Á ég að hend'enni?
Halldóra Geirharðsdóttir og Steinunn Ólína hafa marga fjöruna sopið, stundum saman, stundum sundur. Nú í miðju lífsins er tiltekt innra jafnt sem ytra efst á baugi og því ætla þær að bera saman bækur sínar í orðsins fyllstu merkingu.
Þær ætla að byrja á því að gera rassíu í bókaskápunum. Skilja sauði frá höfrum, finna gersemar og handsama lygaþvælu og rusl.
Í hverjum þætti draga þær fram skruddur og meta hvort nauðsynlegt sé að eiga skræðuna áfram, hvort lærdómur hafi verið meðtekinn eða alls ekki.
Fer hún í öndvegi, í Hirðinn, eða er öruggast að brenna hana á báli?
Rannsóknarspurningin er: Eiga, eyða eða gefa?
Því einhvers staðar þarf tiltektin að byrja!
Á ég að hend'enni?
57. Veitingahúsið Mensa og minningarnar
Hvað gerist þegar kakóbolli kveikir á minningu og bók breytist í brú á milli heima? Við sitjum saman yfir Mensu, matreiðslu- og minningabók sem setur fjölskyldu, unglingsár og samfélagið okkar við saman borð þar sem rababarabaka, salöt og glæstar kökur voru meira en bara matur. Sögur sem eru bæði fyndnar og hjartnæmar: konan sem borgaði með fallegum steinum, draugurinn sem tók hljóðlátan morgungang, og búálfar sem fela lykla þar til þú biður kurteislega. Á leiðinni heiðrum við konur sem þora og gera, eins og Gunnhildi og Pat, og rifjum upp litla greifann og fleiri litrík andlit sem lifðu á Mensu.
Takk fyrir stuðninginn Íslandsbanki og Sjáðu Gleraugnaverslun
við kunnum að meta stuðninginn
Ég er 57 ára og ég hef hafið tiltækt innra sem ytra Vá það var lengu.
Speaker 2:tíma bært ára.
Speaker 1:Já, þú ert alveg í röstli bara alveg eins og ég Já, Í þessu podcasti ætlum við að byggja bara á bókarskapunum. Já, því að bókarskapunum segja mikið, og hlubrun er speill sálinnir. Ok, já, ég bjótti kakó handa okkur.
Speaker 2:Ég hafði svo mikið af kakó. Ég nefnilega fekk myndband frá vini mínum í morgun, sem var að fá sér kakó. Já, ég ætla að reyna að spila þetta hérna. Ég ætla að hef þetta upp við háttalara minn. Vartu múin að sjá þetta. Þetta var nefnilega. Já, þetta var skorst Mæs. Ég ætla að setja þ en kakókviði, tikkví, tikkví. En hvernig kalla maður en kakókvið, tikkví, tikkví? en takk fyrir kakóð. Hvernig er þetta kakóð? er þetta frá nýka ragua?
Speaker 1:fórstu það um að ná í það? nei, en kannski fyrir næst. Ég fór ekki til að segja það en hérna. En veistu hvað ég ætla að henda bara strax í bók, af því að ég er svo spett í bók og það er svona þetta er bók sem ég hefur annað hvað beðin með að koma ég vildi hingi í höfundin, sem ég gerði og spyrja hvort ég mætti koma með bókinarnas Og hver er höfundin. Höfundurinn er kona. Höfundurinn tengist okkur, þegar við erum úlingar á þess að við þekktum hana personlega en við vissum hverjum var.
Speaker 1:Höfundurinn er komin inn í fjölskyldumína í milli tíð og höfundurinn rak félagsmiðstöð fyrir unlinga. Er þetta denna Neips? Nei, þetta var náttúrulega ekki félagsmiðstöð sem hún rak, en við lítum á þetta sem félagsmiðstöð, við og vinnur okkar Helga.
Speaker 2:Nei, nei. Höfundurinn Ornaði kaffihús, höfundurinn ornaði kaffihús. Mensu Já, byttu, byttu, byttu. Ég kom með, sem sagt, bók sem að heitir Mensa og er eftir Tengdamóðu mína.
Speaker 1:Ingrid, valdur Péturstóttur Og þetta er sérst matreðslu, minningar og svona. Hún segir matur, minningar og litli hlutir sem skipta máli. Og ég er búin að vera að spara þessa bók af því að ég í fyrsta lega ég vildi fóra leifi hjá henni á því ég tæ Stínu 8, ný fráskynir frá pappans frá Fraklandi, og hún er 18 ára þegar hún fyrir ólans Nikko í staðan fyrir að fara í herðjónustu, þá var hann læknir í Marokko, þannig að hún bjó líka þurru byggu í eitt og halda ári í Marokko og þar var hún með vinnukonu sem að passaði. Nikalega fallið bók og hérna ég er náttúrulega og svo semst ofnaður, þarna mennsu kaffehúsið, þar sem við erum náttúrulega sem unglingar hengum öllum stundum.
Speaker 1:Og hérna hún man eftir okkur öllum. Já, já, hún man eftir okkur öllum, hún man eftir okkur. Þú veist að við vonum svona hópur á krökkum sem komum inn og keiftum eitt kaffiballa og vorum fimm að drekka, en hún raka okkur aldrei út. Hún náði að spila leikin við okkur, þannig að við drekkum sem kaffekunnunu og hvernig vorum að svindla og hvernig vorum að fá ábót, og þú vissi þetta allt saman og hérna vorum við svona, svona, með ekkert að svindla við sátum bara allt í lengi yfir sama kaffepotlana, mjög lengi.
Speaker 1:Þetta var eig mataröskryttum, sem eru frábærar, og ég er búin að smaka flesta þessum mat einhver tíman. En það er líka svona litla sögur, það er að lesa. Já, ég ætla að lesa fyrir þig, þú veist, og fyrir ykkur sem ekki vitið, mennsu þá sy Þjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstjóðstj, allt þetta, og þetta var matur og bóstöðlum, sem maður aldrei séð á þess til dæmis sem svona gremmitisbökur og salutt og rosakokkökur og kaffi og stóribótlar.
Speaker 1:Ótrúlega fallegt leirtau sem hún keipti í Fraklandi og borðin öll vor, að við ættum ekki heima á Mokka. Mokka var eitthvað. Neinn, það var önnur kynslu sem að vara að hanga á Mokka já, það var svona meira eitthvað fólk sem held að verja það var svona g, að reyði minn í listaháskóla og var yfir hérna sviðstöldinni sviðslista, stöldinni doktor í sviðslistum, þór Túlinnius var að vinna að hérna og hérna og þá var og bara fullt af fólki.
Speaker 1:Yppu sko, Ég ætla að lesa eina hérna sögur sem þetta er. Steinakonan Þór, túlinni og sleikari minnur okkar vann sem þjóttná mennsu í afleysingum, þegar hann var með nám. Þór tók starf sér tátileg og leik þjón með innlimun Ljú koma því að greiða, dró nokkra steina upp úr töskusinni, valdi nokkra úr og rétt honum sem borgun. Þóður þakkaði kærlega fyrir og kom svo inn í eldhús, vandraði lögur á söypin og tjáði mér, að henni hefði fengið grjóðt í stað peninga. Fyrana í krukku. Steinakonan kom oft greiti yfirlitt með peningum, en ef henni leist vel á þjónin, borga hún með steinum. Þetta voru fallir steinar og náttúru í Íslands, blágríti líparít, fjörusteinar, og þar fram eftir göttunum Krukkan fyltist af dásamlegum steinum. Sko, mammas Nikko hefði nefnilega, hún er nefnilega töfra element.
Speaker 1:Já, hún hefði nefnilega opin fyrir svona göldrum, og hérna hún er til dæmis að því, hún opnaði svo út í flatvei, hótelflatvei, og hérna ásand fleira fólkdra mínir. Hún fer, er með svona rítoli samt við alvana og alvarsteinin, og hún stýfur mjög langt inn í. Þú veist þetta með sem að Anna var aðst alveg við því. En hún leikur líka leikin með, þannig að hún fer alltaf með barnaböðnin út af álvasteininum.
Speaker 2:Þetta er svona ritual, og þar byggjaðu bænir eða tala við álvana, byggja um blutithvað handaði, þannig að hún stýgur og hún leikur með orkunni sko, amma Ólína hérti fram sko, að álvarstunir á dagastöðum hefðu fært henni kaffibolli, og það var ekki tilsambarlu bolli á neinu heimili í nærleikjandi sveitabægum, þannig að hann lauta vera gjöf frá álvón. Og það var svona lítill grein glerbolli, fyrr streður ofan og varðsó runaður að niða á mjög sérkinlegu bolli úr grænu gleri. Ég mannaði það eftir hann.
Speaker 1:Vá, en þetta sko hugsaður hérna valdið í ömmónum, í eldrikonunum, sem við erum orðnar þessi hérna, sem að það aukist með aldrinu.
Speaker 2:Núna, þú eru fann að gefa þeim meðri í gauð?
Speaker 1:Jú, algjörlega. En ég hef alltaf verið með opið inn í þetta álfa og allt þetta, þú veist, en ég leik mér að og ég skildi svo ver við því. Það er alveg ég. En samt, ég myndi aldrei afneita álfum eða orku í steinum, ég myndi aldrei afneita neina þessu. Og ég kannski fann að stíga endi í breyni, að hafa það sem veruleika. Nú er ég reyna að hugsa sko 30 ára aftur í tíma, því ég var ung manneskja, sko ég sæði því frá alvum og svona kynróðalust.
Speaker 2:Já, þú veist, ég var ekkert eitthvað svo trúum við á alva, ég var aldvað, svona Já.
Speaker 1:Og svo skild ég alveg, af hverju. Við urðu líka. Þú veist eins og sagann um þetta út í flati, þegar ég setti tröllkonna í kirkuna og skrimslýði í fjörn, og allt þetta og skild ég líka með hinnum heiminum já orkan í steinunum, orkan í fjöllunum það er náttúrulega allt, orka bara allt og bara verndar í esju eins og hún linda mjög alþúst upp og skraut hálfum. Hvernig hún talar um esju og máttin í esjunni og esju geðjuna. Ég veit ekki, hvað hún kallar veruna sem býrðar, hún er bara í sambandi við það.
Speaker 2:Sambandi við fjallið og hann að gruna.
Speaker 1:Já, það er svo gaman sko. Svo er hérna önnur saga, sem ég ætla að lesa Endilega. Draugurinn Þakkar. Ennfremur heyrðist fótattakans sérstaklega að snemma á mótnana eða senda á kvöldin. Þá gekk hann þungum skrefum frá skelli hurðinni sem lokaði mennsu frá listminn á úr sinu og gekk alveg upp að koknum sem stóð við pottana í eldúrsinu. Þetta var orðin manni, nema kannski fyrst í stað. og svo vöndust við þessu og gerðum okkur fljótt ljóst, að kallin var gæðablóð. var bara að láta okkur vita af sér. Við buðum honum ætið góðan daginn á mornana, og stundum skildu við eftir kaffepotlahandonum eða kökusnið á diski áður með fyrir ángri sök í þeim efnum. þar gætu búalvarnir hafa verið að verki, og þetta er ypbekkitt að búa til. Hún alveg dansa milli heima. Það er rosalega gaman að vera í samskiptum við hann með allt svona.
Speaker 2:En þetta er náttúrulega trú, margra, að búalvar geri þetta, leggi svona eitthvað yfir hlutina, þannig að við finnum það ekki, þannig að þeir verði ósynulegri stundan tíma bara þess, að stríða okkur.
Speaker 1:Já, ég man ekki hver kendi mér þalutin og strjúka svona með hendinni, strjúka búálvana ídæði, mér byrtu af því, að þeir leggja stofan og hluti og fela þá þess að stríð okkur, þannig að ég strík svona með hendinni um allar íbúð. Bara þú veist það var að leita líklu og allt þetta. Og svo er einn hérna að saga þú mannsettir, það var stelpa, mannsettir handalysu stelpuna á mensu. Já, þegar þú segir það er það sem. Hún satt bara á stól með kaffibollan á borðinu eða kakkobollan og var að fletta blöðunum með tán ekkert að gera, nema brota því sem maður getur gert.
Speaker 2:Ég gekk fram á konu í Mexiko sem var að hekla með minnstu heknu lánsíðu síð, þar að segja fínustu heknu lánsíðu síð og mjög fínu gæ Hvernig hún fór aðeins.
Speaker 1:Hún kom gjarnan eina á mensu og pantaði skenkin, og við færðum henni veitingar á bordi sem hún valdi sér Upp á halds bakan hennar var rababarabaka og um leið segjast, að bakan sem var í bóði á mensu Við reyndví. Við heldum að við værum að lífenni við vandraði gangi með gafalin að handalösi stúrkunni. Hún let sér ekki segjast og baðum rababarabökunna Þarna vorum við kjánarnir að ætla stúrkunni vanhæfni, sem svo var alls ekki til staðar. Hún var jafnfærum a Þátt með ég ákka á því og baður húnum að setja peningin sem hún fjætti baka í buttuna fyrir sig. Það var allt og sönd.
Speaker 2:Ægnaður að setja, þá netton ekki alvega.
Speaker 1:Já, ægnaður að setja ágång búin að vera, að æfa mig aðeins að vera með peninga. Já, að þér stundu kemur fólki í human design til minn og borga með peningu. Já, þá er ég allt í enum með peninga.
Speaker 2:Já, þetta er alveg.
Speaker 1:Emið, maður er bara ek tilbaka. Það er eins og þú kunni ekki til starfa. Nei, það kann ekki til starfa, þau kunni ekki. þá fattar ég, hvað við vorum að rosalega flink í að vita, hvað átt að gefa tilbaka.
Speaker 2:Engin hvað afgöru, kann fólk ekki að gefa til.
Speaker 1:Já, það er eitthvað svona hugur á hend eitthvað Já.
Speaker 2:Fá skilninga hlutunum, því að peningar er eitthvað bara inn á einhverju kort og inn á einhverju tölur inn á einhverju t, þannig að þú finnur eiginlega ekki fyrir orguni af því en mín lóknir bara að rannsaka þetta pingur.
Speaker 1:Svona er ég orðin. Aftengt peningum af því ég er aldrei með á millir handana. Eða er ég bara?
Speaker 2:aftengt peningum þannig að þá hefur komiðslega þú sagðið mér stórið, við fengjum að verka með að selja hennar á sofa.
Speaker 1:Við myndum bara að setja henni í halva málun nei, ég myndi að taka mynda á hennum, setja henni á facebook og kefa henni ég við þessi segja nýtt, og það sé bara heppin, að það sé til heima þér, það myndi bara alltaf gefa. Ég er reiknaldri með að fólki tilbúða að borga fyrir nýtt það er svona ég er líka búin að vera, ég þarf að skoir. Já, þetta er eitthvað fyrir mig.
Speaker 2:Já, en ég meina, þú borgar fyrir alla hluti dýrundum.
Speaker 1:Já, þú borgar eftir meira eða þú getur.
Speaker 2:Já, mér finnst En akkuralluði finnst. Þér veta aðrið borgi.
Speaker 1:Ég held, að ég nenn ekki að býða eftir rétt, að manneskjan sjáu auðvilsinguna af því að yfir þegar ég tek myndalutun, þá vil ég losna það strax. Ég hef ekki þólimæði til þess, að einhver hafi samband eftir þrjárvíkur.
Speaker 2:Ég held þetta að gera í mítið.
Speaker 1:En ég hef satt líka að vera höfst þess að því, að nú er ég búin að vera að kenna upp í listahóskóla sérstænt trúðinn og þá er ég búin að vera meira í svona. Þá kenn ég um kóru, semð svona ekki beinti spiritualt, heldur svona eins og svona góð leið til þess að vera með sjálfum sér í núinu, svona æfingar í að vera í núinu og í leik með öðrum og tengslum.
Speaker 2:Já, og líka nátt Og til þess að losna við persónuleika sinn Í smá tíma.
Speaker 1:Já, já, af því, að fólk tekur á sér alla skarkrippi er í sörtumfötum, felurhárið er með kvítagrímur og það á að vera í holningu, þannig að maður sjá ekki hverju hvað fyrir sig, og segja afhverju gerir það ekki svona? áskið það, kennir þetta fyrir fólk. Aðna að því, ég vekkir verið að kenna þetta fyrir almenninga eða svona áttu þú veist, og þannig ég er að fara þessi, gegnum þetta. Afhverju trúið er þannig, dóra.
Speaker 2:Ef að þú ert að segja frá einhverju sem að þið er fyrir skemmtilegt og þú ert uppnuminn yfir því, þá er það mjög smitandi.
Speaker 1:Já, þú meinar að því. Ég er generator. Já, já, já.
Speaker 2:Ég get f hitti til þessu bíla viðgerðarmenn sem að tala mjög innblastnir um bílvél.
Speaker 1:Já, þá ferðu það alveg inn. Já, ég get alveg feyfist af því. Já, eins og því. hitti gröfumanninn í Skorradal, sem að vara að segja Já, þú er barag kyrði þá Vostu, sem var frá stopnaðu gröfjörði. Nei, en hann fór að segja mér frá gröfunum sínum og hvað var að gera. Og hann var að segja mér frá pælingarna. Þegar hann gera að grafa húsgrunna. Hvað var hann að pæla, hvaða efnu og hvaða þig er greið þarna og hvaða mold og hvaða stein og hvaða undirlag.
Speaker 1:Hann var bara sérsvæðingur, og hann elskaði það það var svo gaman, Herðu ég ætla að lesa, því að svo kemur hérna eins og ég sé, að það er svo mikið fólki sem ranni gegnum önsu hjá nýpu, og hérna er lítill saga sem fann um Gunnhildi og Pat, og Gunnhildur er mik kynst miklu meira, og Gunnhildi og pat unnu sér svo mikið á næstu grösum Já, voru í því með tótu, Já tótu og voru að reyna að metta okkur íslendinga í að borða þá Já, það gerði hennar allteg sko betur en það Heldur betur.
Speaker 1:Sko, hérna er það Gunnhildur og Pat. Heit ég þess, að fyrst eftir að ég ofnaði mensu á patt um nætur við bakstur og hilsu, kökum og bröðmeti Patt er mjög svo afslöpu kona og blátt áfram. Oft var heitt í litla eldhúsinu, og þá klætti hún sér bara úr fötonum. En það ein við sína vinnu. Einan not Þakkinu stingur haugðin út um klukkan og horfir. Þá byggt fram hann í mann sem var að bjástar við að komast innum með hann. Sama klukka Mannunum bráð svo svakalega, hann raku kljóð flauð niður á þakkinu og hefur ekkert sérstast þessum slóðu síðan. Gunnhildur Emil Stóttir. Þessi litla og granna kona er eins og dúlegasta mannskja sem ég kynst, Öflug í vinnu og eldklár á bátinn. Ef ég þurft að halda, brá hún sér á sjóin til að abla tekna fyrir fjölskylduna. Oftum miðjan metur í þessum hala veðrum sem vonar á og bara kláraði málinn. Svona dúlegar konur sem þóra og gera vekja ávalda aðdáðun mína Húrra fyrir þeim.
Speaker 1:Þarleg Hún hildur sildi náttúrulega um heiminn og skútu með fyrirvandi mannun sínum þú veist, við meðra hafið og hún fór í land og riðið sér sem kokk á veitikastadi eða í eldhús hér og þar, og hann var smiðu, þannig að hann gæti ráðið sér sem smið allstað, þar sem þau komu, og svo byggð.
Speaker 2:auðlýsum þetta til fleira fólki á okkar skapi. Já, ég vil auðlýsa eftir því. Já Og ég vil líka segja frá því, bara fyrstu verið mérna að svona konur, sem er í allir með slítil fyrirtæki og svona miðurstafð það er að hafa samband við okkur hvort við getum ekki brókar eða einhverja auðvisingadíla fyrir þess.
Speaker 1:Já, emmi, við erum noturlega skókið, þeir sem eru að hlusta.
Speaker 2:Við erum að vinna í við vorum alveg að gefa stuðpá og við erum báðið svo lítið náhuga peningum. En við þurfum samt að hafa smá peningana og við getum með spættæknina og svona.
Speaker 1:Já, já, já. Við langar nefnilega að kaupa. Sko mæka, svo við getum tekið fleiri viðtölu.
Speaker 2:Já, því langar nefnilega. Þú veist, það var svo góð að tækna í maður ég bara nenni ekki vel þetta getið þess að fara að auðvisa hjá okkur, þannig að Dóri getið eignast svona tæknistúdjó. Tækni, tækni, tækni, tækni, tækni, tækni tækni, tækni, marga litla drauma.
Speaker 1:Þú veist, já, já, þú veist ferðalagasjóðurinn.
Speaker 2:Emmi sumabústaðasjóðurinn.
Speaker 1:Þannig að mýsofasjóðurinn.
Speaker 2:Mýsofasjóðurinn skilur. Til dæmis já, og frábær kaffevílsjóðurinn.
Speaker 1:Nákvæmlega, og þetta k með greifan. Hann átti það til að vinda sér innan dillnar og með skikki og herðun sér og hatt á höfdi og panta sér hátegismat, síðdeigis, þegar búið var að ganga frá. Þegar hann var upplýst um það að háteg var í laungu líðu og að alla eftirmynda væri viðitað, gæti ekki stilt með um að týna eitthvað til á pönnu fyrir þennan ljúva herramann. Hann átti það til að bjóða þeimir vildu úr forlóta vindingaveski og öll framkváðan spart þess vittni að hann hefði blátt bló og baðum bollam heitu vatni sem hann þurft ekki að borga fyrir, en ekki bauðan úr vindlingaveski sínu.
Speaker 1:Þandaginn Einu sinu kom greimin á mennsu, klættur indjánabúningi og var málaður í framann. Hann pantaði sér eplakukkusni á uppáhaldskaffa húsinu sínu áður. Hver að þetta er verið.
Speaker 2:Þetta kveikir einhver hugriðningatrensling, ég get ekki munna. hver Flóki var mikið á mennsum, ást ekki þú fórst og sast fyrir hjá hann. Ég var svo fyrir setjað hjá flúka Dóra. Sjáðu, hva sjáðu. Sjáðu, langflotast að glera, ekki að búi. Skemmtilega er þessar smásugur hennar í bókinni. Lestu meira fyrir mig. Hún er vel skrifær já, hún er sko.
Speaker 1:Hún er náttúrulega manifestor sko hún fær geggar er hún manifestor já hún erær geggar hugmyndir og hérna og ef hún segir hvað að gerast, þá gerist það. Hún er alveg hérna alveg solis. Ok, ég get lýsið, flirir.
Speaker 2:Dóra, hvernig verður?
Speaker 1:þessi vetur? já einmitt.
Speaker 2:Það ertu með pendúlin, ég það vetur verði.
Speaker 1:Já, það er sko. Ég er að verða svolítið spennt. Ég byrja að byrja nefnilega. Ég er svolítið spennt af því að ég er að átta maður galdrinum í einhverju sem að ég kann, sem eru. Ég er alveg rosalega spett fyrir þessum kórus sem er undir lagi fyrir túðadæmið ég held að þú þurfur að fara með þessi námskeið og alla vinnustæði.
Speaker 1:Það eru svo landög gott að setja bara hvíta maska á alla og alla bara með hárið í takk og svört fört no-transcript, þannig að ég hef ekki gaman af að koma bara einhverstaðar og sista saman hóping.
Speaker 2:Nei nei, þetta þannig, þetta er alveg vinna að fara inn í. Þetta er líka, þetta er sálrætt og þetta er flókið að gera svona. Við gerðum svona trúðavinnu í skólanum. Það kom hérna fransk kona, klottsja Kran hétt hún leikstjóri, og hún vann lengi með okkur, með svona alveg heila ön með svona óvili og þá lekuðum við all með hálgrímur. Já, já, við vorum búin að vera að helga með þetta, með hálgrímur og svo vorum við með hálgrímur í verkinu.
Speaker 1:Já, hún gerð. Þú veist, það er eins, og maður sé lostin eldi.
Speaker 2:Jæsni, þetta er bara eins, og maður sé ekki lengur maður sjálfur. Og það er náttúrulega bara ótrúlega úr léttir, þegar maður áttur en ég meina, það höfum við náttúruleki alltaf að vera þeir sjálfur. Þetta sé svo svakal íþingin að vera alltaf bara maður með það sjálfur.
Speaker 2:Já og halda það sé lögmál Já, og það sé einhver breyta sem er ekki að hægta breyta. Ég var að verstaði fyrir mig sko, hver tilgangurinn væri með þessu skrítnastarfi að vera leikari, og ég var eitthvað svona það er ekki tilgangur í þessu, þetta er bara eitthvað júsle starf. Svo fættu þau. Þetta er nefnilega mjög tilgangs m nýja og nýtt fólk úr sjálfuðsir Já já, já, það er bara eins, og þegar maður fattar, að maður hefur verið einhverjum munstrum í samskiptum og eitthvað svona, þá fattar maður munstri.
Speaker 2:Já, þetta munstri bara af því, að ég er alltaf að skipta um karakter, skilur þú, og maður fæta. Heyrðu, þetta er bara allt í lægi, og ef ég prófa að gera þetta svona, þá fæði ég bara allt. Önnu viðbröð en þú erum ég að gera þetta alltaf eins, og ég vön því, að maður gera alltaf svona Nei, og það er ekki um það að ég sé ekki konsekvent sem manneskja af því að gildin, dín og grunnurðin er alltaf samt svo sami.
Speaker 2:Já, en þetta er bara spurningum, aðferðafræði, til þess, að maður eru ver að byrja, heyrðu þið. Ok, bara já þetta er kannski bara aðferð.
Speaker 1:Gjör þetta svona.
Speaker 2:Þá er ég ekki að telja mér svo að tala um, þegar maður er búin að vera skammast við börnin. Sí, en ég hef hótað því já, góð, það er góð ég vil segja þetta sem ég er ráð, þetta var angst, ekki lett að mér að gera þetta, en ég voru án doldi langþreitt þannig é gera. Ég hef aldrei séð, ég að rætt ekki til í herbyggjum. svo þarna, það var bara á töð myndum að það var bara að búið að taka allt í kæk.
Speaker 1:Ég verði að lesa einu sem.
Speaker 1:Hún fór á arabiska markaðin og keipti inn á miklu læra verði, en mér var önd. Ég let marg oft á það reyna, þegar ég fórðangað eins útlensku hægt var ljósar með bláa augu og ansi fjölan húðlitt í kjúklingum og grammiti. En það var bara hlegað mér, og ég borgaði alltaf tvöfalt þegar upp var staði. Halima sá því oftastum innköpin. Við höfðum ekki mikið á melli handana í Marokko, lifðum á herlaunum sem réttuðu f að hl á hverjum degi, og við komum okkur upp tersetti og glösum ásann því að kaupa leirpota og pönnur fyrir eldamennskuna. Það var gott að bú í Marokko, og við upplöfum mörg ævintýri út í eð Það er fyrir fimm ára af krökkunum í nágruninu. Ég fór hins vegar á námskeiðin, átti samt í mestabastli með að læra tungumólið. Sinnir siður í landi hverju um það eru við örugla sammála. Til dæmis er kjúklingur snættur með fingurunum í bandaríkjánum, en það sama hvað maður hefur hendur náttúrulega við mataborðið.
Speaker 1:Í Englandi eru þær haðar í kjöldun undir borði. Þeir ekki verða að borða, en í Fraklandi kvílar ofan á borðinu. Púlsinn á að snerta borðbrúnina í Arabalöndum er snættað. Er til að sanna, að þú hef fengið filliðína Á Íslandi held ég, að það sé dónalegast af að hafa höndundir kinn og borða með annari hendi, tala með fullan munnin, og einnig eru öll búkljóð íllarséð. Mér hefur fundist að reynast best að herma sem ég er hverju sinni, nema kannski Ropa eftir mat.
Speaker 1:Svo kemur hérna sæt saga um Nikko. Einu sinni leiði ég Nikko, þá áttur á gömlum að fara í matabóð með marokkoskri fjölskyldu. Þannig áttu þau ekki heima en þá í Marokko, heldur komu á skútunni signa fjögur og fimmar, og þennan bjóðsko. Þeim þótti útlendingar greinlega mjög spennandi, og sérstaklega þó Nikko með sitt síðaljósa hár. Tímin leið, og ekki skilaði Nikko sér heim. Ég voru á hann áhyggjufull, og fóra leitans Fann hann loks í húsak, og í endurminningunni var það eins og hásæti, allir borðuð úr stóru fati, á miðjur hingsins með fingrunum og drukku kók úr einu staupi, sem var látið ganga, og það var bara einn kók til sko. Nikko var all sætlu og gladur á sveipin, talaði arabísku við mann og annan, og borðað var dreygin pulla framfyrir mig, við hliðin á konunu, sem sátu saman, og ég man, að það hrifust mjög að efninni í pilsinu mínu og þreyfðu óspart á því. Ægir heiði myndað Nikko þarna.
Speaker 2:Já hérna Nikko inn í eðinverkinni á astna. Hérna Er hann ljví að ég sé. Mynda á hann svona leiklum. Ég er að djóka mynda hann að hann er sætið núna, en hann er rosalega sætið þarna, en hann að mann þessa myndingu, það sem hann satt og var svona eins og prins.
Speaker 1:Það skipti komi. Þau kýftu þessum skútu íba og domi, og þá kynntist þeim bara krökkunum sem voru að leika sér á bryggjunni og tala við þau aðri bísku og hérna, og svo voru spyrum. Þau byrjuðum þeirra að koma að borða hjá sér, og mamma svo slögann ekki heim, og svo fenguð þau algjörð áfall. Hún var domið. Hvað eru við að spá að leifa barnina far bara með einhverjum fólki? og borða en svo funduðu hann, og þá var hann bara.
Speaker 2:Þá var hann bara svo lítill prins en sko, dóra, þú elskar svo mikið þessa æfintyra mennsku alla í Nikko. Ég held að þið þurfið að fara aftur í svona heimsferð.
Speaker 1:Já, ég held að líka Ég held að við eigum að gera ferðir. Mér langar að við förum í ferð og förum á staðina sem við fórum, íók um ferðina, en það er bara. Já, ég veit ekki alveg hvernig hann ætlar að klára hann, eða komin út. Ég er alveg vissum að fólk les það sem hann er búin að skrifa að.
Speaker 2:Þá langar alla að koma með okkuri þáttur fyrir að verða á enda.
Speaker 1:Já, fyrstur það ekki Jú, það er mafnar Jú, en ég vil ekki henda þessari bókinu. Nei, nei, nei, og hún er. Sko, ég hrýndi í tengdamóðum mín og sagði, maður tala um bókinu H. Bókin er vist uppsett hjá forlæginu. En ekki gráti gotan því að yppa á eitthvað eintökum, og ef þið hæg bara sambataði mig, þá get ég selgt ykkur bókinu á góðu verði Jólabók öllðið sem Marokko og svo eru bara hérna rababaradásendinennar og sítrónu kakan franska, og hún er sko, þetta er sko æðisli matriðslubók.
Speaker 2:Já, ég sé það bara, og þú sér líka, hvaðan ykkjanlegt að þú set ekki bara 5000 kíl og því, að maður er en eldar svo góða mat.
Speaker 1:Já, ég veit, Það er óskiljanlegt.
Speaker 2:Ef ég var í gefni ykko, þá var ég eins og mamma hans í What's Eating, gilbert Grape. Svo lérum þetta í kapri og konan, sem var hann eins og stóra að það þurfti að sko að skera gata á húsi til að koma hún útrúnd. Og já, þetta er alveg ótrúlega flott maturisli bók já, hún var lengi að búa þessa bók til þetta er hlumir, svona bók sem að vera í gamana eiga.
Speaker 2:Þú veist, það er alltaf koma út nýjar og nýjar bækur. Þau, þau maður, að gefa bara bækur, eldri bækur, sem eru svona góðar já, og hún sér að það er ekki flokn og það er svona sögur já, og það er önnur. Svona matur íslensk gömul sem er svona rosalega eigulig þannig.
Speaker 1:Steppi hans Nikko. hann var að vinna út í hættir á Hotel Flatday, og kolfina var líka að vinna, þegar myndir það að steppa á kolfinu og líka sögur að steppa á kolfinu, í bókinu líka.
Speaker 2:Þetta er mjög skenlega.
Speaker 1:Og Jósa er þarna leikona. Þú þar tengur Jú, ég hef komið á hún. Ég hef sylt út í flatti á hérna kajak Já vá, við ætlum nú eins og reyna það.
Speaker 1:Herðu, þegar við fórum í kajak að ferja nokkar á breyðafjörð og við syóðu nýtt og á bryggjunni, og ég var í svona ástasorgásan tíma og ég horða á hún á bryggjunni í flati, og hugsaði, okkur var ég ekki bara skotin í M-hástrákunum, bara jafnöldur mínu. Og svo kallaðist eitthvað svona þú veist, og hérna, við ætlum að vara á balð þannan, svo verður við svo heppin að veðrið var brjál á við komist ekki út í flatið.
Speaker 2:Að því ég er alveg vissum að, ef éð var bara gott á hittrangi og ofnema.
Speaker 1:En þetta sá ég hann. Svo sá ég hann næst keira laplandir með tvo kajaka á toppnum, og ég seg hæ hann á kajaka. Svo sá ég hann næst í leikúsi með steppa són sinn. Jáá, var þetta komið, og ég fekk eld hjá hann. Þú veist, þú vorum bæðið að reykja, og svo hringdann í mig ég fóði næsta þegar að vilja fóði hera ástaseguna já ég mitt. Ég hef aldrei hitt ástaseguna nei, þ Ég hef aldrei hitt ástarsöðunum. Nei, þetta gerist mjög satt fyrir sig. Já en, það er nættið þattir. Ok, ok, ok.
Speaker 1:Á ég að segja steinu ástarsöðuna í næsta þætti. Nei, herði, þú ert að spurja hann aftur. Ég ætra að segja mig frá ástarsögunum sinni við niko. Nei, nei, fyrst ekki merkilegt. Hvað er málið? Ég held að sé bara. Ég er bara mér að príma þetta, já þú átt að halda þessu fyrir því. En sjáðu þessi sítrónu bakaðan að dóttirna snikku. þetta er alveg aðgengilegt, skilur þetta?
Speaker 2:er rosalega ok. Þetta er bara smjöruteg sem smjör og sigur og ekkur. Ég ætla að gera svona sítrunum ég er ákveðin ég ætla að taka ljósmynda þessu. Takk fyrir samverðinu í dag.
Speaker 1:Takk sem leðist, takk fyrir samverðinu. Hérna á ég að henda þessari bók. Nei, nei, nei, Ég veit það líka, en ég er bara að spara komanum með hana, því að mér fannst hún vera svo margar ofna nýð í eini heyrðu veturni. Vetur viltu eitthvað vita. Mjög með það. Er þetta ekki bara koma gott hjá okkur? já, ég ætla bara að segja, þeir sem voru að hlusta vil ég senda okkur einhverja styrsta ræðila, já, einhverja, sem vilja auglista eitthvað, svona snu, við erum alveg til í það líka, eða bara eða gefa okkur fött.
Speaker 1:Við skulum fara í fött og tala um það, að við séum í föttum eða bara eitthvað. Það viljum við tala um. Nei, ég skal tala um bilvjelar ef einhvern veginn vil gefa okkur bilvjel, þá skal é Takk bæ.