóla og lulut, en égg þess að tökja þetta á pásu. Svo tók ég aftur þá bara von. Þá fann ég bara, hvernig eins og ég tengist líkamannu að því, að mér finnst hvíðin vera rosalega mikil um það að vera í verunni minni einhvern veginn Er þetta sama og finnast það óþægt að vera með hvíðan. Það var bara eins, og hlutur eru ekki svona flóknis.
Speaker 1:Ég gaf bara eins og þegið bara það, sem höndum bar, eða hvernig hlutir komu upp að mér. Þú veist, og kannski er þetta bara eins, og gæðlif virka sko. Þú veist, svona SSRR líf. Þú veist, það var ekki svona mikið ála á hjarta á mér, það var ekki svona.
Speaker 2:Þú veist hvað gerir svo óttin við því, að sveppinni í smásköndum hafi hjálpaði við að losa takkið af stjórnseminni, þannig að þú áttur öldra með að taka bara hverju sem var.
Speaker 1:Aðeins að lýta það sem árásað þig ef eitthvað var, ekuða tímabild þar sem ég gerði þetta og þetta virkaði mjög vel fyrir mig. Síðan þá hef ég aldrei tekið svona. ég hef ekki haft þörf fyrir að gera þetta aftur svona intensíft, en það var eins og ég færi í gegnum kennslustund með líkamann á mu. Má ég aðeins tala um mínareinslu af því að?
Speaker 2:mikrodósa líka, en þess, að ég veit, að margir hafa áhuga á þessu. Ég byrjuði að mikrodósa og ég var að reyna að observera rosalega vel hvaða áhrif þetta hefði á mig. No-transcript sem á eftir að gera það að, þarf að gera það eða já, er eitthvað svona imminent problem. En með ásveppunum þá var það svo kýrskýrt fyrir mér bitur geti ég gert eitthvað hérna? Já, þá best ég ger það. Geti ég ekkert gert hérna? Nei, þá skalt ekkert vera. Hugsun það meira. Þannig að ég hafði miklu betri stjórn og hugsun mínum og þar með hvíðan no-transcript, meiri letleiki í mér í geðinu meiri letleiki og mér var svona meiri mildi í hjartanu.
Speaker 1:Ég var ekki svartkvít í afstöðu til fólk sem ég hitti og fólk sem var í kringum og meira fleksibult ekki svartpít ekki svona föst í snöðum.
Speaker 2:Ég gaf sjálfurinn mér, og þá þarfum við öðrum meira.
Speaker 1:Svögrum það var það, sem ég mest hérna og þeir eru búin að prófa þetta, þá bara einhvern veginn lænaðslífi þannig upp að ég byrja að hitta fleira og fleira fólk sem að gera alls gennst tilnurinu með þetta. Og það sem ég hlusti alltaf mest á var fólk á mínum aldri sem að fara að horfa upp á stórkoslega breytingar hjá börann er bara komið tilbaka. Þú veist eitthvað svona, og þegar þú hittir foreldra, tala vel um eitthvað og fylgst með barninu sínu, farið gegnum eitthvað, þá kemur svona, þá leggja alveg við hlustir.
Speaker 1:Þau eru ekki að selað komi rosalega léttir inn í líðira og eitthvað loksins virkaði þannig að þannig að sama hvaðan gott kemur, og því að náttúrulega velferð, barnanakar eru þetta við stöndum og föllum doldi með því mæður og þannig að þetta eru kannski þ þrennhjón, sem ég veit um, eða fóreldrar þryggja, óleikara, banna eða ungfólks, þar sem að unga fólki hafi allt frumkvæði að þessu sjálf, þannig að það er ekki fóreldrar sem sting upp á sig við börnin heldur að það er.
Speaker 1:Börnin eru fleiri fóreldrar en þetta sko. Og við erum allveg að tala um allskins hugvíkandi, bæði svepp og fleiri tegundra hugvíkandi. En þannig að þetta opna mig líka þessu máli að vera ekki með árróður. Þú veist að því, að maður vill ekki bera ábyrðað, það er eins og ferðalagi. Hefjum innræmi hverjum að einum sko.
Speaker 2:Álgjörlega.
Speaker 1:Þannig að, þannig að, þannig að, þannig að þ ég var hérna tristi og var búið að fara í mörg svona ferðaluga áður og hérna og við tókum ég hef aldrei aftur tekið svona mikið við tókum mjög mikið af því að það var bara eitthvað í loftin sem var þannig að við tókum alltaf bara, það var bara kalla. Ég fóri gegnum stórkostlegust með svona stórkostlegri reynslun sem ég fari gegnum. Ég breyttist í einhvern söngfugl. Þetta var skemmtilega ferðalæð. Það var eins og sveppurinn vildi sína mér. Hei, sjá þau, sjá, hvað eru aðgangað miklu mætti. Og ég saug rosalega hátt og ég vildi heila allan heimin. Og seg bara, ég komur hérna til þess að heila heimin heyriði röttinu mín. Og svo saug ég alveg rosalega hátt og seg bara, og fyrir ekki ég verði að hafa svona hátt af því að því hæra sem ég hef, þhverjum færðalagi. Og svo sá ég inn í þeim, ég sá inn í þeim indjána, ég sá inn í þeim mannverur, og ég var á svona rosalegu Þú er eða að fara svona alveg bara í badni.
Speaker 2:Þú erur orðið bara mjög barsleg.
Speaker 1:Já, mjög barsleg, og það var ekkert óþægile, fullkomnið sjálfströst. Þú veist eins og eins, og medisínir í svefnum vildi segja við mig það er ekkert áttast. Þú veist alveg í styrknum þínu þegar þú hitti mig eða eitthvað svona, og hérna og ég kom út úr, og svo var bara eins, og værið verið að styrka sjálfströstið mitt. Svo fór ég aftur næstu árið setna.
Speaker 1:Og það var bara ekki þannig. Þá var bara ok. Þá var eins og söpumur værið að segja við mig ok, við erum búin að sína þérð sem þú segir og sjálfaði, og þú sér hluti, og þú sér þig gegnum hluti og þú sér það alls, eins og eitthvað. Svona þá komu bara, þá kom meira um mig, eða svona, fegstu þá að mæta skuggonu.
Speaker 1:Það eins og upplega, eins og fólk skilji ég til dæmis fóri gegnum það, að upplega eins og væri bygging inn í mér og svo allt í húnum bara þetta væri eins og arkitektur inn í mér. Og svo væri verið að þetta væri svona einhver ég veit ekki ekki hvað sem. Þetta var bara arkitektur inn í hjartastöðin á mér og inn í líkamannum, og svo var komið með. Þegar það var farið, þá var komið með svona eitthvað, svona gullbyggingu, sem var sett honi í hjarta á mér og var bara eins og svona einhverjir kastari, eins og ég fengi, og nú ferðu í gullbygginguna eða eitthvað svona og ég veit ekki hvernig ég á skilja það, en þetta var bara eitthvað sem ég var að upplifa þar sem ég lág á gólfinu og fór í gegnum þetta.
Speaker 1:Eftir það, þá allkynu hitti. Ég fóri gegnum allt lífslupp mitt með honum. Ég er 26 ára, ég er 20 ára, ég er 39 ára, ég er 14 ára, ég er 19 ára og sástu það í myndum, eins og ég höfði neins og þau væri að dreima nei, það var eins og ég væri, eins og ég væri ég og hann.
Speaker 1:Að talta tilfinningar í ólíkum lífsreynslum hjá okkur saman og bara hoppa á milli. Og þeir sem voru með mig fannst ég mjög fyndina, því ég fóri gegnum svona eins og ég var í tíkustina, grátti við hlutum, og svo bara já, hvað er þetta? og ég varit ekki kannski tíu mínútum eða tæm tímum, ég veit ekki.
Speaker 2:Og svo hjælt áfram En fegst þig hvað út úr þessu annað en bíó eða að ferðast um í tímu og rúmi og rannsaka ykkar samband? Varst þig einhvers vísari um hvers eðlis yk þú hérna hafiðir. Sko notið hans styrks, hvar hann hafiði kannski ekki alveg staðið með þér, hvar þín minnum eða fyrst svona ykkar sambandi kannski fengið ykkar perspektíf og það, hvað í ykkar sambandi mótaði eða Sveppin langaði að sína mér hvað hvað við vorum samofinn.
Speaker 1:Já, já, já og kannski hvað við vorum lík, já og bara og fara niður í. Ég var hissa að fara niður í tveggjára og finna bara hvað orkan okkar var samofinn og að hoppa til í tíma, þannig að þetta var ekki aðburra og sættur vörð eins og eins og svona energí að blanda saman, því að svo fyrir aftur gegnum eins og bygging eða þess að ég verið að endur færa eitthvað í þessu samtali. Þá sé ég hann og pappans og pappans tók lífsitt, þannig að það var svona stóri harmur.
Speaker 2:Kannski pappa mín svara, hún hefur ekki sagt frá þessu það er svona skuggi í kringumungri sorg og veit ekki allur hvað er á bakvi það er bara svona skuggri sluggi, og pappi er 11, að vera 12 ára, þegar þetta gerist.
Speaker 1:Hann neytar að fara í jarðafurina, og mamma sátt ekki mátt til þess aðí. Hann vildi vera nálagt pappasínum og var í næsta húsi við, en pappans vildi ekki hafa hann inn í húsinu hjá sér, því að ég held, að AVM-in hafi bara verið mjög þunglindur þú veist bara mjög, og pappi pum pappans vill ekki hafa hann inn á heimilinu og endar svo þann vetum með því að taka líf sitt þú veist þetta er bara svona rosalega stórt rosalega skuggi og sorginn í okkar fjölskyldu. Þú veist, og pappi, ég held að h eins og svona.
Speaker 1:Það er bara ekspressjón og frustrasjón Það sem gerist þarna og nota beni að ég fer í þetta ferðalag með vínum sem eru með mér í sömabústuða sem pappi byggði. Þú veist, ég er þar, þegar þið er, og ég sé pappa og ég átta mig á að ég og ekki að halda á neitni að þessari sorg, þetta er sæðan þeirra og eins og ég leiði þá saman. Svo bara fjældust þeirri fána og ég átta mig að bara energíst, var þetta fyrir mig einhvers konar heilun í að ég þarf ekki að bera þessa sorg ég á hana ekki, þá þú setur þetta lit hafir verið litu af henni.
Speaker 1:Þá þarf þetta ekki lengur að bera, og ég horfi á, þá falli fadma og ég likk á gólfinu og ég horfið á svona fyrir ofa mig og ég husa bara vá, já, þeir halda alveg á þessu. Og svo árið signa. Þá er ég ekki á svepp, heldur er ég í einhvers konar family constellation, á sama staði gegnum Zoom við mann, og þá er ég að fara inn í svona mjög koncentreraða hugleyslu með í sófanum upp í semabústanum. Þá sá ég þá sítja í sófanum, þá sá ég þá út undan, mér sítja svona í faglugum, alveg bara, og ég sagði já, þeir eru bara, hvað gerði það? hvað gerðist þið, að sveppur neða hvað? en allavega, energist inn í mér er komin alveg fríður um þetta má innra með mér, og þeir var mentala, verða að sína þér.
Speaker 1:Það er allt í lagi með okkur þú þarf ekki að hafa ne hvernig annan og bara að fylgjast með mér og svona brostu báði til mín eins og var alveg rosalega ánæði með mér.
Speaker 2:En þetta að sko að fá að eitthvað negin að ferðast svona í tíma og rúmi undir áhlufum sveppa. Hefur það breytið hvernig þú horfir á heiminn? Hefur það breytið hvernig þú hugsaður um fortíð, nútíð og framtíð? Og það að fortíð, nútíð og framtíð er ekki aðskiljanlegt? þetta er einn og sami hluturinn. Vegna þess að ég hef líka upplifað, á svona sveppakrippi, undir handlegðslu, að vera í svona tímaflæki og finnast það spennandi og merkilegt og akkurat sko hérna fari gegnum ímistlegt gamast og kannski ekkert í nefni krónologísku rauð, heldur að vera einhvern veginn hrifin inn í situánsvonir sem ég hef lifað í mínu lifi. Kannski bara eina fættur öðvall bara bam, bam, bam, bam, bam, bam, bam, bam. Maður verður að sína mér þar skiljuru og allt í fína. Égð mig til þess að hugsa um það. Þetta er breytt í hvernig ég hugsa um það sem liðir, vegna þess að þegar við förum inn í eitthvað sem liðir og virkilega förum inn í það og það getur verið erfiðindurminning eða góð Ef við virkilega gefum okkur að því, þá eru við komin, ángað Römmurulega, Við getum fundið gleðina eða erslinn eða sorgina eða óttan eða hvaða nú var.
Speaker 2:Ef við virkilega förum inn í endurminninguna a hvað tóa sem hún er, þá erum við komið á hún. Og vegna þess að við finnum að það framkallast í líkamannum, tilfinning sem við þekkjum, sem til erir því sem var Og er maður Og er maður og býr í okkur við erfiðar aðstæður, þegar við rýfum upp, þá finnum við að tilfinningin er ennþá aðna og þetta eru tryggjarnir okkar. Já, skilur þau.
Speaker 1:Nú er ég aðsað að finna það og það er kannski erfiðar, ekki.
Speaker 2:Erfiðar er við þær, ekki er við þær, er við þær en þær. Við bara þekkjum þær. Við þekkjum þær og við þekkjum þær. Að þið er búa í okkur. Ef við getum svona auðvæðslega framkallaðar, þá er það vegna þess að það er búa í okkur.
Speaker 1:Við getum sóttar, við getum, skilur þau en og þú hefur farið í svona, ég farið í svona ferðalega fyrsta síkadeiriska ferðalega sem ég fór í var Ayahuasca, og hvað tókaði þið af?
Speaker 2:hverju fórstu?
Speaker 2:það var vinnur minn sem bauð mér og hann lísti fyrir mér því hvað þetta hafiði gert fyrir hann.
Speaker 2:Og ég var á svona ekkert mjög góðum stað og leiði ekki náðu vel, og sko ég hef verið á þessum tíum punktu til ég borðaði sko gattavýr fara til að fá breyta líðan skiljuru. Það er sko gattavýr fara til að fá breytta líðan skilur þau. Og ég náttúrulega vildi alls ekki fara á þunglindis eða kvíðarleif, af því að af því hef ég reynslu ég var sett á þunglindisleif í bandaríkjónum eftir ég eignæðist lifið tvei ár og mér hefur aldrei lifið verð, og þau fóru mjög illið mig. Ég var mjög flött og bara áhólaus um allt og alla. Mér varði alveg sama um allt og alla. Mér fannst ekki lengur gaman að neynu.
Speaker 2:Þú veist, king Kvöti var alveg í núli og bara þú veist, það hreimði ekkert við mér, hvorki skemmtilegt neðan leiðilegt, og það er fyrir manneskinn svo mjög sem ég er hreimnæm og impulsív. Það er mjög óeðarlegt ástand að vera í þú það við öruglega hjálpaði mér eitthvað. Ég var verulega veika að fæðinga, þunglindi eftir að steinu minn fættist, en þannig að hann bauð mér í ægvaska og ég var bara eitthvað svona ég hef enga tapa. Og síðan er það f og halda ás Og óðbóðslega mikið búið að hræða mann.
Speaker 2:Þetta var svo hræðilegt og allir er svo veikir og skítand og skælandi og kastandi upp og allt þetta, ég fann fjör tíu myndum eftir að ég drakk lifið. Ég fann hvernig það tók yfir líkamann minn, ég fann það fara um allan líkamann og ég hugsaði bara vá, þetta er eins og yfirtakka. Og af því að það voru margir í rýmunu, þá hugsaði ég já, það eru margir að upplifa það sama. Og svo kom svona eins og hökk í þindina og þá varði pildir. Það ett skilur að því, að þetta var líkamlega svolítið barinn í þindina og það vargar einlega þannig víðar í herbygginu, þannig að þarna byrjuðu margir að kúast, skilur þið.
Speaker 2:Og ég hugsaði með mér já, heyrðu, ég ætla að reyna að sitja með þessum óþægindum og að þau korti líða hjá.
Speaker 2:Og þetta var bara eitthvað instinctíft, þannig, ég held um þindina og byrjaði bara að anda inn í þetta.
Speaker 2:Og svo leinaðist þessi verkur eftir höggið og ég fann einhvern veginn eins og kervi mitt róaðist og ægvaska, þessa mögnuðu tvær blöndur sem mynda þetta brú sem draukið er, tók mig af stað. Síðan fór ég inn í svona myndrænt ferðalag þar sem ég sá alls konar alveg óskiljanlega hluti, rosalega mikið landslag, og það var í skrýttnum litum, og ég sá óskaplega mikla fegur og margt, alveg svona eiginlega út úr skrýpó. Ég sá svona hveri bleika, hveri sem var bubluð, bleikum, bublum í bláu landslægi, og það byrstust skrýmsli og einhverja skrýtnar verur sem komu að mér, eins og það vildi hræða mig. Ég varð ekki trætt, ég var bara svo sjúklega forvitin, vegna sem ég var svo merkilegt, að heilinni mér skildi geta framkallað þessar sínir, þessar myndir Og sín þann fyllist ég allt í einu svona auðbóðslegri sorg Og bara tárin byrja að renna og ég átt að má því eftir svolítinn tíma að út af hverju ég er að gráta.
Speaker 2:Ég er að gráta vegna þess að ég er að sína sjálfur mér miskun í fyrsta skiptuæfinni, og ég gæti allt í einu hort á hluta í sjálfur mér, sem að ég hafi verið að fela, og ég gæti séð vannlýðanina inn í sjálfur mér, og ég gæti allt í einu sínt sjálfur mér samúð og miskun í fyrsta skiptuæfinni. Og þetta skipti sköpum fyrir mig vegna þess að ég áttaði mig á því að fyrsta mitt sjálfsatur er svona djúft, að ég er í fyrsta skipti núna að gefa því smá og auðma og viðkvæma aðtiklið mér. Þá varði ég vissum, að þetta er svona inn í öllum öðrum manneskum, þannig að reynslan hún gaf mér, og það sem breytist, var það, að ég fekk allt í einu miklu meira umbyrarlindi fyrir sjálfur mér og þar að leiðandi fyrir öðru skilur. Og það var til þess, að í hverskipti sem að ég fann, að fólk var einhvern veginn vannstilt eða reitt eða eitthvað, þá fattaði ég já, þessi manneskei er ekki búin að vera neitt góð við sjálfansig.
Speaker 2:Þess vegna er hún í þessari akru sjónu eða þessari hörku, vegna þess, að það var minn varnarháttur stærstar hlutan lífsins að vera, hörða mér, vera dögleg, láta yngan bylbu á mig finna, byggja aldrei um aðstóð, vera sterk, skilur þau, þannig að ég hafði aldrei lefð sjálfur mér að horfast í auðu við það, að inn í mér væri alls konar viðkvæmni og erfiðir hlutir sem ég hafði ekki lefð mér að viðkynna.
Speaker 2:Að gangast við Þetta skipti sköpum. Fyrir mig Sýnirnar voru bara svona eins og fyrir mér það voru þar ekki. Það var eitt skrítið sem gerist í þessu ægjúarska ferðalagi að mér er sínt tönn, og hún var bara eini landslægi tönn, svona mannatönn, og hún var bara eini í landslægi tönn, mannatönn, mannatönn, jaksl, og í kringum hann að svona rosalega mikla bólkur og ég fattæði það. Ég var búin að vera með tampinu í jaksli hérna í Evrikóm í svolítinn tíma sem ég hafði ignorerað og þannig að það var bara beinskeilabóð frá æginni. Þú verður að fara að láta að tekka þessu. Og það kom í ljós að ég þurfti að fara í sko ég aðgerð vegna þess að það leggni, og láta kíkja á þetta, og ég gerði það.
Speaker 2:Og þetta varð upphafið af því, að ég gatt farið að horfast í augu við eigin döbla. Það var upphafið af því Vegnaði þess að hún hjálpaði mér að sína sjálfur mér samúð. Og það er alltaf fyrst að skrifa í því að maður geti farið að gera eitthvað sem er gott fyrir mann, að maður sjáu, heyrðu, þú þart á hjálpa að halda, þú getur ekki aððstofið þetta. Og þú veist, þráttur að það hafa gengt í sálfræðingu og geðlagna og allt svona til þess að reyna að bæta andlega líðan, þá var þetta stóra opninu sko og það var þá sem ég ákvaði að fara daginn. En, sem ég veist, treysti mér ekkert þess að fara lengra en núna í augnablikinu skiljuðu þannig að mann var að gera þetta bara. En æjan kendi mér að sína sjálfur mér misð sko Sem ég átti ekki döðveld með, af því ég var mjög dögulega að bara afskrifa fólk ef að það var einhvern veginn mér ósámarlega eitthvað, þú veist. En núna ger ég það ekki. Eins, það er stóu og gráta fyrir sjálfa mig og gráta fyrir allan heiminn, og gráta ég var að gráta út af því hvað öllum líður illa og er að reyna að fjela það Eða hvað við erum ekkert sérstöp. Við erum öll að díla við alltaf nákvæmlega sömu hlutina, og hérna þá einhvern vegin tímabili laug, og þetta var alveg góðu klukkutím. Ég bara grét, með ekka soðum, og þá, alltið einu kemur bara svona eins og rönd sem talar við mig, sem er bara eins, og og ég veit að vegna þess að mér hefur verið sagt að ég talaði bara mikið við sjálfa mig, og það er það sem maður gerir, maður fari einhvern veginn aðgang að aðra sjálfunni og maður er í samtali við sig, og sögumir kallaði þetta að æjan tali við mann, og það skiltir engum alveg hvernig fólk upplifir þ við æguna, þann anda sem alltaf vill vera vel, sem er alltaf með þér í liði. Og ég var örmagna eftir þennan mikla grát, eftir að finna svona rosalega mikið til með sjálfurum ég og heiminum, og ég held bara að ég myndi nú bara fara að leggjast og sofa og eitthvað svona. En þá var mér bara bústæðilega skipað af æjunni að standa upp og dansa, og standa upp og dansa. Og hún sagði mér það er í reyfingunni sem þú nærða að reynsa og losa um hlutina í k í heilanum góða mín, vegna þess að ég er svo bundin og hef verið svo bundin við hugsanin þann og heilan, þú þurft að læra að hreyfa hlutina inn í þér. Og svo dansaði ég alveg.
Speaker 2:Ég menn það var einhverju fleira dansaði, en var einnriðins í svona 6 klukkutíma látlöst, og það var svo skemmtilegt hjá mér og alveg eins og krakki. Ég var bara svona hoppatum á öðrum fæti og ég svo mikilir gleði og ég fjekk svo mikilur útrás og það var svo mikil hreins, og eftir vissi ég að leiðin mín væri að vinna mig í áttina að gleðinu og léttleikanum, af því að það væri eðli mitt. Hún dróð mig inn í alveg barslega gleði og kátín og fýblaskap og það er mitt eðli. Ég menna þú þekkti mig því að ég var krakki. Þú veist, það er eðli mitt að, þannig að hún síndi mér Alltaf að gera eitthvað, láta þessi dett ekkert. Þú verður að hreyfa þig, skilju Og gerur seyfur þig mikið.
Speaker 2:Já, og ég dansa mjög mikið. Það er eitthvað að ég veita, það er meðal ég mitt, og ég trúi því sem ég er lerði í þessu ferðarlegi, dóra, sjáðu, já, sjáðu, langflottasta glirögnabúi, já eina.
Speaker 1:Ég er búinn að fatta eitt, að ef maður á bara marga lilla reikninga, þá getur maður átt marga lilla drauma.
Speaker 2:Þú veist, já, þú veist, ferðalagasjóðurinn emmi sumabústaðasjóðurinn, til dæmis já frábær kaffevílsjóðurinn. Nákvæmlega, og þetta kendi Íslandsbanki mér líka sem voru mjög erfið, sem voru þannig að þau fóru með mig inn á staði sem að ég hefði aldrei sjálf viljað fara þar sem mér var syngt svart á kvítu, hvar ég hafði raunga og standa og aðrir og rétt að standa, hvar ég var rangstæð þegar ég hætti að væri réttstæð, hvar ég hætti að væri guðbúg, en þar sem ég var ekki alveg heiðarlega og það var erfitt.
Speaker 2:Það er erfitt að sjá sjálfan sig í þeim spegli og það kannski sem sveppinir kendi.
Speaker 2:Mér var það að skilja, að það sem er óþægilegt, að það sem er vond og það sem við erum alltaf að reyna að fela undir yfirborðinu, grafa niður gleima, hagra eða, og þum við tölum um það, þá setjum við það í leikbúning eða skemmtisögu eða matriðu eða einhvern veginn, þannig að við getum lifa með því. En þurfum við fáum að sjá það al eða þú veist maður verið orðið fyrir einhverju valdbeitingu eða eitthvað, og þessi bara tilfinningum, það að vera með þessum óþægndum, það gerist ekki neitt. Maður þarf ekki að vera hrettur. Það er útbreytum, miskilningur, að maður þurfa að vera eitthvað hrettur við það, að láta sér líða illa. Það er bara sölu að hafa mikil sem og sveppurinn einhvern veginn. Svona kendi mér að sita með því sem var óþægilegt. Ok, einska mín, svona er þetta, svona fór. Staðisu, þú varst augljóðslega rámstæð, þetta var ekki svona, þetta var svona og þú skallt bara óna þinn þátt í því, en þú mátt samt alveg vera til og þú er samt alveg ágætt manneska þóttu að við mistiðið, þið, og svo framvegs.
Speaker 1:Og komstu út úr þessu ferðalagi þá með svona litneskju, úrreindir að laga með því, og þetta er bara svona.
Speaker 2:Nei, ég kom út úr því sepp að ferðalagi með mjög mikið af óþægilegri vitnestjö um ymsa skuggarliðar mín sjálf, sem ég þurfti að skoða betur, sem ég þurfti virkilega að sjá hvaða áhrif hefðu á mig í mínu daglega lífi og letaði mína framkomi. Skiljur þið Nei, en að því að þú veist, margar konur eru kunn á að vera að spyrja okkur, þá er kannski ástæðis að segja það, að láta þessi efni friði, nema það sé alveg tilbúið í það að fara í þennan skítmokstu sem það er, að gangast við sér, og það er ekkit fyrir alla og það er ekkit alla sem hafa áhugaði í þetta, og það er bara allt í leið. Ég menna, ég geng alls ekki um og reyna að frelsa fólku og segja það, að fara í síkatiljun Það sko bara alls ekki sko.
Speaker 2:Og ég segi líka fyrir ég bara vilja komið fram, að ég fór í EMDR eftir. Ég haf ekki komist neitt áfram í EMDR, ef ég hef ekki verið búin að fara í síkatælju. Það rukkaði bara öllum vördnónum inn í mér, þannig að ég var allt í einu tilbúin í þá vinnu sem EMDR krefst.
Speaker 1:Það er eitthvað magna við að að því, að það er sveppur eða ævaska sem hún fer þarna í. Það er ekki manneska sem er að gera þetta. Þú ert bara í samtæð.
Speaker 2:Þú ert í rauninni með sjálfríðir sko, það er alveg saman hvort þau eru sveppur æ meina, að þá er þetta ekki neyndni baróttu við yfivöld, kennara, leiðbeinendur.
Speaker 1:Þú veist, þetta sem að getur verið mikið að þæglast fyrir manni í. Sko, maður getur að hafa svo mikið að skoðunum á fólki, aðferðum, aðstæðum, þúum sig, áður maður hýttir sjálfum sig og en það, sem þessi efni eiga, sammert er það, að maður fær að mæta sjálfum sér á þeim stað sem maður er stætt.
Speaker 2:Og ég er alveg vissum að þetta missæjan fóð ég upplifiði á tímabili eins, og ég var lagst í stærsta móðurfam sem ég á æfum minni lagst í, og ég man að ég sagði því sjálfa mig mér finnst ég að vera svo einn. Og þá kom bara svona eins og hlátur í fullorðinni konu sem sagði bara elskar mín, þú erst ekkit einn, þú þart bara að halda utanum sjálfa, þig skilur þig. Og þá fattaði ég þetta að einmannarleikin. Hann er helstur þegar maður hefur yfirgefið sjálfansið, þegar maður hefur ekki leikt sér að annast sig. Maður hefur skautað framhjóð, því kannski verið rosalega upptekina annast aðra skiljur þau.
Speaker 1:En að annast sig getur verið erfitt fyrir marga Maður fær náttúrulega mjög fljótt tækifæri, þegar maður er bara ung manneskja, til þess að fara annars staðra af því, að það tekur fókusin af manni sjálfum. Já, já, og svo heldur maður líka, að það sé leið séu að þetta ásalnætt, að vera í þjónustu, en við vitum munin hvað við? erum að tala um. Þetta er eiginlega komið hjá grítar Herðu. En má ég sann spyrja hver er munurinn? myndir þú segja, á svepp og ægju Er einhvað munur.
Speaker 2:Nei, fyrir mig, fyrir mér. Þá er kennslustundin svo sama. Það eru ólíkar. Það eru svona ólíknálgun efnana. Efnin hafa ólík áhrif á mann, líkamlega og skinjunina, en markmið er það sama að færa mann nær sér þau hafa áhrif að, ef maður vil, ef maður streytist ekki á móti, þá færa þau mann nær, manni sjálf Hlutverk.